Schildmethode

De schildmethode is een bouwmethode voor het aanleggen van tunnels. Deze methode wordt gebruikt voor dieper gelegen tunnels en tunnels in harde ondergrond, in tegenstelling tot afzinktunnels of de open-bouwput-methode. De meeste moderne tunnels volgens de schildmethode zijn boortunnels, vroeger werden ook tunnels gegraven. Vanwege de draagkracht van het dak van de tunnel liggen dit soort tunnels doorgaans diep en zijn ze meestal ook lang. De schildmethode wordt vrijwel altijd gebruikt voor tunnels in berggebieden, dieper gelegen metrotunnels en diep gelegen boortunnels. In Nederland zijn slechts enkele wegtunnels volgens dit principe aangelegd, de langste is de Westerscheldetunnel, die de op vier na langste dubbelbuizige wegtunnel van Europa is. Ook de Hubertustunnel in Den Haag is een boortunnel. De oudste tunnels ter wereld zijn volgens de schildmethode gebouwd, de Holland Tunnel in New York City is één van de oudste langere wegtunnels ter wereld. In 1843 opende de Thames Tunnel in London onder de rivier de Thames, de eerste tunnel onder water die volgens de schildmethode is gebouwd. Bijzonder zijn de lange tunnels van Noorwegen, die vrijwel altijd schildtunnels zijn die worden uitgegraven met explosieven. Tunnelboormachines worden in Noorwegen niet gebruikt.