Interstate 94 in Michigan
De Interstate 94 of I-94 is een Interstate Highway in de Amerikaanse staat Michigan. De autosnelweg vormt een oost-westroute in het zuiden van de staat en verloopt vanaf de grens met Indiana bij Grand Beach via St. Joseph, Kalamazoo, Ann Arbor en Detroit naar de Canadese grens in Port Huron. De route is 443 kilometer lang.
Routebeschrijving
Southwestern Michigan
De Interstate 94 in Indiana komt ter hoogte van Grand Beach de staat Michigan binnen, parallel aan de oever van het immense Lake Michigan. De autosnelweg telt hier 2x3 rijstroken en men rijdt naar het noordoosten. Vanaf de autosnelweg is de oever die bestaat uit hoge duinen bereikbaar. Men bereikt dan al snel een kleine agglomeratie, rondom de steden St. Joseph en Benton Harbor. Bij Benton Heights volgt het knooppunt met de Interstate 196, die naar het noorden richting Holland en Grand Rapids loopt. Hierna zijn 2x2 rijstroken beschikbaar en draait I-94 naar het oosten, door een uitgestrekt landbouwgebied. Het landschap is vrij vlak en telt enkele meertjes. Men bereikt dan de dubbelstad Portage-Kalamazoo, die een agglomeratie van ruim 300.000 inwoners vormt. Hier kruist men de US 131, een lange snelweg die richting het zuiden naar de staat Indiana gaat, en richting noorden naar Grand Rapids en Cadillac. I-94 telt hier 2x3 rijstroken. Men passeert precies tussen Portage en Kalamazoo door.
Men verlaat het stedelijk gebied vrij snel en de snelweg telt daarna weer 2x2 rijstroken. De volgende grotere plaats ligt echter niet heel veel verderop, Battle Creek, een stad met zo'n 55.000 inwoners. Even ten oosten van Battle Creek volgt het knooppunt met de Interstate 69, die vanuit Indianapolis en Fort Wayne richting Lansing, de hoofdstad van Michigan, en Port Huron bij de Canadese grens. I-94 en I-69 komen elkaar in Port Huron opnieuw tegen en doorgaand verkeer richting Canada kan de agglomeratie Detroit mijden door I-69 te nemen. Het landschap is na dit knooppunt vrij vlak, met veel landbouwgebieden, de uitlopers van het Midwesten. Men bereikt zo'n 60 kilometer na Battle Creek het regiostadje Jackson, waar de US 127 als autosnelweg naar het noorden verloopt, richting Lansing en verder naar Mount Pleasant. Aan de oostkant van Jackson slaat de US 127 af naar het zuiden, richting de staat Ohio. Het komende gedeelte van I-94 heet de Red Arrow Highway.
Men bereikt daarna de stad Ann Arbor, een regionale stad met ruim 100.000 inwoners. Hier slaat de State Route 14 af, die naar Livonia in de agglomeratie Detroit verloopt. Aan de zuidkant van deze stad kruist men de US 23, die een soort superbypass van Detroit vormt, vanaf Toledo naar Flint. Hierna telt de autosnelweg 2x3 rijstroken en passeert men langs de stad Ypsilanti. Vlak daarna bereikt men de agglomeratie Detroit.
Detroit
De eerste voorstad van Detroit is Romulus, waar ook het grootste vliegveld van de agglomeratie is gelegen. Men kruist de Interstate 275, de westelijke randweg van Detroit. I-94 telt dan al 2x4 rijstroken. In de industriële voorstad Dearborn kruist men de State Route 39, de Southfield Freeway die naar de westelijke wijken van Detroit leidt. I-94 heet hier de Detroit Industrial Freeway en telt 2x3 rijstroken. Men bereikt dan de stad Detroit zelf en de naam verandert naar Edsel Ford Freeway. In delen van Detroit is veel leegstand en leegstaande percelen, een fenomeen wat urban prairie heet.
