Chuo Expressway (Japan)
| |||
|---|---|---|---|
| |||
| |||
| E19 / E20 | |||
| Begin | Tokyo | ||
| Einde | Nagoya | ||
| Lengte | 368 km | ||
| |||
De Chūō Expressway (Japans:中央自動車道, Chūō Jidōsha-dō, letterlijk de Central Expressway), genummerd als de E19 en E20, is een expressway in Japan. De snelweg vormt een oost-westverbinding tussen de hoofdstad Tokyo en de grote stad Nagoya op het eiland Honshu. De route vormt een wat onorthodoxe route omdat hij zigzag naar het noorden maakt halverwege. Dit komt door het bergachtige terrein van het eiland. In het westen van Tokyo gaat de Route 4 van de Shuto Expressway over in de Chuo Expressway en loopt via de vele grote voorsteden ten westen van de stad door de bergen naar de agglomeratie Nagoya waar deze aan de noordoostkant van de stad eindigt op de Tomei Expressway. De snelweg is 344,9 kilometer lang en heeft een aftakking van 21,9 kilometer, die bekend staat als de Kawaguchiko Route naar Mount Fuji, de hoogste berg van Japan. In totaal is de Chuo dus 367,8 kilometer lang.
Wegnummers
In 2017 zijn de nummers E19 en E20 toegekend aan de Chuo Expressway. De oostelijke helft van Tokyo tot het knooppunt met de Nagano Expressway bij Okaya is als de E19 genummerd. Het westelijk deel verder tot Nagoya is als de E20 genummerd. De zijtak van de Chuo Expressway naar Fujiyoshida is als de E68 genummerd.
Routebeschrijving
Tokyo metropolis
In de stad Suginami van Tokyo gaat de Shinjuku Route van het Shuto Expressway netwerk over in de Chuo Expressway. De snelweg telt hier 2x2 rijstroken. Men komt dan door de voorstad Mitaka die 176.000 inwoners telt. De snelweg loopt hier wisselend verhoogd en op maaiveld door het stedelijk gebied wat hier al wat minder dichtbebouwd is dan in Tokyo zelf. Men komt dan door de voorstad Chofu die 210.000 inwoners telt. De snelweg loopt dan langs de rivier de Tama die bij Kawasaki in de Tokyo Bay uitmondt. De Chuo Expressway is hier de belangrijkste oost-westas door het westelijke stedelijke gebied van Tokyo. Men komt daarna door Hino, een stad met 171.000 inwoners. Men steekt hier de rivier de Tama over, waarna men bij de grootste voorstad ten westen van Tokyo komt; het 543.000 inwoners tellende Hachioji. De snelweg telt hier ook 2x2 rijstroken. Na Hachioji gaat men de bergen in en verlaat men na zo'n 50 kilometer de agglomeratie Tokyo.
Centraal Honshu
Bij het knooppunt Hachioji kruist men de Ken-O Expressway, die in de toekomst een volledige ring om Tokyo moet vormen. Deze snelweg loopt momenteel naar Kawagoe ten noorden van Tokyo. Men stijgt dan de bergen in en al snel volgt de eerste tunnel, die 1600 meter lang is. De snelweg loopt hier regelmatig over viaducten. Men komt langs het Sagami Lake, waar de snelweg 2x3 rijstroken telt. In dit gebied kan 's winters veel sneeuw vallen. De snelweg verdeelt zich dan over 3 rijbanen met in totaal 6 rijstroken die over verschillende viaducten en door een aantal tunnels gaan. In de verte is de markante vulkaan Mount Fuji al zichtbaar, die altijd met sneeuw bedekt is. Bij knooppunt Otsuki takt de Kawaguchiko Route af van de Chuo Expressway naar de berg Mount Fuji in het zuiden. De Chuo Expressway zelf loopt verder naar het westen, de bergen in. De snelweg versmalt dan weer naar 2x2 rijstroken. Daarna volgt de ruim 4 kilometer lange Sagaso tunnel. Men kan ook via de 1150 meter hoge bergpas. Na deze tunnel bereikt men een breed dal, waar de stad Kofu is gelegen die 201.000 inwoners telt, en de eerste grote stad is ten westen van Tokyo op de route.
