Michelinbewegwijzering

Uit Wegenwiki
(Doorverwezen vanaf Borne Michelin)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Een typische Michelin-wegwijzer op de voormalige N9.
De klassieke 'Borne Michelin' zoals ze vooral in de jaren 1930 geplaatst werden.

De Michelinbewegwijzering (Signalétique Michelin) was een type bewegwijzering in Frankrijk die door Michelin geplaatst werd tussen 1910 en 1971.

Eigenschappen

Een aanduiding van de Pas de l'Escalette op de voormalige N9.

De Michelinbewegwijzering bestond uit drie algemene typen: de betonnen zuilen bij kruispunten (vergelijkbaar met een Nederlandse paddenstoel, maar dan groter), de verkeersborden en de wegwijzers. De verkeersborden en wegwijzers waren uitgevoerd als een emaillen plaat in een zuil van gewapend beton. Van achteren zijn ze vaak lastiger zichtbaar in het landschap. Op de emaillen plaat staat de productiedatum van het bord of de wegwijzer.

De productie van de emaillen platen werd in 1928 gestandaardiseerd. De betonnen zuilen werden in-situ gestort. De productiedatum is met de hand geschreven in het dag-maand-jaar format, te vinden linksonder of rechtsonder op de emaillen plaat.

De Michelinwegwijzers bleken zeer duurzaam te zijn, schade komt meestal door aanrijdingen of vandalisme, veel platen van de jaren '50-60 verkeren tegenwoordig nog in perfect leesbare staat.

Geschiedenis

Een standaard Michelin verkeersbord.

Begin 20e eeuw was er nog vrijwel geen georganiseerde en gestandaardiseerde bewegwijzering in Frankrijk. André Michelin (1853-1931) was een Franse industrieel die in 1888 de bandenfabrikant Michelin had opgericht in Clermont-Ferrand. In 1900 publiceerde Michelin de eerste van een serie Michelingidsen, om het toerisme per auto te promoten. In 1908 installeerde Michelin de eerste wegwijzers en vanaf de jaren 1910 werden de eerste komborden geproduceerd. Tussen 1911 en 1914 werden 30.000 van deze plaatsnaamborden in Frankrijk geplaatst.

Na de Eerste Wereldoorlog werd het concept van bebording en bewegwijzering verder uitgewerkt door Michelin. Vanaf 1918 werden de karakteristieken betonnen wegwijzers bij kruispunten geplaatst. Er werden diverse varianten gebruikt, die in 1928 werden gestandaardiseerd en in 1931 formeel werden goedgekeurd als de standaard bewegwijzering op kruispunten in Frankrijk.

In 1946 werd een nieuwe richtlijn voor de signalisatie in Frankrijk ingevoerd. Vanaf dat moment werden de betonnen zuilen op kruispunten alleen nog toegepast op onbelangrijke kruispunten, omdat ze door het snellere verkeer van die tijd niet tijdig gelezen konden worden. In de jaren '50-60 is een enorme aantal handwegwijzers geplaatst. In 1971 werd de productie hiervan echter door Michelin gestaakt en werd overgegaan op de huidige stijl van bewegwijzering met metalen wegwijzers. Veel wegwijzers verdwenen in de periode voor 2010, maar ze worden tegenwoordig beschermd als klein historisch monument.

Huidige locaties

De aanduiding Pont de la Caille van de voormalige N201.

Zie Cartes de localisation des Panneaux Michelin voor een gedetailleerd overzicht per departement (Wikisara)

Het aantal resterende Michelinborden varieert sterk per departement. In sommige departementen zijn geen of nog slechts een handjevol Michelinborden resterend. In met name het Centraal Massief zijn er nog relatief veel omdat het wegennet hier amper verbeterd is sinds de plaatsing van deze borden voor 1971. In aangrenzende departementen in Midden-Frankrijk staan er ook nog relatief veel. Ook in Bretagne komen deze wegwijzers nog veel voor. In het uiterste noorden van Frankrijk zijn er ook nog veel te vinden.

Er zijn in sommige regio's echter grote verschillen, in Lozère en Herault zijn er nog heel veel terwijl het buurdepartement Gard er vrijwel geen meer heeft. In de Pyreneeën en de Alpen zijn er weinig te vinden. In Parijs zijn er nog maar een paar, terwijl buurdepartementen als Essonne, Oise en Yvelines er nog zeer veel hebben.

Het Michelinmuseum in Clermont-Ferrand heeft ook een verzameling historische zuilen, borden en wegwijzers.

Zie ook

Referenties