I-94 passeert even ten noorden van het centrum langs en men kruist de Interstate 96, de snelweg van Grand Rapids naar Detroit. I-94 houdt hierna 2x3 rijstroken en men kruist de State Route 10, de Lodge Freeway. Vlak daarna volgt het knooppunt met de Interstate 75, de Chrysler Freeway die vanaf Toledo naar Flint verloopt. Men komt dan langs een grote fabriek van Ford. Men passeert daarna door de oostelijke wijken van Detroit en na 7 Mile Road komt men in voorstedelijk gebied. Ook door de voorstad St. Clair Shores zijn 2x3 rijstroken beschikbaar. Hier kruist men ook de Interstate 696, die vanuit Warren en Farmington Hills komt en hier eindigt op I-94. Men komt dan door de noordoostelijke voorsteden van Detroit. De laatste voorstad is Chesterfield, waar de weg versmalt naar 2x2 rijstroken en men na 95 kilometer de agglomeratie Detroit verlaat.
Daarna volgt het laatste gedeelte van I-94, door landbouwgebied. Zo'n 40 kilometer na de agglomeratie Detroit komen de Interstate 69 en I-94 samen, om dan gezamenlijk door te lopen tot de Canadese grens. De grens ligt op de St. Clair River, waar de Blue Water Bridge overheen gaat. Aan de Canadese kant gaat bij de stad Sarnia de Highway 402 verder richting de stad London en Toronto. Doorgaand verkeer naar Buffalo in de staat New York kan ook van deze route gebruikmaken en zo de omweg ten zuiden van Lake Erie langs zich besparen.
Geschiedenis
Voorgeschiedenis
In 1930 werd voor het eerst een autosnelweg voorgesteld die de Detroit-Chicago Superhighway werd genoemd. Het eerste deel hiervan waarvan het tracé werd vastgelegd was een bijna 80 kilometer lang traject tussen Ann Arbor en Detroit. De plannen werden echter niet direct omgezet in een concrete aanleg van de weg, in 1939 werden de plannen weer opnieuw op tafel gelegd vanwege de snelle industrialisatie in de regio Detroit. Op 9 oktober 1939 opende de Blue Water Bridge op de grens met Canada voor het verkeer.
In 1941, nog voordat de Verenigde Staten aan de Tweede Wereldoorlog deelnam, werd een grote bommenwerperfabriek gebouwd in Willow Run bij Ypsilanti. Op 1 oktober 1941 begon de bouw van een netwerk van hoogwaardige wegen om deze fabriek te ontsluiten, het Willow Run Expressway System. Dit omvatte ook een dubbelbaans weg vanuit Detroit tot Willow Run. Ook begon de planning van de Detroit Industrial Expressway tussen Detroit en Romulus, die aansloot op de in aanbouw zijnde weg naar Willow Run. Op 17 juni 1942 keurde het Amerikaanse ministerie van oorlog de bouw van de Detroit Industrial Expressway goed, opgenomen in de Defense Highway Act of 1941.
Aanleggeschiedenis
Regio Detroit
Willow Run Expressway
Nadat de bouw van de Willow Run Expressway begon is de eerste 2 kilometer op 1 juli 1942 opengesteld voor het verkeer ter hoogte van Belleville. Op 17 augustus 1942 opende een tweede, langer deel van 10 kilometer lengte langs Ypsilanti, tussen de Willow Run Factory en Michigan Avenue. Op 22 september 1942 was het gehele Willow Run Expressway System rond de fabriek in gebruik genomen, inclusief diverse knooppunten, waaronder twee 3-level stackknooppunten, die echter geen onderdeel waren van de latere I-94.
De Willow Run Expressway had nog niet overal ongelijkvloerse kruisingen, het had het principe van een limited-access highway. Later is dit deel tussen Ypsilanti en Romulus opgewaardeerd naar Interstate Highway ontwerpeisen en zijn ook alle kruispunten ongelijkvloers gemaakt. In juni 1958 waren de laatste verkeerslichten verdwenen en in februari 1965 was ook de laatste gelijkvloerse kruising verdwenen.
