Interstate 84 in Oregon
I-84 | |||
Begin | Portland | ||
Einde | Ontario | ||
Lengte | 376 mi | ||
Lengte | 605 km | ||
|
De Interstate 84 of I-84 is een Interstate Highway in de Amerikaanse staat Oregon. De autosnelweg verloopt vanaf de grootste stad Portland door de Columbia River Gorge via Pendleton en Ontario naar de grens met Idaho. De Interstate 84 is een zeer gevarieerde autosnelweg, met stedelijke trajecten, zeer rurale trajecten, regenwouden, watervallen, canyons, woestijn en berggebieden. De Interstate 84 is in Oregon 605 kilometer lang.
Routebeschrijving
Portland
I-84 begint nabij Downtown Portland op de oever van de Willamette River, waar een knooppunt is met de Interstate 5. Het eerste deel van I-84 heet ook wel de Banfield Expressway. Dit is een bochtige snelweg met 2x3 rijstroken en een lightrail ernaast. De snelweg ligt grotendeels verdiept en voert door oudere wijken in het oosten van Portland en daarna door oostelijke suburbs. Aan de oostkant van Portland kruist men de Interstate 205, hierbij lopen beide snelwegen kortstondig naast elkaar. I-84 voert dan door de oostelijke buitenwijken en suburbs van Portland, op enige afstand van de Columbia River. De snelweg telt 2x3 rijstroken tot aan Troutdale, de oostelijkste suburb van Portland. De Sandy River vormt min of meer een harde grens tussen de verstedelijkte regio en de Columbia River Gorge.
Columbia River Gorge
Het traject vanaf Troutdale tot The Dalles voert door de Columbia River Gorge, een kilometer diepe canyon van de machtige Columbia River. I-84 voert over de zuidoever van de rivier, op veel plekken dicht langs het water. Langs de snelweg liggen een hele serie natuurparken. Bijzonder is Multnomah Falls, een grote waterval die vanaf een parkeerplaats in de middenberm van I-84 bereikt kan worden. Het traject van Portland naar The Dalles kent weinig plaatsen langs de route, vanwege de Cascade Mountains zijn er geen noord-zuidwegen en dus weinig kruisende wegen langs I-84. De enige brug over de Columbia River op het 90 kilometer lange traject van Portland naar Hood River is de Bridge of the Gods bij Cascade Locks. Bijzonder is de transitie van het landschap op dit traject, van tropische regenwouden tot kale semi-woestijn. Met name rond Hood River gaat de transitie erg snel. The Dalles ligt in woestijnachtig gebied. In The Dalles is een aansluiting op de US 197.
Eastern Oregon
Oostelijk van The Dalles volgt I-84 de Columbia River nog 130 kilometer oostwaarts tot Boardman. De canyon is hier wel een stuk minder diep. Deze regio is droog en dunbevolkt, met slechts een paar kleine dorpjes. In Biggs Junction kruist men de US 97. De hoogteverschillen van het landschap bedragen hier niet veel meer dan 300 meter, rond Boardman wordt het landschap zelfs vlak met cirkelirrigatie. Bij Boardman splitst de US 730 af. Vervolgens voert I-84 langs het Umatilla Chemical Depot, een grote legerbasis waar chemische wapens zijn opgeslagen. Kort daarna, bij Hermiston, volgt een knooppunt met de Interstate 82 die naar de staat Washington voert. I-84 buigt hier al geleidelijk wat naar het zuidoosten af.
Tussen Stanfield en Pendleton valt de US 395 samen met I-84. De snelweg voert hier door een kaal steppe-landschap. Pendleton is één van de weinige grotere plaatsen direct op de route in Eastern Oregon. Bijzonder is het traject van Pendleton naar La Grange, dat door de Blue Mountains voert. I-84 moet hier over enkele kilometers 600 meter hoogteverschil overwinnen en doet dat met gesplitste rijbanen en een bochtig tracé. Hier ligt ook het hoogste punt van I-84 op ruim 1.200 meter boven zeeniveau. I-84 buigt hierbij ook duidelijk naar het zuidoosten af en loopt deels pal zuidwaarts.
