Algerije

Uit Wegenwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
الجزائر - al-Jazā’ir
Hoofdstad Algiers
Oppervlakte 2.381.741 km²
Inwonertal 44.700.000
Lengte wegennet 101.875 km
Lengte snelwegennet 1.983 km[1]
Eerste snelweg 1985
Benaming snelweg Autoroute
Verkeer rijdt rechts
Nummerplaatcode DZ[2]

Algerije (Arabisch: الجزائر, Al-Jazā'ir, Frans: Algérie), formeel de Democratische Volksrepubliek Algerije, is een groot land in het noorden van Afrika. Het land telt 44,7 miljoen inwoners op een oppervlakte van 2.381.741 km², pakweg 60 keer zo groot als Nederland. De hoofdstad is Algiers.

Inleiding

Geografie

Algerije is een groot land, met een lange kustlijn aan de Middellandse Zee. Het land grenst verder aan Tunesië en Libië in het oosten, Niger en Mali in het zuiden en Mauritanië en Marokko in het westen. Het land meet maximaal 2000 kilometer van noord naar zuid en 1800 kilometer van west naar oost, het is daarmee het op negen na grootste land ter wereld en het grootste land in Afrika.

Het land is op te delen in meerdere zones, die grotendeels samenvallen met de verschillende klimaatzones. De noordelijke kustregio heeft een Mediterraans klimaat met valleien, vlaktes en berggebieden. De berggebieden behoren tot de Tell Atlas dat oost-west vanaf de grens met Marokko tot de grens met Tunesië strekt. Het hoogste punt hiervan is de 2.308 meter hoge Lalla Khedidja. De Tell Atlas vormt de natuurlijke grens tussen de Mediterraanse kustregio en het immense achterland van Algerije. In deze regio liggen de meeste grote steden van Algerije.

Ten zuiden van de Tell Atlas liggen de Hauts Plateaux, een steppe-gebied dat veelal 1000 tot 1300 meter boven zeeniveau ligt. In deze regio liggen diverse middelgrote steden. Deze regio is al dermate droog dat het soms wordt beschouwd als onderdeel van de Sahara, maar het is nog geen echt woestijngebied. Het overgrote deel van de landoppervlakte van Algerije bestaat uit de Sahara, een woest gebied met rotswoestijnen, zandwoestijnen en bergketens. De twee grote zandwoestijnen heten de Grand Erg Oriental en de Grand Erg Occidental. Een 'erg' is een zandzee. In het zuidoosten liggen de Hoggar Mountains, een geïsoleerd gebergte met toppen boven 2000 meter, het hoogste punt is de 2.908 meter hoge Tahat, dat tevens de hoogste berg van Algerije is.

Algerije heeft meerdere klimaatzones. Het noorden heeft een droog Mediterraans klimaat. De gemiddelde maximumtemperatuur in Algiers varieert van 17 °C in de winter tot 32 °C in de zomer. In de bergen van noordelijk Algerije valt in de winter met enige regelmaat sneeuw. Ten zuiden hiervan heerst een droog landklimaat, met hete zomers maar vrij frisse winters vanwege de hoogte. Het overgrote deel van Algerije heeft echter een heet woestijnklimaat. De gemiddelde maximumtemperatuur in In Guezzam in het uiterste zuiden van Algerije varieert van 27 °C in de winter tot 42 °C in de zomer.

Algerije is bestuurlijk opgedeeld in wilaya's, vaak vertaald als provincies. De wilaya's in het zuiden zijn vaak groot in oppervlakte, de wilaya's in het noorden zijn kleiner, meestal gebieden rond grotere plaatsen. De naam van de wilaya is altijd die van de hoofdstad.

Demografie

Het inwonertal van Algerije is in de 20e eeuw snel gegroeid, van amper 4 miljoen inwoners in 1900 tot meer dan 30 miljoen inwoners in 2000. Ongeveer 90% van de Algerijnen woont in de noordelijke regio. De twee grootste steden van Algerije zijn de hoofdstad Algiers en de havenstad Oran. De overige steden tellen minder dan 500.000 inwoners, maar zijn wel relatief talrijk, er zijn meer dan 20 steden met meer dan 100.000 inwoners, die bijna allemaal in de noordelijkste 300 kilometer van Algerije liggen, er zijn weinig grotere steden in het midden en zuiden van Algerije, afgezien van oases is de bevolking hier zeer dun, met voornamelijk nomaden.

