Alaska Highway

Uit Wegenwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
BC-97
Begin Dawson Creek, BC
Einde Delta Junction, AK
Lengte 2.232 km
Route

Dawson Creek

Fort St. John

Fort Nelson

Watson Lake

Whitehorse

Haines Junction

Tok

Delta Junction

De Alaska Highway is een highway in Canada en de Amerikaanse staat Alaska. Het is de primaire wegverbinding naar Alaska en verloopt vanaf Dawson Creek tot Delta Junction over een lengte van 2.232 kilometer.

Routebeschrijving

British Columbia

De Alaska Highway begint in Dawson Creek, een stadje met 12.000 inwoners in het noordoosten van British Columbia. De eerste 450 kilometer van de route verloopt noordwaarts naar Fort Nelson en blijft ten oosten van de Rocky Mountains. Naar het westen is uitzicht op besneeuwde bergen. De route is direct al eenzaam, met slechts een paar dorpen op de route. Dit deel van de route is heuvelachtig en vrij dichtbebost. Net buiten Fort Nelson slaat de Liard Highway af naar Fort Simpson.

Vanaf Fort Nelson voert de Alaska Highway westwaarts, geleidelijk de Rocky Mountains in. Het uitzicht wordt spectaculair en de bergen zijn tot circa 2.300 meter hoog, maar ogen veel hoger vanwege de noordelijke ligging. In het noorden van British Columbia verloopt de weg parallel aan de Liard River. Dit deel is weer wat minder bergachtig en passeert kortstondig door Yukon, voordat de weg definitief het Yukon Territory in gaat.

Yukon

In Yukon wordt het landschap weer bergachtiger. De weg verloopt over het algemeen in noordwestelijke richting. Men bereikt dan Whitehorse, een stad met 23.000 inwoners. In Whitehorse splitst de Klondike Highway af naar het noorden. De Alaska Highway verloopt westwaarts. De bergen zijn ook in dit gebied ruim 2.000 meter hoog. Westwaarts wordt het landschap steeds spectaculairder, zeker vanaf Haines Junction, waar de Haines Highway aansluit. De Alaska Highway loopt langs de voet van het massief van Mount Logan, met 5.959 meter de hoogste berg van Canada. De berg zelf ligt in ontoegankelijk gebied, circa 100 kilometer van de Alaska Highway. In het uiterste westen van Yukon worden de bergen lager.

Alaska

In de Amerikaanse staat Alaska voert de weg steeds verder noordwestwaarts, via het dorp Tok. Dit deel voert door vrij vlak gebied, maar op het laatste deel tot Delta Junction heeft men bij goed weer uitzicht op Mount Hayes, die ruim 4.200 meter hoog is. In Delta Junction eindigt de Alaska Highway formeel. Vanaf daar is het nog 150 kilometer tot Fairbanks.

Wegnummers

De Alaska Highway is als volgt genummerd;

Geschiedenis

De Amerikaanse staat Alaska was begin 1900 alleen per schip bereikbaar vanaf de westkust, en later per vliegtuig. In de jaren '20 ontstonden plannen om de Alaska Highway aan te leggen, zodat Alaska ook over de weg bereikbaar zou zijn. De Canadese overheid had in eerste instantie weinig interesse in het project, om een weg van duizenden kilometers aan te leggen die maar enkele tienduizenden inwoners in Yukon zou verbinden.

Vanwege de aanwezigheid van de Rocky Mountains werd een relatief oostelijk tracé gekozen, dat in Dawson Creek zou beginnen en grotendeels buiten of door de rand van de Rocky Mountains zou lopen, in plaats van dichter langs de kust. Het project vorderde gedurende de jaren '30 nauwelijks, maar het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog aan de Pacifische kant van de wereld veranderde dat. Op 6 februari 1942 keurde het Amerikaanse leger de aanleg van de Alaska Highway goed en de Canadese overheid stemde in met het project op voorwaarde dat de kosten door de Verenigde Staten gedragen werden. Een andere voorwaarde was de weg na het einde van de oorlog in Canadees beheer kwam.

Oorspronkelijke plannen voorzagen een westelijker route die in Prince George zou starten. Het Amerikaanse leger koos een oostelijker gelegen route die dichter bij recent aangelegde vliegvelden tussen Edmonton en Whitehorse lag.

