Chicago

Uit Wegenwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
De skyline van Chicago aan het Lake Michigan.
De skyline van Chicago.

Chicago (uitspraak: shih-KAH-goh) is de op twee na grootste stad van de Verenigde Staten, gelegen in de staat Illinois. Chicago is de grootste stad in het Midwesten van het land, gelegen aan het Lake Michigan. De agglomeratie Chicagoland strekt zich uit tot in de staten Wisconsin en Indiana. Chicago telt 2.665.000 inwoners en de agglomeratie Chicagoland heeft 9.263.000 inwoners (2023). Chicago is veruit de grootste stad van de staat Illinois, maar het is niet de hoofdstad, dat is Springfield.

Inleiding

Ligging

Chicago en de skyline langs het Lake Michigan, gezien richting het zuidwesten.

Chicago ligt aan het zuidwestelijk deel van het Lake Michigan, met een langgerekt waterfront. De Chicago River stroomt door het centrum, deze rivier stroomt tegenwoordig het meer uit, voor 1900 stroomde deze het meer in. Chicago is gesticht op de Chicago Portage, een korte landbrug tussen de Chicago River en de Des Plaines River. Sinds 1848 is dit doorsneden met een kanaal waardoor transport over water vanaf de Great Lakes naar de Mississippi River mogelijk was, de belangrijkste reden waarom Chicago een grote stad is geworden.

De omgeving van Chicago is overwegend vlak met weilanden en bossen rond ondiepe rivierdalen. Het stedelijk gebied van Chicago beslaat de volledige kustlijn van de staat Illinois aan het Lake Michigan, daarnaast omvat het stedelijk gebied ook het noordwesten van de staat Indiana aan de zuidkant van het Lake Michigan, evenals een verlenging noordwaarts tot in het zuidoosten van de staat Wisconsin. De Des Plaines River stroomt in de Illinois River, die uiteindelijk weer in de Mississippi River stroomt. Door het westen van de agglomeratie stroomt de Fox River van noord naar zuid, die ook in de Illinois River stroomt. Zodoende wordt vrijwel het gehele stedelijk gebied naar de Mississippi River afgewaterd, ondanks de ligging aan het Lake Michigan.

De agglomeratie Chicago is uitgestrekt, het strekt zich 60 tot 70 kilometer landinwaarts vanaf het Lake Michigan en circa 120 kilometer noord-zuid. De overgang van het stedelijk gebied is veelal vrij abrupt, in de periferie van Chicago is geen groot exurbaan gebied. Een ketting van steden is gelegen aan het Lake Michigan tussen Chicago en het 130 kilometer noordelijker gelegen Milwaukee.

Het stedelijk gebied ligt veelal op 180 tot 200 meter boven zeeniveau. De stad is gelegen in een vochtig landklimaat met warme tot hete zomers en betrekkelijk koude winters met vaak veel sneeuw. De gemiddelde maximumtemperatuur varieert van 0 °C in de winter tot 30 °C in de zomer. De lente en de herfst zijn vrij korte seizoenen, vaak slechts een week of 6-8 tussen koud weer en warm zomerweer. In Chicago komt geen lake-effect snow voor zoals op de oostoevers van de Great Lakes. Blizzards komen in de winter voor en zware onweersbuien komen in de zomer voor, alhoewel tornado's vrij zeldzaam zijn.

Economie

Het centrum van Chicago is het op één na grootste zakencentrum van de Verenigde Staten. Het centrum wordt wel de Chicago Loop genoemd. Dit wordt gedomineerd door wolkenkrabbers. De economie van Chicago is relatief divers en een afspiegeling van het Amerikaans gemiddelde, echter de economische groei is in de 21e eeuw op een lager niveau komen te liggen. Chicago is van oudsher een belangrijk knooppunt van waterwegen, spoorwegen, autosnelwegen en de luchtvaart. Het belang van de zware industrie is sinds de jaren '70 sterk gekrompen, wat nog het meest zichtbaar is in East Chicago en Gary, Indiana, waar veel, grotendeels buiten gebruik gestelde industriecomplexen zijn.

