Divided highway

Uit Wegenwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Zie ook dual carriageway.

Een divided highway (links) en een undivided highway (rechts).
De US 48 in West Virginia, een divided highway met kruispunten.
De US 18 in Wisconsin, een waarschuwing voor kruisend verkeer over 120 kilometer.
De US 84 in Texas, een divided highway.
De US 63 in Missouri, een divided highway.
De US 74 in North Carolina.
De 2x2 US 2 in North Dakota bij Devils Lake.

Een divided highway is de Amerikaanse term voor een meerstrooks weg met gescheiden rijbanen. Dit kunnen stadswegen zijn, maar ook plattelandswegen. In Amerikaanse context bedoelt men er meestal de wegen buiten de bebouwde kom mee, die niet ongelijkvloers zijn (dus geen controlled-access highway of freeway). De Verenigde Staten heeft ruim 144.000 kilometer weg die wordt geclassificeerd als '4 lane arterial (rural)' (niet zijnde autosnelwegen).[1]

Terminologie

Een divided highway is feitelijk een term uit de volksmond. De formele term voor dit soort wegen volgens het MUTCD is een expressway. Echter in veel oostelijke staten worden wegen met freeway-standaard ook expressways genoemd. In tegenstelling tot de divided highways zijn expressways daar dus wel volwaardige autosnelwegen. Mede daardoor is er soms verwarring over de term expressway, te meer dat internationaal de term expressway vaker aan ongelijkvloerse snelwegen wordt toegekend dan aan gelijkvloerse divided highways.

Netwerk

In de Verenigde Staten bestaan tienduizenden kilometers divided highway die de steden verbinden die niet door freeways worden aangedaan. Met name in het Midwesten van de Verenigde Staten komen ze op grote schaal voor, waarbij alle plaatsen met meer dan een paar duizend inwoners door divided highways verbonden zijn. Staten met veel divided highways zijn bijvoorbeeld Alabama, Delaware, Florida, Georgia, Indiana, Maryland, Mississippi, New Mexico, North Dakota, Ohio, Tennessee, Texas en Virginia.

Functie

De divided highways verbinden regionale stadjes met elkaar en ontsluiten agrarische gebieden. De verkeersintensiteiten vormen vaak geen aanleiding om een divided highway aan te leggen. In deze gebieden acht men de kosten te groot voor de aanleg van een volledige freeway met ongelijkvloerse aansluitingen, maar wil men verkeer wat langere afstanden aflegt dat toch op een comfortabele, veilige en snelle manier laten doen. In enkele staten is het beleid geweest om alle county seats (hoofdplaatsen van counties) door divided highways te verbinden, daardoor is het netwerk bijvoorbeeld in Georgia zeer dicht.

Op veel divided highways worden relatief lage verkeersintensiteiten gemeten. In de dunner bevolkte gebieden van bijvoorbeeld Texas en New Mexico komen divided highways al voor bij intensiteiten van minder dan 5.000 voertuigen per etmaal. Ook elders in het Midwesten en oosten van de Verenigde Staten liggen de intensiteiten vaak niet veel hoger dan 10.000 tot 15.000 voertuigen. Dit zijn intensiteiten waarbij in Europa vaak nog niet een verbreding naar 4 rijstroken wordt uitgevoerd. Er moet echter wel in beschouwing worden genomen dat de afstanden tussen Interstate Highways vaak groot zijn, meestal meer dan 200 kilometer, ook in het oosten van de Verenigde Staten, onvergelijkbaar met bijvoorbeeld Duitsland of Spanje.

Divided highways zijn geliefd om nieuwe commerciële ontwikkelingen langs te realiseren, vanwege het gelijkvloerse karakter van deze wegen kan men overal nieuwe kruispunten maken. Met name divided highways die vroeger buiten de stedelijke kern lagen, hebben veel ontwikkelingen meegemaakt met nieuwe bedrijven, winkels en restaurants. Divided highways hebben daardoor vaak vrij hoge verkeersintensiteiten in stedelijk gebied.

Ontwerp

Divided highways hebben vaak vluchtstroken en lijken tussen de kruispunten op freeways en in sommige staten geldt gewoon de maximumsnelheid die ook op snelwegen geldt, afhankelijk van de dichtheid van aansluitingen naar woningen en bedrijven. Divided highways hebben gelijkvloerse kruispunten, in principe nooit in de vorm van een rotonde. De meeste kruispunten zijn ongeregeld, drukkere kruispunten zijn met verkeerslichten geregeld. De divided highways hebben, zoals de naam al aangeeft, een middenberm. Dit varieert van een betonnen barrier tot een middenberm van gras. Met name op het platteland is alleen een brede grasstrook als middenberm zonder geleiderails.

