Massachusetts

Uit Wegenwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Hoofdstad Boston
Grootste stad Boston
Oppervlakte 27.336 km²
Inwonertal 7.001.000
Lengte snelwegennet 1.386 km
Eerste snelweg 1951
Afkorting MA

Massachusetts is een staat in het noordoosten van de Verenigde Staten. De staat telt 7 miljoen inwoners (2023) en de hoofdstad en grootste stad is Boston. De staat heeft een oppervlakte van 27.336 vierkante kilometer en is daarmee ter grootte van twee derde van Nederland.

Inleiding

Geografie

Massachusetts is gelegen in de regio New England en is gelegen aan de Atlantische Oceaan. De staat grenst aan New Hampshire, Vermont, New York, Connecticut en Rhode Island. De staat meet maximaal 300 kilometer van west naar oost en 175 kilometer van noord naar zuid. Een belangrijke geografische feature van Massachusetts is Cape Cod, een langgerekt schiereiland in de oceaan. Naast tal van kleine eilanden behoren ook twee grotere eilanden tot de staat, Martha's Vineyard en Nantucket Island. De staat kent drie grote baaien, de Massachusetts Bay, Cape Cod Bay en Buzzards Bay. Naar het zuiden ligt bovendien het Nantucket Sound.

De staat is vlak tot licht heuvelachtig en overwegend dicht bebost. De oostelijke helft van de staat is sterk verstedelijkt, het westen is wat dunner bebouwd maar kent nog tal van regionale steden. Grote rivieren zijn de Merrimack River in het noordoosten en de Connecticut River in het westen. Er zijn tal van kleine stuwmeren, het Quabbin Reservoir is het grootst.

In Massachusetts zijn twee belangrijke klimaatzones, een vochtig landklimaat in het binnenland en een vochtig subtropisch klimaat in het oosten. De gemiddelde maximumtemperatuur in Boston varieert van 2°C in de winter tot 27°C in de zomer. In de winter kunnen zich grote blizzards voordoen. De staat is gevoelig voor stormen en orkanen vanaf de Atlantische Oceaan, alhoewel tropische cyclonen zelden een landfall maken in de staat.

Economie

Massachusetts is één van de meest welvarende staten van het land, met een economie die gericht is op diensten. De techindustrie is een belangrijke werkgever, evenals de overheid en het onderwijs. Het toerisme is een belangrijke pijler in de kleinere plaatsen, met name langs de kust. Cape Cod is populair als weekendbestemming vanuit Boston. De staat heeft een voor Amerikaanse begrippen hoog belastingniveau en een wat ongunstig vestigingsklimaat.

Demografie

stad inwonertal
Boston 655.000
Worcester 206.000
Springfield 155.000
Cambridge 117.000
Lowell 114.000

Massachusetts is één van de meest dichtbevolkte staten van het land, met name het oosten van Massachusetts is sterk verstedelijkt. Alhoewel Boston een dichtbebouwde kern heeft, bestaat het grootste deel van het oosten van de staat uit suburbs met een lage bebouwingsdichtheid. De stad Boston domineert de staat, maar andere steden als Worcester en Springfield hebben een eigen verzorgingsgebied. Enkele suburbs van Providence liggen ook in Massachusetts.

Het inwonertal van Massachusetts overschreed kort na 1850 de grens van 1 miljoen inwoners. De staat groeide daarna snel tot 5,7 miljoen inwoners in 1970 en 7 miljoen in 2020, waarna de staat licht begon te krimpen. Massachusetts heeft wat minder African Americans dan veel andere staten in het noordoosten. Wel zijn er relatief veel Aziaten en Hispanics. Bijna driekwart van de inwoners is echter nog blank.

