Castilla y León

Uit Wegenwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Castilla y León
Hoofdstad Valladolid
Oppervlakte 94.222 km²
Inwonertal 2.478.000
Lengte wegennet 12.000 km
Lengte snelwegennet 2.377[1] km

Castilla y León (Nederlands exoniem: Castillië en Leon) is een autonome regio (comunidad) in Spanje. De regio bestaat uit de negen provincies; Ávila, Burgos, León, Palencia, Salamanca, Segovia, Soria, Valladolid en Zamora. De regio heeft een oppervlakte van 94.222 km² en is daarmee de grootste autonome regio in Spanje. De regio heeft 2.478.000 inwoners en heeft geen gedefinieerde hoofdstad, maar de regering zetelt in de grootste stad Valladolid.

Inleiding

Castilla y León (afgekort: CyL) vormt het noordelijke deel van de centrale Meseta, de hoogvlakte van Spanje. Het grenst in het westen aan Portugal en Galicia, in het noorden aan Asturias, Cantabria en Baskenland. In het oosten liggen La Rioja en Aragón. In het zuiden grenst het gebied aan Castilla-La Mancha, Madrid en Extremadura. Er zijn diverse grotere steden in Castilla y León, zoals Valladolid, Burgos, Palencia, León en Salamanca, en regiosteden als Soria, Segovia, Ávila, Zamora, Aranda de Duero, Benavente en Tordesillas.

Een groot deel van Castilla y León bestaat uit een hoogvlakte, de Meseta. Deze is niet zo droog als de zuidelijke Meseta of Aragón. Zodoende is het gebied geschikter voor landbouw. De graan- en tarweteelt domineren de centrale delen van het gebied. In het zuiden ligt het Sierra de Guadarrama, in het noorden de Cordillera Cantábrica en in het westen de Montes de León en de Sierra de La Cabrera. De Torre de Cerredo is met 2.648 meter het hoogste punt en ligt in de Picos de Europa. Van de 9 provincies hebben er 8 bergtoppen tot meer dan 2.000 meter, alleen de provincie Valladolid heeft geen gebergtes. Verreweg de belangrijkste rivier is de Duero, die van oost naar west stroomt. De rivier de Ebro stroomt eveneens in het gebied, van west naar oost, maar is nog niet zo groot hier. Belangrijke zijrivieren zijn de Esla, Pisuerga, Tormes en Cega.

Bossen liggen verspreid over het gebied, voornamelijk in de berggebieden aan de rand, maar ook her en der op de hoogvlakte. Desondanks heeft de hoogvlakte een veelal kaal en desolate aanblik, met name doordat het gebied vrij droog is. Het gebied heeft een landklimaat met korte hete zomers en relatief lange en koude winters met sneeuw.

Ávila

De provincie Ávila vormt het zuidelijkste deel van Castilla y León en heeft een oppervlakte van 8.050 km², het is daarmee de op één na kleinste provincie van de regio. De provincie telt ruim 170.000 inwoners, waarvan er zo'n 60.000 in de hoofdstad Ávila wonen. Er zijn geen andere grotere plaatsen, de tweede stad van de provincie is het 8.000 inwoners tellende Arévalo. De provincie bestaat in het noorden uit de vlakke en hooggelegen Meseta, veelal op 900 tot 1.200 meter boven zeeniveau. Het westen en zuiden bestaat uit bergketens, in het westen ligt de Sierra de Ávila, dat toppen tot 1.700 meter kent, in het zuiden ligt het omvangrijke Sierra de Gredos, een hooggebergte met de 2.592 meter hoge Almanzor als hoogste punt, dit is het op één na hoogste bergketen van Castilla y León. Er stromen geen grote rivieren door de provincie Ávila, de río Adaja is de langste rivier.

Burgos

De provincie Burgos ligt in het noorden van de regio, met een oppervlakte van 14.292 km² is het de op één na grootste provincie. Qua inwonertal is het de derde provincie, met 375.000 inwoners, waarvan er 176.000 in de stad Burgos wonen. De stad Burgos is één van de grotere steden op de Meseta, het is ook veruit de grootste plaats in de provincie, de tweede en derde stad Aranda de Duero en Miranda de Ebro tellen ruim 30.000 inwoners. Er zijn geen andere plaatsen met meer dan 10.000 inwoners.

