Pennsylvania Turnpike

Uit Wegenwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
I-70 / I-76 / I-276
Begin Columbia
Einde Youngstown
Lengte 360 mi
Lengte 580 km
Route

Ohio Ohio Turnpike

10 → Pittsburgh Airport / New Castle

13 Beaver Falls

28 → Pittsburgh / Erie

39 Hampton / Bakerstown

48 Springdale

57 → Pittsburgh

67 Irwin

75 → Wheeling / Greensburg

91 Donegal

110 Somerset

146 Bedford

161 → Washington / Baltimore

180 Fort Littleton

189 Fannettsburg

201 Newburg

226 Carlisle

236 → Harrisburg / Gettysburg

242 → Harrisburg / Baltimore

247 → Harrisburg / Scranton

266 Manheim

286 Reamstown / Swartzville

298 → Reading

312 Exton

320 Malvern

326 → Philadelphia

333 → Scranton / Chester

339 Fort Washington

340 Virginia Drive

343 Willow Grove

351 → Philadelphia / Trenton

→ Philadelphia / Trenton

358 Levittown

Delaware River-Toll Bridge

Burlington

→ New York City

De Pennsylvania Turnpike is een netwerk van tolwegen (turnpikes) in de Amerikaanse staat Pennsylvania. Het netwerk omvat 855 kilometer autosnelweg op drie verschillende trajecten. Het belangrijkste traject is de zuidelijke oost-westroute in Pennsylvania en verloopt over de Interstate 76 en de Interstate 70 vanaf de grens met Ohio ten noordwesten van Pittsburgh, via de hoofdstad Harrisburg naar de agglomeratie Philadelphia, vanwaar de Pennsylvania Turnpike over de Interstate 276 naar de grens met New Jersey tussen Philadelphia en Trenton verloopt. Tevens is er de Pennsylvania Turnpike Extension, die de Interstate 476 omvat, van Philadelphia naar Scranton in het noordoosten van de staat.

Routenummers

Routebeschrijving

Regio Pittsburgh

I-76 ter hoogte van Monroeville bij Pittsburgh.

Ten noordwesten van Enon Valley komt de Interstate 76 in Ohio vanuit de regio Youngstown de staat Pennsylvania binnen. De autosnelweg telt dan 2x2 rijstroken en men passeert door licht glooiend gebied. Ter hoogte van Big Beaver volgt al snel het eerste knooppunt, met de State Route 60, een autosnelweg van Pittsburgh naar New Castle. Het gebied wordt dan wat heuvelachtiger en men bereikt al snel de verste suburbs van Pittsburgh. Bij Warrendale kruist men de Interstate 79. Men passeert dan door heuvelachtig gebied die bezaaid liggen met kleine voorstadjes van meestal slechts een paar duizend inwoners. Dit gedeelte is een tolweg en daardoor zijn er weinig afslagen.

De Pennsylvania Turnpike verloopt vrij ruim om de dichter bebouwde delen van de agglomeratie Pittsburgh. Het gebied is ook behoorlijk dicht bebost en heuvelachtig. Men kruist dan de State Route 28, de autosnelweg van Pittsburgh naar Kittaning, maar er zijn geen directe uitwisselingsmogelijkheden toe. Vlak daarna steekt de autosnelweg de Allegheny River over, een zijrivier van de Ohio River. De autosnelweg telt door de regio Pittsburgh niet meer dan 2x2 rijstroken. Aan de oostkant van de agglomeratie kruist men de Interstate 376, de oostelijke uitvalsweg van de stad Pittsburgh. Daarna worden de voorsteden snel dunner en liggen ze verder uit elkaar. Bij Greensburg kruist men nog de US 30, een wat grotere uitvalsweg naar het zuidoosten. Daarna verlaat men de verstedelijkte regio Pittsburgh en niet veel verder voegt de Interstate 70 in. Beide routes zijn dan over een grote afstand dubbelgenummerd.

Central Pennsylvania

I-76 ter hoogte van de Blue Mountain Tunnel.

De dubbelnummering van I-70 en I-76 is één van de langste van de Verenigde Staten, met een afstand van 197 kilometer. De Pennsylvania Turnpike slingert daarna door de bergen, het centrale deel van Pennsylvania is vrij bergachtig, door de vele bergruggen van de Appalachian Mountains. De afritten liggen meestal 20 tot 30 kilometer uit elkaar. Het gebied is ook dunbevolkt. De Pennsylvania Turnpike heeft een bochtig en soms steil tracé maar is gedeeltelijk wel voorzien van een derde rijstrook op hellingen.