De meeste Algerijnen identificeren zich met de Arabische cultuur, alhoewel er ook veel Berbers wonen. Tijdens de koloniale tijd maakten Europeanen circa 10% van de bevolking uit, maar zij zijn na onafhankelijkheid bijna allemaal vertrokken. In Algerije wordt het Arabisch en Berbers gesproken, maar het Frans is min of meer de lingua franca. Het Frans heeft geen officiële status maar is wijdverspreid in gebruik door de overheid, de media, het onderwijs en de zakenwereld.

Economie

Algerije is een economie in het midden op de wereldschaal. Het land is enigszins ontwikkeld, met name in de grote kuststeden waar het welvaartsniveau hoger ligt. De economie wordt echter gedomineerd door de overheid, privatisatie is stopgezet en buitenlandse investeringen zijn buiten de olie- en gassector erg laag. De export van Algerije wordt gedomineerd door olie en gas, dat meer dan 95% van de export van het land uitmaakt. Algerije is sinds 1969 lid van OPEC. Het land heeft moeite om andere industrieën te ontwikkelen. Een probleem voor Algerije is het gebrek aan huisvesting, door de snelle bevolkingsgroei is er een groot tekort aan woningen. Ook zijn er niet voldoende banen door een enorme golf aan jongeren die op de arbeidsmarkt komen. Dit zorgt al langere tijd voor sociale onrust. Het toerisme is beperkt vanwege de eerdere conflicten, Algerije kent niet het internationale toerisme zoals buurlanden Tunesië en Marokko dat kennen. De infrastructuur van Algerije is echter wel significant verbeterd sinds 2000.

Geschiedenis

De historische inwoners van Algerije zijn de Berbers. Het gebied heeft echter onder tal van verschillende besturen gestaan sinds de oudheid. De meeste beschavingen ontwikkelden zich vanuit de natuurlijke havens aan de Middellandse Zee. Buitenlandse overheersing kwam frequent voor, zoals de Phoeniciërs, de Carthagers, eeuwenlang de Romeinen, Arabieren vanaf de 7e eeuw en vanaf de 16e eeuw de Ottomanen. In 1830 vielen de Fransen Algiers binnen, waarna een periode van Franse kolonisatie begon. In tegenstelling tot andere Franse kolonies werd Algerije echter als een integraal deel van Frankrijk bestuurd, Europeanen vormden een meerderheid van de bevolking in de kuststeden Algiers en Oran. De Europeanen die naar Algerije migreerden werden Pieds-Noirs (zwarte voeten) genoemd. Tijdens de Franse periode werd de infrastructuur van Algerije ontwikkeld.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog stond Algerije in eerste instantie onder het bestuur van Vichy-Frankrijk. Onder operatie Torch vonden geallieerde landingen plaats in Frans Noord-Afrika in 1942, waarna de Franse troepen in Algerije de kant van de geallieerden kozen. Daarna vonden geen grote veldslagen meer plaats in Algerije. Na de Tweede Wereldoorlog brak de Algerijnse Oorlog uit, een onafhankelijkheidsoorlog tegen Frankrijk, die van 1954 tot 1962 duurde en uiteindelijk resulteerde in de Algerijnse onafhankelijkheid van Frankrijk.

Direct na onafhankelijkheid verlieten de meeste Europeanen het land. In de jaren '60 werd de regering van Algerije meer autoritair en richtte zich op het socialisme. In de jaren '60-70 werd een geïndustrialiseerde socialistische economie opgebouwd. De economie werd echter vrijwel volledig afhankelijk van de olie-export, wat tijdens de daling van de olieprijzen in de jaren '80 tot een grote recessie leidde. In 1991 brak de Algerijnse Burgeroorlog uit, een religieus conflict tussen de overheid en islamistische rebellen. Er vielen naar schatting 150.000 doden. In 1999 werd president Abdelaziz Bouteflika gekozen, waarna de oorlog afzwakte en uiteindelijk in 2002 tot een eind kwam. Het land begon zich daarna meer te ontwikkelen, steden groeiden snel en grootschalige infrastructuur werd aangelegd, met name na 2000, deels met Chinese steun.

Wegennet

De belangrijkste wegen van Algerije.

