Algerije
الجزائر - al-Jazā’ir | |
---|---|
Hoofdstad | Algiers |
Oppervlakte | 2.381.741 km² |
Inwonertal | 44.700.000 |
Lengte wegennet | 101.875 km |
Lengte snelwegennet | 1.983 km[1] |
Eerste snelweg | 1985 |
Benaming snelweg | Autoroute |
Verkeer rijdt | rechts |
Nummerplaatcode | DZ[2] |
Algerije (Arabisch: الجزائر, Al-Jazā'ir, Frans: Algérie), formeel de Democratische Volksrepubliek Algerije, is een groot land in het noorden van Afrika. Het land telt 44,7 miljoen inwoners op een oppervlakte van 2.381.741 km², pakweg 60 keer zo groot als Nederland. De hoofdstad is Algiers.
Inleiding
Geografie
Algerije is een groot land, met een lange kustlijn aan de Middellandse Zee. Het land grenst verder aan Tunesië en Libië in het oosten, Niger en Mali in het zuiden en Mauritanië en Marokko in het westen. Het land meet maximaal 2000 kilometer van noord naar zuid en 1800 kilometer van west naar oost, het is daarmee het op negen na grootste land ter wereld en het grootste land in Afrika.
Het land is op te delen in meerdere zones, die grotendeels samenvallen met de verschillende klimaatzones. De noordelijke kustregio heeft een Mediterraans klimaat met valleien, vlaktes en berggebieden. De berggebieden behoren tot de Tell Atlas dat oost-west vanaf de grens met Marokko tot de grens met Tunesië strekt. Het hoogste punt hiervan is de 2.308 meter hoge Lalla Khedidja. De Tell Atlas vormt de natuurlijke grens tussen de Mediterraanse kustregio en het immense achterland van Algerije. In deze regio liggen de meeste grote steden van Algerije.
Ten zuiden van de Tell Atlas liggen de Hauts Plateaux, een steppe-gebied dat veelal 1000 tot 1300 meter boven zeeniveau ligt. In deze regio liggen diverse middelgrote steden. Deze regio is al dermate droog dat het soms wordt beschouwd als onderdeel van de Sahara, maar het is nog geen echt woestijngebied. Het overgrote deel van de landoppervlakte van Algerije bestaat uit de Sahara, een woest gebied met rotswoestijnen, zandwoestijnen en bergketens. De twee grote zandwoestijnen heten de Grand Erg Oriental en de Grand Erg Occidental. Een 'erg' is een zandzee. In het zuidoosten liggen de Hoggar Mountains, een geïsoleerd gebergte met toppen boven 2000 meter, het hoogste punt is de 2.908 meter hoge Tahat, dat tevens de hoogste berg van Algerije is.
Algerije heeft meerdere klimaatzones. Het noorden heeft een droog Mediterraans klimaat. De gemiddelde maximumtemperatuur in Algiers varieert van 17 °C in de winter tot 32 °C in de zomer. In de bergen van noordelijk Algerije valt in de winter met enige regelmaat sneeuw. Ten zuiden hiervan heerst een droog landklimaat, met hete zomers maar vrij frisse winters vanwege de hoogte. Het overgrote deel van Algerije heeft echter een heet woestijnklimaat. De gemiddelde maximumtemperatuur in In Guezzam in het uiterste zuiden van Algerije varieert van 27 °C in de winter tot 42 °C in de zomer.
Algerije is bestuurlijk opgedeeld in wilaya's, vaak vertaald als provincies. De wilaya's in het zuiden zijn vaak groot in oppervlakte, de wilaya's in het noorden zijn kleiner, meestal gebieden rond grotere plaatsen. De naam van de wilaya is altijd die van de hoofdstad.
Demografie
Het inwonertal van Algerije is in de 20e eeuw snel gegroeid, van amper 4 miljoen inwoners in 1900 tot meer dan 30 miljoen inwoners in 2000. Ongeveer 90% van de Algerijnen woont in de noordelijke regio. De twee grootste steden van Algerije zijn de hoofdstad Algiers en de havenstad Oran. De overige steden tellen minder dan 500.000 inwoners, maar zijn wel relatief talrijk, er zijn meer dan 20 steden met meer dan 100.000 inwoners, die bijna allemaal in de noordelijkste 300 kilometer van Algerije liggen, er zijn weinig grotere steden in het midden en zuiden van Algerije, afgezien van oases is de bevolking hier zeer dun, met voornamelijk nomaden.
