A7 (Luxemburg)
A7 | |||
Begin | Luxembourg | ||
Einde | Colmar-Berg | ||
Lengte | 25 km | ||
|
De Autobunn A7, ook wel Nordstrooss, is een autobunn in Luxemburg. De snelweg vormt een zuid-noord-verbinding door het centrale deel van het land, vanaf de A1 bij de stad Luxembourg tot aan Colmar-Berg. De snelweg is 25 kilometer lang. De A7 is in zijn geheel onderdeel van de E421. Het stukje tussen Jonction Grunewald en Waldhof is tevens onderdeel van de E29.
Routebeschrijving
Ten noordoosten van de stad Luxembourg, bij de luchthaven, begint de A7 aan een knooppunt met de A1, de snelweg van Luxembourg naar Trier. De snelweg loopt hier door een dichtbebost en heuvelachtig gebied. Dit traject kent twee langere tunnels. De snelweg passeert de noordkant van Lorentzweiler en loopt hier kortstondig oost-west, voordat de snelweg weer naar het noorden afbuigt. Hierna volgen twee langere tunnels bij Mersch en volgt de A7 een relatief dichtbevolkte as van Luxembourg naar Diekirch naar het noorden. Nabij Schieren eindigt het snelwegdeel, waarna een ongelijkvloerse 2+1-weg nog 6 kilometer verder gaat door het relatief dichtbevolkte gebied langs Ettelbrück en Diekirch. Deze B7 gaat indirect over in de N7 richting Clervaux en, nog verder, Vielsalm in België.
Geschiedenis
De aanleg van de 'Nordstrooss' of 'Route du Nord' begon in 1979. De eerste werkzaamheden vonden plaats aan wat nu de 2+1 B7 is rond Ettelbrück. Lange tijd was er strijd om de keuze van het tracé van de A7 rond de stad Luxembourg, westelijk of oostelijk rond de stad. In 1992 werd de 'Variant Est' met grote meerderheid aangenomen door de politiek, in 1995 werd het tracé definitief vastgesteld. Het eerste deel van de autosnelweg werd op 16 november 2001 geopend rond Mersch en Colmar-Berg. Met de opening van dit traject tussen Schoenfels en Schieren werd Midden-Luxemburg ontsloten door een autosnelweg. In 2002 opende het stompje tussen de A1 en de N11 en op 24 januari 2008 opende het deel van Schoenfels tot Lorentzweiler, inclusief twee tunnels. De aanleg van het laatste deel duurde erg lang. In 2005 is gestart met de aanleg van de tunnel Grouft en in 2009 met de tunnel Stafteler. Het ontbrekende deel is op 23 september 2015 opengesteld voor het verkeer, na in totaal 12 jaar bouwtijd.[1][2][3]
Openstellingsgeschiedenis
Van | Naar | Lengte | Opening |
---|---|---|---|
Schoenfels | Schieren | 10 km | 16-11-2001 |
Grunewald | Waldhof | 2 km | 13-09-2002 |
Lorentzweiler | Schoenfels | 5 km | 24-01-2008 |
Waldhof | Lorentzweiler | 8 km | 23-09-2015 |
Toekomst
Er zijn geen concrete plannen om de A7 verder noordwaarts aan te leggen.
Verkeersintensiteiten
In 2016 reden dagelijks zo'n 27.400 voertuigen over de A7 bij Lorentzweiler, wat afneemt naar 21.200 voertuigen bij Colmar-Berg en 23.600 voertuigen bij Schieren. [4]
Rijstrookconfiguratie
Van | Naar | Rijstroken | |
---|---|---|---|
A1 | Schieren | 2x2 | deels 2+3 tussen Lorentzweiler en Waldhof |
Kunstwerken
Grote kunstwerken in de A7:
- Viaduc de Glassbuurgronn (211 m)
- Viaduc Groussheck (185 m)
- Tunnel Stafelter (1.850 m)
- Tunnel Grouft (2.966 m)
- Viaduc de Lorentzweiler (850 m)
- Tunnel Gousselerbierg (2.695 m)
- Pont sur la Mamer (103 m)
- Tunnel Mersch (530 m)
- Viaduc d'Eisch (156 m)
- Tranchée couverte Roost (150 m)
- Viaduc de Colmar-Berg (501 m)
Referenties
Wegen in Luxemburg |
---|
N1 • N2 • N3 • N4 • N5 • N6 • N7 • N8 • N10 • N11 • N12 • N13 • N14 • N15 • N16 • N17 • N18 • N19 • N20 • N21 • N22 • N23 • N24 • N25 • N26 • N27 • N28 • N31 • N32 • N33 • N34 • N35 • N37 • N38 • N39 • N40 • N50 • N51 • N52 • N53 • N55 • N56 • N57 • N90 |