De provincie Burgos ligt deels op de hoogvlakte van de Meseta, met 700 tot 1.000 meter boven zeeniveau. De grote vlaktes liggen hoofdzakelijk in de westelijke helft van de provincie. In het oosten en noorden liggen omvangrijke bergketens. In het oosten liggen de diverse bergketens van de Sierra de la Demanda, dat toppen tot ruim 2.000 meter kent. De 2.131 meter hoge Pico San Millán is het hoogste punt van de provincie. Het noorden wordt gedomineerd door de Cordillera Cantábrica, een complex gebergte met canyons en steile bergruggen. Dit gebied kent toppen tot 1.300 meter.

De twee grote rivieren van de noordelijke Meseta stromen door de provincie Burgos, de río Ebro in het noorden en de río Duero in het zuiden. Daarnaast zijn er diverse langere zijrivieren, zoals de río Pisuerga en de río Arlanzón. De grenzen van de provincie Burgos zijn grillig, in het noordoosten ligt een exclave van de provincie Burgos in het Baskenland.

León

De provincie León beslaat het noordwesten van Castilla y León en is één van de naamgevers van de regio. Met een oppervlakte van 15.580 km² is het tevens de grootste provincie, qua inwonertal is het de tweede provincie van de regio, met bijna 500.000 inwoners. De hoofdstad León telt circa 130.000 inwoners. De tweede stad van de provincie is Ponferrada met circa 70.000 inwoners, dit is de grootste "tweede stad" van alle provincies in Castilla y León, oftewel het is de grootste stad in de regio die geen provinciehoofdstad is. Andere plaatsen zijn een stuk kleiner, maar de provincie kent enkele dichter bevolkte regio's waar veel dorpen dicht bij elkaar liggen. Plaatsen met een regionaal belang zijn verder nog Astorga, La Bañeza en Sahagún. Rond Ponferrada liggen diverse valleien met een relatief grote bevolking vanwege de historische mijnbouw in deze regio.

De provincie León heeft een gevarieerd landschap. Het zuidoosten is vlak en bestaat uit de Meseta, veelal rond 800 meter boven zeeniveau. Het gehele westen en noorden wordt gedomineerd door het Cordillera Cantábrica, een groot bergketen met diverse gebieden met toppen tussen 1.500 en 2.000 meter, deels nog hoger. In het noordoosten ligt de Picos de Europa, het hoogste bergketen, met de 2.648 meter hoge Torre Cerredo als hoogste punt van geheel Castilla y León. In het westen van de provincie vindt men ook de Montes de León, dat toppen tot 2.100 meter kent. Noordelijk van Ponferrada zijn ook bergketens met toppen tot bijna 2.000 meter.

De grootste rivieren stromen vanuit het Cordillera Cantábrica naar het zuiden en zijn zijrivieren van de Duero. De río Esla is de belangrijkste hiervan. In het westen stroomt de río Sil naar de Atlantische Oceaan, zodat de provincie meerdere drainagebassins kent.

Palencia

Palencia is een wat kleinere provincie met een oppervlakte van 8.053 km². Het telt 170.000 inwoners, waarvan ongeveer de helft in de hoofdstad Palencia woont. Dit is tevens de enige echte stad van de provincie, de tweede stad Guardo telt slechts 8.000 inwoners. De provincie bestaat grotendeels uit de vlaktes van de Meseta, die in het zuiden soms mesa's kennen, lage verheffingen die boven het landschap uitsteken. Het noorden wordt gedomineerd door het Cordillera Cantábrico, met toppen tot circa 2.500 meter. De 2.539 meter hoge Peña Prieta is het hoogste punt van de provincie Palencia, en wordt beschouwd als hoogste punt van het Cordillera Cantábrica dat geen onderdeel is van de Picos de Europa. Slechts een klein deel van de provincie bestaat echt uit hooggebergte, vooral in de noordelijkste 30 kilometer. De voornaamste rivier van de provincie Palencia is de río Pisuerga.

