Cross-Bronx Expressway
I-95 | |||
Begin | Manhattan | ||
Einde | Bronx | ||
Lengte | 7 mi | ||
Lengte | 11 km | ||
|
De Cross Bronx Expressway is een onderdeel van de Interstate 95 in New York die door het zuiden van de borough Bronx loopt. De snelweg is een oost-westroute die veel doorgaand verkeer in de regio verwerkt. De Cross Bronx Expressway is 11 kilometer lang.
Routebeschrijving
De Cross Bronx Expressway begint op de Alexander Hamilton Bridge over de Harlem River, waar de Trans Manhattan Expressway eindigt. Meteen volgt er een krap knooppunt met de Interstate 87, de snelweg richting Yonkers, Albany en Montréal. De snelweg telt 2x3 rijstroken en ligt grotendeels verdiept. Men kruist de Grand Concourse, maar er is geen aansluiting mee vanwege ruimtegebrek. Bij Webster Avenue slaat de US 1 af om een aparte route te lopen door the Bronx. In de wijk West Farms eindigt de zeer korte Sheridan Expressway, de Interstate 895 op de Cross Bronx Expressway. Meteen daarna volgt het knooppunt met de Bronx River Parkway, een noord-zuidroute die het midden van the Bronx ontsluit. Aangezien de Cross Bronx Expressway grotendeels verdiept ligt zijn er soms langere tunnels onder brede straten door. De Cross Bronx Expressway gaat dan ter hoogte van de Interstate 287 over in de New England Thruway, verder richting Connecticut. Hier slaan ook de Interstate 295, Interstate 678 en de Hutchinson River Parkway af.
Geschiedenis
Al in 1929 werden er studies uitgevoerd naar een snelle route door the Bronx. Er moest een 18 meter brede boulevard worden met ongelijkvloerse kruisingen waar nodig. De George Washington Bridge die destijds in aanbouw was werd gezien als een belangrijke trigger om de Cross Bronx Expressway aan te leggen. In 1940 werd de weg in een plan opgenomen door de overheid van de stad, aangezien er behalve de Bronx and Pelham Parkway geen doorlopende snelweg was in the Bronx. In 1945 stelde masterplanner Robert Moses een snelweg met 2x3 rijstroken voor. Het bleek één van de lastigste snelweg om aan te leggen, door de toen al hoge stedelijkheid, heuvelruggen, het kruisen van 113 straten, zeven expressways en parkways, een metrolijn, vijf verhoogde metrolijnen, drie forenzensporen en talloze energie en rioleringsvoorzieningen. De aanleg begon in 1948. De snelweg kreeg 3,6 meter brede rijstroken en 3 meter brede vluchtstroken voorzien van klinkers. In 1963 was het laatste gedeelte van de snelweg voltooid, waardoor de Cross Bronx Expressway compleet was. Het eerste gedeelte opende in 1955 tegelijkertijd met de I-87. In 1964 opende nog een knooppunt met de I-87. In 1972 opende het Bruckner Interchange, zodat alle relaties ongelijkvloers afgewikkeld konden worden.
Sommigen beschuldigen de snelweg ervan het verval van de wijken in de zuidelijke Bronx aangewakkerd te hebben. Het was destijds wel een wonder in de civiele techniek, daar het de eerste snelweg was die door zwaar stedelijk gebied werd aangelegd. De snelweg was echter noodzakelijk om de regio draaidende te houden door de snelle welvaarts- en bevolkingsgroei buiten the Bronx.
Verkeersintensiteiten
De snelweg is extreem druk en kent de hele dag door congestie. De intensiteiten liggen tussen de 118.000 en 186.000 voertuigen op de 2x3 rijstroken. Vanuit het noorden kan de snelweg omzeild worden door de Hutchinson River Parkway, Cross County Parkway en de Interstate 87 te gebruiken.
Exit | Locatie | 2008 |
---|---|---|
1 | 124.000 | |
2A | Jerome Avenue | 135.000 |
2B | Webster Avenue | 172.000 |
4A | 184.000 | |
4B | Bronx River Parkway | 142.000 |
5A | Westchester Avenue | 117.000 |
6 | 113.000 |
Referenties