In 2017 had Algerije een netwerk van 127.371 kilometer weg, waarvan 101.875 kilometer is verhard. Hiermee heeft Algerije één van de meest uitgebreide wegennetten van Afrika, met meer kilometer verharde weg dan hele andere Afrikaanse regio's bij elkaar. Het wegennet wordt opgedeeld in 31.038 kilometer route nationale (94% verhard), 25.355 kilometer chemin de wilaya (91% verhard) en 67.570 kilometer chemin communal (70% verhard).[3]

Het wegennet van Algerije is behoorlijk uitgebreid. Het wegennet is het meest dicht in het dichter bevolkte noorden, waar een groot netwerk van verharde wegen ligt. Hier liggen ook alle autosnelwegen. Tegenwoordig ligt ook in de uitgestrekte Sahara een netwerk van verharde wegen die vrijwel alle gebieden en plaatsen ontsluiten. Algerije is met afstand het best ontsloten deel van de gehele Sahara.

De meeste wegen zijn enkelbaans, maar in het noorden van Algerije zijn veel stadswegen en invalswegen van grote steden met 2x2 rijstroken uitgerust, in aanvulling op het netwerk van autosnelwegen. In de regio Algiers ligt een uitgebreid netwerk van autosnelwegen en expresswegen. De meeste autosnelwegen van Algerije zijn modern ontworpen, de A1 verloopt oost-west door het hele land en telt overal 2x3 rijstroken. De A1 heeft ook een serie aftakkingen, met name naar kuststeden. De steden die meer landinwaarts liggen zijn nog niet allemaal op autosnelwegen aangesloten, hier is het verkeer afhankelijk van routes nationales.

Ondanks het uitgebreide wegennet is Algerije relatief geïsoleerd van de buurlanden. De grens met Marokko is sinds 1994 gesloten en daardoor is er geen internationaal netwerk van wegen ontstaan. Traditioneel was Algerije vooral richting Tunesië geïntegreerd, dit is tegenwoordig nog steeds zo. Van alle buurlanden die grenzen in de Sahara hebben zijn veel minder grensoverschrijdende verbindingen, vaak maar één, waarbij de wegen aan Algerijnse zijde vaak eerder verhard waren dan die van de buurlanden.

Autosnelwegen

Algerije heeft meer dan 1.800 kilometer aan autosnelwegen. Het land heeft een relatief uitgebreid netwerk van autosnelwegen in het noorden van het land. De primaire autosnelweg van het land is de Autoroute Est-Ouest, die vanaf de grens met Marokko tot de grens met Tunesië verloopt en over de volledige lengte 2x3 rijstroken telt. Deze autosnelweg heeft een flink aantal aftakkingen, vaak 'pénétrantes' genoemd, die steden in de regio met de A1 verbinden. Een tweede oost-westsnelweg, de Autoroute des Hauts Plateaux is gepland als zuidelijker gelegen oost-west snelweg over de hoogvlakte van Algerije, waar veel middelgrote steden liggen. De Autoroute Nord-Sud is ontwikkeld als primaire noord-zuidverbinding van Algiers door het gebergte richting de Hauts Plateaux en de Sahara, in de corridor van de N1.

De meeste steden in Noord-Algerije hebben één of twee autosnelwegen, maar middelgrote steden ten zuiden van het gebergte hebben vaak nog geen ontsluiting per autosnelweg. De regio Algiers heeft echter een groot netwerk van regionale autosnelwegen, met ringwegen (rocades) en invalswegen. Dit is één van de grotere metropolitane snelwegennetten van Afrika.

De autosnelwegen zijn sinds 2022 genummerd met A-nummers.

Autosnelwegen in Algerije

A1A2A3A20A60A62A100A102

Autoroute du TitteriAutoroute des Hauts PlateauxAutoroute Algiers-Tizi OuzouAutoroute Tizi Ouzou-BouiraAutoroute Thenia-LakhdariaAutoroute Oran-ArzewAutoroute Batna-Ain ToutaAutoroute Annaba-Berrahal

Rocade Nord (Algiers)Rocade Est (Algiers)Rocade Sud (Algiers)2e Rocade Sud (Algiers)4e Rocade Sud (Algiers)Rocade Ouest (Algiers)Rocade Sud (Constantine)Rocade Est (Constantine)Rocade Sud (Oran)Pénétrante de MascaraPénétrante de MostaganemPénétrante Sud (Oran)Pénétrante Sud (Annaba)Pénétrante de BéjaïaPénétrante de BouinanPénétrante Bouira - Sour El Ghozlane


Geschiedenis

De Rocade Nord in Algiers.