Salamanca

De provincie Salamanca beslaat het zuidwesten van Castilla y León, met een oppervlakte van 12.350 km² is het de op twee na grootste provincie van de regio. De provincie telt 350.000 inwoners, waarvan er 155.000 in de hoofdstad Salamanca wonen. Het stedelijke gebied van Salamanca is de op één na grootste van Castilla y León. Het is echter wel de enige grotere plaats van de provincie, slechts drie andere plaatsen tellen tussen 10.000 en 15.000 inwoners, Béjar in het zuiden en Ciudad Rodrigo in het westen. Santa Marta de Tormes is een voorstad van Salamanca.

De provincie bestaat grotendeels uit de Meseta, waarbij een groot deel bestaat uit het landschap Dehesa, een rangeland met verspreide begroeiing en zonder veel gecultiveerd land. Dit gebied is grotendeels relatef vlak en ligt veelal 700 tot 900 meter boven zeeniveau. In het zuidoosten van de provincie liggen twee hogere bergketens, het Sierra de Béjar, met de 2.428 meter hoge Canchal de la Ceja als hoogste punt van de hele provincie Salamanca. Iets westelijker ligt het Sierra de la Peña de Francia, met de 1.728 meter hoge Peña de Francia als hoogste punt, waar men naar de top kan rijden. De voornaamste rivier van de provincie is de río Tormes.

Segovia

De provincie Segovia is de kleinste provincie qua oppervlakte, met 6.923 km², en de op één na kleinste qua inwonertal, met circa 165.000 inwoners. Ongeveer een derde hiervan woont in de hoofdstad Segovia, een bekende toeristische bestemming, met name vanwege het romeinse aquaduct midden in het centrum. Er zijn geen andere steden met meer dan 10.000 inwoners in de provincie Segovia, alhoewel Cuéllar daar net onder zit. De provincie Segovia bestaat grotendeels uit de glooiende vlaktes van de Meseta, maar de grens met Madrid is zeer bergachtig, met het Sierra de Guadarrama. De 2.428 meter hoge Peñalara is het hoogste punt van de provincie. In de provincie Segovia zijn geen rivieren van betekenis.

Soria

De provincie Soria ligt in het uiterste oosten van Castilla y León en heeft een oppervlakte van 10.306 km². Het heeft echter de minste inwoners van alle provincies in de regio, met een inwonertal van slechts 95.000, waarvan bijna de helft in de hoofdstad Soria woont. De stad Soria is de op één na kleinste provinciehoofdstad in Spanje. De provincie is zeer dunbevolkt, buiten de hoofdstad Soria heeft de tweede stad Almazán slechts 6.000 inwoners. De hele provincie heeft maar 12 gemeenten met meer dan 1.000 inwoners. Andere plaatsen zijn hoofdzakelijk bekend vanwege hun ligging op kruisingen van belangrijke wegen, zoals Medinaceli en El Burgo de Osma.

De provincie bestaat uit hooglanden, een groot deel ligt op meer dan 1.000 meter boven zeeniveau. Het voornaamste gebergte is de Sierra de la Demanda in het noorden, dat diverse bergpieken boven de 2.000 meter kent. Het hoogste gebergte is echter een kleiner bergketen op de grens met de provincie Zaragoza, waarvan de 2.314 meter hoge Moncayo het hoogste punt is. De rest van de provincie ligt hoofdzakelijk tussen 1.000 en 1.400 meter hoogte. De grootste rivier is de río Duero, die in de provincie Soria ontspringt.

Valladolid

De provincie Valladolid is met 8.110 km² één van de kleinste provincies in Castilla y León, maar heeft wel de meeste inwoners met ruim 530.000. De stad Valladolid telt 300.000 inwoners en is één van de grootste steden op de Meseta en de officieuze hoofdstad van Castilla y León. De provincie is buiten de stad Valladolid echter dunbevolkt, er zijn maar 3 andere plaatsen met meer dan 10.000 inwoners. Eén van de bekendste kleinere steden is Tordesillas, een belangrijk knooppunt binnen het Spaanse wegennet, feitelijk nog belangrijker dan de stad Valladolid.

De provincie bestaat grotendeels uit kale vlakten, het is de enige provincie van Castilla y León zonder gebergtes. Het land ligt veelal op zo'n 700 tot 800 meter boven zeeniveau. Het hoogste punt is de 932 meter hoge Cuchillejo. Door zijn centrale ligging stromen er wel drie grotere rivieren door de provincie Valladolid, het voornaamst de río Duero, maar ook de belangrijke zijrivieren río Pisuerga en río Adaja.