Chicago heeft tegenwoordig vooral lichte industrie, waarbij het één van de belangrijkste spoorknooppunten van Noord-Amerika is. Er is veel logistieke bedrijvigheid in Chicago, mede vanwege de centrale ligging in het land. Het O'Hare International Airport is één van de drukste luchthavens van de wereld. Veel suburbs hebben kantorenparken en bedrijventerreinen.

De stad heeft ook veel relatief arme gebieden, met name in het zuiden van Chicago en de suburbs in het noordwesten van Indiana. Ook veel inner suburbs hebben veel lage inkomens. De rijkere delen van Chicago zijn in het noorden van de stad en in de noordelijke suburbs langs het Lake Michigan, evenals het uitgestrekte suburbane gebied ten westen van de stad, ten westen van I-294.

Demografie

Naam Inwonertal
Chicago 2.665.000
Aurora 178.000
Joliet 150.000
Naperville 150.000
Elgin 113.000

Het inwonertal van Chicago groeide extreem snel in de 19e eeuw, van 112.000 inwoners in 1860 naar 1 miljoen in 1890, 2 miljoen in 1910, 3 miljoen in 1930 en een piek van 3,6 miljoen in 1950. Het inwonertal kromp daarna, met name tussen 1960 en 1990 kromp het inwonertal sterk, met een verlies van circa 800.000 inwoners. De bevolkingssamenstelling is meermaals gewijzigd. In de 19e eeuw migreerden veel Europeanen naar Chicago, met name uit Ierland en Oost-Europa. Begin 20e eeuw volgde een eerste migratiegolf van African Americans vanuit het zuiden van de Verenigde Staten naar de industrie van Chicago, na 1940 volgde een tweede golf. In 1970 vormden zwarten ongeveer een derde van de bevolking. De blanke bevolking is gestaag gekrompen na de Tweede Wereldoorlog, tot minder dan een derde van de bevolking na 2000. Het aandeel Hispanics groeide na 2000 echter sterk, tegenwoordig maken blanken, zwarten en Hispanics elk iets minder dan een derde van de bevolking uit, aangevuld met een relatief kleine, maar groeiende groep Aziaten.

Er is sprake van een sterke zelf-segregatie in Chicago, met wijken die vrijwel uitsluitend zwart, hispanic of blank zijn. De tegenstellingen zijn daardoor nogal groot in de stad. Zwarten wonen vooral in het zuiden, Hispanics in het westen en blanken in het noorden van Chicago. De scheidslijnen tussen wijken zijn vaak heel sterk afgetekend.

Alhoewel Chicago een zeer omvangrijk suburbaan gebied heeft, dat bijna drie keer zo groot is als de stad zelf, zijn de meeste suburbs relatief klein. Er wordt veelal een onderscheid gemaakt tussen de Inner suburbs, die bestaan uit kleinere, dichtbebouwde steden, en de Outer suburbs, die een uitgestrekt suburbaan gebied rond Chicago vormen, vooral naar het westen toe. Het gedeelte van de agglomeratie Chicago dat in Indiana ligt in een andere tijdzone dan de rest van Indiana. Dit voorkomt dat forensen dagelijks met een verschil in tijdzones worden geconfronteerd.

Geschiedenis

Satellietbeeld van Chicago.

Chicago is gesticht op de Chicago Portage, een geografische heuvelrug die de scheiding vormde tussen de Great Lakes en het waterstelsel van de Mississippi River. Deze ligging maakte Chicago een belangrijk punt in de vroege geschiedenis van het Midwesten van de Verenigde Staten, en een logische plaats om een stad te stichten. Indertijd stroomde de Chicago River het Lake Michigan in, terwijl iets westelijker de Des Plaines River zuidwaarts stroomt, uiteindelijk naar de Mississippi River.

De omgeving van Chicago werd omstreeks 1780 voor het eerst door Europeanen bewoond, de plaats Chicago werd in 1833 gesticht, in 1837 kreeg het de status van een stad. Eén van de eerste grote werken die in de regio werd uitgevoerd was het uitgraven van een kanaal door de Chicago Portage in 1848. Daardoor ontstond een directe waterverbinding tussen de Great Lakes en de Mississippi River.

