Fylkesvei 64
![]() | |||
---|---|---|---|
Fv. 64 | |||
Begin | Åndalsnes | ||
Einde | Kristiansund | ||
Lengte | 127 km | ||
|
De fylkesvei 64, afgekort Fv. 64 is een fylkesvei in Noorwegen, gelegen in Møre og Romsdal. De weg vormt een noord-zuidroute vanaf Åndalsnes via Molde naar Kristiansund. De beroemde Atlanterhavsveien verloopt deels over fylkesvei 64 en is een nasjonal turistvei.[1][2] Fylkesvei 64 is 127 kilometer lang.
Routebeschrijving
Fylkesvei 64 begint in het stadje Åndalsnes op de E136, aan het einde van het Romsdal, waarbij de fylkesvei 64 begint met een slinger rond het Isfjord, een zijarm van het grotere Romsdalsfjord. Bergen met toppen tot circa 1.200 meter omringen het fjord. De weg volgt een wat bochtige route, waarna men bij het dorp Åfarnes een veerdienst over het Langfjord moet nemen. De weg voert dan langs Nesjestranda en gaat over de Bolsøybrug. Kort daarna volgt de Fannefjordtunnel, een onderzeetunnel die ook onder het vliegveld van Molde gaat.
Men komt dan aan de oostkant van de stad Molde uit, waarna er een korte dubbelnummering met de E39 langs het vliegveld van Molde is. De weg voert dan weer noordwaarts een dal in en verloopt door de Tussentunnel. De weg volgt dan een vallei met tot 800 meter hoge bergen rondom. De weg passeert net buiten Elnesvågen langs, en voert door het dorp Eide, waarna de weg langs het wat minder spectaculaire Kvernesfjord voert tot Vevang.
Vanaf Vevang valt de fylkesvei 64 samen met de beroemde Atlanterhavsveien. Via een serie bruggen verloopt de weg van eiland naar eiland, waarbij men uitzicht heeft op de Atlantische Oceaan. Het meest interessante deel loopt van Vevang tot Kårvåg. De weg voert dan door het binnenland van het grotere eiland Averøy, dat diverse kleine dorpen kent. Na Bremsnes begint de Atlanterhavstunnel onder de Atlantische Oceaan. Deze onderzeetunnel loopt met een boog onder zee door en eindigt vervolgens in de stad Kristiansund op de riksvei 70.
Geschiedenis

Fylkesvei 64 was tot 2010 een riksvei, de riksvei 64. De route was altijd tijdrovend, oorspronkelijk was het geen duidelijk geïntegreerde route door het ontbreken van vaste oeververbindingen en tal van veerdiensten. Verkeer in het kustgebied van Møre og Romsdal was altijd afhankelijk van een groot aantal veerdiensten, ook tussen de grotere steden.
In 1931 werd de veerdienst tussen Åfarnes en Sølsnes in gebruik genomen. De veerdienst is tijdens de Tweede Wereldoorlog buiten bedrijf geweest. In 1966-1967 is de weg over 7 kilometer tussen Sølsnes en Nesjestranda omgelegd over een nieuw tracé, inclusief de 290 meter lange Viktunnel. Dit was de eerste moderne uitbouw van de weg. In 1977-1978 is de weg langs Åfarnes omgelegd, naast de oude weg. Ook is de bocht rond het Isfjord bij het gelijknamige dorpje Isfjord omgelegd, maar het is niet bekend wanneer dit is uitgevoerd.
De eerste upgrade was tussen het eiland Averøy en het vasteland, de zogenaamde Atlanterhavsveien. Al in de jaren '30 van de 20e eeuw ontstonden plannen voor brugverbindingen, maar het zou nog decennia duren voordat de plannen meer concreet werden. Begin 20e eeuw waren er ook plannen voor een spoorlijn, maar die werden later omgezet in een weg nadat in de jaren '30 duidelijk werd dat spoorlijnen in dunbevolkte regio's massaal onrendabel waren. In de jaren '70 begonnen concrete plannen voor de serie bruggen die Atlanterhavsveien zouden vormen. Deze zijn tussen 1983 en 1989 aangelegd. Atlanterhavsveien opende op 7 juli 1989 voor het verkeer. Op die dag werd ook de veerdienst van Ørjavik tot Tøvik gestaakt. De bouw kostte 122 miljoen kronen (1989) en was met tolheffing gefinancierd. Sinds 1999 is de weg tolvrij.