De meeste Algerijnen identificeren zich met de Arabische cultuur, alhoewel er ook veel Berbers wonen. Tijdens de koloniale tijd maakten Europeanen circa 10% van de bevolking uit, maar zij zijn na onafhankelijkheid bijna allemaal vertrokken. In Algerije wordt het Arabisch en Berbers gesproken, maar het Frans is min of meer de lingua franca. Het Frans heeft geen officiële status maar is wijdverspreid in gebruik door de overheid, de media, het onderwijs en de zakenwereld.
Economie
Algerije is een economie in het midden op de wereldschaal. Het land is enigszins ontwikkeld, met name in de grote kuststeden waar het welvaartsniveau hoger ligt. De economie wordt echter gedomineerd door de overheid, privatisatie is stopgezet en buitenlandse investeringen zijn buiten de olie- en gassector erg laag. De export van Algerije wordt gedomineerd door olie en gas, dat meer dan 95% van de export van het land uitmaakt. Algerije is sinds 1969 lid van OPEC. Het land heeft moeite om andere industrieën te ontwikkelen. Een probleem voor Algerije is het gebrek aan huisvesting, door de snelle bevolkingsgroei is er een groot tekort aan woningen. Ook zijn er niet voldoende banen door een enorme golf aan jongeren die op de arbeidsmarkt komen. Dit zorgt al langere tijd voor sociale onrust. Het toerisme is beperkt vanwege de eerdere conflicten, Algerije kent niet het internationale toerisme zoals buurlanden Tunesië en Marokko dat kennen. De infrastructuur van Algerije is echter wel significant verbeterd sinds 2000.
Geschiedenis
De historische inwoners van Algerije zijn de Berbers. Het gebied heeft echter onder tal van verschillende besturen gestaan sinds de oudheid. De meeste beschavingen ontwikkelden zich vanuit de natuurlijke havens aan de Middellandse Zee. Buitenlandse overheersing kwam frequent voor, zoals de Phoeniciërs, de Carthagers, eeuwenlang de Romeinen, Arabieren vanaf de 7e eeuw en vanaf de 16e eeuw de Ottomanen. In 1830 vielen de Fransen Algiers binnen, waarna een periode van Franse kolonisatie begon. In tegenstelling tot andere Franse kolonies werd Algerije echter als een integraal deel van Frankrijk bestuurd, Europeanen vormden een meerderheid van de bevolking in de kuststeden Algiers en Oran. De Europeanen die naar Algerije migreerden werden Pieds-Noirs (zwarte voeten) genoemd. Tijdens de Franse periode werd de infrastructuur van Algerije ontwikkeld.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog stond Algerije in eerste instantie onder het bestuur van Vichy-Frankrijk. Onder operatie Torch vonden geallieerde landingen plaats in Frans Noord-Afrika in 1942, waarna de Franse troepen in Algerije de kant van de geallieerden kozen. Daarna vonden geen grote veldslagen meer plaats in Algerije. Na de Tweede Wereldoorlog brak de Algerijnse Oorlog uit, een onafhankelijkheidsoorlog tegen Frankrijk, die van 1954 tot 1962 duurde en uiteindelijk resulteerde in de Algerijnse onafhankelijkheid van Frankrijk.
Direct na onafhankelijkheid verlieten de meeste Europeanen het land. In de jaren '60 werd de regering van Algerije meer autoritair en richtte zich op het socialisme. In de jaren '60-70 werd een geïndustrialiseerde socialistische economie opgebouwd. De economie werd echter vrijwel volledig afhankelijk van de olie-export, wat tijdens de daling van de olieprijzen in de jaren '80 tot een grote recessie leidde. In 1991 brak de Algerijnse Burgeroorlog uit, een religieus conflict tussen de overheid en islamistische rebellen. Er vielen naar schatting 150.000 doden. In 1999 werd president Abdelaziz Bouteflika gekozen, waarna de oorlog afzwakte en uiteindelijk in 2002 tot een eind kwam. Het land begon zich daarna meer te ontwikkelen, steden groeiden snel en grootschalige infrastructuur werd aangelegd, met name na 2000, deels met Chinese steun.