Zamora

De provincie Zamora ligt in het westen van de regio en heeft een oppervlakte van 10.561 km². Met iets minder dan 200.000 inwoners is het gemiddeld voor Castilla y León-begrippen. De stad Zamora is veruit de grootste plaats met ruim 60.000 inwoners. De enige andere plaats met meer dan 10.000 inwoners is Benavente, een bekend knooppunt in Spanje. De provincie Zamora bestaat in het oosten uit de vlaktes van de Meseta, in het westen uit de bergketens, zoals de Sierra de la Culebra met toppen tot 1.200 meter, maar de hogere bergen liggen in het uiterste westen, de Sierra Segundera heeft het hoogste punt van de provincie, de 2.129 meter hoge Peña Trevinca. De voornaamste rivier is de río Duero, met de zijrivier río Esla. De Duero vormt ook deels de grens met Portugal, waar de río Tormes ook in stroomt.

Wegennet

De autosnelwegen in Castilla y León.

Autovías & autopistas

Castilla y León heeft een flink uitgebreid wegennet, door de spreiding van de grotere steden door het hele gebied lopen er veel lange-afstandsroutes door de regio. Er zijn vijf tolwegen, de AP-6, AP-51, AP-61, AP-66 en AP-71. Het gros van de autosnelwegen is tolvrij. De verkeersintensiteiten zijn buiten de grote steden laag en sommige snelwegen liggen er veelal verlaten bij. Desondanks spelen ze een grote rol in het bereikbaar en aantrekkelijk houden van het platteland. De belangrijkste knooppunten van snelwegen zijn Burgos en Tordesillas. Ook Valladolid, Salamanca en León spelen in toenemende mate een rol in de vele snelwegen die daar samenkomen.

De A-1 vormt de noord-zuidroute vanuit Madrid naar Burgos richting Vitoria. De A-2 loopt door het uiterste zuidoosten van het gebied, de A-6 loopt vanaf Madrid richting A Coruña, maar doet ondanks de forse afstand geen grote steden in Castilla y León aan. De A-11 vormt een in ontwikkeling zijnde oost-westroute vanaf Soria via Valladolid naar Zamora en later naar de Portugese grens. De A-12 ontstaat door de A-231 tussen León en Burgos om te nummeren. Die weg zou doorgetrokken moeten worden naar Logroño in La Rioja. De A-15 vormt een noord-zuidroute in de regio Soria, de A-62 vormt een belangrijke diagonale route vanaf Burgos via Valladolid en Salamanca naar de grens met Portugal. Die laatste weg vormt de belangrijkste transitroute voor het internationale verkeer. De A-52 verbindt noordelijk CyL met zuidelijk Galicia richting Ourense en Vigo. De A-66 vormt een belangrijke noord-zuidroute door het westen van het gebied, onder andere langs de steden Salamanca, Zamora en León. De AP-66 is een verlengstuk daarvan richting Oviedo. De AP-51 en AP-61 zijn korte tolwegen naar respectievelijk Ávila en Segovia. De A-50 verbindt Ávila en Salamanca. De A-60 is een geplande snelweg van Valladolid naar León. Vrijwel alle hoofdassen zijn dan omgebouwd tot snelweg.

Regionale snelwegen zijn voornamelijk in ontwikkeling. De meest prominente voltooide regionale snelweg is de A-601 tussen Segovia en Valladolid. Verder bestaan er een aantal korte snelwegen rondom de grootste steden, zoals Burgos en Valladolid.

Autosnelwegen in Castilla y León

Estado de España:

A-1AP-1A-2A-6AP-6A-11A-12A-15A-50A-51 AP-51A-52A-60AP-61A-62A-65A-66AP-66A-67AP-69AP-71A-73

AV-20BU-11BU-30LE-11LE-12LE-20LE-30P-11SA-20SG-20SO-20VA-30ZA-12

Autovías autonómicas:

A-125A-231A-403A-510A-517A-601A-602A-610

Carreteras autonómicas:

CL-101CL-116CL-117CL-127CL-501CL-505CL-507CL-510CL-512CL-517CL-526CL-527CL-600CL-601CL-602CL-603CL-605CL-607CL-610CL-612CL-613CL-615CL-619CL-620CL-621CL-622CL-623CL-624CL-626CL-627CL-628CL-629CL-630CL-631CL-632CL-633CL-635



Tolwegen

Castilla y León heeft vijf tolwegen;

Carreteras nacionales

De N-110 ter plaatse van de Puerto de Tornavacas (1275 m), kijkend richting Castilla y León.
De N-621 op de Puerto de San Glorio (1609 m) op de grens met Cantabria.