De eerste autosnelweg in Algerije werd in 1985 opgeleverd, de Rocade Nord in Algiers over een lengte van 16 kilometer. Ook in 1985 werd een korte bypass van Annaba opengesteld. In 1986 volgde een 63 kilometer lang deel vanaf Algiers naar het oosten. In 1988 werden nog twee korte autosnelwegen in Algiers opgeleverd, onder andere een verbinding naar de luchthaven. In 1988 werd ook een 30 kilometer lange autosnelweg van Oran naar Arzew opengesteld, en een 35 kilometer lange bypass van Constantine.

De aanleg ging in de jaren '90 door, met name in de regio rondom Algiers. In 1990 werd de oost-westsnelweg van Algiers naar Tizi Ouzou over 38 kilometer verlengd en tevens opende 33 kilometer tussen Birkhadem en Blida in dat jaar. De jaren '90 waren woelige jaren voor Algerije, en derhalve waren er weinig investeringen en stond de aanleg van autosnelwegen op een laag pitje. De belangrijkste opening was de 46 kilometer lange zuidelijke bypass van Algiers in 1996. In 1997 opende 30 kilometer autosnelweg tussen Batna en de luchthaven van die stad. Tussen 2002 en 2005 werden diverse autosnelwegen rondom de grote steden verlengd. Tevens werden verder landinwaarts oost-westassen omgebouwd tot autosnelweg. In 2009 opende de tweede zuidelijke randweg van Algiers over 61 kilometer. Vanaf 2007 werden op grote schaal nieuwe autosnelwegen aangelegd, met name door de ontwikkeling van de A1 (Autoroute Est-Ouest). Tussen 2008 en 2015 is circa 1.000 kilometer nieuwe autosnelweg opengesteld. Het tempo van snelwegenbouw zakte na 2015 echter weer in. In 2022 werd een nieuwe wegnummering voor autosnelwegen ingevoerd.

In 2023 opende het laatste deel van de Autoroute Est-Ouest (A3) tussen de Tunesische grens en Dréan, waarmee het project met 11 jaar vertraging eindelijk voltooid was.[4][5]

Toekomst

In het noorden van Algerije is de Autoroute des Hauts Plateaux gepland, een tweede oost-westroute door Algerije, zuidelijker dan de Autoroute Est-Ouest. De bouw hiervan is echter veelvuldig uitgesteld.

Wanneer voltooid, zal het snelwegennet van Algerije zo'n 2.700 kilometer lang zijn. Nieuwere autosnelwegen zijn moderner dan oudere snelwegen die nog wel eens krappe aansluitingen in stedelijke gebieden en gebrek aan vluchtstroken willen hebben. De meeste autosnelwegen rond Algiers hebben 2x3 rijstroken, met uitschieters tot 2x5 rijstroken.

Routes nationales

De N6 nabij Adrar.

Het hoofdwegennet van Algerije bestaat uit routes nationales. Dit netwerk is redelijk dicht in het noorden, waarbij alle grote steden minimaal door route nationales worden verbonden. De RN1 is onderdeel van de Trans-Sahara Highway en is verhard tot aan de grens met Niger. Over het algemeen geldt dat ten zuiden van het Atlasgebergte het netwerk dunner is. Tegenwoordig zijn wel vrijwel alle routes nationales doorgaand verhard, slechts een klein aantal routes in zeer afgelegen gebied is nog onverhard. Een aantal afgelegen plaatsen, zoals Tindouf in het grensgebied met Mauritanië en de Westelijke Sahara, zijn ook bereikbaar over verharde wegen.

Een relatief groot aandeel routes nationales zijn dubbelbaans, in 2018 had circa 7.000 kilometer route nationale 2x2 rijstroken.

Een weg kan de status van route nationale krijgen als het voldoet aan een aantal criteria. Een daarvan is een gemiddelde verkeersintensiteit van 1.500 voertuigen per dag of meer, een verbinding tussen hoofdsteden van wilayas vormen en minstens een 7 meter brede verharde rijbaan moet hebben. De routes nationales worden door het ministerie van publieke werken vastgesteld. In de loop der jaren is het aantal genummerde routes nationales substantieel uitgebreid. In 2018 liep de nummering op tot de N122.