Wegennet
In 2017 had Algerije een netwerk van 127.371 kilometer weg, waarvan 101.875 kilometer is verhard. Hiermee heeft Algerije één van de meest uitgebreide wegennetten van Afrika, met meer kilometer verharde weg dan hele andere Afrikaanse regio's bij elkaar. Het wegennet wordt opgedeeld in 31.038 kilometer route nationale (94% verhard), 25.355 kilometer chemin de wilaya (91% verhard) en 67.570 kilometer chemin communal (70% verhard).[3]
Het wegennet van Algerije is behoorlijk uitgebreid. Het wegennet is het meest dicht in het dichter bevolkte noorden, waar een groot netwerk van verharde wegen ligt. Hier liggen ook alle autosnelwegen. Tegenwoordig ligt ook in de uitgestrekte Sahara een netwerk van verharde wegen die vrijwel alle gebieden en plaatsen ontsluiten. Algerije is met afstand het best ontsloten deel van de gehele Sahara.
De meeste wegen zijn enkelbaans, maar in het noorden van Algerije zijn veel stadswegen en invalswegen van grote steden met 2x2 rijstroken uitgerust, in aanvulling op het netwerk van autosnelwegen. In de regio Algiers ligt een uitgebreid netwerk van autosnelwegen en expresswegen. De meeste autosnelwegen van Algerije zijn modern ontworpen, de A1 verloopt oost-west door het hele land en telt overal 2x3 rijstroken. De A1 heeft ook een serie aftakkingen, met name naar kuststeden. De steden die meer landinwaarts liggen zijn nog niet allemaal op autosnelwegen aangesloten, hier is het verkeer afhankelijk van routes nationales.
Ondanks het uitgebreide wegennet is Algerije relatief geïsoleerd van de buurlanden. De grens met Marokko is sinds 1994 gesloten en daardoor is er geen internationaal netwerk van wegen ontstaan. Traditioneel was Algerije vooral richting Tunesië geïntegreerd, dit is tegenwoordig nog steeds zo. Van alle buurlanden die grenzen in de Sahara hebben zijn veel minder grensoverschrijdende verbindingen, vaak maar één, waarbij de wegen aan Algerijnse zijde vaak eerder verhard waren dan die van de buurlanden.
Autosnelwegen
Algerije heeft meer dan 1.800 kilometer aan autosnelwegen. Het land heeft een relatief uitgebreid netwerk van autosnelwegen in het noorden van het land. De primaire autosnelweg van het land is de Autoroute Est-Ouest, die vanaf de grens met Marokko tot de grens met Tunesië verloopt en over de volledige lengte 2x3 rijstroken telt. Deze autosnelweg heeft een flink aantal aftakkingen, vaak 'pénétrantes' genoemd, die steden in de regio met de A1 verbinden. Een tweede oost-westsnelweg, de Autoroute des Hauts Plateaux is gepland als zuidelijker gelegen oost-west snelweg over de hoogvlakte van Algerije, waar veel middelgrote steden liggen. De Autoroute Nord-Sud is ontwikkeld als primaire noord-zuidverbinding van Algiers door het gebergte richting de Hauts Plateaux en de Sahara, in de corridor van de N1.
De meeste steden in Noord-Algerije hebben één of twee autosnelwegen, maar middelgrote steden ten zuiden van het gebergte hebben vaak nog geen ontsluiting per autosnelweg. De regio Algiers heeft echter een groot netwerk van regionale autosnelwegen, met ringwegen (rocades) en invalswegen. Dit is één van de grotere metropolitane snelwegennetten van Afrika.
De autosnelwegen zijn sinds 2022 genummerd met A-nummers.
Geschiedenis
De eerste autosnelweg in Algerije werd in 1985 opgeleverd, de Rocade Nord in Algiers over een lengte van 16 kilometer. Ook in 1985 werd een korte bypass van Annaba opengesteld. In 1986 volgde een 63 kilometer lang deel vanaf Algiers naar het oosten. In 1988 werden nog twee korte autosnelwegen in Algiers opgeleverd, onder andere een verbinding naar de luchthaven. In 1988 werd ook een 30 kilometer lange autosnelweg van Oran naar Arzew opengesteld, en een 35 kilometer lange bypass van Constantine.