Geschiedenis

In 1620 werd de eerste Engelse kolonie in Massachusetts gesticht in Plymouth. Dit was de tweede permanente kolonie van de Engelsen in de Verenigde Staten. In 1630 werd Boston gesticht. De staat werd het centrum van de Amerikaanse onafhankelijkheidsbeweging. De Amerikaanse revolutie begon in Massachusetts, en in 1788 werd het de zesde staat van de Verenigde Staten. Oorspronkelijk behoorde Maine ook tot Massachusetts, dit werd in 1820 afgescheiden als de 23e staat. In de 19e eeuw werd de staat een leider van de Amerikaanse industriële revolutie, met de eerste fabrieken in Lowell en Boston. Begin 20e eeuw begon de industriële basis van Massachusetts echter te eroderen vanwege concurrentie vanuit het zuiden en Midwesten van de Verenigde Staten. De economie werd succesvol geheroriënteerd naar high tech, met name rond de ringweg van Boston. In 1987 ontving de staat federale financiering om de Central Artery (I-93) in Boston ondergronds te brengen, wat uitgroeide tot het duurste wegenproject ooit in de Verenigde Staten, en staat ook bekend als de 'Big Dig'.

Wegennet

Massachusetts kent een dicht wegennet, zeker in het oosten van de staat door de hoge graad van verstedelijking. Het snelwegennet is uitgebreid maar oud.

Wegbeheer

De wegbeheerder van de staat is het Massachusetts Department of Transportation, afgekort MassDOT.[1] Het werd in 2009 opgericht als samenvoeging van diverse agentschappen, waaronder het Massachusetts Highway Department. Dit heeft zijn oorsprong in de Massachusetts Highway Commission die in 1893 werd opgericht en in 1919 opging in het Massachusetts Department of Public Works. In 1991 werd dit hernoemd in het Massachusetts Highway Department. Massachusetts was één van de laatste staten waar het ministerie het 'Department of Transportation' werd genoemd.

MassDOT beheert meer dan 4.500 kilometer weg en 5.000 bruggen. Minder dan 10% van de bruggen is in slechte conditie, maar dit zijn wel vaak wat grotere bruggen, 14% van de brugoppervlakte was in 2015 in slechte conditie. MassDOT beheert sinds 2009 ook de Massachusetts Turnpike.

Interstate Highways

I-95 aan de zuidkant van Boston.

Diverse Interstate Highways doorkruisen de staat. De Interstate 84 loopt slechts een kort stuk in het zuiden van de staat en eindigt bij Sturbridge op de Massachusetts Turnpike. De Interstate 90 wordt in zijn geheel gevormd door de Massachusetts Turnpike, de voornaamste tolweg in Massachusetts. De snelweg loopt van west naar oost door de hele staat en eindigt bij de luchthaven van Boston. De Interstate 91 vormt een noord-zuidroute langs de Connecticut River in het westen van de staat en voert door de stad Springfield. De Interstate 93 begint aan de zuidkant van Boston en loopt dan dwars door de stad en verder noordwaarts naar New Hampshire. De Interstate 95 vormt een noord-zuidroute in het oosten van de staat. De weg vormt de ringweg van Boston en verloopt vrijwel geheel door bebouwd gebied. De ringweg van Boston staat niet alleen bekend als I-95, maar ook als State Route 128.

Daarnaast zijn er enkele auxiliary routes, de Interstate 190 vormt een regionale noord-zuidroute vanaf Worcester tot Leominster en de Interstate 195 vormt een oost-westverbinding door het zuiden van de staat, vanaf Providence, Rhode Island via Fall River en New Bedford tot Wareham. De Interstate 290 is een route door de stad Worcester, die het met I-90 en I-95 verbindt. De Interstate 291 vormt de randweg van de westelijke stad Springfield en de Interstate 295 vormt de bypass van Providence die ook een stukje door Massachusetts loopt. De Interstate 391 verbindt Springfield met Holyoke en Chicopee en is een korte verbinding. De Interstate 395 vormt een noord-zuidverbinding door Connecticut die bij Worcester in Massachusetts eindigt. Tot slot vormt de Interstate 495 een regionale bypass langs de zuid-, west- en noordkant van de regio Boston, deze bypass is bijna 200 kilometer lang.