Detroit Industrial Expressway
Op 23 november 1942 werd het eerste deel van de Detroit Industrial Expressway opengesteld, vanaf Hannan Road in Romulus tot de Middle Belt Road, een 10 kilometer lang traject die langs het hedendaagse Detroit Metropolitan Wayne County Airport voert. In tegenstelling tot de Willow Run Expressway was dit deel wel vanaf het begin als ongelijkvloerse autosnelweg aangelegd. Op 2 februari 1943 werd een verlenging van 8 kilometer tot Southfield Road opengesteld. Op 8 december 1943 opent een verlenging verder stadinwaarts tot Greenfield Road in Dearborn. Op 1 juli 1944 opende het laatste stuk tot aan de US 12 (Michigan Avenue) aan de rand van Detroit. Hiermee was de Detroit Industrial Expressway voltooid. Het was één van de zeer weinige autosnelwegen in de Verenigde Staten die tijdens de Tweede Wereldoorlog is aangelegd. Elders in het land werden vrijwel alle bouwactiviteiten gestaakt. Dit kwam omdat de Detroit Industrial Expressway van groot belang was voor de wapenproductie en daardoor doorgang kon vinden. Op maart 1945 werd een formele openstelling gehouden voor de volledige autosnelweg van Ypsilanti tot Detroit.
Edsel Ford Freeway
Direct na het einde van de Tweede Wereldoorlog begon de grondverwerving voor de bouw van de zogenaamde Detroit Crosstown Expressway, een autosnelweg die door Detroit zou lopen. Op 23 april 1946 werd deze geplande snelweg de Edsel Ford Expressway genaamd. Op 9 juli 1951 opende de eerste 3 kilometer van de Edsel Ford Freeway in Detroit, vanaf het toenmalig eindpunt van de Detroit Industrial Freeway tot aan Livernois Avenue. Op 1 juli 1954 opende een verlenging tot aan Grand River Avenue, die op dat moment de primaire invalsweg van het centrum van Detroit vanaf het westen was. In 1955 openden verlengingen tot voorbij het latere knooppunt met I-75 voor het verkeer. Op 1 juli 1957 opende een verlenging verder oostwaarts tot Mount Elliott Avenue, langs de grote fabriek van General Motors in Hamtramck. Daarna is op 16 december 1959 het resterende deel in Detroit zelf geopend, verder tot aan Vernier Road in Harper Woods. In 1962 werd de term freeway in Michigan officieel vastgesteld als de term voor autosnelwegen, hiermee kregen de Detroit Industrial Freeway en de Edsel Ford Freeway hun definitieve naam.
Elders in Michigan
Direct na de Tweede Wereldoorlog werden de plannen weer opgepakt voor de Detroit-Chicago Superhighway. Er waren een aantal routevarianten, waaronder de huidige route die zo lang mogelijk in Michigan bleef, maar er waren ook wensen om de snelweg vanaf Kalamazoo naar South Bend, Indiana af te buigen, waarbij de route dus het zuidwesten van Michigan zou bypassen via de Indiana Toll Road.
Op 1 december 1949 werd het eerste deel van I-94 buiten de regio Detroit opengesteld, namelijk 7 kilometer van de snelweg langs de noordzijde van de stad Jackson. In 1951 kwam de bypass van Jackson volledig gereed en in 1953 opende het eerste lange stuk plattelandssnelweg, een 16 kilometer lang traject tussen Parma en Jackson.
Op 8 december 1954 opende het eerste deel van de bypass van Port Huron, aansluitend op de Blue Water Bridge naar Canada. Op 29 juni 1956 werd het Interstate Highway systeem officieel opgericht. Op dat moment was in Michigan al 96 kilometer van I-94 opengesteld, waarvan 11 kilometer ten oosten van Kalamazoo, 24 kilometer langs Jackson, 58 kilometer vanaf Ypsilanti tot in Detroit en 3 kilometer rond Port Huron.
