All-weather road

Uit Wegenwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
De Denali Highway in Alaska.
De länsväg 336 in Zweden.

Een all-weather road is een type onverharde weg die ook tijdens en na neerslag te berijden blijft. Meestal gaat het om een vorm van gravelweg. All-weather roads is cruciaal voor de ontwikkeling van onderontwikkelde landen, met name Afrika en in mindere mate in Zuid-Amerika. Het concept is in Europa minder relevant.

Afrika

All-weather roads spelen van oudsher een belangrijke rol in Afrika, alhoewel het belang van dit soort wegen in de 21e eeuw is afgenomen door de aanleg van reguliere verharde wegen. In de koloniale tijd werden in de Afrikaanse kolonies netwerken van all-weather roads aangelegd, de bouw van verharde wegen werd in de meeste kolonies slechts op beperkte schaal uitgevoerd. All-weather roads werden in Afrika onderscheiden van andere typen zandwegen, die tijdens en na neerslag onberijdbaar waren. Het concept van een all-weather road is een weg die ook tijdens en na neerslag berijdbaar blijft.

Een groot deel van het nationale wegennet in Sub-Sahara Afrika was in de 20e eeuw een all-weather roads. De ontwikkeling van verharde wegen begon daar relatief laat. In veel landen werd in de post-koloniale periode een poging gedaan om belangrijke wegen te asfalteren, een proces dat tot in de 21e eeuw door ging.

Met name problematisch was West-Afrika en Centraal-Afrika, waar gebieden zijn met overvloedige neerslag en all-weather roads dus aan een continue slijtageslag onderhevig waren. In deze gebieden was substantiële engineering nodig om all-weather roads in stand te houden, met vaste bruggen, duikers en drainage. Een probleem van all-weather roads in neerslagrijke gebieden is dat de staat van onderhoud snel achteruit kan gaan en dit soort wegen alsnog onberijdbaar worden.

In de 21e eeuw, met name na 2010, werd in West-Afrika een grote slag geslagen om belangrijke wegen te asfalteren. Het verkeer werd daardoor minder afhankelijk van all-weather roads tussen de grotere steden. In plattelandsgebieden is echter nog steeds een groot deel van de wegen onverhard, dit worden vaak feeder roads genoemd.

Australië

All-weather roads zijn in plattelandsgebieden van Australië gangbaar. In het Australische binnenland valt nauwelijks neerslag, dus zandwegen hebben vaak het karakter van 'all-weather' alhoewel ze na zeldzame neerslag vaak slecht berijdbaar zijn. In Queensland bestaan de zogenaamde developmental roads. Door het centrale deel van Australië is maar één doorgaande geasfalteerde weg, de Stuart Highway. Andere wegen, die vaak worden aangeduid als 'Outback Tracks' zijn van het karakter all-weather road. De onderhoudskosten van all-weather roads liggen met name hoog in het noordoosten van Queensland, waar periodiek veel neerslag valt, al dan niet met overstromingen.

Canada

In Canada zijn veel all-weather roads. Dit zijn doorgaans gravelwegen en komen in alle delen van het land voor. In het meer bevolkte zuiden zijn het vaak wegen die het land opdelen in het grid van de Dominion Land Survey. De hoeveelheid gravelwegen varieert per regio, maar ze hebben doorgaans geen belang voor doorgaand verkeer en ontsluiten landbouwgebieden en afgelegen huizen en boerderijen.

Buiten de gecultiveerde delen van Canada zijn weinig geasfalteerde wegen, en is men snel afhankelijk van all-weather roads, ook in de zuidelijke provincies. Alhoewel de meeste dorpen in de Canadese provincies wel via geasfalteerde wegen bereikbaar zijn, vormen all-weather roads verbindingen naar sommige First Nations en naar industriële installaties zoals dammen, olie- en gasinstallaties en andere installaties voor de energievoorziening. All-weather roads zijn doorgaans beginpunten van winter roads die alleen in de winter te berijden zijn.

In de noordelijke territoria zijn slechts een klein aantal all-weather roads, deze zijn vaak gebouwd op permafrost en zijn het hele jaar te berijden. De bouw ervan kan echter vaak alleen in de winter plaatsvinden, omdat de permafrost dicht aan de oppervlakte dooit zakken voertuigen en machines er in weg. Na openstelling zijn all-weather roads dan ook in de zomer te berijden. Het smelten van het permafrost vanwege klimaatverandering is wel een probleem voor het onderhoud en in standhouden van all-weather roads, met name in het noorden.

Bekende all-weather roads

Bekende all-weather roads in Canada;

Noorwegen

In Noorwegen bestaan veel private tolwegen over de berggebieden die onverhard zijn. Dit zijn vaak gravelwegen en dus een all-weather road. Toch is de aanduiding 'all-weather' enigszins misplaatst omdat er veelal geen winterdiensten zijn worden dit soort wegen gedurende de winter niet open gehouden. Deze private tolwegen komen met name voor in het midden van Zuid-Noorwegen. Sommigen zijn tientallen kilometers lang en niet comfortabel te berijden met kleine personenauto's.

Verenigde Staten

All-weather roads zijn een minder gangbaar begrip in de Verenigde Staten dan in Canada. In de Verenigde Staten is een veel groter aandeel van de agrarische wegen op de Great Plains geasfalteerd. En als deze niet geasfalteerd zijn, zijn het vaak zandwegen die tijdens en na regen vaak slecht berijdbaar zijn. De tussenvorm, de all-weather road, komt daardoor in de Verenigde Staten wat minder vaak voor. Een uitzondering is Alaska, waar bekende all-weather roads als de Dalton Highway of Denali Highway zijn.

Referenties

Overgenomen van "https://www.wegenwiki.nl/index.php?title=All-weather_road&oldid=335573"