Met het doorbreken van de Chicago Portage begon de stad zeer snel te groeien, in 1860 had Chicago al 112.000 inwoners. Met de opkomst van spoorwegen begon Chicago helemaal zeer snel te groeien als primair verkeersknooppunt in het binnenland van het continent. In 1890 overschreed de stad de grens van 1 miljoen inwoners. Grote civiele werken werden in de 19e eeuw uitgevoerd. Bijzonder was dat het centrum van Chicago geen natuurlijke afwatering had en daardoor bestond uit zompige grond. In de jaren 1850-1860 is het centrum van Chicago verhoogd door gebouwen en straten omhoog te krikken. In een aantal gevallen werden complete stadsblokken opgekrikt. Eind 19e eeuw werd het eerste moderne rioolsysteem van de Verenigde Staten aangelegd.

Bijzonder was de bouw van het Chicago Sanitary and Ship Canal, een kanaal dat de Chicago River met de Des Plaines River verbond, parallel aan het oudere kanaal uit 1848. Hiermee werd de stroomrichting van de Chicago River omgedraaid, deze stroomde vanaf 1900 uit het Lake Michigan in plaats van er in. Hiermee konden ook aanzienlijk grotere schepen van het Lake Michigan naar de Des Plaines River varen dan het eerste kanaal uit 1848. Chicago groeide in deze tijd extreem snel, al voor 1910 werd de grens van 2 miljoen inwoners overschreden en voor 1930 de grens van 3 miljoen inwoners.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog was Chicago een belangrijk industrieel centrum, het produceerde grote hoeveelheden staal, meer dan het Verenigd Koninkrijk en Nazi-Duitsland. In de jaren '30 en '40 migreerden honderdduizenden African-Americans vanuit het zuiden naar de industrie van Chicago. In de jaren '60 werkten circa 250.000 mensen in de staalindustrie van Chicago, daarnaast was er grootschalige staalindustrie in het noordwesten van Indiana, net over de grens van Chicago. De Amerikaanse staalindustrie begon na 1970 sterk te krimpen en de werkgelegenheid verdween grotendeels.

In deze periode begon de blanke bevolking de stad Chicago te verlaten en verhuisden massaal naar de suburbs. Het inwonertal van Chicago piekte in de census van 1950 op 3,6 miljoen en begon met name na 1970 sterk te krimpen, in 2010 werd een dieptepunt van 2,7 miljoen inwoners bereikt, hetzelfde inwonertal als 1920. De agglomeratie als geheel bleef echter nog decennia groeien, tot een piek van circa 8,6 miljoen inwoners, tot het vanaf 2018 ook begon te krimpen. Met name opvallend was dat de suburbane groei ten zuiden van Chicago abrupt stil viel. De regio Chicago is tegenwoordig een belangrijke producent van binnenlandse migratie naar zuidelijke staten.

Bevolkingsgroei

Chicago ligt in Cook County en is hieronder ook apart gepresenteerd. Het stedelijk gebied bestaat verder uit DuPage, Will, Kane en Lake County in Illinois, en Lake County in Indiana. De officieel gedefinieerde agglomeratie is nog wat groter, maar deze extra counties zijn voornamelijk landelijk in karakter.

Jaartal Chicago Cook DuPage Will Kane Lake, IL Lake, IN totaal groei
1920 2.701.000 3.053.000 42.000 93.000 99.000 74.000 160.000 3.521.000
1930 3.376.000 3.982.000 92.000 111.000 125.000 104.000 261.000 4.675.000 +1.154.000
1940 3.397.000 4.063.000 103.000 114.000 130.000 121.000 293.000 4.824.000 +149.000
1950 3.621.000 4.509.000 155.000 134.000 150.000 179.000 368.000 5.495.000 +671.000
1960 3.550.000 5.130.000 313.000 192.000 208.000 294.000 513.000 6.650.000 +1.155.000
1970 3.367.000 5.492.000 492.000 249.000 251.000 383.000 546.000 7.413.000 +763.000
1980 3.005.000 5.254.000 659.000 324.000 278.000 440.000 522.000 7.477.000 +64.000
1990 2.784.000 5.105.000 782.000 357.000 317.000 516.000 476.000 7.553.000 +76.000
2000 2.896.000 5.377.000 904.000 502.0000 404.000 644.000 485.000 8.316.000 +763.000
2010 2.696.000 5.195.000 930.000 677.000 515.000 703.000 496.000 8.516.000 +200.000
2020 2.746.000 5.263.000 931.000 696.000 516.000 713.000 499.000 8.618.000 +102.000
2023 2.665.000 5.087.000 921.000 701.000 515.000 709.000 501.000 8.434.000 -184.000