Bij Somerset kruist men de US 219, maar daar zijn geen uitwisselingsmogelijkheden toe. Even ten oosten van Somerset volgt de eerste tunnel, de bijna 2 kilometer lange Allegheny Mountain Tunnel. Na de tunnel daalt de snelweg snel een paar honderd meter. Bij Bedford volgt het knooppunt met de Interstate 99, de autosnelweg naar Altoona en State College, twee steden in centraal Pennsylvania.

De Pennsylvania Turnpike vervolgt daarna zijn slingerende weg door de Appalachian Mountains. Men komt dan langs Breezewood, waar de Interstate 70 naar Baltimore afslaat. Breezewood is een onderbreking voor verkeer op I-70, dat door dit dorp moet, maar verkeer dat de Pennsylvania Turnpike volgt kan gewoon rechtdoor rijden. Breezewood is derhalve een belangrijk knooppunt voor oost-westverkeer. Ten oosten van Breezewood volgt een route over een bergrug. Oostelijker volgen nog drie tunnels, waarna men vlakker gebied bereikt.

Harrisburg

Men bereikt dan Carlisle, een voorstad van Harrisburg, de hoofdstad van Pennsylvania. Hier kruist men de Interstate 81. Om I-81 te bereiken moet men een kilometer via het onderliggend wegennet, enigszins vergelijkbaar met Breezewood. De stad Harrisburg telt zo'n 50.000 inwoners, maar de agglomeratie is meer dan tien keer zo groot. De Interstate 76 verloopt ten zuiden van de stad langs, ook dit traject telt 2x2 rijstroken. Hier kruist men de US 15, een regionale autosnelweg naar het bekende stadje Gettysburg. Aan de zuidkant van de stad kruist men de Interstate 83, de snelweg vanuit Baltimore in het zuiden. Niet ver daarna steekt men via de 1300 meter lange Susquehanna River Bridge de brede Susquehanna River over. Meteen daarna kruist men de Interstate 283, de oostelijke randweg van Harrisburg. Ook gaat hier de State Route 283 naar Lancaster, een grotere stad in het zuidoosten, waar de Interstate 76 op enige afstand van passeert.

Eastern Pennsylvania

De TOTSO van I-76 bij King of Prussia, net buiten Philadelphia.

Na Harrisburg wordt het gebied steeds vlakker en het bestaat voornamelijk uit landbouwgebieden. In deze regio liggen de steden Lancaster en Reading, maar de Interstate 76 verloopt op enige afstand tussen beide plaatsen door. De autosnelweg telt ook hier 2x2 rijstroken. De US 322 verloopt min of meer parallel aan de Pennsylvania Turnpike. Bij Reamston kruist men de US 222, de autosnelweg van Lancaster naar Reading. Directe uitwisselingemogelijkheden zijn er niet toe, met moet via een afrit.

Bij Morgantown eindigt de Interstate 176, die naar Reading verloopt. Daarna komt men in het invloedsgebied van Philadelphia, dat echter nog zo'n 80 kilometer naar het zuidoosten ligt. Desondanks zijn hier al wel enkele dunbebouwde voorsteden te vinden, gelegen in bebost gebied. De Interstate 76 telt echter nog steeds 2x2 rijstroken. Bij King of Prussia komt men echt in de agglomeratie en slaat de Interstate 76 af, terwijl de Pennsylvania Turnpike via de Interstate 276 verder gaat langs de noordkant van Pennsylvania.

Interstate 276

Het beginpunt van I-276 bij King of Prussia.
I-276 bij Willow Grove.

Bij de voorstad King of Prussia slaat I-76 af naar het zuiden als de Schuylkill Expressway, terwijl de Pennsylvania Turnpike rechtdoor gaat als de Interstate 276. De tolweg telt hier 2x3 rijstroken, maar kent maar weinig afslagen. Voor het forenzenverkeer is er geen alternatief in de vorm van een parallelle autosnelweg en I-276 is dan ook primair bedoeld voor doorgaand verkeer richting New York. Bij het voorstadje Plymouth Meeting volgt al snel een complex knooppunt met de Interstate 476, die in het zuiden naar de voorstad Chester loopt en in het noorden naar de stad Scranton in noordelijk Pennsylvania. De Pennsylvania Turnpike gaat daarna door de beboste voorsteden ten noorden van Philadelphia.

De Interstate 276 telt slechts 4 afslagen in Pennsylvania. Men kruist onder andere de US 1. Vlak voor de grens met New Jersey voegt verkeer van de Interstate 95 in. Via de Delaware River - Turnpike Toll Bridge steekt men de Delaware River over en komt men in de staat New Jersey. De autosnelweg loopt dan nog een paar kilometer door tot de New Jersey Turnpike, waar het verkeer richting New York naar het noorden moet afslaan.

