B171 (Oostenrijk)
![]() | |||
---|---|---|---|
B171 | |||
Begin | Kufstein (D) | ||
Einde | Landeck | ||
Lengte | 161 km | ||
|
De B171 of Tiroler Straße is een Landesstraße in Oostenrijk. De weg vormt een oost-westroute door een groot deel van het Inntal in Tirol, vanaf de grens met Duitsland bij Kufstein via Innsbruck naar Landeck. De B171 verloopt overal parallel aan de A12 en is 161 kilometer lang.
Routebeschrijving
De B171 begint bij Kufstein op de grens met Duitsland, vanwaar een Bayerische Staatsstraße verder gaat naar Kiefersfelden en Rosenheim. In Kufstein steekt men de rivier de Inn over, de B171 blijft dan langere tijd ten zuiden van de rivier de Inn. De weg voert door de brede vallei en voert door een groot aantal dorpen en kleine stadjes. De A12 voert overal op korte afstand parallel aan de B171, maar heeft er opvallend weinig directe aansluitingen mee. De B171 voert door regioplaatsjes als Wörgl en Schwaz, waarna men Innsbruck bereikt, de grootste stad op de route. De B171 voert dwars door het stadsgebied van Innsbruck, direct langs het historische centrum over de oever van de Inn.
Tussen Innsbruck en Telfs voert de B171 over de noordoever van de Inn, waar steile berghellingen direct vanuit de rivier oprijzen. De weg voert dwars door Zirl en steekt bij Telfs de Inn weer over. De B171 voert dan weer enige tijd ten zuiden van de Inn, tot vlak voor Imst. Westelijk van Imst kruist men de Inn meerdere malen. Het Inntal wordt hier ook nauwer, met een nauwelijks vlakke valleibodem. Vlak voor Landeck kruist men de A12 voor de laatste keer, hier is ook een aansluiting op de S16. De B171 eindigt vervolgens ten westen van Landeck op de S16.
Zijtakken
De B171 heeft twee zijtakken;
- B171a, een 2 kilometer lange verbinding bij Hall in Tirol. Dit is een verbinding tussen de A12 en de B171 in Hall.
- B171b, een 1,5 kilometer lange verbinding bij Völs aan de westkant van Innsbruck, die zowel Völs als de B171 met de A12 verbindt.
Geschiedenis
De B171 was van oudsher de primaire route door het Inntal, wat ook te zien is aan de vele bebouwde kommen op de route. Oorspronkelijk was de weg vanaf 1921 onderdeel van de B1, die destijds helemaal van Bregenz naar Wien verliep. Na de Anschluß van Oostenrijk bij Nazi-Duitsland werd de weg als de Reichsstraße 31 genummerd. In 1949 kreeg de weg weer de status van Bundesstraße met het nummer B171. Aan Duitse zijde sloot oorspronkelijk de B15 aan, maar het deel tussen Reischenhardt en de grens met Oostenrijk is later afgewaardeerd tot een Staatsstraße.
De eerste brug over de Inn in Innsbruck was de Mühlauer Brücke, waar al sinds 1581 een houten brug de Inn overspande op de plaats van de huidige B171. Deze werd in 1843 vervangen door een kettingbrug, een soort hangbrug. De huidige betonnen brug dateert van 1939. Tussen 1930 en 1932 werd de Universitätsbrücke aan de westzijde van het centrum aangelegd. Dit was de eerste brug op deze locatie.
Aan de B171 zijn maar beperkt upgrades gepleegd. De grootste upgrade was een circa 11 kilometer lange tracéverlegging tussen het Zillertal en Schwaz, waar de weg dichter langs de rivier de Inn is aangelegd om een aantal kleine dorpjes te bypassen. Vanwege de bouw van de A12 is de B171 niet op grote schaal opgewaardeerd. Tussen 1968 en 1972 kwam de A12 gereed tussen Kufstein en Innsbruck. De omlegging van Innsbruck volgde in 1977 en vervolgens is de snelweg tussen Innsbruck en Landeck in fases tussen 1975 en 1990 geopend, waardoor de B171 zijn doorgaande belang vanaf 1990 geheel verloren had.
Om sluipverkeer tegen te gaan geldt op grote delen van de B171 een verbod op vrachtverkeer. Dit wordt geacht van de A12 gebruik te maken.
Verkeersintensiteiten
Dagelijks rijden 11.000 voertuigen op de grens bij Kufstein, 7.000 voertuigen tussen Kufstein, Wörgl en Schwaz, wat daarna sterk stijgt naar 30.000 voertuigen aan de oostkant van Innsbruck en 19.000 voertuigen langs het centrum, 17.000 voertuigen aan de westkant van Innsbruck, 5.000 tot 8.000 voertuigen tussen Zirl en Imst en 3.000 voertuigen tussen Imst en Landeck, stijgend naar 12.000 voertuigen in Landeck zelf.[1]
Referenties