Rond Ann Arbor werd op 29 september 1956 de bypass geopend. Dit sloot aan op de reeds bestaande Willow Run Expressway richting Detroit. Op 28 december 1956 opende de zuidelijke bypass van Kalamazoo voor het verkeer. Vervolgens opende op 3 oktober 1958 een bijna 8 kilometer lang deel van I-94 tussen Galesburg en de zuidwestkant van Battle Creek. Hiermee waren Kalamazoo en Battle Creek per autosnelweg verbonden. Tot dit moment was de autosnelweg als de US 12 genummerd en bewegwijzerd. In 1959 begon het Michigan Department of Transportation met het installeren van wegwijzers met I-94.
Op 7 december 1959 opende 61 kilometer tegelijk op drie trajecten, 16 kilometer tussen een tijdelijke afrit ten westen van Coloma en Hartford, 26 kilometer tussen Paw Paw en Kalamazoo en 19 kilometer van I-94 langs de zuidzijde van Battle Creek. Op 1 juli 1960 opende 32 kilometer tussen Battle Creek en Albion en op 15 september 1960 opende 23 kilometer tussen Hartford en Paw Paw. Hiermee was I-94 doorgaand te berijden vanaf nabij Benton Harbor, langs Kalamazoo, Battle Creek en Marshall tot voorbij Jackson, een traject van 175 kilometer door het centrale deel van zuidelijk Michigan.
Vervolgens opende op 3 november 1960 de bypass van St. Joseph en Benton Harbor in het zuidwesten van de staat. Hiermee hadden alle grotere plaatsen op de route in Michigan een bypass, alhoewel een aantal meer landelijke delen nog ontbraken. Er waren op dat moment nog drie grote ontbrekende schakels: vanaf de grens met Indiana tot St. Joseph, tussen Jackson en Ann Arbor en tussen Detroit en Port Huron.
Later in 1960 openden de ontbrekende delen van I-94 tussen Jackson en Ann Arbor. Dit was deels de conversie van de bestaande US 12 tot freeway en deels een compleet nieuwe autosnelweg. De snelweg kent op dit deel een rijbaansplitsing met twee aparte spoorviaducten over de snelweg. De werkzaamheden waren hier op 9 juni 1961 volledig voltooid.
Op 16 augustus 1963 opende I-94 verder zuidwestwaarts tot 1 kilometer van de grens met Indiana bij New Buffalo. Hiermee was op het grenstraject na de gehele autosnelweg westelijk van Detroit voltooid. Oostelijk van Detroit opende op 27 november 1963 een 48 kilometer lang traject tot aan Marysville, vlak bij Port Huron. Dit was één van de grootste individuele snelwegopeningen in de geschiedenis van Michigan. Op 14 oktober 1964 opende de ontbrekende schakel tussen Marysville en Port Huron. Hiermee was er ten noordoosten van Detroit nog één ontbrekende schakel, die in 1967 voltooid werd in de suburb St. Clair Shores. Als allerlaatste opende op 29 november 1971 de laatste kilometer op de grens met Indiana voor het verkeer. Dit deel was ongeveer 8 jaar vertraagd omdat Indiana de focus had gelegd op de bouw van de snelwegen naar de Indiana Toll Road en de route naar Michigan een wat lagere prioriteit kreeg.[1]
Latere upgrades
Kalamazoo
I-94 is in fases langs Kalamazoo naar 2x3 rijstroken verbreed. Als eerste is in 2008 het klaverblad met de US 131 aan de zuidkant van Kalamzoo naar een klaverturbine gereconstrueerd, daarbij is ook 4 kilometer van I-94 door het knooppunt naar 2x3 rijstroken verbreed. In 2012 is nog eens 2 kilometer ten oosten daarvan verbreed, tot net voorbij Lover's Lane. Tussen 2021 en 2023 is 4 kilometer verder oostwaarts tot Sprinkle Road verbreed.[2][3]
Jackson
In de periode 2018-2024 is I-94 door Jackson volledig heraangelegd, inclusief herbouw van alle kunstwerken. I-94 is daarbij ook verbreed van 2x2 naar 2x3 rijstroken waarbij het dwarsprofiel van de autosnelweg twee keer zo breed is geworden.[4] Onderdeel van het project was een reconstructie van de aansluiting met de US 127 van een parclo tot een diverging diamond interchange, die op 13 november 2022 werd geopend.[5] Het gehele project kostte $ 350 miljoen.
