Bayshore Freeway
.svg)
| |||
|---|---|---|---|
| |||
| US 101 | |||
| Begin | San Jose | ||
| Einde | San Francisco | ||
| Lengte | 56 mi | ||
| Lengte | 90 km | ||
| |||
De Bayshore Freeway is een freeway in de San Francisco Bay Area, onderdeel van de US 101 in California. De autosnelweg vormt een noord-zuidroute over het schiereiland vanaf San Jose tot in San Francisco. De autosnelweg is 90 kilometer lang.
Inhoud
Routebeschrijving
De Bayshore Freeway begint in San Jose, de grootste plaats van het Bay Area, groter dan het bekendere San Francisco, wat nog even naar het noorden ligt. Men kruist de State Route 85, een randweg van San Jose. In San Jose gaat de South Valley Freeway over in de Bayshore Freeway. De snelweg telt hier al 2x4 rijstroken. Een aantal aansluitingen bestaan hier uit klaverbladen. Ten oosten van het centrum komt men bij een belangrijk knooppunt, men kruist hier de Interstate 280, die min of meer parallel aan de US 101 naar San Francisco loopt. Naar het noorden loopt de Interstate 680, de Sinclair Freeway, die een oostelijke randweg van de grote agglomeratie vormt, en naar Sacramento loopt. Aan de noordkant van San Jose bevindt zich een groot industrieterrein, waar men de Interstate 880 kruist, die van San Jose naar Oakland loopt, en de Nimitz Freeway heet. Dit is het laatste knooppunt waar men kan beslissen langs de oostkant of westkant van de San Francisco Bay te reizen.
Hier strekt zich een enorm bedrijventerrein uit, met voornamelijk technologiebedrijven zoals Intel en Google, dit is de Silicon Valley. Dit terrein is meer dan 16 kilometer lang, en omvat diverse voorsteden als Santa Clara, Sunnyvale en Mountain View. Ter hoogte van het vliegveld van San Jose voegt de State Route 87 in. In Sunnyvale kruist men de State Route 237 of South Bay Freeway, die van Mountain View naar Milpitas loopt, en min of meer onderdeel is van de ring rond San Jose. Een paar kilometer verderop voegt de State Route 85 weer in, die eerder afsloeg vanaf de US 101 en een randweg om San Jose vormt. Men begint nu aan de reis door de vele kleine voorsteden gelegen op het schiereiland van San Francisco. Men doorkruist onder andere Palo Alto, Redwood City en San Mateo. In San Mateo kruist men de State Route 92, de San Mateo - Hayward Bridge, een tolbrug tussen San Mateo en Hayward over de San Francisco Bay. Dit hele gebied bestaat uit dichtbebouwde woonwijken.
Men passeert langs SFO, het San Francisco International Airport, half in zee gelegen. De aansluiting met het vliegveld is zeer complex en bestaat uit talloze flyovers. Dit deel van de US 101 telt 2x5 rijstroken. Bij San Bruno kruist men de Interstate 380, een korte snelweg van amper 3 kilometer in San Bruno. Men komt hier in South San Francisco, wat voornamelijk uit bedrijventerreinen bestaat. Men komt direct hierna in San Francisco zelf en de bekendste stad is van het Bay Area.
De snelweg verandert hier van naam naar de James Lick Freeway. Men kruist hier opnieuw de Interstate 280, die parallel aan de US 101 liep. De snelweg telt hier 2x4 rijstroken, en loopt door de oudere delen van San Francisco. Ten zuiden van het centrum slaat de US 101 af, en begint rechtdoor de Interstate 80, die helemaal naar New York loopt. Het laatste stukje snelweg van de US 101 heet de Central Skyway, voordat de snelweg eindigt op de kruising met Market Street.
Geschiedenis
Voordat de bruggen over de San Francisco Bay werden gebouwd lag San Francisco behoorlijk excentrisch. De enige route via het vasteland verliep waar nu San Jose ligt. San Jose was in de jaren 40 een onbeduidend stadje met 60.000 inwoners, nogal een verschil met de 1 miljoen inwoners die het in 2010 telde. De eerste route was de El Camino Real, tegenwoordig de State Route 82. Tussen 1928 en 1937 werd een alternatieve route gebouwd waarover de US 101 ging lopen. De weg had destijds 4 rijstroken, geen middenafscheiding en verkeerslichten of ongecontroleerde kruispunten. Alleen kruisingen met spoorwegen waren ongelijkvloers. Voor de jaren 20 en 30 waren dit hoge ontwerpeisen.