Al begin 1900 was de stad Chicago één van de grootste op de wereld, waarna een groei doorzette tot eind jaren 40, waarna de bevolking begon te dalen. Na de piek van de zware industrie in de jaren 60 begon ook de bevolking van Cook County te dalen, maar de meer suburbane counties namen sterk in bevolkingsaantal toe. Lake County in Indiana was van zichzelf ook een industrieel centrum, wat vanaf de jaren 70 eveneens een daling inzette. Chicago leek vanaf de jaren '90 weer te gaan groeien, maar de groei zette niet door. De agglomeratie als geheel groeide enige tijd nog wel, maar dat is vrij beperkt vergeleken met de grote steden in het zuiden van het land. Sinds 2018 heeft de volledige agglomeratie te maken met een bevolkingskrimp, met in 2019 een krimp van alle counties, zelfs in de buitenste suburbs.

Wegennet

Het interstate highway net van Chicago
De Kennedy Expressway (I-90/94).
Het Jane Byrne Interchange (Circle Interchange) tussen I-90/94 en I-290 bij het centrum van Chicago.

Chicago heeft niet een zeer groot snelwegennet in verhouding tot de uitgestrektheid van de agglomeratie. Wel komen er zes hoofdroutes van de Interstate Highways samen in de agglomeratie en dat wordt aangevuld door vier hulproutes, I-190, I-290, I-294 en I-355. Een aantal autosnelwegen in de agglomeratie zijn tolwegen, dit zijn gedeelten of geheel I-88, I-90, I-94, I-294 en I-355. Opvallend is dat de wegen niet zo breed zijn als bijvoorbeeld in Los Angeles, trajecten met meer dan 2x4 rijstroken zijn zeldzaam. De verkeersintensiteiten zijn desondanks hoog.

De meeste autosnelwegen in de regio Chicago worden een expressway genoemd, een term die elders vooral in het noordoosten van de Verenigde Staten wordt gebruikt, waardoor het gebruik van de term 'expressway' in de regio Chicago enigszins een geografische uitbijter is. Elders in het Midwesten worden autosnelwegen in de regel een freeway genoemd.

Wegnummering

De geografie van de regio Great Lakes zorgt ervoor dat in het nummeringssysteem van zowel de US Highways als Interstate Highways de oost-westroutes naar het zuiden gedrukt worden om ten zuiden van het Lake Michigan te passeren. Dit zorgt voor een grote bundeling van US Highways en Interstate Highways in de regio Chicago. Het zorgt ook voor een relatief complexe situatie met dubbelnummeringen en TOTSOs, met name voor wat betreft I-80, I-90 en I-94.

Interstate Highways

Een zestal primaire Interstate Highways komen in Chicago samen, met een complex stelsel van dubbelnummeringen. Drie oost-westroutes komen samen aan de zuidkant van het Lake Michigan: I-80 als doorgaande oost-westroute en I-90 en I-94 uit Wisconsin. De drukste autosnelweg is de Dan Ryan Expressway, het traject van I-90/94 ten zuiden van het centrum van Chicago. Bijna net zo druk is de Kennedy Expressway, I-90/94 ten noordwesten van het centrum. In het noordwesten van Indiana is ook een dubbelnummering van delen van I-80, I-90 en I-94.

Andere primaire Interstate Highways hebben hun eindpunt in Chicago, dit zijn I-55 vanuit St. Louis, I-57 vanuit Memphis en I-88 vanuit de Quad Cities. I-39 vormt een bypass voor noord-zuidverkeer, maar ligt te ver buiten het stedelijk gebied van Chicago om onderdeel te zijn van het stedelijke snelwegennet.