Ann Arbor / Ypsilanti
Vermoedelijk in de jaren '90 is het 8 kilometer lange deel tussen de US 23 in Ann Arbor en de splitsing met de US 12 in Ypsilanti naar 2x3 rijstroken verbreed. Het traject van Ypsilanti naar Romulus was één van de oudste snelwegen in Michigan, dit is in de periode 1972-1974 naar 2x3 rijstroken verbreed. Dit deel van I-94 verbond een grote fabriek van Ford in Willow Run met de fabrieken in Detroit.
Openstellingsgeschiedenis
van | naar | lengte | datum |
---|---|---|---|
Exit 190 Belleville | Exit 192 Haggerty Road | 2 km | 01-07-1942 |
Exit 181 Ypsilanti | Exit 185 Willow Run | 6 km | 17-08-1942 |
Exit 185 Willow Run | Exit 190 Belleville | 8 km | 22-09-1942 |
Exit 192 Haggerty Road | Exit 199 Middle Belt Road | 11 km | 23-11-1942 |
Exit 199 Middle Belt Road | Exit 204 Southfield Road | 8 km | 03-02-1943 |
Exit 204 Southfield Road | Exit 208 Greenfield Road | 6 km | 08-12-1943 |
Exit 208 Greenfield Road | Exit 210 Michigan Avenue | 3 km | 01-07-1944 |
Exit 139 Downtown Jackson | Exit 145 Jackson (east) | 7 km | 01-12-1949 |
Exit 85 Galesburg | Exit 88 Galesburg | 5 km | 22-06-1951 |
Exit 210 Michigan Avenue | Exit 212 Livernois Avenue | 3 km | 09-07-1951 |
Exit 138 US 127 | Exit 139 Downtown Jackson | 2 km | 00-12-1951 |
Exit 212 Livernois Avenue | Exit 212B Warren Avenue | 1 km | 23-10-1952 |
Exit 81 Kalamazoo (east) | Exit 85 Galesburg | 6 km | 00-1x-1953 |
Exit 128 Parma | Exit 138 US 127 | 16 km | 05-11-1953 |
Exit 212B Warren Avenue | Exit 214A Grand River Avenue | 3 km | 01-07-1954 |
Exit 274 Lapeer Avenue | Exit 275 Downtown Port Huron | 3 km | 08-12-1954 |
Exit 214A Grand River Avenue | Exit 215 Lodge Freeway (SR-10) | 2 km | 18-01-1955 |
Exit 180 US 23 | Exit 181 Ypsilanti | 2 km | 09-07-1955 |
Exit 215 Lodge Freeway (SR-10) | Exit 216B Russell Street | 2 km | 14-09-1955 |
Exit 175 Ann Arbor-Saline Road | Exit 180 US 23 | 8 km | 29-09-1956 |
Exit 76 Kalamazoo | Exit 81 Kalamzoo (east) | 8 km | 28-12-1956 |
Exit 216B Russell Street | Exit 217B Mount Elliott Avenue | 2 km | 01-07-1957 |
Exit 88 Galesburg | Exit 92 Battle Creek (west) | 6 km | 03-10-1958 |
Exit 217B Mount Elliott Avenue | Exit 220B Conner Avenue | 5 km | 16-12-1958 |
Exit 92 Battle Creek (west) | Exit 104 Battle Creek (east) | 19 km | 07-12-1959 |
Exit 60 Paw Paw | Exit 76 Kalamazoo | 26 km | 07-12-1959 |
Exit 39 Coloma | Exit 46 Hartford | 16 km | 07-12-1959 |
Exit 220B Conner Avenue | Exit 225 Vernier Road | 8 km | 16-12-1959 |
Exit 124 Albion | Exit 128 Parma | 6 km | 25-03-1960 |
Exit 104 Battle Creek (east) | Exit 124 Albion | 32 km | 01-07-1960 |
Exit 46 Hartford | Exit 60 Paw Paw | 23 km | 15-09-1960 |
Exit 23 St. Joseph (south) | Exit 39 Coloma | 20 km | 03-11-1960 |
Exit 145 Jackson (east) | Exit 153 Clear Lake Road | 13 km | 10-11-1960 |
Exit 153 Clear Lake Road | Exit 175 Ann Arbor-Saline Road | 35 km | 19-12-1960 |
Exit 12 Sawyer | Exit 23 St. Joseph (south) | 18 km | 21-11-1961 |