De aanleg ging in de jaren '90 door, met name in de regio rondom Algiers. In 1990 werd de oost-westsnelweg van Algiers naar Tizi Ouzou over 38 kilometer verlengd en tevens opende 33 kilometer tussen Birkhadem en Blida in dat jaar. De jaren '90 waren woelige jaren voor Algerije, en derhalve waren er weinig investeringen en stond de aanleg van autosnelwegen op een laag pitje. De belangrijkste opening was de 46 kilometer lange zuidelijke bypass van Algiers in 1996. In 1997 opende 30 kilometer autosnelweg tussen Batna en de luchthaven van die stad. Tussen 2002 en 2005 werden diverse autosnelwegen rondom de grote steden verlengd. Tevens werden verder landinwaarts oost-westassen omgebouwd tot autosnelweg. In 2009 opende de tweede zuidelijke randweg van Algiers over 61 kilometer. Vanaf 2007 werden op grote schaal nieuwe autosnelwegen aangelegd, met name door de ontwikkeling van de A1 (Autoroute Est-Ouest). Tussen 2008 en 2015 is circa 1.000 kilometer nieuwe autosnelweg opengesteld. Het tempo van snelwegenbouw zakte na 2015 echter weer in. In 2022 werd een nieuwe wegnummering voor autosnelwegen ingevoerd.
In 2023 opende het laatste deel van de Autoroute Est-Ouest (A3) tussen de Tunesische grens en Dréan, waarmee het project met 11 jaar vertraging eindelijk voltooid was.[4][5]
Toekomst
In het noorden van Algerije is de Autoroute des Hauts Plateaux gepland, een tweede oost-westroute door Algerije, zuidelijker dan de Autoroute Est-Ouest. De bouw hiervan is echter veelvuldig uitgesteld.
Wanneer voltooid, zal het snelwegennet van Algerije zo'n 2.700 kilometer lang zijn. Nieuwere autosnelwegen zijn moderner dan oudere snelwegen die nog wel eens krappe aansluitingen in stedelijke gebieden en gebrek aan vluchtstroken willen hebben. De meeste autosnelwegen rond Algiers hebben 2x3 rijstroken, met uitschieters tot 2x5 rijstroken.
Routes nationales
Het hoofdwegennet van Algerije bestaat uit routes nationales. Dit netwerk is redelijk dicht in het noorden, waarbij alle grote steden minimaal door route nationales worden verbonden. De RN1 is onderdeel van de Trans-Sahara Highway en is verhard tot aan de grens met Niger. Over het algemeen geldt dat ten zuiden van het Atlasgebergte het netwerk dunner is. Tegenwoordig zijn wel vrijwel alle routes nationales doorgaand verhard, slechts een klein aantal routes in zeer afgelegen gebied is nog onverhard. Een aantal afgelegen plaatsen, zoals Tindouf in het grensgebied met Mauritanië en de Westelijke Sahara, zijn ook bereikbaar over verharde wegen.
Een relatief groot aandeel routes nationales zijn dubbelbaans, in 2018 had circa 7.000 kilometer route nationale 2x2 rijstroken.
Een weg kan de status van route nationale krijgen als het voldoet aan een aantal criteria. Een daarvan is een gemiddelde verkeersintensiteit van 1.500 voertuigen per dag of meer, een verbinding tussen hoofdsteden van wilayas vormen en minstens een 7 meter brede verharde rijbaan moet hebben. De routes nationales worden door het ministerie van publieke werken vastgesteld. In de loop der jaren is het aantal genummerde routes nationales substantieel uitgebreid. In 2018 liep de nummering op tot de N122.
