Shuto Expressway (Japan)

Uit Wegenwiki
(Doorverwezen vanaf Shuto Expressway)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Het Shuto netwerk (rood) en overige snelwegen (groen).

De Shuto Expressway is de naam van een netwerk van autosnelwegen in de agglomeratie Tokyo, Japan. In het Japans heet dit de 首都高速道路, Shuto Kōsoku Dōro, vertaald: metropolitaanse autosnelweg. Het Shuto-netwerk telt 25 verschillende routes die een vrij dicht netwerk vormen van vooral verhoogde en dubbeldekssnelwegen boven rivieren en de straten van Tokyo. Het netwerk is 338 kilometer lang. Het Shuto-netwerk is verweven met het landelijke snelwegennet van Japan. Het is gebruikelijk de autsnelwegen bij hun naam te noemen. Het Shuto-netwerk ligt in de prefecturen Tokyo, Kanagawa en Saitama. Er zijn nog meer autosnelwegen in de agglomeratie Tokyo, maar die vallen niet onder het Shuto-netwerk.

Routes

ringwegen

Radiale snelwegen

De C1 bij Shiodome.
Knooppunt Kasai van de C2.

Routes in Kanagawa

Routes in Saitama

Netwerk

Het Shutonetwerk bestaat uit een serie indrukwekkende autosnelwegen die grotendeels op viaducten zijn gelegen. Dit geldt met name voor de oudere autosnelwegen uit de jaren 60 en 70, die vrijwel allemaal verhoogd boven het stratennet door street canyons lopen. Bijna alle routes tellen 2x2 rijstroken. Sommige trajecten zijn dubbeldeks. Knooppunten zijn vaak onvolledig en zeer compact, met een indrukwekkend scala aan fly-overs. Het netwerk is één van de grootste stedelijke snelwegennetten ter wereld. Alleen de Bayshore Route telt doorgaand 2x3 rijstroken. Naast de gebruikelijke viaducten zijn er ook grotere kunstwerken, zoals enkele tunnels, waarvan de 11 kilometer lange Yamatetunnel het langste is. Daarnaast zijn er een aantal grotere bruggen in de Bayshore Route, die door het havengebied loopt. Er zijn twee ringwegen die onderdeel van de Shuto zijn, namelijk de Inner Circular (C1) en Central Circular (C2). Tokyo heeft nog twee ringwegen, die geen onderdeel van het Shuto-netwerk zijn, namelijk de Tokyo-Gaikan Expressway en de Ken-O Expressway, die beiden nog incompleet zijn.

Het Shutonetwerk heeft 10 radiale routes vanuit Tokyo, waarvan een aantal aansluiten op de nationale expressways, meest prominent de Tomei Expressway en Chuo Expressway naar Nagoya en Osaka, de Tohoku Expressway naar Sendai, Keiyo Road en de Higashi-Kanto Expressway naar Chiba, en tot slot de Daisan-Keihin Expressway en de Yokohama-Yokosuka Expressway rond Yokohama. Er beginnen nog meer nationale expressways bij Tokyo, maar deze sluiten niet direct aan op het Shuto-netwerk, maar op de Tokyo-Gaikan Expressway (derde ringweg).

In de voorsteden liggen een aantal routes van het Shuto-netwerk. In de prefectuur Kanagawa hebben ze de prefix K. Deze liggen rond Kawasaki en Yokohama. Daarnaast zijn er in de prefectuur Saitama een aantal snelwegen, die de prefix S hebben. Momenteel zijn er 24 verschillende routes die het Shuto-netwerk opmaken, met een totale lengte van bijna 300 kilometer. Dit is circa 30% van alle snelwegen in de agglomeratie Tokyo, die in totaal circa 900 kilometer expressways heeft.

Geschiedenis

De Haneda Route in Shibaura.
De Route 3 in Shibuya.

In de Tweede Wereldoorlog werd Tokyo grootschalig gebombardeerd en was circa de helft van de stad vernietigd. Vrijwel de gehele toenmalige agglomeratie heeft bombardementen doorstaan, en de verwoesting was over grote gebieden. Na de Tweede Wereldoorlog werd Tokyo weer opgebouwd en in de jaren 50 en begin jaren 60 werd de tijdelijke huisvesting vervangen door nieuwe woningen. Tegelijkertijd waren in 1964 de zomerspelen in Tokyo gepland waardoor grootschalige investeringen in de stedelijke structuur en infrastructuur nodig waren. Tokyo ontwikkelde diverse nieuwe centra, wat de stad polycentrisch maakt. Tegelijkertijd werden begin jaren 60 de meeste snelwegen in en tussen deze centra opengesteld. In 1962 werd de allereerste expressway van Tokyo opengesteld, een deel van de Inner Circular en de Haneda Route (1) op 20 december dat jaar. In de 5 jaar daarna werd de Inner Circular gecompleteerd, evenals de eerste takken van de radiale routes. In 1964 opende de Tokyo Expressway in Ginza, in 1966 was de Haneda Route voltooid, in 1967 de Meguro Route, in 1969 de Ueno Route, in 1971 de Shibuya Route en de Komatsugawa Route, in 1973 de Shinjuku Route en in 1977 de Ikebukuro Route. In 1968 werd ook het eerste deel van de K1 opengesteld, die Tokyo met Yokohama verbindt.