Chicago heeft twee bypasses, I-294 als de Tri-State Tollway, een tolweg die een bypass van de stad Chicago vormt, maar nog wel diep in het stedelijk gebied ligt. I-294 is een zinvolle bypass voor doorgaand verkeer dat niet via het centrum van Chicago wil rijden. I-355 vormt een zuidwestelijke bypass die vooral suburbs met elkaar verbindt. I-190 is een korte spur naar de luchthaven van Chicago. I-290 vormt de belangrijke Eisenhower Expressway, dit is de westelijke invalsweg van het centrum.

I-55, I-90, I-94 en I-290 komen samen bij het centrum van Chicago. Bijzonder is de zeer hoge afritdichtheid van I-90/94 langs het centrum, binnen 1 kilometer zijn er 8 afritten.

Enkele autosnelwegen hebben extra rijbanen. De Dan Ryan Expressway was de eerste autosnelweg ter wereld met een uitgebreid stelsel van parallelrijbanen. De Kennedy Expressway heeft een vrij lange wisselbaan met 2 rijstroken. Bijna alle autosnelwegen zijn vernoemd naar presidenten en de autosnelwegen staan lokaal ook zo bekend.

Tolwegen

In en rond Chicago liggen meerdere tolwegen. De Interstate 90 is ten westen van Chicago als de Jane Addams Memorial Tollway uitgevoerd. De Interstate 294 heet ook wel de Tri-State Tollway en vormt een bypass van Chicago. De Interstate 355 heet ook wel de Veterans Memorial Tollway. De Interstate 88 is ten westen van Chicago een tolweg, de Ronald Reagan Memorial Tollway. De State Route 390 heet de Elgin–O'Hare Tollway.

Vrijwel alle tolwegen in Illinois zijn in het beheer van de Illinois State Toll Highway Authority, kortweg de Illinois Tollway.[1] De tolwegen hebben uitsluitend electronic toll collection. Er zijn geen tolstations waar men met cash of creditcards kan betalen. De tolwegen hebben vaak een relatief goede doorstroming en verkeren vaker dan andere autosnelwegen in goede staat.

Daarnaast bestaat er de Chicago Skyway, het deel van I-90 in het zuiden van Chicago tot de grens met Indiana dat ook een tolweg is en aansluit op de Indiana Toll Road. Afwijkend is de Chicago Skyway in het beheer van de Skyway Concession Company LLC.[2]

Aan de kant van Indiana vormt de Indiana Toll Road de tolweg vanaf de staatsgrens met Illinois tot de staatsgrens met Ohio.[3] Dit omvat in zijn geheel I-90 en ook een groot stuk van I-80, behalve het westelijk deel van I-80. Dit is een gevolg van de complexe wegnummersituatie in de regio Chicago waarbij er veel dubbelnummeringen zijn.

State Highways en US Highways

Enkele autosnelwegen zijn uitgevoerd als een state highway, meest prominent de State Route 390 in de westelijke suburbs en de State Route 394 in de zuidelijke suburbs. De State Route 53 is een autosnelweg in de noordwestelijke suburbs.

Daarnaast zijn state highways onderdeel van het grid van hoofdwegen in de buitenwijken en suburbs van Chicago. Dit zijn vaak brede urban arterials met grote kruispunten. De US Highways vullen dit op enkele corridors aan. De historische US 66 begon oorspronkelijk in Chicago. De US 41 verloopt over de oever van het Lake Michigan en vormt door Chicago de beroemde Lake Shore Drive.

Een relatief groot aantal US Highways doorkruist de agglomeratie, maar dit zijn veelal secundaire wegen die geen rol meer spelen voor doorgaand verkeer. Dit zijn de US 6, US 12, US 14, US 20, US 30, US 34, US 41, US 45 en US 52. Dit grote aantal US Highways in de regio Chicago benadrukt het historisch belang dat de stad had als knooppunt in het Amerikaanse wegennet.

Onderliggend wegennet

Het stadswegennet van Chicago en de Inner Suburbs liggen in een consistent grid, met elke halve mijl een belangrijke kruisende weg, met daar in een grid van kleinere woonstraten. Hoe verder men buiten de stad Chicago komt, hoe minder consistent het grid is. De woonstraten zijn in de buitenste suburbs niet in een grid maar meer organisch ontwikkeld, met circulaire straten en cul-de-sacs.