Geschiedenis

Voorgeschiedenis

De Pennsylvania Turnpike opende in de jaren '40 en was de eerste lange-afstandssnelweg in de Verenigde Staten. De Pennsylvania Turnpike is gedeeltelijk gebouwd over het tracé van een onvoltooide spoorlijn en zes van de zeven tunnels op de route waren destijds voor de spoorlijn aangelegd. De bouw van die spoorlijn begon in 1880 maar was ondanks de bouw van bijna 8 kilometer tunnels nooit voltooid. De eerste voorstellen om de tunnels gebruik te laten maken in een autosnelweg dateren van 1934, waardoor de route de steile hellingen van de bestaande US Highways kon vermijden, aangezien de Appalachian Mountains lange steile bergruggen kent die noord-zuid zijn gelegen, terwijl de Turnpike een oost-westroute vormt.

De Pennsylvania Turnpike is deels op het concept van de Duitse Reichsautobahn gebaseerd, alhoewel in de vroege planvorming nog geen Duitse Reichsautobahnen waren opengesteld. De autosnelweg was ook gebaseerd op het succes van de Merritt Parkway in Connecticut, de eerste langere autosnelweg van de Verenigde Staten.

De bouw van het eerste traject

De bouw van de Pennsylvania Turnpike begon op 27 oktober 1938 door de tunnels gereed te maken. Op 1 oktober 1940 opende het eerste gedeelte van de autosnelweg vanaf Carlisle ten westen van Harrisburg tot Irwin ten oosten van Pittsburgh. De autosnelweg telde toen 2x2 rijstroken en had ongelijkvloerse aansluitingen, maar had in de tunnels één rijstrook per richting. In tegenstelling tot de parkways van New York mochten op de Pennsylvania Turnpike ook vrachtwagens rijden. Er was destijds ook geen snelheidslimiet op de snelweg. Gevaren waren er voor polderblindheid omdat de snelweg enkele bijzonder lange rechte stukken kent. Tussen de Blue Mountain Tunnel en het einde bij Carlisle loopt de snelweg 34 kilometer rechtuit. Dit traject was 257 kilometer lang en wordt veelal beschouwd als de eerste lange-afstandssnelweg van de Verenigde Staten, het was aanzienlijk langer dan de eerder geopende Merritt Parkway in Connecticut.

Verdere verlengingen

Met het succes van de Pennsylvania Turnpike begon men met de bouw van een langere route die door de hele staat moest lopen, waarbij de twee economische centra van Pennsylvania, Pittsburgh en Philadelphia met elkaar verbonden moesten worden. Op 20 november 1950 bereikt de de autosnelweg King of Prussia, destijds de eerste voorstad van Philadelphia vanuit het westen. Daarna werd de autosnelweg naar het westen verlengd tot Monroeville, even ten oosten van Pittsburgh op 7 augustus 1951. Niet lang daarna, op 26 december 1951 was de autosnelweg vrijwel voltooid tot de grens met Ohio. In 1954 was de snelweg verbonden met de Ohio Turnpike.

Op 23 augustus 1954 opende het eerste gedeelte ten noorden van Philadelphia richting het oosten. Tegen het einde van dat jaar bereikte de Pennsylvania Turnpike bijna de grens met New Jersey, die gevormd wordt door de Delaware River. Op 23 mei 1956 opende de brug over de Delaware River, zodat de autosnelweg vanaf de grens met Ohio tot de grens met New Jersey voltooid was als doorgaande tolweg. Over de grens met New Jersey gaf een korte verbindingsweg toegang tot de New Jersey Turnpike.

Hiermee ontstond in de jaren '50 een serie van tolwegen tussen Chicago en New York, samen met de Chicago Skyway, Indiana Toll Road, Ohio Turnpike en de New Jersey Turnpike. Andere staten begonnen ook tolwegen aan te leggen gemodelleerd naar de Pennsylvania Turnpike, maar de creatie van het federaal gefinancierde Interstate Highway systeem in 1956 maakte de bouw van tolwegen in een groot deel van de Verenigde Staten overbodig.

Van 1955 tot 1957 werd de Northeastern Extension van de Pennsylvania Turnpike aangelegd. Dit was het laatste gedeelte van de Turnpike die aangelegd werd. In eerste instantie kreeg dit traject van Philadelphia naar Scranton het nummerd State Route 9, maar werd later hernummerd tot Interstate 476. Men had liever een 2-cijferig Interstate nummer gehad, maar die waren in dit deel van de Verenigde Staten niet meer beschikbaar.