Er werd vanuit het centrum naar buiten gewerkt. Een uitzondering waren de eerste lange-afstandssnelwegen naar andere grote steden in Japan. In 1968-1969 werd de Tomei Expressway naar Nagoya geopend. In de jaren 70 volgden de Chuo Expressway, Kan-etsu Expressway en de Tohoku Expressway. Deze nationale expressways sluiten aan op het Shuto-netwerk en zijn vaak directe doorgaande routes vanaf het centrum. Vanaf de jaren 80 werd aan de tweede ringweg gebouwd en werden sommige radialen verder verlengd naar de voorsteden. In 1987 was een belangrijk deel van de Central Circular gereed. Ook zeer belangrijk was de bouw van de Bayshore Route vanaf 1976, die vooral in de jaren 80 door het havengebied van Tokyo en Kawasaki werd aangelegd, en in de jaren 90 door Yokohama verlengd werd. In de jaren 90 werd vooral gebouwd rond Yokohama en Kawasaki. In 1984 was de K1 gereed en vlak daarna werd de Bayshore Route er parallel aan gebouwd. In de jaren 80 werden de K3 en K5 geopend.

In de jaren 90 werd relatief weinig meer toegevoegd aan het Shuto-netwerk, behalve wat ontbrekende schakels, met name in Yokohama. De aandacht ging vooral uit naar de snelwegen elders in Japan, met name in de dunner bevolkte delen werden in de jaren 90 veel snelwegen opengesteld. Vanaf 2000 werden nieuwe links geopend. Veruit het belangrijkste hiervan was de bouw van het westelijk deel van de Central Circular, die in een 18 kilometer lange tunnel verloopt, de Yamate Tunnel, die in drie fases in 2007, 2010 en 2015 geopend werd. In 2000 werd de S5 gebouwd naar Saitama als alternatieve route naar een nieuw centrum. Tussen 2002 en 2006 werd de S2 door Saitama gebouwd, die op de S5 aansluit. In 2017 opende de K7 door Yokohama.

De ontwikkeling van het Shuto-netwerk.

Toekomst

De Route 5 in Gokokuji.

Het Shutonetwerk heeft grotendeels zijn voltooiing bereikt. Er zal nog gebouwd worden aan een aantal missing links. De meeste aandacht gaat echter uit naar het bouwen van nieuwe snelwegen in het immense voorstedelijk gebied van Tokyo, zoals de Ken-O Expressway, de 300 kilometer lange nieuwe 4e ringweg van Tokyo. Tevens moet de Tokyo-Gaikan Expressway als derde ring verder uitgebouwd worden. Een ander project is de Route 10, die een zuidoostelijke invalsweg van Ginza moet vormen, en nieuwe kantoorgebieden op inpolderingsprojecten in de Tokyo Bay moet ontsluiten.

Verkeersintensiteiten

Het Shutonetwerk is bijzonder druk, maar de capaciteit is grotendeels gelimiteerd op 2x2 rijstroken. Enkele trajecten zijn zelfs enkelbaans ter hoogte van knooppunten. Daarnaast zijn veel knooppunten extreem compact vormgegeven, waardoor vaak snelheden hoger dan 40 km/h niet mogelijk zijn. Op sommige trajecten is op werkdagen geen vrachtverkeer toegestaan. Doordat de capaciteit niet veel hoger ligt dan 2x2 rijstroken, liggen de intensiteiten derhalve ook niet veel hoger dan 90.000 à 100.000 voertuigen per etmaal. Alle belangrijke radiale snelwegen hebben een dergelijke intensiteit. Vanuit de buitenwijken naar het centrum zijn meestal twee parallelle snelwegen beschikbaar. De Bayshore Route is de enige snelweg die vrijwel geheel met 2x3 rijstroken is uitgevoerd. De intensiteiten liggen hier ook wat hoger, op zo'n 120.000 voertuigen per etmaal. Dit is echter de best doorstromende snelweg, omdat deze aanzienlijk ruimer is ontworpen dan de meeste andere snelwegen van het Shutonetwerk. Interessant genoeg ligt het drukste wegvak van Japan niet in Tokyo, maar in Osaka, alhoewel het niet veel scheelt.

Externe links

Referenties


Expressways in Greater Tokyo

Shuto Expressway netwerk
Ringwegen
Tokyo Expressway - Route C1 Inner Circular - Route C2 Central Circular - Route Y Yaesu Route - Ken-O Expressway
Radiale snelwegen
#1 Ueno Route - #1 Haneda Route - # 2 Meguro Route - #3 Shibuya Route - #4 Shinjuku Route - #5 Ikebukuro Route - #6 Mukojima Route - #6 Misato Route - #7 Komatsugawa Route - #9 Fukagawa Route - #10 Harumi Route - #11 Daiba Route - #B Bayshore Route
Kanagawa
K1 Yokohane Route - K2 Mitsusawa Route - K3 Kariba Route - K5 Daikoku Route - K6 Kawasaki Route - K7 Yokohama North Route
Saitama
S1 Kawaguchi Route - S2 Shintoshin Route - S5 Omiya Route