Routes nationales in Algerije |
---|
N1 • N2 • N3 • N4 • N5 • N6 • N7 • N8 • N9 • N10 • N11 • N12 • N13 • N14 • N15 • N16 • 17 • N18 • N19 • N20 • N21 • N22 • N23 • N24 • N25 • N26 • N27 • N28 • N29 • N30 • N31 • N32 • N33 • N34 • N35 • N36 • N37 • N38 • N40 • N41 • N42 • N43 • N44 • N45 • N46 • N47 • N48 • N49 • N50 • N51 • N52 • N53 • N54 • N55 • N56 • N60 • N61 • N62 • N63 • N64 • N65 • N66 • N67 • N68 • N69 • N70 • N71 • N72 • N73 • N74 • N75 • N76 • N77 • N78 • N79 • N80 • N81 • N82 • N83 • N84 • N85 • N86 • N87 • N88 • N89 • N90 • N91 • N92 • N93 • N94 • N95 • N96 • N97 • N98 • N99 • N100 • N101 • N102 • N103 • N104 • N105 • N106 • N107 • N108 • N109 • N110 • N111 • N118 • N119 • N120 • N121 • N122
|
Geschiedenis
jaar | aantal routes nationales | lengte |
---|---|---|
1864 | 5 routes nationales | |
1879 | 10 routes nationales | |
1906 | 10 routes nationales | 2.994 km |
1916 | 16 routes nationales | 4.238 km |
1929 | 28 routes nationales | 5.083 km |
1933 | 31 routes nationales | 5.784 km |
1935 | 32 routes nationales | 6.740 km |
1948 | 39 routes nationales | 8.010 km |
1999 | 99 routes nationales | 25.500 km |
2010 | 106 routes nationales | 28.655 km |
2011 | 111 routes nationales | 29.280 km |
2018 | 116 routes nationales | 30.166 km |
In de 19e eeuw was Algerije een integraal onderdeel van Frankrijk, en werd vanaf 1848 bestuurd als drie départementen. In tegenstelling tot andere Franse kolonies werd Algerije als onderdeel van Frankrijk en niet als kolonie beschouwd. Het oorspronkelijke Frans-Algerije omvatte alleen de noordelijke derde van Algerije, de Sahara was grotendeels niet-bestuurd gebied. Het huidige Algerije kwam pas in 1934 grotendeels en vanaf 1956 geheel onder Frans bestuur. Vanaf 1902 werd het midden en zuiden bestuurd als het 'Territoires du Sud' en was een territorium, geen département.
De oudste wegnummering in Algerije waren de routes stratégiques van 1830, er werden er indertijd 15 vastgesteld.[6] In 1864 werden in Algerije routes impériales ingesteld.[7] Oorspronkelijk waren dit 5 routes impériales, de N1 Alger - In Guezzam, de N2 Oran - Tlemcen, de N3 Skikda - Djanet, de N4 Boufarik - Oran en de N5 Alger - Constantine. De route impériale 1 verliep destijds zuidwaarts tot Laghouat aan de rand van de Sahara. In 1879 werd het netwerk uitgebreid tot 10 routes nationales, de lengte ervan werd in 1906 vastgesteld op 2.994 kilometer.
In 1935 is het netwerk uitgebreid tot 31 routes nationales met een lengte van 6.740 kilometer. In 1948 werden hier nog een aantal routes aan toegevoegd, zodat het totaal uitkwam op 39 routes nationales met een totale lengte van 8.010 kilometer. Dit bleef na onafhankelijkheid in 1962 nog lange tijd onveranderd. Een grote verandering kwam in 1999, toen het aantal routes nationales werd uitgebreid van 39 naar 99 met een lengte van 25.500 kilometer. In 2010, 2011 en 2018 werden nog enkele routes nationales aan het netwerk toegevoegd.
De N-wegen waren oorspronkelijk eenvoudige enkelbaans wegen. Vanaf de jaren '90 werd het netwerk in het noorden uitgebreid, en werden de eerste trajecten verbreed naar 2x2 rijstroken. Tevens werden enkele nieuwe voies expresses aangelegd rondom de grootste steden, met name Algiers en Oran. Na 2000 werden meerdere verbindingen deels of geheel naar 2x2 rijstroken verbreed. Tevens begon vanaf 2005 ook de grootschalige aanleg van de A1, de oost-west autoroute met 2x3 rijstroken vanaf de grens met Marokko tot de grens met Tunesië. Deze loopt grotendeels parallel aan de N4, N5 en N7.
Wegbeheer
Het netwerk van routes nationales wordt beheerd door het ministerie van transport (Ministère des Transports).[8] Sinds 1990 heeft elke wilaya ook een eigen Direction des Transports (DTW).
De autosnelwegen worden beheerd door Algérienne Des Autoroutes (ADA).[9] Het ontstond in 2016 uit de samenvoeging van de Agence nationale des Autoroutes en Algérienne (ANA) de gestion des autoroutes (AGA).
