Cairo
Cairo of Caïro (Arabisch: القاهرة, al-Qāhirah) is de hoofdstad en grootste stad van Egypte. De stad is gelegen aan de Nijl en telt 10,2 miljoen inwoners. De agglomeratie telt 21,9 miljoen inwoners en is de grootste agglomeratie in Afrika en de Arabische wereld.
Inleiding
Cairo is gelegen in de vallei van de Nijl, vlakbij het punt waar de Nijl vertakt in de Nijldelta. De stad is onderdeel van de governoraat Cairo, maar de voorsteden liggen daar nog weer buiten. De grootste voorstad is Giza die 9 miljoen inwoners telt en wel beschouwd wordt als de grootste voorstad ter wereld. In het stedelijk gebied wordt onderscheid gemaakt tussen de stedelijke kern Cairo en de grootschalige satellietsteden in de woestijn er om heen. De kernstad meet ongeveer 30 kilometer van oost naar west en 20 kilometer van noord naar zuid. Daarbuiten liggen nog zeer grote planmatige satellietsteden die veel ruimer zijn opgezet dan Cairo zelf. Deze satellietsteden zijn met opzet in de woestijn ontwikkeld om het landbouwgebied van de Nijldelta niet te veel te belasten. Sommige satellietsteden liggen meer dan 50 kilometer buiten het centrum. De afstand tussen de verst gelegen satellietsteden bedraagt zo'n 100 kilometer.
Ten westen en oosten van Cairo ligt woestijngebied. De woestijn is hier nog relatief vlak, de hoogteverschillen zijn veelal beperkt tot wat lage heuvels. Ten zuiden van Cairo ligt de Nijlvallei die ongeveer 10 kilometer breed en dichtbevolkt is. Ten noorden van Cairo vertakt de Nijl zich in de vele armen van de Nijldelta, een dichtbevolkt gebied. Bijvoorbeeld het gouvernement Qalyubia direct ten noorden van Cairo in de delta telt 5 miljoen inwoners op slechts 1.000 km².
Cairo is het economisch en historisch centrum van Egypte. Industrie bevindt zich voornamelijk aan de noordkant van Cairo en aan de rand van de 6th of October City, een verre satellietstad met een zeer groot bedrijventerrein. De luchthaven van Cairo ligt zo'n 18 kilometer ten noordoosten van het centrum. De bekendste toeristische bestemming rond Cairo zijn de pyramides van Giza en de Sphinx, 12 kilometer ten zuidwesten van het centrum. Het Egyptisch Museum trekt ook veel bezoekers. De stad is verder rijk aan islamitische architectuur. Bijzonder is de Citadel van Cairo.
Wegennet
Verkeersbeeld
Het verkeersbeeld in Cairo is zeer druk en chaotisch. Er lijken vaak geen verkeersregels te zijn en de politie treedt niet op tegen overtredingen. Autorijden in Cairo wordt afgeraden voor toeristen.[1] Verkeerslichten worden vaak genegeerd, rijbanen voor 2 of 3 rijstroken worden 4 of 5 breed gebruikt door auto's en rijstrookmarkeringen zijn vaak weggesleten of worden genegeerd. De bewegwijzering is gebrekkig. In Cairo rijden circa 4,5 miljoen auto's rond.
Stratennet
Het wegennet van de agglomeratie Cairo is te onderscheiden in het oude deel van de stad en de modernere infrastructuur in de periferie en satellietsteden. In het oude centrum van Cairo zijn alleen nauwe straten en stegen met relatief weinig verkeer. In de stedelijke kern daar omheen is sprake van intensief verkeer. Belangrijke wegen zijn met 2x2 rijstroken uitgevoerd. In de stadskern van Cairo en Giza liggen tal van flyovers over kruispunten, maar alleen de 6th October Bridge en de 26th of July Corridor zijn langere stukken viaductsnelweg door Cairo. Binnen de Ring Cairo overspannen 7 bruggen de rivier de Nijl, waarvan 3 tussen Cairo en Gezira Island.
Autosnelwegen
De Ring Cairo is een snelweg rond het oudere en dichtbevolkte deel van Cairo. Deze ringweg is 90 kilometer lang en telt overwegend 2x4 rijstroken. De ringweg is voornamelijk in de jaren '90 aangelegd en heeft tal van substandaard elementen, met name U-turns in de middenberm en krappe aansluitingen. Het zuidwestelijk deel in Giza is op viaducten door de stad aangelegd. De Ring Cairo kruist de Nijl twee maal.
De tweede ringweg vormt de Middle Ring Road, een 156 kilometer lange snelweg die een driekwartsring rond de stad vormt. Wat ruimer rond Cairo is de Regional Ring Road aangelegd, een moderne snelweg met 2x4 rijstroken. Deze ringweg is 403 kilometer lang, de langste ter wereld en verloopt voornamelijk door woestijngebied op 30 tot 60 kilometer buiten de Ring Cairo. Het noordelijk deel loopt door de Nijldelta. Deze ringweg verwerkt voornamelijk verkeer tussen de satellietsteden.
Vanuit Cairo lopen diverse dual carriageways naar andere steden, kloksgewijs de Cairo - Tanta Road, Cairo - Ismailia Desert Road, Cairo - Suez Road, Cairo - Red Sea Road, Cairo - Luxor Highway en de Cairo - Alexandria Desert Road. De kwaliteit van deze wegen varieert, deels zijn het ouderwetse dual carriageways zonder volwaardige ongelijkvloerse aansluitingen, deels zijn het moderne snelwegen met 2x3 tot 2x5 rijstroken.