Eind jaren '80 werden plannen opgestart voor nieuwe tunnels en bruggen in het kustgebied van Møre og Romsdal, in het westen bij Molde en in het oosten bij Kristiansund. Op 13 oktober 1990 opende de Tussentunnel, die het relatief bevolkte kustgebied ten noorden van Molde beter met de stad verbond, door een bergrug te doorsnijden, in plaats van er helemaal omheen te moeten rijden. Kort daarna is ook de Fannefjordtunnel opengesteld op 24 mei 1991, tegelijkertijd met de Bolsøybrug ten zuiden van Molde, waardoor het achterland van Molde veel beter bereikbaar werd, en de arbeidsmarkt van Molde vergroot werd. Dit project heette Skålavegen.
Echter de fylkesvei 64 was maar van korte duur een belangrijke verbinding voor doorgaand verkeer. Onder het project Krifast is de Gjemnessundbrug en de Freifjordtunnel aangelegd en op 20 augustus 1992 opengesteld. Hiermee werd de E39 de dominante verbinding van Molde naar Kristiansund.
Bij Kristiansund ontbrak nog een vaste oeververbinding tussen Averøy en de stad. Hiervoor is de Atlanterhavstunnel aangelegd, een 5,8 kilometer lange onderzeetunnel die 250 meter onder zeeniveau gaat. Deze is tussen 2006 en 2009 aangelegd en opende op 19 december 2009 voor het verkeer. De Atlanterhavstunnel is aangelegd als een tolweg.
Chronologie
- 1931: ingebruikname veerdienst Åfarnes - Sølsnes
- 1967: omlegging Nesjestranda
- 1989: openstelling Atlanterhavsveien
- 1990: openstelling Tussentunnel
- 1991: openstelling Fannefjordtunnel en Bolsøybrug (Skålavegen)
- 2009: openstelling Atlanterhavstunnel
- 2010: declassering riksvei 64 naar fylkesvei 64
Toekomst
Er is nog één veerdienst op de fylkesvei 64, en wel tussen Åfarnes en Sølsnes over het Langfjord. Dit is tussen Åndalsnes en Molde. Hier is de 10,5 kilometer lange Langfjordtunnel gepland. Het fjord is hier zeer diep, waardoor deze tunnel 340 meter onder zeeniveau zou gaan. De reistijd tussen Åndalsnes en Molde kan met 25 minuten verkort worden.[3][4]
Atlanterhavsveien

Atlanterhavsveien, de Atlantische Oceaanweg, ook goed bekend onder de Engelse naam Atlantic Ocean Road, is een nasjonal turistvei en loopt vanaf Bud naar Kårvåg. Dit omvat naast de fylkesvei 64 ook de grotendeels niet-bewegwijzerde fylkesveier 242/663/238/235 (de fylkesvei 663 is wel bewegwijzerd). Deze route is 36 kilometer lang en voert langs de kust.
Het meest in het oog springende deel is de serie bruggen over kleine eilandjes van Vevang naar Kårvåg, dit deel is 8.274 meter lang en omvat 8 bruggen, waarvan de Storseisundetbrug het bekendst is. De Storseisundetbrug is met een overspanning van 260 meter en een hoogte van 23 meter de grootste van de 8 bruggen en loopt in een bocht en steil omhoog, wat met name op zoomfoto's een spectaculair beeld geeft. Op de eilanden zijn enkele parkeergelegenheden en toeristische voorzieningen zoals een restaurant, toiletten en looproutes.
De verbinding opende in 1989 voor het verkeer en was tot 1999 een tolweg. Atlanterhavsveien is één van de meest bezochte toeristische attracties in Noorwegen. Vaak wordt gedacht dat de Atlanterhavstunnel een onderdeel is van Atlanterhavsveien, maar deze tunnel is pas veel later aangelegd en ligt op bijna 20 kilometer afstand van de eigenlijke Atlanterhavsveien.