Westelijk van La Grange voert I-84 door een bochtige canyon, ook tussen La Grange en North Powder voert I-84 door een canyon. Het landschap bestaat uit kale bergen afgewisseld door vlaktes met cirkelirrigatie. De regio is buiten de paar plaatsen zeer dunbevolkt, I-84 kruist hier weinig doorgaande wegen. Vanaf Baker City tot Ontario volgt opnieuw een bergtraject dat zo'n 100 kilometer lang is. Dit deel doet bijna geen enkele plaats aan en voert door afgelegen terrein. In dit gebied bereikt I-84 nogmaals bijna 1.200 meter hoogte en voert door een gebied met bergketens tot 2.000 meter. De snelweg is her en der behoorlijk bochtig. Bij Huntington bereikt men voor het eerst de vallei van de Snake River, die de grens met de staat Idaho vormt. I-84 voert daarna opnieuw door een berggebied en bereikt dan een vlakker landbouwgebied bij de grensplaats Ontario. Bij Ontario steekt men de Snake River over, waarna de Interstate 84 in Idaho verder richting Boise gaat.
Geschiedenis
Voorgeschiedenis
De voorganger van I-84 was de US 30, ook wel bekend als de 'Old Oregon Trail Highway'. Dit was een strategische achterlandroute, maar het binnenland van Oregon was dunbevolkt zodat het verkeersaanbod begin 20e eeuw gering was. In 1920 was reeds de eerste 100 kilometer van Portland tot Hood River geasfalteerd. De weg was een verbeterde gravelweg tot aan Pendleton, oostelijk daarvan was de weg nog in slechte staat. Omstreeks 1923 is de weg geasfalteerd tussen Hood River en The Dalles, waarmee het gehele traject door de canyon van de Columbia River verhard was.
Toen de US 30 in 1926 werd geïntroduceerd was de weg nog onverhard ten oosten van The Dalles. Met de introductie van de US 30 was wel duidelijk dat deze route prioriteit kreeg om geasfalteerd te worden, wat in hoog tempo werd uitgevoerd en begin jaren '30 gereed kwam in het oosten van Oregon, tussen The Dalles en de grens met de staat Idaho.
Banfield Expressway, Portland
I-84 was de eerste autosnelweg in Oregon. In 1947 gaf de regering van Oregon de Highway Commission de mogelijkheid om toegang tot state highways te beperken, waarbij dus niet automatisch elk perceel op de weg werd aangesloten, het concept van een limited-access highway. In 1952 werd $ 40 miljoen in obligaties uitgegeven om wegen van aan te leggen. Hoog op de prioriteitenlijst stond de US 30 die de toegang tot Portland vanuit het oosten vormt. Het verkeer maakte oorspronkelijk gebruik van Sandy Boulevard, een diagonale weg vanaf Downtown Portland tot de Columbia River. Deze weg was volgebouwd met winkels en woningen waardoor er al in de jaren '30 plannen waren gemaakt voor een omlegging, die echter vanwege de Tweede Wereldoorlog niet in uitvoering werd gebracht.
De bouw van een moderne weg begon eind jaren '40. Op 1 oktober 1955 opende het 20 kilometer lange traject van 42nd Avenue tot Troutdale voor het verkeer. Dit was de eerste expressway in Oregon. De autosnelweg werd vernoemd naar T.H. Banfield, de voorzitter van de Oregon State Highway Commission die in 1950 overleed. De autosnelweg staat sindsdien bekend als 'The Banfield'. Enkele jaren later opende het westelijk deel van de snelweg tussen de Willamette River bij Downtown Portland en 42nd Avenue. Dit gaf toegang tot de Steel Bridge en Burnside Street, alhoewel later een knooppunt met Interstate 5 is aangelegd.
De T.H. Banfield Expressway was bij openstelling een onderdeel van de US 30. Toen in 1956 het Interstate Highway systeem werd geïntroduceerd werd deze route als de I-80N genummerd. Decennia stond de snelweg onder dit nummer bekend, pas in 1980 werd I-80N hernummerd naar I-84. Gedurende de jaren '80 is de Banfield Expressway in Portland verbreed naar 2x3 rijstroken en is er een lightrail naast gebouwd. Het verbrede deel eindigde oorspronkelijk net ten westen van 181st Avenue, begin jaren '90 is I-84 verder verbreed tot Marine Drive bij Troutdale, waarmee min of meer de gehele oorspronkelijke Banfield Expressway was gereconstrueerd. Tussen 2010 en 2014 is de brug over de Sandy River aan de oostkant van Troutdale vervangen. Daarbij is geen echte wegverbreding doorgevoerd.