Routes nationales in Algerije

N1N2N3N4N5N6N7N8N9N10N11N12N13N14N15N1617N18N19N20N21N22N23N24N25N26N27N28N29N30N31N32N33N34N35N36N37N38N40N41N42N43N44N45N46N47N48N49N50N51N52N53N54N55N56N60N61N62N63N64N65N66N67N68N69N70N71N72N73N74N75N76N77N78N79N80N81N82N83N84N85N86N87N88N89N90N91N92N93N94N95N96N97N98N99N100N101N102N103N104N105N106N107N108N109N110N111N118N119N120N121N122


Geschiedenis

jaar aantal routes nationales lengte
1864 5 routes nationales
1879 10 routes nationales
1906 10 routes nationales 2.994 km
1916 16 routes nationales 4.238 km
1929 28 routes nationales 5.083 km
1933 31 routes nationales 5.784 km
1935 32 routes nationales 6.740 km
1948 39 routes nationales 8.010 km
1999 99 routes nationales 25.500 km
2010 106 routes nationales 28.655 km
2011 111 routes nationales 29.280 km
2018 116 routes nationales 30.166 km

In de 19e eeuw was Algerije een integraal onderdeel van Frankrijk, en werd vanaf 1848 bestuurd als drie départementen. In tegenstelling tot andere Franse kolonies werd Algerije als onderdeel van Frankrijk en niet als kolonie beschouwd. Het oorspronkelijke Frans-Algerije omvatte alleen de noordelijke derde van Algerije, de Sahara was grotendeels niet-bestuurd gebied. Het huidige Algerije kwam pas in 1934 grotendeels en vanaf 1956 geheel onder Frans bestuur. Vanaf 1902 werd het midden en zuiden bestuurd als het 'Territoires du Sud' en was een territorium, geen département.

De oudste wegnummering in Algerije waren de routes stratégiques van 1830, er werden er indertijd 15 vastgesteld.[6] In 1864 werden in Algerije routes impériales ingesteld.[7] Oorspronkelijk waren dit 5 routes impériales, de N1 Alger - In Guezzam, de N2 Oran - Tlemcen, de N3 Skikda - Djanet, de N4 Boufarik - Oran en de N5 Alger - Constantine. De route impériale 1 verliep destijds zuidwaarts tot Laghouat aan de rand van de Sahara. In 1879 werd het netwerk uitgebreid tot 10 routes nationales, de lengte ervan werd in 1906 vastgesteld op 2.994 kilometer.

In 1935 is het netwerk uitgebreid tot 31 routes nationales met een lengte van 6.740 kilometer. In 1948 werden hier nog een aantal routes aan toegevoegd, zodat het totaal uitkwam op 39 routes nationales met een totale lengte van 8.010 kilometer. Dit bleef na onafhankelijkheid in 1962 nog lange tijd onveranderd. Een grote verandering kwam in 1999, toen het aantal routes nationales werd uitgebreid van 39 naar 99 met een lengte van 25.500 kilometer. In 2010, 2011 en 2018 werden nog enkele routes nationales aan het netwerk toegevoegd.

De N-wegen waren oorspronkelijk eenvoudige enkelbaans wegen. Vanaf de jaren '90 werd het netwerk in het noorden uitgebreid, en werden de eerste trajecten verbreed naar 2x2 rijstroken. Tevens werden enkele nieuwe voies expresses aangelegd rondom de grootste steden, met name Algiers en Oran. Na 2000 werden meerdere verbindingen deels of geheel naar 2x2 rijstroken verbreed. Tevens begon vanaf 2005 ook de grootschalige aanleg van de A1, de oost-west autoroute met 2x3 rijstroken vanaf de grens met Marokko tot de grens met Tunesië. Deze loopt grotendeels parallel aan de N4, N5 en N7.

Wegbeheer

Het netwerk van routes nationales wordt beheerd door het ministerie van transport (Ministère des Transports).[8] Sinds 1990 heeft elke wilaya ook een eigen Direction des Transports (DTW).

De autosnelwegen worden beheerd door Algérienne Des Autoroutes (ADA).[9] Het ontstond in 2016 uit de samenvoeging van de Agence nationale des Autoroutes en Algérienne (ANA) de gestion des autoroutes (AGA).