De aanleg van de Alaska Highway begon op 8 maart 1942. De weg werd in zeer hoog tempo aangelegd, in juli 1942 werd maar liefst 643 kilometer van de weg aangelegd, dankzij het lange daglicht in de zomer kon men dubbele diensten draaien. De weg is aangelegd door het U.S. Army Corps of Engineers, meer dan 10.000 militairen werken in de wildernis om de Alaska Highway aan te leggen. Er werd 7 dagen per week gewerkt, onder moeilijke omstandigheden, met name de vele muggen en vliegen waren zeer oncomfortabel.

Omdat gebruikelijke bouwmethodes niet geschikt waren moesten nieuwe oplossingen bedacht worden. Normaal zou een deel van de bodem worden afgegraven, maar daardoor bleek de permafrost te ontdooien en zakte alles in de bodem weg. Er werd een zogenoemde 'corduroy road' aangelegd, dit zijn boomstammen waarover gravel werd aangelegd om de weg te bouwen. De weg werd daarom niet 36 voet breed aangelegd zoals gepland, maar slechts 12 tot 18 voet, tussen 3,5 en 5,5 meter breed.

De officiële openstelling van de Alaska Highway volgde op 24 september 1942 na minder dan acht maanden werk. De weg was zeer basic aangelegd, een smalle, bochtige rijbaan met slecht wegdek en weinig geleiderails bij afgronden. Bruggen waren destijds tijdelijke pontonbruggen. Het Amerikaanse leger droeg de weg daarna over aan de Public Roads Administration, die civiele aannemers inhuurde om de weg te verbeteren met stalen bruggen en delen van de weg op te waarderen.

Per 1 april 1946 werd de weg overgedragen aan het Canadese leger en in 1948 werd de weg voor het publiek opengesteld. De weg was ongeschikt voor hoge snelheden en regen zorgde er frequent voor dat de Alaska Highway onberijdbaar was in de jaren '50. De weg was oorspronkelijk aangelegd voor snel transport van goederen naar Alaska, maar was onpraktisch voor civiele doeleinden in noordwestelijk Canada. Diverse trajecten zijn op het Canadese deel sinds de jaren '60 veranderd van tracé, zodat de route met 56 kilometer verkort is. In de jaren '50 en '60 waren de verbeteringen in Yukon beperkt tot het deel ten zuidoosten van Whitehorse, omdat er westelijker weinig plaatsen meer zijn.

De oorspronkelijke Alaska Highway was grotendeels een gravelweg. Het smelten van permafrost in de zomer was een frequent probleem. Het deel in Alaska werd gedurende de jaren '60 geasfalteerd. Pas sinds de jaren '70 en '80 is de route ook in Canada geasfalteerd.

Tussen 2022 en 2026 is de Nisutlin Bay Bridge in Yukon voor $ 160 miljoen vervangen.[1] De bouw begon op 21 oktober 2022.[2]

Toekomst

In 1970 heeft het Amerikaanse congres de overheid van Canada gevraagd om de 'Shakwak Highway' te verbeteren om zo het zuidoosten van Alaska beter met de rest van Alaska te verbinden. Dit omvat de Haines Highway vanaf Haines tot Haines Junction, en de Alaska Highway ten noorden daarvan tot de grens met Alaska. Het omvat 525 kilometer weg. Het doel is om de Alaska Highway op dit tracé op te waarderen tot een moderne tweestrooks weg waar 100 km/h gereden kan worden. Het grootste deel is inmiddels voltooid.[3]

In 2015 zijn plannen gelanceerd om 40 kilometer van de Alaska Highway in de regio Whitehorse naar een 2x2 divided highway te verbreden.[4] Dit project is in 2017 weer geschrapt.[5]

Verkeersintensiteiten

In British Columbia reden dagelijks 2.000 voertuigen tussen Dawson Creek en Fort St. John. In Fort Nelson reden 5.000 voertuigen en 500 voertuigen ten westen van Fort Nelson. In het zuiden van Yukon reden ook 500 voertuigen, stijgend naar 2.000 tot 4.500 voertuigen in Whitehorse. Dit daalt daarna naar slechts 200 voertuigen op de grens met Alaska. Ten westen van Haines Junction bestaat ongeveer 85% van het verkeer uit Amerikaanse voertuigen.

Referenties

Territorial highways in Yukon

1234567891011141537