Een groot aantal carreteras nacionales verloopt door Castilla y León. De meeste routes zijn vervangen door autovías. Van oudsher waren de N-I, N-II en N-VI belangrijke doorgaande routes naar Madrid. Deze zijn vervangen door de A-1 en A-6, alhoewel delen nog bestaan. De N-620 was de belangrijkste diagonaal van Burgos via Valladolid en Salamanca naar de grens met Portugal. Deze weg is vervangen door de A-62. In het westen van de regio vormde de N-630 de belangrijkste noord-zuidroute, die vervangen is door de A-66. De N-110 vormt een diagonale route ten noorden van Madrid langs. De N-111 is een noord-zuidroute via Soria, die ten zuiden van Soria is vervangen door de A-15. De N-120 vormt een oost-westroute door het noorden van de Meseta, en is vervangen door de A-12 en A-231. De N-122 vormt een oost-westroute die deels is vervangen door de A-11. De N-525 was de primaire route naar Vigo en is vervangen door de A-52.

Nog enkele carreteras nacionales hebben een belang voor doorgaand verkeer. De belangrijkste zijn de N-601 van Valladolid naar León, de N-610 van Benavente naar Palencia, de N-234 van Burgos naar Soria, en de N-623 en N-629 van Burgos naar Cantabria. Overige carreteras nacionales verbinden de kleinere steden met elkaar.

De belangrijkste knooppunten van carreteras nacionales waren Tordesillas, Valladolid, Burgos, Salamanca en León. In veel gevallen zijn deze routes vervangen door autovías.

Carreteras autonómicas

Een carretera autonómica in Castilla y León.

De overige hoofdwegen zijn in het beheer van de Junta de Castilla y León. De carreteras autonómicas vullen het hoofdwegennet aan en zijn vaak kortere routes en ontsluiten kleine plaatsen die niet door autovías of carreteras nacionales worden aangedaan.

De regio Castilla y León beheert ook enkele autonome autovías. De belangrijkste zijn de A-231 tussen Burgos en León en de A-601 tussen Segovia en Valladolid. De A-610 vormt een korte autonome autovía bij Palencia.

Het autonome wegennet beslaat 11.287 kilometer, 15,9% van alle autonome wegen in Spanje. Het netwerk wordt onderverdeeld in het Red Básica (2.583 km), Red Complementaria Preferente (4.463 km) en het Red Complementaria Local (4.242 km). Het grootste aantal kilometers in autonoom beheer is gelegen in de provincies Burgos en León, het minste in Ávila en Segovia. In totaal is 291 kilometer met 2x2 rijstroken uitgevoerd, het grootste deel daarvan zijn autovías.[2]

Lijst van carreteras autonómicas

Dit is een lijst van carreteras autonómicas behorend tot het "red básica" (basisnetwerk):

# route lengte (km)
Almazán - Ágreda 105
El Burgo de Osma - Almazán - Monteagudo de las Vicarías 88
Salas de los Infantes - Abejar 62
La Puebla de Arganzón - Obécuri 33
Navahonda - Madrigal de la Vera 88
Las Navas del Marqués - Ávila 41
Sanchidrián - San Pedro del Arroyo 27
Salamanca - Alba de Tormes - Piedrahita 63
Salamanca - Vecinos 27
Salamanca - Barca d'Alva 114
Ciudad Rodrigo - Puerto de Perales 43
Zamora - Fermoselle 43
Simancas - Boecillo - Tudela de Duero 27
Segovia - Puerto de Navacerrada 27
Toro - Medina del Campo - Cuéllar 112
Aranda de Duero - Segovia 92
Segovia - Arévalo - Cañizal - Zamora 170
Segovia - Segovia 8
Salamanca - Medina del Campo - Peñaranda de Bracamonte 96
Palencia - Villalpando - Zamora 118
Palencia - Sahagún 60
Palencia - Carrión de los Condes - Guardo 92
Magaz - Aranda de Duero 76
Antuñano - Antuñano 5
Mayorga - Hospital de Órbigo 62
León - La Bañeza 42
León - La Magdalena 27
Puente Villarente - Boñar 37
Collada de Cerredo - Boñar - Guardo - Aguilar de Campóo 238
Cervera de Pisuega - Piedrasluengas 30
Medina de Pomar - Villarcayo 8
Sotopalacios - Gijano 94
N-623 - Cantabrira 3
Ponferrada - Toreno - Villager de Laciana 60
Briviesca - Cornudilla 20
N-627 - Cornudilla 37
Riaño - Puerto de Tana 22