De meeste divided highways hebben 2 rijstroken per richting. In stedelijke gebieden zijn ze soms breder, tot 3 à 4 rijstroken per richting. Detroit heeft bijvoorbeeld erg brede divided highways met 4 rijstroken per richting en een Michigan Left om linksafslaande bewegingen te verminderen. In tegenstelling tot freeways lopen divided highways vaak dwars door kernen. Parkeren gebeurt bij divided highways meestal op aparte parkeerterreinen, straatparkeren gebeurt vooral op meerstrooks wegen die geen middenberm hebben en waar de snelheid van het verkeer lager ligt.

Poor boy highway

Een undivided highway met 4 rijstroken wordt vaak een poor boy highway genoemd. Dit zijn meestal goedkope verbredingen van 2 naar 4 rijstroken waarbij de vluchtstroken zijn verbreed en omgebouwd naar rijstrook. Dit zijn smalle wegen met 4 rijstroken zonder middenafscheiding.

Mississippi 4-lane highway

De term 'Mississippi 4-lane highway' wordt informeel gebruikt om een goedkope verbreding naar 2x2 rijstroken te karakteriseren. In dergelijke gevallen is een tweestrooks weg verdubbeld door er een nieuwe rijbaan met moderne ontwerpeisen (zoals vluchtstroken) naast te leggen, terwijl uit kostenoogpunt de oude rijbaan onaangepast blijft, en de rijbaan dus verschillende ontwerpstandaarden heeft per richting. In het verleden is dit veel gebeurd in de staat Mississippi.

Twinned Highway

In Canada wordt vaak de term 'twinned highway' gebruikt, een dubbelbaans weg waar doorgaans 100 of 110 km/h gereden mag worden, ook op kruispunten. Vanwege de grote afstanden functioneren deze vaak ook als snelweg. De meeste 'twinned highways' liggen in de zogenaamde 'Prairie Provinces' (Alberta, Manitoba & Saskatchewan).

Maximumsnelheid

De maximumsnelheid op een divided highway is in veel staten vergelijkbaar met die van freeways, op trajecten buiten de bebouwde kom. In het dichter bevolkte oosten is 65 mijl een gangbare snelheid, in staten als Texas en New Mexico is 75 mijl ook gangbaar. In die staten functioneren divided highways feitelijk als freeways omdat kruispunten vaak ver uit elkaar liggen en er weinig kruisend verkeer is. In Canada mag in de zogenaamde 'prairie provinces' (Alberta, Manitoba en Saskatchewan) vaak 110 km/h gereden worden, ook over kruispunten, die meestal ongeregeld zijn (zonder verkeerslichten). Op dit soort wegen is het verkeersaanbod van de kruisende weg vaak zeer laag.

Geschiedenis

De US 65 in Missouri.

Als oudste divided highway wordt Savery Avenue in Carver, Massachusetts beschouwd, net ten zuiden van Boston. Deze opende in 1860 en heeft twee rijbanen met bomen in de middenberm. De weg is gelegen in een bos, en heeft tegenwoordig geen verkeersfunctie meer, de State Route 58 bypasst dit deel als undivided highway.

Moderne divided highways waren de eerste type hoogwaardige wegen buiten de stedelijke gebieden. In de jaren '20 werden in de regio New York City al de eerste parkways aangelegd met 2x2 rijstroken. Aangezien de eerste generatie parkways meestal niet volledig ongelijkvloers waren, kunnen deze ook beschouwd worden als divided highways. In de jaren '30 werden de eerste routes buiten de steden als divided highway aangelegd, vaak tussen een grote stad en een nabijgelegen plaats. In de jaren '40 en '50 werd dit netwerk stevig uitgebreid, totdat in 1956 het Interstate Highway-systeem werd gecreëerd en de belangrijkste routes als freeway werden aangelegd. Op sommige corridors lopen Interstate Highways parallel aan de oude divided highways, zoals bijvoorbeeld de I-70 en US 40 in Indiana. Het afwaarderen van dergelijke wegen is in de Verenigde Staten een onbekend fenomeen. Na de completering van de meeste Interstates eind jaren '70 waren er nog veel plekken en stadjes die niet bediend werden, waardoor de ontwikkeling van de divided highways ook na 1980 voortduurde, en er thans nog steeds nieuwe divided highways worden aangelegd. Meestal zijn dit verdubbelingen van de bestaande weg op dezelfde locatie, er wordt dan een bredere right-of-way aangekocht om de verbreding mogelijk te maken. Alleen in sommige dichtbebouwde gebieden wordt voor een nieuw tracé gekozen.

Zie ook

Referenties