In 2005 werd Atlanterhavsveien gekozen als het belangrijkste bouwwerk in Noorwegen over de periode 1905-2005 door de bouwindustrie en de publieke omroep NRK.
De bruggen van Atlanterhavsveien:
- Vevangstraumen bro, 119 meter – doorvaarthoogte 10 meter
- Hulvågen broer, 3 bruggen van tezamen 239 meter – doorvaarthoogte 4 meter
- Storseisundet bro, 260 meter – doorvaarthoogte 23 meter
- Geitøysundet bro, 52 meter – doorvaarthoogte 6 meter
- Store Lauvøysund bro, 52 meter – doorvaarthoogte 3 meter
- Lille Lauvøysund bro, 115 meter – doorvaarthoogte 7 meter
Veerdiensten
De fylkesvei 64 had tot in de jaren '80 4 veerdiensten. Hiervan zijn er inmiddels 3 vervangen door onderzeetunnels en bruggen. Er resteert nog één veerdienst van Åfarnes tot Sølsnes over het Langfjord. De veerdienst legt ongeveer 3 kilometer af in 10 minuten.[5]
Wintersluitingen
Fylkesvei 64 kent geen wintersluitingen, de weg heeft afgezien van de onderzeetunnels geen noemenswaardige hoogteverschillen. Atlanterhavsveien wordt incidenteel afgesloten tijdens zware stormen. Soms slaan de golven over de bruggen heen. Bij zware storm wordt soms ook de veerdienst van Åfarnes naar Sølsnes gestaakt, maar dit is uitzonderlijk. In dit soort gevallen worden de meeste hoge bruggen afgesloten en is verkeer in de regio vaak nauwelijks mogelijk.
Tol
Na de bouw van de tunnels en bruggen moest tol betaald worden, oorspronkelijk op 4 verbindingen, de Atlanterhavsveien, Tussentunnel, Skålavegen en Atlanterhavstunnel. Atlanterhavsveien werd in 1999 tolvrij. Skålavegen, die de Fannefjordtunnel en Bolsøybrug omvatte, werd in 2005 tolvrij. In 2015 werd de Tussentunnel tolvrij. Als laatste werd in 2020 de Atlanterhavstunnel tolvrij.[6]
Verkeersintensiteiten
Dagelijks rijden 3.600 voertuigen bij Åndalsnes, wat daalt naar 1.600 voertuigen bij Åfarnes. Dagelijks maken 1.100 voertuigen van de veerdienst van Åfarnes tot Sølsnes gebruik. De intensiteit stijgt weer naar 3.600 voertuigen door de Fannefjordtunnel bij Molde. De korte dubbelnummering met de E39 bij de luchthaven van Molde telt 13.300 voertuigen per dag en is het drukste punt van de route. Door de Tussentunnel rijden 6.000 voertuigen, dalend naar 2.800 voertuigen bij Eide en 1.800 voertuigen over de bruggen van Atlanterhavsveien. Dit stijgt naar 2.700 tot 3.500 voertuigen over het eiland Averøy en 2.300 voertuigen door de Atlanterhavstunnel tot aan Kristiansund.[7]
Referenties
Motorvei: E6 • E16 • E18 • E39 • RV159 • RV190 • RV555 • Ring 3 Europavei: E6 • E8 • E10 • E12 • E14 • E16 • E18 • E39 • E45 • E69 • E75 • E105 • E134 • E136 Riksveier: 2 • 3 • 4 • 5 • 7 • 9 • 12 • 13 • 13 • 15 • 17 • 19 • 21 • 22 • 22 • 23 • 24 • 25 • 26 • 27 • 28 • 29 • 30 • 31 • 32 • 33 • 34 • 35 • 36 • 37 • 38 • 40 • 41 • 42 • 43 • 44 • 45 • 46 • 47 • 48 • 49 • 50 • 51 • 52 • 53 • 55 • 55 • 57 • 60 • 61 • 62 • 63 • 64 • 65 • 70 • 72 • 73 • 74 • 76 • 77 • 78 • 79 • 80 • 81 • 82 • 83 • 83 • 84 • 85 • 86 • 87 • 91 • 92 • 93 • 94 • 98 • 110 • 111 • 150 • 159 • 162 • 163 • 190 • 420 • 509 • 555 • 706 • 827 • 893 |