Openstellingsgeschiedenis

Van Naar Lengte Datum
Irwin Carlisle 257 km 01-10-1940
Carlisle Harrisburg (US 15) 16 km 01-02-1950
Harrisburg King of Prussia 145 km 20-11-1950
Monroeville Irwin 18 km 07-08-1951
Ohio state line Monroeville 90 km 26-12-1951

Modernisatie en verbredingen

Het eerste probleem dat ontstond waren de zes tunnels in de Appalachian Mountains, die één rijstrook per richting hadden. Eind jaren '50 ontstonden files voor de tunnels, voornamelijk in de zomerperiode. In 1962 werden plannen goedgekeurd om de tunnels te verdubbelen naar 2x2 rijstroken, of om een nieuw tracé aan te leggen. Op twee locaties is een geheel nieuw tracé aangelegd dat geen tunnel meer vereiste. Ten westen van Somerset is de Laurel Hill Tunnel gebypasst door een nieuw tracé door een uitgraving. De bypass opende op 30 oktober 1964.

Op 15 maart 1965 opende de tweede buis van de Allegheny Mountain Tunnel, waarna de oude buis werd gerenoveerd en op 25 augustus 1966 heropende, vanaf dat moment waren er 2x2 rijstroken door de tunnel. In 1965 werden plannen aangekondigd om de drie tunnels genaamd Tuscarora, Kittatinny en Blue Mountain Tunnels ten westen van Carlisle te verdubbelen en een 22 kilometer lang nieuw tracé ten oosten van Breezewood aan te leggen om de Rays Hill en Sideling Hill Tunnels te bypassen. Het nieuwe tracé ten oosten van Breezewood opende op 26 november 1968, evenals de tweede buis van de drie tunnels. Daarna werden de bestaande tunnels nog gerenoveerd, vanaf 18 maart 1971 was de gehele Pennsylvania Turnpike door de Appalachian Mountains met 2x2 rijstroken uitgerust, 31 jaar na de oorspronkelijke openstelling van de autosnelweg.

De Pennsylvania Turnpike had oorspronkelijk geen middengeleider, deze is tussen 1960 en 1965 geplaatst. In de periode tot 1981 zijn derde rijstroken op hellingen aangelegd bij Lauren Hill en de Allegheny Mountain Tunnel.

Vanwege het toegenomen forenzenverkeer in de regio Philadelphia raakte de Pennsylvania Turnpike op dit traject overbelast. In 1986-1987 is 30 kilometer van de Pennsylvania Turnpike verbreed naar 2x3 rijstroken tussen Norristown (I-476) en Philadelphia (US 1). Gedurende de jaren '70, '80 en '90 zijn op diverse locaties langs de Pennsylvania Turnpike nieuwe aansluitingen aangelegd, of bestaande herbouwd, met name op plekken waar de Pennsylvania Turnpike andere autosnelwegen kruist.

Tussen 2004 en 2008 is 11 kilometer van de Pennsylvania Turnpike ten noordwesten van Philadelphia verbreed naar 2x3 rijstroken, tussen Valley Forge (I-76) en Norristown (I-476). Tussen 2004 en 2007 is de brug over de Susquehanna River ter hoogte van Harrisburg vervangen door een modernere brug met 2x3 rijstroken. Tussen 2007 en 2009 is de brug over de Allegheny River ten noordoosten van Pittsburgh vervangen door een moderne brug met 2x3 rijstroken. Tussen 2006 en 2011 is 12 kilometer van de Pennsylvania Turnpike tussen Irwin en New Stanton ten oosten van Pittsburgh naar 2x3 rijstroken verbreed. Tussen 2010 en 2012 is 11 kilometer ten noorden van Pittsburgh tussen het het voormalige tolstation nabij I-79 en Hampton naar 2x3 rijstroken verbreed. Tussen 2015 en 2018 is in meerdere fases 13 kilometer van de Pennsylvania Turnpike tussen Hampton en de brug over de Allegheny River naar 2x3 rijstroken verbreed. Dit sloot echter net niet aan op het verbrede deel uit 2012, waardoor er nog een kort stuk met 2x2 rijstroken ligt.

Tussen 2016 en 2019 is een paar kilometer nabij Harrisburg ten westen van de brug over de Susquehanna River naar 2x3 rijstroken verbreed. Tussen 2020 en 2023 is nog eens 4 kilometer door het knooppunt met I-79 ten noorden van Pittsburgh naar 2x3 rijstroken verbreed. Tussen 2021 en 2025 is nog een paar kilometer van de Pennsylvania Turnpike ten westen van Valley Forge naar 2x3 rijstroken verbreed.