Tolwegen

In Algerije zijn geen tolwegen, maar de autoroutes zijn wel voorbereid op tolheffing.[10][11]

Bewegwijzering

Nieuwe stijl bewegwijzering op de A1 (sinds 2022 de A2).

In de bewegwijzering kan onderscheid gemaakt worden tussen oude en nieuwe bewegwijzering. Het overgrote deel is oud, echter de nieuwste autosnelwegen die opgeleverd worden sinds 2005 hebben een nieuwe (Franse) stijl van bewegwijzering. Wegnummering ontbreekt echter grotendeels op autosnelwegbewegwijzering, maar de bewegwijzering heeft vaak wel een ruiter voor een wegnummer. Wegnummers worden op routes nationales wel vaker aangegeven.

Met name op de oudere autosnelwegen is de bewegwijzering erg simplistisch, grote blauwe borden met een paar pijlen die omhoog wijzen en bestemmingen in het Latijnse en Arabische schrift. Het Latijnse schrift bestaat uit hoofdletters. Pijlen komen niet altijd overeen met de daadwerkelijke wegsituatie en markeringen zijn, vooral in de steden, vaak weggesleten. Groene borden worden ook gebruikt, alhoewel de reden voor het onderscheid niet altijd duidelijk is, aangezien wegnummers vaak niet worden aangegeven. De weginrichting is verder Frans. Nieuwere wegwijzers hebben het Franse lettertype en de Franse pijlen die naar beneden wijzen. Op de nieuwere bewegwijzering wordt tevens onderscheid gemaakt tussen snelwegdoelen (blauw) en hoofddoelen via routes nationales (groen) en lokale bestemmingen (wit). Ook de vooraankondiging van afslagen gebeurt op de nieuwere borden op de Franse manier. Er is ook een afritnummering.

Wegnummering

Het netwerk van genummerde wegen bestaat uit routes nationales en chemins de wilaya, met de prefix 'RN' of 'N' en 'CW'. De routes nationales zijn grotendeels chronologisch genummerd, behalve enkele lange routes naar de Sahara die later zijn verlengd. De lagere nummers zijn daardoor in het algemeen belangrijker dan de hogere nummers. Voor een dermate groot land zijn er relatief weinig zeer lange wegen, alleen de N1 en N3 zijn duidelijk langer dan de rest, met een lengte van meer dan 2.000 kilometer. De meeste andere routes nationales zijn korter dan 400 kilometer. Een klein aantal N-nummers wordt overgeslagen, veelal omdat ze zijn opgegaan in andere nummers.

Wegnummers worden langs routes nationales regelmatig aangegeven, maar ontbreekt vaak op oudere bewegwijzering. Op kilometerpalen komen de wegnummers ook voor.

In 2022 is de wegnummering van autoroutes aangepast, waarbij meerdere A-nummers zijn geïntroduceerd. De A1 of Autoroutes Est-Ouest is opgedeeld in de A2 en A3 en de A1 is toegekend aan de autoroute Nord-Sud.[12][13]

Lijst van autoroutes

# No. Naam Route Lengte
A1 Autoroute Nord-Sud Alger - Blida - Médéa - Boughezoul 173 km
A2 Autoroute Alger - El Tarf Alger - Blida - Boumerdès - Bord Bou Arreridj - Sétif - Constantine - Skikda - Annaba - Guelma - El tarf 614 km
A3 Autoroute Alger - Tlemcen Blida - Chlef - Relizane - Mostaganem - Mascara - Sidi bel Abbès - Tlemcen 511 km
A20 Pénétrante de Bejaïa Bouira - Bejaïa 52 km
A60 Pénétrante de Mostaganem Mostaganem 31 km
A62 Pénetrante d'Oran Oran 24 km
A100 Pénétrante de Zéralda Alger - Zeralda 20 km
A102 Pénétrante de Boudouaou Boumerdès 13 km