Carreteras de las Diputaciones Provinciales

De provincies beheren de meer secundaire wegen die het onderliggend wegennet aanvullen. Het netwerk van provinciale wegen beslaat 15.929 kilometer. Dit is als volgt verdeeld;

provincie lengte (km)
Ávila 1164
Burgos 2290
León 3173
Palencia 1035
Salamanca 2175
Segovia 1231
Soria 1884
Valladolid 1420
Zamora 1557

In de provincie Ávila is de wegnummering in 7 sectoren ingericht, gescheiden door de nationale wegen. Alle sectoren behalve sector VII komen in de stad Ávila samen. In de provincie Burgos zijn er drie nummerseries aan provinciale wegen, de BU-xxx en BU-P-xxxx vormen de primaire routes, de BU-V-xxxx serie vormen verbindingen van veelal slechts een paar kilometer lang. In de provincie León had men oorspronkelijk een wegnummer in de serie "CV" (camino vecinal) maar is men per 2010 overgestapt op de prefix "LE". In de provincie Palencia bestaan drie klassen aan provinciale wegen (primero, segundo, tercero).

In de provincie Salamanca is het provinciale wegennet opgedeeld in twee klassen, verdeeld in 6 zones, gescheiden door de nationale wegen. In de wegnummering van 2014 waren nog enkele "CV" routes overgebleven (camino vecinal). De primaire provinciale wegen hebben een 3-cijferig nummer eindigend op een 0. (DSA-XX0). De secundaire provinciale wegen hebben overige 3-cijferige DSA-nummers. DSA staat voor de Diputación Salamanca. In de provincie Segovia is het netwerk opgedeeld in drie klassen: A, B en C, met een viercijferig nummer in de SG-P-XXXX of SG-V-XXXX serie. In de provincie Soria zijn ze in de serie SO-P-XXXX genummerd, waarbij 296 routes een netwerk van 1.888 kilometer vormen, waarbij een provinciale weg dus een gemiddelde lengte van 6,4 kilometer heeft.

In de provincie Valladolid zijn de provinciale wegen in de serie VP-XXXX genummerd, met 9 zones, gescheiden door de nationale wegen. De stad Valladolid vormt daarbij het centrum van de zones. De provinciale wegen van Valladolid zijn niet verder onderverdeeld in wegklassen. In de provincie Zamora is het provinciale wegennet opgedeeld in drie typen, provinciaal, vecinaal en lokaal, allemaal in het beheer van de diputación de Zamora. Bovendien zijn de wegnummers verdeeld in 6 zones.

provincie wegnummerformat organisatie
Ávila AV-P-xxx 7 sectoren
Burgos BU-xxx, BU-P-xxxx, BU-V-xxxx
León LE-xxxx
Palencia PP-xxxx 3 klassen
Salamanca DSA-xxx, CV-xx, CV-xxx 2 klassen, 6 zones
Segovia SG-P-xxxx, SG-V-xxxx 3 klassen (A, B, C)
Soria SO-P-xxxx
Valladolid VP-xxxx 9 zones
Zamora ZA-P-xxx, ZA-V-xxxx, ZA-L-xxxx 6 zones

Geschiedenis

De A-66 bij Zamora.

De eerste tolweg van Spanje was de verbinding tussen Madrid en Castilla y León via de Túnel de Guadarrama, die in 1963 opende en later onderdeel werd van de AP-6. De eerste autosnelweg in Castilla y León was de AP-6 tussen San Rafael en Villacastín dat in 1972 werd opengesteld. In 1977 was dit verlengd tot aan Adanero. Tussen 1978 en 1984 werd de AP-1 in fases opengesteld tussen Burgos en Miranda de Ebro.

