Nummeringsstelsel 1957

Uit Wegenwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Tussen 1957 en 1976 werden in het Nederlandse Nummeringsstelsel van 1957 elf N-nummers bewegwijzerd op belangrijke wegen die geen E-nummer hadden.

Geschiedenis

De invoering hing samen met de Verklaring van Genève, die in 1950 werd ondertekend en in 1954 door Nederland werd geratificeerd. Onder de Verklaring was Nederland verplicht om de E-routes op de bewegwijzering aan te gaan geven, met de bekende groene schildjes. Dit sloot aan bij een behoefte onder weggebruikers. Vanuit het publiek was al eerder bij de ANWB aangedrongen op bewegwijzering van wegnummers, zoals ook in die tijd al gebruikelijk was in een aantal andere West-Europese landen. De ANWB zag er zelf geen noodzaak toe, aangezien men de systematische plaatsaanduiding voldoende vond.

Het besluit voor de nummering werd gemaakt in samenhang met de aanstaande bewegwijzering van de E-routes. Bij wijze van proef werd het N-nummerstelsel ingevoerd, voor routes met een groter belang in het Nederlandse hoofdwegennet die geen E-nummer hadden gekregen. In eerste instantie waren 14 nummers voorzien in de reeks 84-99, wat aansloot op de E-wegennummering die in de (oorspronkelijke) Verklaring van Genève tot het nummer 83 had gelopen. In de definitieve versie begon de nummering pas bij 89.

De nummers verliepen puur per route en hadden geen link met de (administratieve) nummers van rijkswegen of provinciale wegen. De aanduidingen werden uitgevoerd in (rood)bruin achtergrondschild met witte letters. Ze stonden alleen op de blauwe borden; op de kilometerstenen die in de Leidraad voor de Bebakening van Rijkswegen 1956 langs alle rijkswegen was voorzien kwamen alleen E-nummers terug.[1]

Hoewel de N-nummers werden gelanceerd als proef, zouden zij toch nog bijna 20 jaar op de bewegwijzering blijven staan.

Bij de invoering van het huidige Nederlandse systeem van wegennummering zijn de nummers verdwenen. Deze nummering van 1976 gaf feitelijk één systeem van wegnummers voor het hele land: voormalige E-nummers, N-nummers en andere wegen kwamen in één integraal systeem terecht.

Systeem

De N90 (huidige rijksweg 32) in Friesland.

De N-nummers dienden als gezegd als aanvulling op het stelsel van E-wegen. De E-wegen van 1950 verliepen hoofdzakelijk over achterlandverbindingen vanuit het dichtbevolkte westen van Nederland naar België en Duitsland. Deze liepen voor het grootste deel ook langs provinciehoofdsteden. De N-wegen gaven vooral verbindingen tussen het Westen en minder belangrijke steden, en tussen provinciesteden onderling.

Oorspronkelijk was voorzien dat er geen E-wegen over Fries grondgebied zouden komen. Nadat Friese bestuurders in Den Haag aan de bel trokken, werd besloten dat de E10 vanaf Amsterdam via Leeuwarden naar Groningen zou worden doorgetrokken. Deze route was oorspronkelijk voorzien als de N89, en deze werd overeenkomstig ingekort.

De hoofdverbindingen van het E-wegennet

  • E3: België - Eindhoven - Venlo - Duitsland
  • E8: Hoek van Holland - Den Haag - Oudenrijn - Hoevelaken - Deventer - Oldenzaal - Duitse grens
  • E9: Amsterdam - Oudenrijn - Deil - 's-Hertogenbosch - Eindhoven - Geleen - Maastricht - België
  • E10: België - Breda - Rotterdam - Den Haag - Amsterdam - Afsluitdijk - Leeuwarden - Groningen
  • E35: Amsterdam - Hoevelaken - Zwolle - Meppel - De Punt - Groningen - Winschoten - Duitsland
  • E36: Hoek van Holland - Rotterdam - Oudenrijn - Arnhem - Bergh Autoweg (D)
  • E37: Vianen - Gorinchem - Breda
  • E38: Breda - Tilburg - Eindhoven
  • E39: België - Geleen - Heerlen - Aachen (D)
  • E72: Oldenzaal - Denekamp - Nordhorn (D)

De aanvullende verbindingen van het N-wegennet

  • N89: Groningen - Delfzijl
  • N90: Meppel - Heerenveen - Leeuwarden
  • N91: Afsluitdijk/Zurich - Joure - Emmeloord - Zwolle - Ommen - Witte Paal
  • N92: De Punt - Emmen - Witte Paal - Hengelo - Enschede
  • N93: Zwolle - Apeldoorn - Arnhem - Nijmegen - 's-Hertogenbosch - Tilburg
  • N94: Apeldoorn - Zutphen - Winterswijk - Duitsland
  • N95: Nijmegen - Venlo - Roermond - Geleen - Maastricht
  • N96: Ridderkerk - Gorinchem - Deil - Valburg
  • N97: Breda - Bergen op Zoom - Kruiningen - Vlissingen
  • N98: Kruiningen - Perkpolder - Hulst - België
  • N99: Den Haag - Leiden - Haarlem - Alkmaar - Middenmeer

Conceptplan 1956

De N99 in Wassenaar in 1972.

Er is een concept-plan uit 1956 geweest met een afwijkende nummering. Zie deze link

Wegnummer volgens plan-1956 Route Wegnummer volgens het stelsel van 1957
N85 Amsterdam - Afsluitdijk - Leeuwarden - Groningen N89 (later E10)
N86 Meppel - Heerenveen - Leeuwarden N90
N87 Zurich - Joure - Emmeloord - Zwolle N91
N88 Zwolle - Emmen - Ter Apel N92 (Alleen tussen Emmen en Witte Paal)
N89 Zwolle - Apeldoorn - Arnhem - Nijmegen - 's-Hertogenbosch - Tilburg N93
N90 Apeldoorn - Zutphen - Winterswijk N94
N91 Nijmegen - Venlo - Roermond N95
N92 Ridderkerk -Valburg N96
N93 Breda - Bergen op Zoom - Vlissingen -Sluis N97
N94 Leiden - Haarlem - Alkmaar - Middenmeer N99
N95 Grave - Eindhoven - Valkenswaard - grens geen

Referenties

Geschiedenis van nationale routenummering in Nederland

Hoofdverkeersroutes 1937E-nummering 1950 en N-nummering 1957Wegnummering op de bewegwijzering 1976Nationaal Routenummerplan 1982Provinciaal Routenummerplan 1992