Lijst van routes nationales

# No. Route Lengte
N1 Alger - Blida - Médéa - Djelfa - Ghardaïa - In Salah - Tamanrasset - In Guezzam 2.336 km
N2 Mers El Kebir - Oran - Tlemcen 147 km
N3 Skikda - Constantine - Batna - Djanet 2.120 km
N4 Boufarik - Chlef - Relizane - Sig - Oran 384 km
N5 Alger - Thenia - Lakhdaria - Bordj Bou Arreridj - Sétif - El Eulma - Constantine 481 km
N6 Sig - Mascara - Adrar - Timiaouine 2.130 km
N7 Relizane - Mascara - Sidi-bel-Abbès - Tlemcen - Maghnia 304 km
N8 Alger - Bou Saâda 226 km
N9 Bejaïa - Sétif 100 km
N10 El Khroub - Tebessa - Bou Chebka 215 km
N11 Alger - Cherchell - Ténès - El Marsa - Mostaganem - Oran 418 km
N12 Thenia - Tizi Ouzou - Bejaïa 173 km
N13 Arzew - Sidi-bel-Abbès - El Aricha 300 km
N14 Miliana - Khemis Miliana - Tiaret - Mascara 315 km
N15 Oued Aissi - Chorfa 90 km
N16 Annaba - Tebessa - Touggourt 627 km
N17 Mostaganem - Mohammadia - Hacine - Sfisef 102 km
N18 Boura - Beni Slimane - Berrouaghia - Khemis Miliana 160 km
N19 Ténès - Chlef - Tissemslit 163 km
N20 El Khroub - Guelma - Aïn Zana 220 km
N21 El Hadjar - Annaba - Guelma 49 km
N22 Béni Saf - Tlemcen - El Aricha - Mecheria 280 km
N23 Mostaganem - Relizane - Tiaret - Laghouat 425 km
N24 Bordj el Kiffan - Boumerdes - Bejaïa 230 km
N25 Tagdemt - Baghlia - Raouraoua 117 km
N26 El Kseur - Akbou - Chorfa 65 km
N27 Constantine - El Milia
N28 Aïn Touta - Sétif
N29 Lakhdaria - Khemis-el-Khechna - Blida
N30 M'Chellah - Draa El Mizan
N31 Biskra - Chetma - Batna
N32 Ouled Rechache - Sedrata 129 km
N33 Bouira - Tikjda
N34 Adekar - Mahagga - N12
N35 Maghnia - Aïn Témouchent
N36 El Biar - Tessala El Merdja 22 km
N37 Blida - Chréa
N38 El Harrach - Baba Ali
N40 Dahmouni - Boughezoul - M'Sila - Magra
N41 El Biar - Staouli
N42 Chiffa - Nador
N43 Souk El Ténine - Jijel - El Hadiaek
N44 Skikda - Annaba - El Tarf - El Aïoun
N45 Bordj Bou Arreridj - M'Sila - Bou Saada
N46 Biskra - Foughala - Djelfa - El Guedid
N47 Aflou - Boualem - Tiout - Aïn Sefra
N48 Still - Taghzout - Taleb Larbi
N49 Hassi Messaoud - Zelfana - Ghardaïa 230 km
N50 Abadla - Tindouf - Chenanchene
N51 Sebaa - Timmimoun - El Meniaa 458 km
N52 Reggane - Aoulef - In Salah 413 km
N53 N53A - Debdeb - N3
N54 Hassi Belguebour - Amguid - In Eker
N55 Bordj El Haouesse - Idles - Im Amguel
N56 N3 - Touggourt - N11
N60 Theniet El Had - Seghouane - M'Sila
N61 Oued Smar - Sidi Moussa - Boufarik
N62 Hannacha - Berrouaghia - Sour El-Ghozlane 124 km
N63 Gué de Constantine - Zéralda - Bougara - El Omaria
N64 Bougara - El Omaria
N65 Theniet El Had - Zeddine - El Abadia - Beni Haoua
N66 Sidi Amar - Miliana
N67 Tessala El Merdja - Hadjout
N68 Draâ El Mizan - Djinet
N69 Bou Ismaïl - Koléa - Blida
N70 Barika - Zarzour - Slim
N71 Azazga - Iboudraren 193 km
N72 Tigzirt - Makouda - Tizi Ouzou
N73 Azzefoun - Freha
N74 Takrizt - Seddouk - Hamman Guergour
N75 Béjaïa - Sétif - Batna
N76 Bordj Bou Arreridj - Hamman Guergour
N77 Jijel - Djimla - El Eulma - Batna
N78 Guellal - Barika - N3
N79 Ferdjioua - Zeghaïa - Constantine - N3
N80 Aïn Charchar - Guelma - Sedrata - Babar
N81 Oued Zenati - Ragouba - Heddada 146 km
N82 El Tarf - Ouillen - Tebessa
N83 Biskra - Djellal - Tebessa
N84 Berrahal - Annaba 69 km
N85 Collo - Tamalous - Aïn Bouziane
N86 Batna - Ras El Aïoun
N87 Chemora - Menaa - Biskra
N88 Tazoult - Kaïs - Meskiana - Ouenza 210 km
N89 Messaad - El Hamel - Birine
N90 Mostaganem - Tazgait - Tiaret - Aïn Skhouna
N91 Maoussa - Tighenif - Rahouia 79 km
N92 Tilmouni - Saïda - Aïn Skhouna 174 km
N93 Froha - Beniane - Hamman Rabbi 60 km
N94 Takhemaret - Saïda - Ain Tellout 154 km
N95 Ras El Ma - Tabia - Sidi-bel-Abbès - Tessala - Hamman Bou Hadjar 133 km
N96 Oued El Hallouf - Aghlal - Sidi Lahcene 82 km
N97 Arzew - Sig - Ouled Mimoun 173 km
N98 Ghazaouet - Hennaya 59 km
N99 Ghazaouet - Maghnia - El Aricha 158 km
N100 Ferdjioua - Teleghma - Aïn Kercha - Aïn Fakroun 108 km
N101 Aïn Témouchent - Sidi Lahcene 59 km
N102 Aïn Beida - Oued Zenati 57 km
N103 Ras El Oued - Talaifacene 80 km
N104 Aïn El Hadjar - Marhoum - Ras El Ma 103 km
N105 Zeghaïa - Djimla 44 km
N106 Bordj Bou Arreridj - Medjana - Teniet En Nasser 67 km
N107 Ghardaïa - El Bayadh 390 km
N108 Oran - Aïn Témouchent 74 km
N109 El Kheiter - Marhoum - Teghalimet 108 km
N110 Béchar - Taghit 106 km
N111 El Bayadh - Tiaret 81 km
N118 El Bnoud - Timmoun 402 km
N119 Bougtoub - Mecheria 80 km
N120 Layoune - Zmalet Emir Abdelkader 108 km
N121 Zeribet El Oued - Debila 153 km
N122 Sig - Ain El Berd 36 km