In het centrum van Chicago ligt een fijnmazig grid om stadsblokken dat bestaat uit éénrichtingswegen.

Overzicht expressways

weg wegnaam lengte eerste opening laatste opening max AADT 2007 max AADT 2012
Stevenson Expressway 29 km 1964 1964 178.000 179.000
Interstate 57 31 km 1967 1970 140.000 157.000
Interstate 65 24 km 87.000
Kingery Expressway 5 km 1950 1950 109.000 181.000
Borman Expressway 26 km 1950 1956 166.000
Ronald Reagan Memorial Highway 42 km 1958 1958 156.000 163.000
Chicago Skyway 12 km 1958 1958 48.000 42.000
Dan Ryan Expressway 18 km 1962 1962 239.000 275.000
Kennedy Expressway 29 km 1960 1960 311.000 300.000
Jane Addams Tollway 43 km 1958 1958 171.000 173.000
Indiana Toll Road 39 km 1956 1956 42.000
Edens Expressway 24 km 1951 1951 173.000 163.000
Bishop Ford Freeway 16 km 1962 1962 104.000 156.000
Interstate 190 5 km 1960 1960 32.000 121.000
Eisenhower Expressway 25 km 1955 220.000 202.000
Interstate 290 23 km 203.000 188.000
Tri-State Tollway 86 km 1958 1958 187.000 190.000
Veterans Memorial Tollway 52 km 1963 2007 184.000 139.000
Elgin - O'Hare Expressway 10 km 1993 2017 87.000
State Route 394 24 km 61.000 61.000
Cline Avenue 19 km 1982 1982 70.000
Lake Shore Drive 25 km 1937 1986 165.000 155.000

Geschiedenis

De Dan Ryan Expressway (I-90/94).

Zie ook;

De bouw van de autosnelwegen in Chicago begon relatief laat. Alhoewel het stedelijk gebied tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog al zo'n 5 miljoen inwoners telde, had het geen enkele autosnelweg. Chicago was wellicht de grootste Amerikaanse stad zonder een hoogwaardig wegennet. De eerste autosnelweg die opengesteld werd was de Edens Expressway in 1951. Daarna begon men in hoog tempo autosnelwegen aan te leggen, in de jaren 50 vooral tolwegen. In 1958 opende de Chicago Skyway en ook in dat jaar opende de Tri-State Tollway, tegenwoordig de Interstate 94 en Interstate 294. Ook werd de Interstate 90 ten westen van Chicago opengesteld in dat jaar. De enige tolvrije autosnelweg die in de jaren '50 werd opengesteld was de Eisenhower Expressway, waarvan het eerste deel in 1955 werd opengesteld.

Vanaf 1960 werden tolvrije autosnelwegen geopend, beginnend met de Kennedy Expressway in 1960 en de Dan Ryan Expressway in 1962. Eveneens in 1962 opende de Bishop Ford Freeway in het zuiden van Chicago. Ook de Interstate 80 langs de zuidkant van Chicago werd in die tijd opengesteld. De laatste grote snelwegopening was de Stevenson Expressway in 1964.

Het snelwegennet van Chicago is sinds midden jaren '60 amper nog uitgebreid, alhoewel veel autosnelwegen sindsdien wel verbreed zijn. Tussen 1992 en 1994 werd de Kennedy Expressway verbreed en van wisselstroken voorzien. In 2006 en 2007 werd de Dan Ryan Expressway verbreed met een uitgebreid parallelsysteem. In 2007 opende de Interstate 355, de eerste grote snelwegopening in de regio in 40 jaar tijd.

Anders dan veel andere oude Amerikaanse steden heeft Chicago geen dicht snelwegennet. Veel oudere Amerikaanse steden hebben veel State Routes en US Highways die tenminste gedeeltelijk als snelweg zijn uitgebouwd. Chicago heeft dat niet waardoor verkeer, vergelijkbaar met Atlanta en Houston, op een beperkt aantal assen geconcentreerd wordt. Chicago heeft dan ook zeer hoge verkeersintensiteiten op deze routes.