Net voorbij Kofu kruist men de grotendeels nog geplande Chubo-Odan Expressway, die van Shizuoka naar Saku moet lopen als noord-zuidroute tussen de Japanse zee en de Pacifische Oceaan. De snelweg loopt dan door het dal van de rivier de Kamanashi naar het noorden, met bergtoppen tot bijna 3 kilometer aan weerszijden van de snelweg. Bij het stadje Suwa komt men bij het knooppunt Okaya, waar de Nagano Expressway naar het noorden afslaat, richting Nagano. De Chuo Expressway buigt hier naar het zuiden af, en telt ook dan 2x2 rijstroken. Men komt dan ook door een vrij breed dal met hoge bergen rondom. Dit dal is licht verstedelijkt met aan elkaar gegroeide stadjes en dorpen. Men komt dan door de langste tunnel van het traject, die bijna 10 kilometer lang is onder de Misaka Pass die bijna 1600 meter hoog is. Men komt dan in het dal van de rivier de Kiso. Dit gebied is bebost en bergachtig alhoewel men dichter naar de kust komt, en de bergen lager worden.
De steden worden weer groter, en liggen dichter bij elkaar. Bij knooppunt Toki kruist men de Tokai-Kanjo Expressway, die een ring om de regio Tokai moet vormen, waarin de stad Nagoya ligt. Momenteel vormt deze snelweg alleen een oostelijke ring. De eerste grote stad van de regio Nagoya volgt daarna, die Tajimi heet en 104.000 inwoners telt. Ook voor Nagoya telt de snelweg 2x2 rijstroken, en eindigt dan op de Tomei Expressway, die hier als bypass om Nagoya loopt en vanuit een zuidelijker deel van Tokyo komt en naar de noordkant van Nagoya loopt. De Tomei en de Chuo Expressways lopen dus beiden tussen Tokyo en Nagoya.
Kawaguchi Route
De Kawaguchi Route van de Chuo Expressway takt bij knooppunt Otsuki af van de Chuo Expressway en loopt dan richting het zuidwesten. De snelweg eindigt in Fuji-Yoshiga aan de voet van de 3776 meter hoge Mount Fuji. De Higashifuji-goko Road loopt dan verder naar het zuiden richting de zuidkust van Honshu. Ook kan men hier de doodlopende enkelstrooks expressweg naar halverwege Mount Fuji nemen op 2.500 meter hoogte.
Snelheidslimieten
De snelheidslimieten op de Chuo Expressway zijn voor Europese begrippen erg laag. In het stedelijk gebied van Tokyo varieert de snelheidslimiet van 60 tot 80 km/uur met uitzondering rond Hachioji, waar 100 km/uur geldt. De rest van de route geldt een maximumsnelheid van 80 km/uur. Het gedeelte waar 100 km/uur geldt op slechts 20 van de 345 kilometer.
Geschiedenis
De eerste plannen van de Chuo Expressway dateren van 1957 en werden vanaf eind jaren 60 verwezenlijkt. Het eerste gedeelte opende in december 1967 tussen Hachioji en Chofu. In 1968 en 1969 opende het gedeelte tot aan Tokyo. In 1972 opende het gedeelte vanaf de Tomei Expressway in Nagoya tot de stad Tajimi. In de jaren 70 openden verdere delen op de route, en in 1985 opende een lange tunnel. Na de jaren 80 openden alleen nog enkele aansluitingen.
Openstellingsgeschiedenis
| Van | Naar | Lengte | Datum |
|---|---|---|---|
| Chofu IC | Hachioji IC | 18 km | 15-12-1967 |
| Hachioji IC | Sagamiko IC | 19 km | 20-12-1968 |
| Sagamiko IC | Kawaguchiko IC | 49 km | 17-03-1969 |
| Tajimi IC | Komaki JCT | 15 km | 05-10-1972 |
| Mizunami IC | Tajimi IC | 14 km | 06-09-1973 |
| Nakatsugawa IC | Mizunami IC | 27 km | 05-03-1975 |
| Komagane IC | Nakatsugawa IC | 68 km | 23-08-1975 |
| Takaido IC | Chofu IC | 8 km | 18-05-1976 |
| Ihoku IC | Komagane IC | 24 km | 18-09-1976 |
| Nirasaki IC | Kobuchisawa IC | 24 km | 19-12-1976 |
| Otsuki JCT | Katsunuma IC | 20 km | 20-12-1977 |
| Kofu-Showa IC | Nirasaki IC | 19 km | 26-03-1980 |
| Kobuchisawa IC | Ihoku IC | 48 km | 30-03-1981 |
| Katsunuma IC | Kofu-Showa IC | 23 km | 10-11-1982 |
Verkeersintensiteiten
In 2015 reden dagelijks 93.000 voertuigen aan het begin van de snelweg in Tokyo, dalend naar 81.000 voertuigen in de westelijke voorsteden en 47.000 voertuigen bij Otsuki. Daarna rijden 30.000 voertuigen tot Kofu en 25.000 voertuigen tot het Okaya Junction. De westelijke helft van de Chuo Expressway verwerkt veelal 30.000 tot 35.000 voertuigen per dag, dichter bij Nagoya stijgend naar 40.000 tot 48.000 voertuigen per dag.
Referenties