Al in 1940 waren er plannen om de US 101 om te bouwen naar een tienstrooks freeway tussen San Francisco en Palo Alto. In 1949 werd het eerste deel werd geopend in 1949 tussen San Mateo (Exit 417) en South San Francisco (Exit 425). In 1950 begon de aanleg van de snelweg in San Francisco zelf, en was in 1958 voltooid. Midden 1957 werd het tussenliggende deel tussen South San Francisco en San Francisco geopend. Vervolgens moest het deel in het zuiden, tussen San Jose en San Mateo opgewaardeerd worden naar een freeway. Dit was in 1962 voltooid. San Jose was destijds een kleine stad met 200.000 inwoners, en begon aan zijn groeispurt. Sindsdien is de snelweg verbreed, omdat het de meest directe link is tussen San Jose en San Francisco, en bovendien de gehele route van 80 kilometer door volledig bebouwd gebied loopt, met hoge verkeersintensiteiten tot gevolg.
Het deel ten zuiden van San Francisco is reeds in 1947-1948 opengesteld. Dit deel is in 1969 flink verbreed. In 1976 is de weg nabij de luchthaven significant aangepast en verbreed.
De route door San Jose is begin jaren '90 verbreed waarbij bijna alle kunstwerken uit de jaren '50 vervangen zijn. Met name het deel tussen de I-680 en I-880 is volledig opnieuw aangelegd in 1992-1993.
De snelweg was gedurende de jaren 90 drukker dan de 10-15 jaar daarna. Dit kwam vanwege de vele technologiebedrijven in Silicon Valley, rondom San Jose. De snelweg stond gedurende 16 uur per dag vast. Na de dotcom bubble begin 2000 namen de intensiteiten wat af, maar filegevoelig blijft de snelweg. De intensiteiten lagen eind jaren 90 tegen 300.000 voertuigen per etmaal in San Mateo, 10 jaar later lag dit rond 240.000 voertuigen. Tijdens de economische boom vanaf 2013 stegen de intensiteiten opnieuw tot recordhoogte.
Openstellingsgeschiedenis
| Van | Naar | Lengte | Datum[1] |
|---|---|---|---|
 377  |
 380 San Jose-Hellyer Avenue |
5 km | 00-00-1947 |
414  |
425 South San Francisco-Oyster Point Boulevard |
14 km | 00-00-1947 |
| 431 San Francisco-Alemany Boulevard |
432 San Francisco-Cesar Chavez Street |
2 km | 00-00-1951 |
| 432 San Francisco-Cesar Chavez Street |
433  |
2 km | 00-00-1953 |
| 409 Redwood City-Whipple Avenue |
414 |
8 km | 00-00-1954 |
| 426 South San Francisco-Sierra Point Parkway |
431 San Francisco-Alemany Boulevard |
8 km | 00-00-1954 |
| 384 San Jose-Story Road |
389 San Jose-1st Street |
8 km | 00-00-1957 |
| 425 South San Francisco-Oyster Point Boulevard |
426 South San Francisco-Sierra Point Parkway |
2 km | 00-00-1958 |
| 402 Oregon Expressway |
409 Redwood City-Whipple Avenue |
12 km | 00-00-1958 |
| 389 San Jose-1st Street |
391 San Jose Airport |
3 km | 00-00-1959 |
| 399 |
402 Oregon Expressway |
5 km | 00-00-1960 |
| 391 San Jose Airport |
399 |
13 km | 00-00-1961 |
| 380 San Jose-Hellyer Avenue |
382 San Jose-Capitol Expressway |
3 km | 00-00-1965 |
| 382 San Jose-Capitol Expressway |
384 San Jose-Story Road |
3 km | 00-00-1968 |
US 101 Express lanes
Op 8 maart 2019 begonnen werkzaamheden om in beide richtingen een 35 kilometer lange express lane aan te leggen tussen San Antonio Road in Palo Alto en I-380 bij de luchthaven van San Francisco.[2] Het project kostte $ 514 miljoen en duurde tot midden 2022.[3]
Verkeersintensiteiten
| exit | locatie | 2008 | 2016 |
|---|---|---|---|
| Exit 377 | San Jose (SR-85) | 121.000 | 120.000 |
| Exit 385 | San Jose (I-280) | 224.000 | 270.000 |
| Exit 388 | San Jose (I-880) | 171.000 | 193.000 |
| Exit 390 | San Jose (SR-87) | 131.000 | 195.000 |
| Exit 396 | San Jose (SR-237) | 131.000 | 188.000 |
| Exit 398 | San Jose (SR-85) | 218.000 | 245.000 |
| Exit 408 | Redwood City (SR-84) | 194.000 | 212.000 |
| Exit 414 | San Mateo (SR-92) | 240.000 | 267.000 |
| Exit 423 | San Bruno (I-380) | 244.000 | 245.000 |
| Exit 430 | San Francisco (I-280) | 235.000 | 229.000 |
| Exit 433 | San Francisco (I-80) | 224.000 | 209.000 |
Referenties
| Freeways in het San Francisco Bay Area |
|---|
|
|