Grenzen

De grens met Marokko is gesloten vanwege het dispuut over de Westelijke Sahara.[14] De grens met Tunesië is open. In het zuiden is reizen gevaarlijk vanwege terroristische groeperingen en banditisme. Reizen in de grensgebieden met met name Libië, Niger, Mali en Mauritanië wordt ontraden.

Algerije is vanuit Europa bereikbaar via een aantal veerdiensten, hoofdzakelijk Marseille - Algiers en Alicante - Oran. Tevens is reizen via Tunesië mogelijk via de veerdienst Genova - Tunis.

Maximumsnelheid

wegtype Vmax

De maximumsnelheid in Algerije is vastgesteld in de Code de circulation.[15] De maximumsnelheid bedraagt 120 km/h op autoroutes, 100 km/h buiten de bebouwde kom en 50 km/h in de bebouwde kom. Bij neerslag gelden lagere maximumsnelheden van respectievelijk 100, 80 en 40 km/h.

Alhoewel het Algerijnse wegsysteem sterk gebaseerd is op dat van Frankrijk, geldt dat dus niet voor de maximumsnelheden.

Referenties

Wegen van Afrika

AlgerijeAngolaBeninBotswanaBurkina FasoBurundiCentraal-Afrikaanse RepubliekComorenDemocratische Republiek CongoRepubliek CongoDjiboutiEgypteEquatoriaal GuineaEritreaEthiopiëGabonGambiaGhanaGuineaGuinea-BissauIvoorkustKaapverdiëKameroenKeniaLesothoLiberiaLibiëMadagaskarMalawiMaliMarokkoMauritaniëMauritiusMozambiqueNamibiëNigerNigeriaRwandaSão Tomé en PríncipeSenegalSeychellenSierra LeoneSomaliëSudanSwazilandTanzaniaTogoTsjaadTunesiëUgandaWestelijke SaharaZambiaZimbabweZuid-AfrikaZuid-Sudan