Exit 4 New Buffalo | Exit 12 Sawyer | 13 km | 13-07-1962 |
Exit 1 New Buffalo | Exit 4 New Buffalo | 5 km | 16-08-1963 |
Exit 236 Metropolitan Parkway | Exit 266 Marysville | 48 km | 27-11-1963 |
Exit 266 Marysville | Exit 274 Lapeer Avenue | 13 km | 14-10-1964 |
Exit 234 Harper Avenue | Exit 236 Metropolitan Parkway | 3 km | 18-12-1964 |
Exit 225 Vernier Road | Exit 234 Harper Avenue | 14 km | 02-02-1967 |
Indiana state line | Exit 1 New Buffalo | 1 km | 29-11-1971 |
Toekomst
Het is gepland om een 12 kilometer lang deel van de I-94 in Detroit van 2x3 naar 2x4 rijstroken te verbreden, tussen de I-96 en Conner Street. De snelweg wordt grondig gemoderniseerd, de snelweg ligt grotendeels verdiept en de bruggen over de snelweg dateren hoofdzakelijk uit de jaren '50 en worden bijna allemaal vervangen. Ook worden er continue frontage roads aangelegd. De uitvoering kost $ 3 miljard en was oorspronkelijk gepland voor 2014-2018, maar is opgeschoven. De bouw wordt in fases uitgevoerd.[6][7] Sinds 2018 worden al bruggen vervangen op het traject, in totaal moeten meer dan 70 viaducten en bruggen worden vervangen. De werkzaamheden op I-94 zelf moeten begin 2024 starten.[8]
Verkeersintensiteiten
Ondanks dat er 2x3 rijstroken liggen vanaf de grens tot aan St. Joseph zijn de intensiteiten vrij laag, met amper 40.000 voertuigen per etmaal. Richting Kalamazoo zijn dit er 30.000 en 48.000 tussen Kalamazoo en Battle Creek. Ten oosten van Battle Creek blijven de intensiteiten met zo'n 32.000 stuks vrij laag. Pas ten oosten van Jackson beginnen de intensiteiten langzaam op te lopen, tot 77.000 vlak voor Ann Arbor. Wanneer men de agglomeratie Detroit binnenkomt overschrijden de intensiteiten de 100.000 voertuigen per etmaal. In Dearborn rijden 120.000 voertuigen per etmaal. Langs het centrum rijden 150.000 voertuigen en iets voorbij het centrum piekt dit op 180.000 voertuigen per etmaal. Daarna dalen de intensiteiten langzaam, maar het duurt tot Chesterfield voordat de intensiteiten onder de 100.000 geraken. Buiten het stedelijk gebied storten de intensiteiten ineen tot 25.000 voertuigen. Zo'n 14.500 voertuigen steken dagelijks de Canadese grens over.
Referenties
- ↑ Interstate 94 | michiganhighways.org
- ↑ Work to widen Kalamazoo’s stretch of I-94 begins Tuesday | mlive.com
- ↑ I-94 widening nearly complete; Portage Road interchange reopens | mlive.com
- ↑ I-94 Road Bridge Rebuilding Project, Jackson County | michigan.gov
- ↑ The new diverging diamond interchange is open at I-94, U.S. 127. Here’s how to navigate it | mlive.com
- ↑ I-94 expansion? It's a $2.9B work in progress | freep.com
- ↑ MDOT: 7-mile stretch of I-94, 67 bridges set for major overhaul in Metro Detroit | clickondetroit.com
- ↑ i94detroit.org
Freeways in Detroit |
---|
Interstates en US Highways in de staat Michigan |
---|
Interstate 94 |
---|
Montana • North Dakota • Minnesota • Wisconsin • Illinois • Indiana • Michigan |