Bruggen over de Chicago River

De Chicago River stroomt door het centrum van Chicago en heeft daardoor een groot aantal bruggen, het is mogelijk de grootste concentratie van beweegbare bruggen in Noord-Amerika. De eerste bruggen werden in 1832 en 1833 gebouwd, de eerste beweegbare brug in 1834. Op zijn piek waren er 52 beweegbare bruggen over de Chicago River, van verschillende typen. De meesten waren basculebruggen, maar er waren ook hefbruggen en draaibruggen. Tegenwoordig zijn er nog 38 beweegbare bruggen in gebruik.

De Chicago River wordt elk jaar op St. Patrick's Day groen geverfd.

Wacker Drive

Bijzonder is Wacker Drive, een dubbeldeks weg in het centrum van Chicago op de zuid- en oostoever van de Chicago River. Het is een belangrijke ontsluiting van de Chicago Loop. Deze dubbeldeks weg kwam in 1926 gereed en wordt wel gezien als een aanzet tot de latere autosnelwegen, vanwege de scheiding tussen lokaal en doorgaand verkeer. Wacker Drive is 3,5 kilometer lang. In 2001-2002 is een deel van de weg gereconstrueerd en gerenoveerd, waarbij het karakter van de weg zoals het in 1926 was behouden bleef. In 2010 is het noord-zuiddeel gerenoveerd.

Criminaliteit

Chicago heeft notoir hoge criminaliteitscijfers, met name aan de zuidkant van de stad en ten westen van het centrum.[4] In Chicago gebeuren veel 'expressway shootings', in 2020 waren er 128 schietpartijen op de autosnelwegen in Chicago.[5] Met name de Dan Ryan Expressway (I-90/94) is notoir vanwege de vele schietpartijen. Vanaf 2021 is een camerasysteem met kentekenherkenning op snelwegen in en rond Chicago uitgerold om schutters te kunnen traceren.[6]

Congestie

De extreme afritdichtheid van de Kennedy Expressway langs het centrum van Chicago.

Congestie komt in Chicago veel voor en dat heeft verschillende oorzaken. Een belangrijke oorzaak is de opbouw van de stad, vanwege de ligging van het Lake Michigan zijn de forenzenstromen sterker gebundeld vanuit het noorden, westen en zuiden. Met name de verouderde I-290 en I-90/I-94 zijn ernstig overbelast, met lange files en veel vertraging. Doordat veel mensen de tolwegen vermijden is het onderliggend stratennet vaak erg druk. De sterkere groei aan de zuidwestkant zorgde voor een toenemende congestie op I-55 richting Chicago.

Daarnaast is I-80 aan de zuidkant van de stad de drukste vrachtwagencorridor van de Verenigde Staten, met 42.000 vrachtwagens per dag, die 3 van de 4 tot 5 rijstroken per richting gebruiken. Op de tolwegen is de doorstroming vaak een stuk beter, zeker sinds de tolheffing volledig elektronisch is.

In de TomTom Traffic Index van 2022 stond Chicago op de vijfde plaats van meest filegevoelige stad van de Verenigde Staten.[7]

Vanwege het beperkte aantal autosnelwegen vanuit de vele voorsteden zijn de intensiteiten vaak hoog, regelmatig meer dan 200.000 tot meer dan 300.000 voertuigen per dag. Bij het centrum van Chicago kent de Kennedy Expressway (I-90/94) maar liefst 8 afritten over één kilometer, met op bepaalde plekken elke 80 tot 100 meter een afslag. Het onderliggend wegennet kan de hoeveelheid afslaand verkeer niet altijd goed verwerken, waardoor files erg makkelijk terugslaan. Tevens zijn hier linker toeritten wat het verkeersbeeld onrustig maakt.

Hoofdroutes Interstate Highways

Hulproutes Interstate Highways

Referenties

Expressways in Chicago

Interstate Highways: Stevenson Expressway Interstate 57 Interstate 65 Kingery Expressway Borman Expressway Interstate 88 Chicago Skyway Kennedy Expressway Dan Ryan Expressway Indiana Toll Road Edens Expressway Interstate 190 Eisenhower Expressway Interstate 294 Interstate 355 Interstate 490


Overige snelwegen: SR-53 Elgin 'O Hare Expressway SR-394 SR-912Illiana Expressway Lake Shore Drive