E25 (Europa)
E25 | |||
Begin | Hoek van Holland | ||
Einde | Palermo | ||
Lengte | 1.850 km | ||
|
De E25 is een Europese weg die vanaf Hoek van Holland in Nederland naar Palermo in Italië verloopt. De weg vormt een noord-zuidroute en loopt door Nederland, België, Luxemburg, Frankrijk, Zwitserland en Italië. De route maakt gebruik van diverse veerdiensten en volgt onlogische routes. De lengte is 1.850 kilometer, exclusief veerdiensten.
Route
De E25 begint in Hoek van Holland in Nederland, waar ook de E30 aankomt vanuit Felixstowe. De E25 loopt in eerste instantie naar het noordoosten, via Rotterdam naar Utrecht, waarna de weg zuidwaarts afbuigt en via 's-Hertogenbosch en Eindhoven naar Maastricht loopt. De E25 vervolgt dan zijn route door België, via Liège door de Ardennen naar Arlon, waarna men door Luxemburg komt en de E25 via de hoofdstad Luxembourg naar Frankrijk loopt via de belangrijkste transitroute van het land. In Frankrijk slaat de E25 bij Metz naar het oosten af en loopt naar Strasbourg, waarna de E25 zuidwaarts loopt via Mulhouse naar Basel, om vervolgens door het westen van Zwitserland te lopen via Bern en Lausanne naar Genève. Hierna komt men weer in Frankrijk en loopt de E25 via de Mont Blanctunnel naar Italië, waarna de weg via Torino naar Genova loopt en hierna met de veerdienst naar Bastia op het Franse eiland Corsica komt. De weg voert over Corsica naar Bonifacio, waarna een korte veerdienst volgt naar Porto Torres op Sardinië, een Italiaans eiland. Via Sassari loopt de E25 naar Cagliari, waarna de E25 via de veerdienst naar Palermo op Sicilië gaat en daar eindigt.
Geschiedenis
Voor de hernummering van 1985 was de E25 toegekend aan een noord-zuidroute dwars door Spanje, tussen Burgos en Cádiz en had een lengte van ongeveer 1000 kilometer. De E25 volgde de gehele routes van de oorspronkelijke N1 en N4.[1] Hiermee was de E25 dus onderdeel van wat nu de E5 is.
Oorspronkelijk liep de E25 van Amsterdam naar Genova. In 1985, het jaar waarin de huidige E-nummers voor het eerst op de borden zouden gaan verschijnen, werd een wijziging doorgevoerd. Amsterdam - Oudenrijn werd E35 en Hoek van Holland - Oudenrijn, oorspronkelijk gedacht als E35, werd E25. Reden hiervoor was kennelijk het in het Verdrag van Genève vastgelegde gridprincipe dat zou verhinderen dat de referentieroutes E25 en E35 elkaar kruisen zoals dat op Oudenrijn in die oorspronkelijke nummering stond te gebeuren.
In 1991 werd de E25 door Noord-Italië verlegd. De route tussen Aosta en Alessandria loopt sindsdien niet langer via Torino, maar via Vercelli, via een eind jaren '70 opgeleverd deel van de A26 en de Diramazione Stroppiana-Santhià. In 1999 is de E25 via Corsica en Sardinië naar Palermo op Sicilië verlengd. De E25 eindigt in de haven van Palermo en heeft geen wegkilometers op dit eiland.
De E25 heeft een opvallend onlogische route en zigzagt door West-Europa. De E25 is een noord-zuidnummer, maar volgt diverse oost-westassen, zoals in Nederland tussen Den Haag en Utrecht, in Frankrijk tussen Metz en Strasbourg, in Zwitserland tussen Bern en Genève en in Frankrijk en Italië tussen Genève en Torino. Daarnaast kan het nut van de E25 over Corsica en Sardinië betwijfeld worden.
Uitbouw
De E25 is grotendeels een autosnelweg, met uitzondering van het stukje tussen Hoek van Holland en Westerlee, de enkelbaans Mont Blanctunnel en de delen over Corsica en Sardinië, alhoewel de route op Sardinië een superstrada is. In Nederland ligt de E25 over een aantal van de breedste snelwegen van Europa met 8 tot 10 rijstroken.
Referenties
- ↑ Spectrum Wegenatlas editie 1973