Anton Anderson Memorial Tunnel
| Anton Anderson Memorial Tunnel | |
|---|---|
| |
| |
| Kruist | Maynard Mountain |
| Lengte | 4.100 meter |
| Openstelling | 1943 / 2000 |
| Intensiteit | 760 mvt/dag |
| Locatie | kaart |
De Anton Anderson Memorial Tunnel is een gecombineerde weg/spoortunnel naar Whittier, Alaska. Met een lengte van 4,1 kilometer is het de langste wegtunnel in Noord-Amerika.
Kenmerken
De Anton Anderson Memorial Tunnel is een enkelbuizige tunnel van 4.100 meter lengte. De tunnel is 4,9 meter breed, waarbij de rijbaan 3,5 meter breed is, met dus maar één rijstrook, die alternerend naar of van Whittier wordt ingezet. De tunnel is 6,4 meter hoog, zodat er ook treinen doorheen kunnen. De tunnel ligt onder de 1.261 meter hoge Maynard Mountain, er liggen ook gletsjers boven de tunnel.
De tunnel is oorspronkelijk ontworpen als spoortunnel, wat de beperkte breedte maar forse doorrijhoogte verklaart. De tunnel heeft geen vluchtbuis. Elke 490 meter zijn er ruimtes waar hulp gezocht kan worden. De tunnelportalen zijn gebouwd op een manier om de tunnel te beschutten tegen lawines. Met name het portaal aan de kant van Whittier is hierop berekend. Grote jet ventilatoren zorgen voor ventilatie en blazen de tunnel leeg van rook in geval van brand.
Omdat het hier een gecombineerde weg/spoortunnel betreft, heeft de tunnel twee aparte besturingssystemen, het Tunnel Control System en de Train Control System.
De tunnel werkt met alternerend verkeer, en is 's nachts gesloten. Elk kwartier wijzigt de tegenrichting. Het verkeer moet zich daarbij van te voren opstellen. Vanwege de lage maximumsnelheid van 25 mph (40 km/h) kost het circa 10 minuten om door de tunnel te rijden. Dit betekent dat er alleen verkeer wordt toegelaten dat al opgesteld is op het opstelterrein. Bestuurders wordt gevraagd uiterlijk 10 minuten voor de opening ter plekke te zijn.
Door de tunnel voert de Portage Glacier Highway, die Whittier met de Seward Highway verbindt. De weg is formeel een Federal Forest Highway met het nummer FFH-35. De tunnel wordt beheerd door de staat Alaska (DOT&PF).
Tol
De Anton Anderson Memorial Tunnel is een tolweg, en het toltarief wordt als retour gerekend, het bedroeg vanaf 2015 $ 13 voor personenauto's.
Geschiedenis
Whittier werd tijdens de Tweede Wereldoorlog gesticht door het Amerikaanse leger als plaats waar een haven en spoorlijn werd aangelegd. De tunnel is toen als spoortunnel gebouwd in de periode 1941-1943 en werd op 23 april 1943 opgeleverd. In 1957 werd het Hodge Building gebouwd, waar Whittier later enige bekendheid door kreeg als enige plaats waar de hele bevolking in één gebouw woont. In 1964 werd de haven van Whittier zwaar beschadigd tijdens de tsunami die volgde op een magnitude 9.2 aardbeving, één van de zwaarste aardbevingen ooit geregistreerd.
In 1969 werd Whittier een plaats met bestuur en werd populair als bestemming voor cruiseschepen, met name voor bezoeken aan het Prince William Sound. Het werd ook ontsloten via de Alaska Marine Highway, een veerdienst langs de kust van Canada en Alaska. Vanaf de jaren '60 was het mogelijk om voertuigen per autotrein door de tunnel te transporteren.
Diverse alternatieven werden onderzocht, waaronder een volledige wegtunnel, maar de kosten daarvan werden te hoog bevonden. Daardoor werd besloten om de bestaande spoortunnel om te vormen tot een gecombineerde weg/spoortunnel. Dit zou leiden tot een betere bereikbaarheid van Whittier en lagere kosten voor inwoners, omdat de tol voor de tunnel lager lag dan de prijzen voor de autoshuttle.
Tussen 1998 en 2000 is de tunnel omgevormd tot een gecombineerde weg/spoortunnel. Het was het eerste design-build project van DOT&PF. De bouw begon in september 1998 en de voornaamste aanpassingen waren aan de tunnelvloer. In de zomer van 2000 werd de tunnel opgeleverd als een gecombineerde weg/spoortunnel.[1]
Naamgeving
De tunnel is oorspronkelijk aangelegd als de Whittier Access Tunnel en die naam wordt nog steeds wel gebruikt. De tunnel is in 1976 vernoemd naar Anton Anderson (1892-1960), de hoofdingenieur van de Alaska Railroad en burgemeester van Anchorage tussen 1956 en 1958.
Verkeersintensiteiten
Dagelijks maken circa 760 voertuigen van de tunnel gebruik.[2]