Vanuit Cairo lopen vier wegen naar het zuiden, de traditionele Eastbank en Westbank roads langs de Nijl, de Cairo - Luxor Highway die als dual carriageway ten westen van de Nijl loopt, en de modernere Cairo - Asyut Expressway met 2x3 rijstroken ten oosten van de Nijl. Deze laatste twee wegen lopen meer door de woestijn.
Geschiedenis
De eerste brug over de Nijl was de Kobri el Gezira Bridge die tussen 1869 en 1871 werd aangelegd door Frankrijk. Deze brug is tussen 1931 en 1933 vervangen door de Qasr al-Nil Bridge. In de jaren '50 en '60 zijn meer bruggen over de Nijl aangelegd. In 1969 werd begonnen met de bouw van de eerste stadssnelweg de 11 kilometer lange 6th October Bridge. De bouw duurde erg lang en kwam pas in 1996 helemaal gereed. In 1997-1998 is het viaductgedeelte van de 26th of July Corridor aangelegd. De stad Cairo groeide in die tijd extreem snel en het wegennet werd snel overspoeld met verkeer, ondanks het relatief lage autobezit. Vanwege de zeer hoge bevolkingsdichtheid werd toch een groot aantal autoverplaatsingen per vierkante kilometer gerealiseerd.
Al het doorgaande verkeer in Egypte moest via het stratennet van Cairo. Daarom is eind jaren '80 besloten om een ringweg aan te leggen, de Ring Cairo. Deze ging eind jaren '80 in aanleg en was in 2000 grotendeels gereed, echter behalve het deel bij Giza, omdat men het niet eens kon worden over een tracé rond de pyramides van Giza. Pas in 2009 opende dit laatste deel op viaducten in Giza.
In de jaren '70-80 zijn diverse dual carriageways ontwikkeld vanuit Cairo. De meesten zijn te substandaard om als autosnelweg betiteld te worden, alhoewel een aantal van deze wegen later gemoderniseerd zijn. De eerste moderne intercity snelweg van Egypte was de Cairo - Red Sea Road, een tolweg met 2x3 rijstroken en volwaardige aansluitingen tussen Cairo en Ain Sokhna, die in 2005 werd opengesteld.
Grootschalige investeringen
Na 2000 breidden de satellietsteden van Cairo in hoog tempo uit. De bevolkingsgroei werd door de overheid zoveel mogelijk naar deze satellietsteden in de woestijn geleid, om te voorkomen dat de vruchtbare Nijldelta verder zou verstedelijken. Daarom is het wegennet van Cairo buiten de Ring Cairo na 2000 fors uitgebreid en gemoderniseerd. Satellietsteden zijn volgens een masterplan aangelegd met brede boulevards en rotondes, die weer aansluiten op de radiale verbindingen van Cairo. Deze verbindingen zijn daartoe verbreed en gemoderniseerd.
Vanaf 2010 is de Regional Ring Road aangelegd, een nieuwe ringsnelweg van 403 kilometer lengte met 2x4 rijstroken, ruim buiten de stad, maar tussen de satellietsteden. Het gebruik van de Regional Ring Road was in eerste instantie laag omdat het te ver van de stad lag en alleen onbewoonde woestijn ontsloot. Met de groei van de satellietsteden zal deze ringweg beter benut worden. Het laatst aangelegde deel ten noorden van Cairo loopt wel door dichtbevolkt gebied.
Tussen 2010 en 2015 zijn diverse radiale wegen van Cairo verbreed en gemoderniseerd. Tussen 2012 en 2015 is de Cairo - Alexandria Desert Road verbreed naar 2x4 rijstroken, van frontage roads voorzien en zijn diverse substandaard aansluitingen vervangen door ongelijkvloerse aansluitingen. Tevens is een 35 kilometer lang deel van de Cairo - Ismailia Desert Road verbreed naar 2x5 rijstroken en zijn de substandaard U-turns vervangen door flyovers. Ook is in die tijd de eerste 20 kilometer van de Cairo - Suez Road verbreed naar 2x5 rijstroken, maar heeft nog wel U-turns. Veel aansluitingen zijn van het type right in, right out, waarbij men om over te steken of linksaf te slaan dan moet keren via een U-turn in de middenberm.
Milieuproblemen
De agglomeratie Cairo is zeer snelgroeiend en het milieu heeft een lage prioriteit gehad. Er is vaak sprake van smog, met name in het najaar. Een belangrijke oorzaak is dat veel auto's oud zijn en niet over een katalysator beschikken. De concentraties lood, zwaveloxide en fijnstof is veel hoger dan in grote westerse steden. Meteorologische omstandigheden verergeren de situatie significant, door inversie in het najaar en het feit dat er nauwelijks regen valt in Cairo, waardoor de lucht niet opschoont. De stad heeft ook veel illegale lood- en kopersmelters in de stad, die significant bijdragen aan de slechte luchtkwaliteit. Ook wordt afval vaak in de open lucht verbrand.
Congestie
De congestie in Cairo is gigantisch, het is de hele dag zeer druk van 's ochtends vroeg tot middernacht. Tijdens de spits is de gemiddelde snelheid amper 10 km/h. De invalswegen zijn ook filegevoelig. Vrachtwagens mogen overdag Cairo niet inrijden om de verkeersdruk te verlichten. Veel wegen worden gedeeld met langzaam verkeer. Er is een groot tekort aan parkeerplaatsen zodat vaak dubbel geparkeerd wordt. Op veel kruispunten mag niet linksaf geslagen worden om de doorstroming te verbeteren. Men moet dan via een nabijgelegen U-turn rijden. Politieagenten helpen op drukke kruispunten het verkeer regelen, mede omdat verkeerslichten niet altijd werken.
In de nieuwere satellietsteden en buitenwijken is de doorstroming vaak beter. Hier liggen grootschalige wegen die beter ingericht zijn op de enorme bevolkingsomvang.