Met deze projecten waren delen van de bypasses van Pittsburgh en Philadelphia verbreed, maar plannen voor een integrale verbreding door Pennsylvania bleken telkens niet haalbaar.

Eerder geplande delen van de Pennsylvania Turnpike

Nadat de belangrijkste oost-westroute was gebouwd kwamen er plannen voor een groter tolwegennetwerk in de staat Pennsylvania, van zo'n 1.600 kilometer lang. Echter, toen het Interstate Highway systeem in 1956 werd gelanceerd werd dit plan afgeblazen en delen werden gebouwd als tolvrije autosnelwegen.

Alhoewel al deze verbindingen als tolwegen waren afgeblazen waren er wel plannen voor parallelbanen zoals op de New Jersey Turnpike met 4x2 rijstroken waarbij de binnenste rijstroken voor auto's bedoeld waren en de buitenste rijstroken voor vrachtwagen, bussen en aanhangers. Dit plan had tot gevolg dat de Pennsylvania Turnpike regelmatig een nieuw tracé zou krijgen en dit was afgeblazen in 1976. In de jaren '80 waren delen van het idee wel gebouwd, zoals kruipstroken voor vrachtwagens en een gedeeltelijke verbreding naar 2x3 rijstroken.

Breezewood

Eén van de beruchtste ontbrekende schakels van het Interstate Highway-systeem is de aansluiting van I-70 op de Pennsylvania Turnpike in het dorp Breezewood. Het dorp, dat vooral bestaat uit tankstations, motels en restaurants, is volledig afhankelijk van verkeer dat I-70 volgt, wat de bouw van een volwaardig knooppunt altijd heeft tegengehouden. Vooralsnog zijn er geen plannen om dit aan te passen, en moet verkeer via enkele verkeerslichten in Breezewood.

Een vergelijkbare situatie bestaat bij Carlisle, waar verkeer van en naar I-81 een kort stuk via de US 11 moet, dat net zoals Breezewood vol tankstations en truck stops zit. Deze situatie is echter minder bekend dan die van Breezewood.

Tol

De Pennsylvania Turnpike is in het beheer van de Pennsylvania Turnpike Commission (PTC).[1]

Sinds 2020 heeft de Pennsylvania Turnpike all-electronic tolling, waarbij alleen nog betaald kan worden met een E-ZPass transponder en niet meer contant of met creditcards. Achteraf betalen kan ook met het thuisgestuurd krijgen van de factuur, maar de tolkosten liggen dan significant hoger. Daarvoor was er sprake van een gesloten tolsysteem met tickets.

Sinds 2020 zijn de toltarieven voor 'pay-by-plate' ook fors hoger dan met E-ZPass. In 2023 was dit $ 90.90 met toll-by-plate en $ 45 met E-ZPass indien men het gehele traject reed van Ohio tot New Jersey.

Oorspronkelijk gingen alle tolinkomsten van de Pennsylvania Turnpike naar het onderhoud en uitbreiden van de tolweg, sinds 2007 moet de turnpike echter $ 450 miljoen per jaar afdragen aan PennDOT voor andere wegen- en OV-projecten. Sind 2014 moet de Pennsylvania Turnpike Commission $ 450 miljoen afdragen om het openbaar vervoer in Pennsylvania te subsidiëren. Tussen 2007 en 2017 betaalden automobilisten $ 5,65 miljard aan tol voor OV-projecten. De toltarieven zijn bovendien significant verhoogd, met in 2018 een verhoging van 6%. Bijna de helft aan de tolinkomsten moet worden afgedragen aan de staat die het voornamelijk spendeert aan exploitatietekorten van het openbaar vervoer. Daartoe moesten de toltarieven op de Pennsylvania Turnpike drastisch verhoogd worden, één van de meest prominente voorbeelden van een 'cash cow'. De Pennsylvania Turnpike geldt tegenwoordig als één van de duurste lange-afstandstolwegen in de Verenigde Staten.

Verkeersintensiteiten

Zo'n 22.000 voertuigen komen dagelijks vanaf Ohio de staat Pennsylvania binnen, wat oploopt van 35.000 naar 47.000 voertuigen langs Pittsburgh. Ten oosten van de stad daalt dit naar 36.000 voertuigen per etmaal. Na Breezewood slaat de I-70 af en daalt de intensiteit naar zo'n 23.000 voertuigen per etmaal. Langs Harrisburg zijn de intensiteiten met 28.000 niet veel hoger. Richting Philadelphia loopt dit op naar 49.000 voertuigen, maar in Philadelphia is de weg tolvrij, en bij King of Prussia rijden dan 116.000 voertuigen per etmaal.

Externe links

Referenties