In de jaren '80 begon de ombouw van de radiales de Madrid naar een autovía, in Castilla y León waren dit vooral de A-1 en A-6 evenals een klein stuk van de A-2. Deze eerste generatie autovías werd voornamelijk in de tweede helft van de jaren '80 en eerste helft van de jaren '90 in gebruik genomen. Dit betrof grotendeels de verdubbeling van de bestaande carreteras nacionales, met rondwegen rond de dorpen. Ze hadden veel substandaard kenmerken en de ontwerpsnelheid was hoofdzakelijk 100 km/h.

Een andere belangrijke autovía van de eerste generatie was de A-62 tussen Burgos en Tordesillas. Daarnaast zijn tot begin jaren '90 enkele korte stukjes autovía opengesteld rond de grote steden, meest prominent de A-67 en P-11 als feeder naar de stad Palencia. In de tweede helft van de jaren '90 werd gebouwd aan de verlenging van de A-62 van Tordesillas naar Salamanca en de eerste delen van de A-231 tussen Burgos en León. De A-231 was niet opgenomen in het nationale wegenplan, en is gefinancierd door de regio Castilla y León. Het was de eerste autonome snelweg van deze regio.

Na 2000 begon de bouw van de snelwegen te versnellen. De AP-51 en AP-61 openden in 2002 en 2003 voor het verkeer als aftakkingen van de AP-6 naar Ávila en Segovia, en tevens opende de AP-71 tussen León en Astorga. Ook werden de resterende delen van de A-231 geopend, evenals de verlenging van de A-62 naar Ciudad Rodrigo. Ook werd vanaf 2000 een aanvang gemaakt met de A-66 tussen León en Béjar, dat in fases tussen 2003 en 2009 werd geopend, behalve de ontbrekende schakel tussen Benavente en Zamora dat in 2015 werd opengesteld.

In het oosten van Castilla y León werd de A-15 aangelegd om Soria te verbinden met het nationale snelwegennet. De A-15 opende hier in fases tussen 2008 en 2015, waarmee Soria de laatste provinciehoofdstad van Spanje was die door snelwegen werd ontsloten. De A-11 werd als oost-westverbinding door Castilla y León ontwikkeld, het eerste deel opende in 2002 tussen Tudela de Duero en Valladolid. Tussen 2003 en 2005 opende het deel tussen Tordesillas en Zamora. Het deel van Soria tot Valladolid is nog incompleet.

Vanaf 2010 werd begonnen om de eerste generatie autovías te moderniseren, in Castilla y León ging de aandacht vooral uit naar de A-1 en A-2, en veel minder naar de A-6, die wat minder substandaard kenmerken had. Deze projecten zijn als concessie met schaduwtol in korte tijd uitgevoerd en was in 2012 grotendeels gereed.

Wegenplannen

Nadat de competentie van wegbeheer werd overgedragen van de centrale regering naar de autonome regio's werd op 16 maart 1990 een wet vastgesteld waarin de autonome gemeenschap Castilla y León zijn eigen wegenplannen zou gaan vast stellen, wat het Plan Regional de Carreteras werd genoemd.[3] Hierna volgden het Plan Regional de Carreteras van 1992 en het Plan de Actuaciones Prioritarias en Infraestructuras del Transporte 1997-2000. Op 30 april 2003 werd het Plan Regional Sectorial de Carreteras 2002-2007 vastgesteld.[4] Op 26 maart 2009 werd het opvolgende Plan Regional Sectorial de Carreteras 2008-2020 goedgekeurd.[5] In 2022 werd het volgende Plan de Carreteras 2023-2034 vastgesteld.[6]

Wegnummering

De SA-203 op de Peña de Francia, een weg behorend tot het Red Complementaria Preferente in de provincie Salamanca, maar in het beheer van de autonome regio.
Een kilometerpaal van de SA-203, bovenop de Peña de Francia (1.727 m).