Mount Hood Freeway, Portland
In de jaren '60 ontstonden plannen om I-80N over een nieuw tracé aan te leggen, de zogenoemde 'Mount Hood Freeway'. Deze zou de Banfield Expressway vervangen en zuidelijker verlopen tussen Division Street en Powell Boulevard, een project van 8 kilometer. In tegenstelling tot de toen al verouderde ontwerpeisen van de Banfield Expressway zou de Mount Hood Freeway minder bochtig zijn en in een nieuwe verbinding naar het centrum van Portland voorzien. Het project werd in 1965 voor het eerst formeel voorgesteld en in 1968 verder uitgewerkt. Tegenstand vanuit omwonenden en de energiecrisis van 1973 zorgde ervoor dat het plan in 1974 werd afgeblazen door de gemeenteraad van Portland. In 1976 werd dit deel van I-80N formeel geschrapt als onderdeel van de geplande Interstate Highways in de Verenigde Staten. De Banfield Expressway zou daarna de I-80N, later I-84, blijven.
I-84 in de rest van Oregon
Elders in Oregon was gepland om de US 30 te vervangen. Tussen Portland en The Dalles voerde de US 30 door de Columbia River Gorge, een diepe kloof van de machtige Columbia River. Het werd ontwikkeld als het segment van Troutdale tot The Dalles, dit sloot aan op de in 1955 opengestelde Banfield Expressway in de regio Portland. De eerste upgrades aan de US 30 vonden al in de jaren '30 plaats. I-84 is hier over een moderner tracé aangelegd, de oude US 30 had haarspeldbochten en soms grote hoogteverschillen, I-84 werd direct over de oever van de Columbia River aangelegd en was 13 kilometer korter dan de US 30 ondanks dat beide routes parallel aan elkaar verlopen. Tussen Dodson en Bonneville was de US 30 al opgewaardeerd, dit is in 1962 eenvoudigweg verdubbeld naar 2x2 rijstroken. Het deel tussen Troutdale en The Dalles was in 1963 grotendeels opgewaardeerd naar Interstate Highway, maar delen waren lastiger om aan te leggen. Het deel tussen Cascade Locks en Hood River was pas in 1969 voltooid.
Het deel door de Columbia River Gorge geldt als één van de meest spectaculaire autosnelwegen in de Verenigde Staten. De autosnelweg voert door een hele serie natuurparken en twee grote watervallen, namelijk Bridal Veil Falls en Multnomah Falls. Deze laatste kan direct vanaf I-84 bereikt worden met een parkeerterrein in de middenberm van I-84 en een voetgangerstunnel onder de snelweg naar de waterval. Bijzonder is ook de transitie van het landschap, van tropische regenwouden bij Portland tot semi-woestijn bij The Dalles.
Tussen The Dalles en Pendleton ligt een 200 kilometer lang traject waarbij de autosnelweg vrijwel overal direct over US 30 is aangelegd. US 30 is hier in de jaren '50 aangelegd als een moderne hoofdweg en kon eenvoudig verdubbeld worden. In de beginjaren van het Interstate Highway-programma waren er plannen om zeer rustige trajecten voorlopig enkelbaans te laten, de US 30 was hier ook een kandidaat voor. Uiteindelijk is besloten om Interstate Highways altijd met 2x2 rijstroken aan te leggen. I-84 is tussen The Dalles en Pendleton gedurende de late jaren '50 en jaren '60 aangelegd. In 1964 was al 225 kilometer van I-84 in Oregon opengesteld.
Het oostelijkste deel van I-84 in Eastern Oregon had weer een heel ander karakter, door zeer dunbevolkt gebied en bergachtig terrein. De bergpassen vereisten behoorlijk ingenieurswerk om een geschikt tracé aan te leggen. De bouw van I-84 begon in de jaren '60 rond de grotere plaatsen, zoals La Grande, Baker City en Ontario. Bijzonder was vooral het traject van Pendleton naar Meacham, waar I-84 stijgt van 400 naar 1.100 meter boven zeeniveau over Emigrant Hill. Om het hoogteverschil te overwinnen verlopen de rijbanen gescheiden, op dit stuk van hemelsbreed 7 kilometer wordt 500 meter hoogteverschil overwonnen, het is één van de langste hellingen van een Interstate Highway in de Verenigde Staten. De bouw van I-84 kreeg nog meer prioriteit nadat I-5 in 1966 voltooid was, maar de bouw vorderde niet zo snel gezien de grote afstanden en ruige terrein. De bouw strekte zich uit tot ver in de jaren '70, het laatste deel van I-84 opende op 3 juli 1975.