US Highways

Diverse US Highways verlopen door Massachusetts, maar de meeste routes hebben een wat secundair karakter vanwege het dichte netwerk van freeways. De US 1 is kortstondig een freeway tussen Boston en Revere, de 'Northeast Expressway'. De US 3 vormt een wat langere freeway vanaf de noordwestkant van Boston via Lowell naar de grens met New Hampshire. Deze snelweg loopt parallel aan I-93. De US 5 vormt een noord-zuidroute langs de Connecticut River in het westen van de staat, I-91 loopt er op korte afstand parallel aan. De US 6 voert door het zuidoosten van de staat, dit is uiteindelijk de belangrijkste verbinding naar Cape Cod, en is tussen Sagamore en Orleans als een freeway uitgebouwd. De US 7 vormt een noord-zuidroute door het uiterste westen van de staat, via het stadje Pittsfield. De US 20 vormt een oost-westroute door de gehele staat, maar heeft een secundair belang omdat de Massachusetts Turnpike er op korte afstand parallel aan loopt. US 20 is wel de tolvrije uitwijkroute. De US 44 verloopt in het zuidoosten van de staat en is een klein stukje als freeway uitgebouwd bij het eindpunt bij Plymouth. De US 202 is de enige driecijferige US Highway van de staat en loopt diagonaal door het westen en is een wat secundaire verbinding. Het valt in het noorden van Massachusetts samen met de State Route 2, die een ongelijkvloerse super two is tussen Athol en Baldwinville.

Interstates en US Highways in Massachusetts

BostonSpringfieldWorcester


State Routes

Route 2 in Lexington.

Massachusetts heeft een onderliggend wegennet dat gevormd wordt door state routes. De state routes zijn een genummerd netwerk van wegen, die echter niet per se in het beheer van de staat zijn, binnen de bebouwde kom zijn ze vaak in het beheer van de gemeenten. Daarnaast zijn er enkele state highways die geen 'route' zijn omdat ze geen nummer hebben. In 1922 werd de eerste wegnummering in Massachusetts ingevoerd, dit waren de regionale New England Highways, die een serie genummerde wegen vormden in de regio New England. In 1926 werden de US Highways geïntroduceerd, waardoor de New England Highways hernummerd moesten worden, de belangrijkste routes werden immers een US Highway. In de jaren '30 is dit systeem van New England Highways afgeschaft. In 1929 werden state routes geïntroduceerd.

Diverse state routes zijn uitgebouwd als freeway. De meest bekende is de State Route 128, die samenvalt met I-95 rond Boston. Het is één van de weinige snelwegen in de Verenigde Staten die bekender is onder zijn state route nummer dan het Interstate Highway nummer, de ringweg wordt door locals voornamelijk als 'Route 128' aangeduid. I-95 valt echter niet volledig samen emt Route 128, ten oosten van Peabody vormt Route 128 een op zichzelf staande freeway zonder I-nummer.

De state routes die een freeway zijn;

Tolwegen

In Massachusetts zijn enkele tolwegen, waarvan de Massachusetts Turnpike (I-90) veruit de belangrijkste is. Deze snelweg loopt oost-west door de heel staat en is de voornaamste invalsweg van Boston vanaf de westelijke suburbs. Daarnaast zijn er twee toltunnels in Boston, de Sumner Tunnel en de Ted Williams Tunnel (I-90) naar Logan International Airport. Op de Tobin Bridge van de US 1 in Boston moet ook tol betaald worden.

De tol kan elektronisch betaald worden met een E-ZPass meer dan driekwart van de toltransacties in Massachusetts is met een E-ZPass.

Geschiedenis

I-90 in Boston.

Al in de koloniale tijd werden er wegen aangelegd in Massachusetts. Eind 18e eeuw en begin 19e eeuw werden er diverse klassieke turnpikes aangelegd, met name vanaf Boston naar het omliggende land, maar ook twee oost-westroutes naar het westen van de staat. Transport vond voornamelijk per wagon plaats omdat Massachusetts weinig bevaarbare rivieren had. Na 1850 hielden de meeste turnpikes op te bestaan.