Naast de nationale wegen behorend tot het Red de Carreteras del Estado heeft Castilla y León een netwerk van wegen in het beheer van de autonome regio, het Red Autonómica. De carreteras autónomicas zijn als volgt ingedeeld;

  • Red Básica. Het basisnetwerk wordt gevormd door de belangrijkste wegen die geen carretera nacional of autovía nacional zijn.
    • Autovías Autonómicas: De regio gebruikt hier een nummering van driecijferige A-wegen, de A-xxx met een blauw schild. Dit is een afwijking ten opzichte van andere autonome regio's, eigenlijk zou hier de prefix CL-xxx gebruikt moeten worden.
    • Red Básica Convencional: de reguliere carreteras autonómicas behorend tot het basisnetwerk gebruiken een oranje schild met zwarte letters, in de format CL-xxx. Het wegnummer komt veelal overeen met die van de voormalige carreteras comarcales.
  • Red Complementaria: Het aanvullende netwerk bestaat uit overige wegen in autonoom beheer die vaak vrij kort zijn.
    • Red Complementaria Preferente: dit zijn de belangrijkste aanvullende wegen, en hebben een groen wegnummer met witte letters met de code van de provincies;
      • AV-xxx: Ávila
      • BU-xxx: Burgos
      • LE-xxx: León
      • P-xxx: Palencia
      • SA-xxx: Salamanca
      • SG-xxx: Segovia
      • SO-xxx: Soria
      • VA-xxx: Valladolid
      • ZA-xxx: Zamora
    • Red Complementaria Local: Dit zijn de overige aanvullende carreteras autonómicas, met dezelfde prefix van de provincies. Ze gebruiken dezelfde format als het Red Complementaria Preferente.


Daarnaast zijn er provinciale wegen, in het beheer van de Diputaciones Provinciales. Ze behoren tot het Red Provincial en hebben een geel wegnummerschild met zwarte letters.

  • AV-P-xxx: Ávila
  • BU-xxxx: Burgos
  • LE-xxxx León
  • P-xxx en P-P-xxxx: Palencia
  • DSA-xxx: Diputación Salamanca
  • SG-P-xxx of SG-V-xxxx: Segovia
  • SO-P-xxxx of SO-xxx: Soria
  • VA-xxx of VA-P-xxxx of VP-xxxx of VA-V-xxxx: Valladolid
  • ZA-xxx of ZA-P-xxxx: Zamora

Het "red básica" is genummerd volgens de historische nummering van de carreteras comarcales die in 1984 zijn overgedragen aan de Junta de Castilla y León. De CL-wegen behorende tot het "red básica" zijn daarom vooral genummerd in de CL-5xx en CL-6xx serie. Sommige CL-wegen hebben geen voorganger in de vorm van een carretera comarcal, maar hebben wel een nummer passend in dat systeem gekregen.

Verkeersintensiteiten

De N-502 op de Puerto de Menga (1.564 m).

Het verkeersaanbod in Castilla y León is over het algemeen vrij laag vanwege de lage bevolkingsdichtheid. Alleen rondom de grotere steden worden wat hogere verkeersintensiteiten gemeten, maar zelfs dan zijn de wegen niet bijzonder druk. De drukste weg van de regio is de N-601 aan de zuidkant van Valladolid met 47.000 voertuigen per dag. De A-62 verwerkt bij Valladolid maximaal 44.000 voertuigen per dag. De A-1 verwerkt aan de zuidkant van Burgos maximaal 39.000 voertuigen per dag.

De regio kent ook zeer rustige autosnelwegen. Zo verwerkt de A-15 tussen Medinaceli en Soria grotendeels slechts 5.000 voertuigen per dag. De A-11 verwerkt op de rondweg van Burgo de Osma slechts 3.200 voertuigen per dag. De drukste tolweg is de AP-6 bij de Túnel de Guadarrama met 33.000 voertuigen per dag. Vrij veel autovías verwerken niet meer dan 10.000 tot 15.000 voertuigen per dag.[7]

Referenties

Autonome regio's (comunidades) in Spanje

Andalucía · Aragón · Asturias · Cantabria · Castilla-La Mancha · Castilla y León · Catalunya · Extremadura · Galicia · Islas Baleares (Balearen) · Islas Canarias (Canarische Eilanden) · La Rioja · Madrid · Murcia · Navarra · País Vasco (Baskenland) · Valenciana