Openstellingsgeschiedenis
Data zijn indicatief
van | naar | lengte | datum |
---|---|---|---|
Exit 2 42nd Avenue | Exit 17 Troutdale | 20 km | 01-10-1955 |
Exit 0 I-5 | Exit 2 42nd Avenue | 3 km | 00-00-195x |
Exit 28 Bridal Veil Road | Exit 35 Dodson | 11 km | 00-00-1957 |
Exit 17 Troutdale | Exit 28 Bridal Veil Road | 14 km | 00-00-1960 |
Exit 64 Hood River | Exit 85 The Dalles | 34 km | 00-00-1961 |
Exit 234 Meacham | Exit 252 Hilgard Highway | 29 km | 00-00-1961 |
Exit 374 Ontario | Idaho state line | 3 km | 00-00-1961 |
Exit 35 Dodson | Exit 40 Bonneville | 8 km | 00-00-1962 |
Exit 252 Hilgard Highway | Exit 259 La Grande (west) | 11 km | 00-00-1962 |
Exit 228 Old Emigrant Road | Exit 234 Meacham | 10 km | 00-00-1962 |
Exit 306 Baker City (east) | Exit 317 Old U.S. Highway 30 | 19 km | 00-00-1963 |
Exit 356 Olds Ferry-Ontario Highway | Exit 374 Ontario (1e rb) | 29 km | 00-00-1963 |
Exit 40 Bonneville | Exit 44 Cascade Locks | 6 km | 00-00-1964 |
Exit 109 Rufus | Exit 123 Quinton Canyon Road | 23 km | 00-00-1965 |
Exit 137 Arlington | Exit 159 Tower Road | 35 km | 00-00-1965 |
Exit 62 Hood River (west) | Exit 64 Hood River | 3 km | 00-00-1966 |
Exit 159 Tower Road | Exit 168 US 730 | 14 km | 00-00-1966 |
Exit 85 The Dalles | Exit 109 Rufus | 39 km | 00-00-1967 |
Exit 123 Quinton Canyon Road | Exit 137 Arlington | 23 km | 00-00-1967 |
Exit 168 US 730 | Exit 171 Paterson Ferry Road | 5 km | 00-00-1967 |
Exit 317 Old U.S. Highway 30 | Exit 330 Plano Road | 21 km | 00-00-1967 |
Exit 342 Lime | Exit 356 Olds Ferry-Ontario Highway | 23 km | 00-00-1967 |
Exit 44 Cascade Locks | Exit 62 Hood River (west) | 29 km | 00-00-1968 |
Exit 171 Paterson Ferry Road | Exit 188 Stanfield | 27 km | 00-00-1968 |
Exit 188 Stanfield | Exit 207 Pendleton (west) | 31 km | 00-00-1969 |
Exit 207 Pendleton (west) | Exit 213 Pendleton (east) | 10 km | 00-00-1970 |
Exit 213 Pendleton (east) | Exit 216 Mission | 5 km | 00-00-1972 |
Exit 285 North Powder | Exit 306 Baker City (east) | 34 km | 00-00-1973 |
Exit 330 Plano Road | Exit 342 Lime | 19 km | 00-00-1973 |
Exit 259 La Grande (west) | Exit 273 frontage road | 23 km | 00-00-1974 |
Exit 356 Olds Ferry-Ontario Highway | Exit 374 Ontario (2e rb) | 29 km | 00-00-1974 |
Exit 216 Mission | Exit 228 Old Emigrant Road | 19 km | 00-00-1975 |
Exit 273 frontage road | Exit 285 North Powder | 19 km | 03-07-1975 |
Verkeersintensiteiten
Dagelijks rijden 147.000 tot 167.000 voertuigen tussen I-5 en I-205 in Portland, na I-205 rijden 112.000 voertuigen per dag, dalend naar 85.000 voertuigen langs Gresham en 35.000 voertuigen bij Troutdale. Het deel door de Columbia River Gorge telt 25.000 tot 30.000 voertuigen per dag, licht dalend richting The Dalles. Oostelijk van The Dalles liggen de intensiteiten nog lager, met zo'n 12.000 voertuigen tot Boardman en een piek van 18.000 voertuigen bij het knooppunt met I-82. Daarna rijden 16.000 voertuigen tot Pendleton en veelal 10.000 tot 11.000 voertuigen per dag op de rest van de route tussen Pendleton en Ontario. Op de grens met Idaho ligt nog een piek van 19.000 voertuigen per dag.[1]
Referenties
Freeways in Portland |
---|
Interstates en US Highways in Oregon |
---|
Interstate 84 |
---|
Oregon • Idaho • Utah • Pennsylvania • New York • Connecticut • Massachusetts |