In 1893 werd de Massachusetts Highway Commission opgericht, dit was de eerste highways commission in de Verenigde Staten. 90 procent van de wegen in Massachusetts was destijds in slechte staat. De eerste state highway in Massachusetts was een 1 mijl lange verharde weg door Ashby in 1894-1895. Het wegennet is begin 20e eeuw snel verhard. In 1922 werd de eerste wegnummering ingevoerd, onderdeel van de New England Highways, een regionaal netwerk van genummerde wegen die destijds bedoeld was om in het hele land uit te rollen, maar overbodig werd na de introductie van de US Highways in 1926. Vanaf 1929 werden nummers toegekend aan lokale wegen.

De plannen voor de eerste snelwegen werden in 1948 ontvouwd, en begin jaren 50 begon de aanleg van de eerste snelwegen in het stedelijk gebied van Boston, dat destijds al omvangrijk was. In 1951 opende het eerste deel van wat later de I-95 zou worden rond Boston, dit was de eerste snelweg van Massachusetts. In 1950-1951 werd ook Storrow Drive als semi-ongelijkvloerse parkway in Boston aangelegd. De oorspronkelijke plannen van 1956 voorzagen een I-95 door het centrum van Boston, waar de Northeast Expressway (US 1) vroeger onderdeel van was. Begin jaren 50 werden al vrij veel snelwegen in en rond Boston aangelegd. In 1959 was de I-93 door het centrum van Boston gereed. In 1964 en 1965 opende de Massachusetts Turnpike (I-90) door Boston voor het verkeer. In 1970 werd besloten om alle snelwegen binnen de ringweg (I-95) te schrappen. Alleen een ontbrekende schakel van de I-93 in het noorden van de agglomeratie werd nog aangelegd. Sinds 1965 zijn geen nieuwe trajecten meer in Boston geopend.

Al in 1957 was de Massachusetts Turnpike door het westen en midden van de staat gereed, het deel in Boston was het laatste deel dat opengesteld werd. In de tweede helft van de jaren '60 is I-91 aangelegd als noord-zuidroute door het westen van Massachusetts. Het snelwegennet van Massachusetts was in 1970 grotendeels gereed, er waren echter wat ontbrekende schakels. Zo ontbrak 10 kilometer van I-95 aan de noordkant van Boston, dat in twee fases in 1975 en 1988 is opengesteld. Ook I-495 als regionale bypass van Boston had lange tijd een ontbrekende schakel, de laatste 23 kilometer tussen Taunton en Mansfield ten zuiden van Boston opende in 1982 voor het verkeer.

In recentere jaren zijn er enkele grote reconstructies geweest. Het grootste Amerikaanse wegenproject was het ondergronds brengen van de Central Artery (I-93) door het centrum van Boston. Deze snelweg liep op een viaduct met 2x3 rijstroken door het centrum en was in slechte staat, een visuele barrière en had onvoldoende capaciteit. Deze is vervangen door een tunnel, een project dat de 'Big Dig' heette. De Big Dig was echter groter dan dat, het omvatte ook de verlenging van I-90 naar Logan Airport via de Ted Williams Tunnel en de Zakim Bunker Hill Bridge aan de noordkant van het centrum van Boston. In 2014-2016 is de elevated highway van de Route 79 in Fall River gesloopt.

Vanaf 2020 is de afritnummering in geheel Massachusetts aangepast van een sequentiële afritnummering naar een afritnummering naar afstand.[2]

Agglomeraties

Expressways in Boston

Interstate 90Interstate 93Interstate 95Interstate 495US 1US 3SR-2SR-3SR-24SR-128

Expressways in Worcester

Expressways in Springfield, Massachusetts

Interstate 90Interstate 91Interstate 291Interstate 391SR-57


Referenties

Verenigde Staten

AlabamaAlaskaArizonaArkansasCaliforniaColoradoConnecticutDelawareFloridaGeorgiaHawaiiIdahoIllinoisIndianaIowaKansasKentuckyLouisianaMaineMarylandMassachusettsMichiganMinnesotaMississippiMissouriMontanaNebraskaNevadaNew HampshireNew JerseyNew MexicoNew YorkNorth CarolinaNorth DakotaOhioOklahomaOregonPennsylvaniaRhode IslandSouth CarolinaSouth DakotaTennesseeTexasUtahVermontVirginiaWashingtonWest VirginiaWisconsinWyoming