Honshū-Shikoku Bridge Project
Het Honshū-Shikoku Bridge Project was een megaproject om de eilanden Honshū en Shikoku van Japan met elkaar te verbinden. Onder het project zijn 3 multi-brugverbindingen aangelegd tussen beide eilanden, gebruik makend van kleinere eilanden ertussen. In totaal zijn er 18 grote bruggen gebouwd tussen beide eilanden tussen 1979 en 1999. De gecumuleerde lengte van de drie verbindingen bedraagt 172,9 kilometer.
Geschiedenis
Oorspronkelijk was het eiland Shikoku alleen per veerdienst met de rest van Japan verbonden. Shikoku is het kleinste van de 4 grote eilanden van Japan, met 4,1 miljoen inwoners in 2005. Het eiland wordt gescheiden van Honshū door de zogenaamde "Seto Inland Sea", een onderdeel van de Pacifische Oceaan. Beide zijden van deze zee waren van oudsher de meest bevolkte delen van zowel Honshū als Shikoku. In de jaren '50 en '60 voltrokken zich diverse scheeprampen met veerdiensten waarbij honderden mensen om het leven kwamen. Daardoor werd de roep om vaste oeververbindingen groter. Op 1 juli 1970 werd de Honshu - Shikoku Bridge Authority opgericht, die ten taak had om de verbindingen te realiseren. De oliecrisis van 1973 vertraagde de aanleg van het project echter. De bruggen zijn voornamelijk gedurende de jaren '80 en '90 opengesteld. Het was het grootste bruggenproject ooit gerealiseerd in de wereld, inclusief de grootste hangbrug ter wereld, de Akashi Kaikyō Bridge. De eerste verbinding opende in 1988, de Seto-Chuo Expressway, de middelste verbinding van de drie en de enige met een spoorverbinding. In 1998 werd de Kobe - Awaji - Naruto Expressway voltooid. Het laatste project, de Nishiseto Expressway was in 1999 voltooid.
In 2005 is de Honshu - Shikoku Bridge Authority geprivatiseerd en opgegaan in de Honshu-Shikoku Bridge Expressway Company.
Kosten & Financiering
De aanlegkosten hebben in totaal 2,84 biljard yen gekost over 54 jaar, omgerekend in 2013 was dat € 22,4 miljard.[1] De verbindingen zijn allen tolwegen met vrij hoge tolkosten. De inkomsten uit tolheffing bedroegen in 2001 87 miljard yen, zo'n € 700 miljoen. De bruggen maken echter geen winst, maar het sociaal-economisch belang van de ontsluiting van het eiland Shikoku worden door de Japanse regering van groter belang geacht. Als de financiële baten van de reistijdwinst worden meegerekend heeft de verbinding een duidelijk positieve kosten-batenratio van 1.7 (de baten liggen 70% hoger dan de kosten).
Statistieken
Jaarlijks reizen 50 miljoen personen van en naar het eiland Shikoku, waarvan tweederde per auto en de rest per trein en vliegtuig. Het aantal voertuigen op de verbinding is met 150% gestegen tussen 1984 en 1999. De reistijden zijn fors gedaald. De reistijd van Kobe naar Tokushima werd gereduceerd van 270 naar 100 minuten. Tussen Kurashiki en Sakaide ging de reistijd terug van 120 naar 40 minuten en van Onomichi naar Imabari van 160 naar 80 minuten. De reistijden zijn nog steeds relatief lang vanwege de lage maximumsnelheden op de brugverbindingen, op veel bruggen mag slechts 70 of 80 km/h gereden worden.
Na openstelling van de bruggen nam het aantal fabrieken in Shikoku met 25% toe. Het aantal winkels nam met 190% toe, terwijl het Japanse nationale gemiddelde in die tijd slechts 20% was. De jaarlijkse baten van de gereduceerde reistijd van en naar Shikoku werden in 2000 gekwantificeerd op 250 miljard yen (€ 2 miljard). De kosten-batenratio is 1.7, wat betekent dat de baten 70% hoger liggen dan de kosten. Het aantal banen in Shikoku is na de realisatie van de bruggen tot 2000 met 120.000 gestegen.
Verbindingen
Seto-Chuo Expressway
Zie ook Seto-Chuo Expressway (Japan).
Als eerste werd de Seto-Chuo Expressway aangelegd. Dit is de middelste van de drie verbindingen en de enige die een gecombineerde weg/spoorverbinding is. Deze werd in 1988 in één keer opengesteld en omvat 6 grote bruggen.
Kobe - Awaji - Naruto Expressway
Zie ook Kobe - Awaji - Naruto Expressway (Japan).
De tweede verbinding die gereedkwam was de Kobe - Awaji - Naruto Expressway. Deze verbinding omvat ook de Akashi Kaikyō Bridge, de grootste hangbrug ter wereld. Deze verbinding was oorspronkelijk gepland als een gecombineerde spoor/wegverbinding, maar vanuit economische gronden is besloten geen spoorverbinding te realiseren. Dit is ook de verbinding met de minste bruggen, slechts twee. Tevens is dit de drukste verbinding vanwege de nabijheid van de agglomeratie Keihanshin (regio Kobe-Osaka-Kyoto).
Nishiseto Expressway
Zie ook Nishiseto Expressway (Japan).
De Nishiseto Expressway is de westelijkste verbinding, zoals de naam al aangeeft (nishi betekent west). Dit is tevens de grootste verbinding, met 10 grote bruggen. Deze verbinding omvat ook de enige serie van drie geschakelde hangbruggen ter wereld. De verbinding is bijna 60 kilometer lang en maakt gebruik van diverse kleine eilanden. Dit is tevens de rustigste verbinding vanwege het feit dat er geen grote steden in de buurt liggen. Diverse bruggen hebben dan ook maar één rijstrook per richting.
Verkeersintensiteiten
De verkeersintensiteiten zijn over het algemeen laag vanwege de lengte van de verbindingen, de hoge tol en voor de middelste en westelijke verbinding ook het gebrek aan grote steden in de nabijheid. De intensiteiten op de oostelijke verbinding liggen op zo'n 23.000 voertuigen per etmaal, 13.000 voertuigen op de middelste verbinding en 5.000 tot 24.000 voertuigen op de westelijke verbinding.