Tolwegen
In Algerije zijn geen tolwegen, maar de autoroutes zijn wel voorbereid op tolheffing.[10][11]
Bewegwijzering
In de bewegwijzering kan onderscheid gemaakt worden tussen oude en nieuwe bewegwijzering. Het overgrote deel is oud, echter de nieuwste autosnelwegen die opgeleverd worden sinds 2005 hebben een nieuwe (Franse) stijl van bewegwijzering. Wegnummering ontbreekt echter grotendeels op autosnelwegbewegwijzering, maar de bewegwijzering heeft vaak wel een ruiter voor een wegnummer. Wegnummers worden op routes nationales wel vaker aangegeven.
Met name op de oudere autosnelwegen is de bewegwijzering erg simplistisch, grote blauwe borden met een paar pijlen die omhoog wijzen en bestemmingen in het Latijnse en Arabische schrift. Het Latijnse schrift bestaat uit hoofdletters. Pijlen komen niet altijd overeen met de daadwerkelijke wegsituatie en markeringen zijn, vooral in de steden, vaak weggesleten. Groene borden worden ook gebruikt, alhoewel de reden voor het onderscheid niet altijd duidelijk is, aangezien wegnummers vaak niet worden aangegeven. De weginrichting is verder Frans. Nieuwere wegwijzers hebben het Franse lettertype en de Franse pijlen die naar beneden wijzen. Op de nieuwere bewegwijzering wordt tevens onderscheid gemaakt tussen snelwegdoelen (blauw) en hoofddoelen via routes nationales (groen) en lokale bestemmingen (wit). Ook de vooraankondiging van afslagen gebeurt op de nieuwere borden op de Franse manier. Er is ook een afritnummering.
Wegnummering
Het netwerk van genummerde wegen bestaat uit routes nationales en chemins de wilaya, met de prefix 'RN' of 'N' en 'CW'. De routes nationales zijn grotendeels chronologisch genummerd, behalve enkele lange routes naar de Sahara die later zijn verlengd. De lagere nummers zijn daardoor in het algemeen belangrijker dan de hogere nummers. Voor een dermate groot land zijn er relatief weinig zeer lange wegen, alleen de N1 en N3 zijn duidelijk langer dan de rest, met een lengte van meer dan 2.000 kilometer. De meeste andere routes nationales zijn korter dan 400 kilometer. Een klein aantal N-nummers wordt overgeslagen, veelal omdat ze zijn opgegaan in andere nummers.
Wegnummers worden langs routes nationales regelmatig aangegeven, maar ontbreekt vaak op oudere bewegwijzering. Op kilometerpalen komen de wegnummers ook voor.
In 2022 is de wegnummering van autoroutes aangepast, waarbij meerdere A-nummers zijn geïntroduceerd. De A1 of Autoroutes Est-Ouest is opgedeeld in de A2 en A3 en de A1 is toegekend aan de autoroute Nord-Sud.[12][13]
Lijst van autoroutes
# | No. | Naam | Route | Lengte |
---|---|---|---|---|
A1 | Autoroute Nord-Sud | Alger - Blida - Médéa - Boughezoul | 173 km | |
A2 | Autoroute Alger - El Tarf | Alger - Blida - Boumerdès - Bord Bou Arreridj - Sétif - Constantine - Skikda - Annaba - Guelma - El tarf | 614 km | |
A3 | Autoroute Alger - Tlemcen | Blida - Chlef - Relizane - Mostaganem - Mascara - Sidi bel Abbès - Tlemcen | 511 km | |
A20 | Pénétrante de Bejaïa | Bouira - Bejaïa | 52 km | |
A60 | Pénétrante de Mostaganem | Mostaganem | 31 km | |
A62 | Pénetrante d'Oran | Oran | 24 km | |
A100 | Pénétrante de Zéralda | Alger - Zeralda | 20 km | |
A102 | Pénétrante de Boudouaou | Boumerdès | 13 km |
Lijst van routes nationales
# | No. | Route | Lengte |
---|---|---|---|
N1 | Alger - Blida - Médéa - Djelfa - Ghardaïa - In Salah - Tamanrasset - In Guezzam | 2.336 km | |
N2 | Mers El Kebir - Oran - Tlemcen | 147 km | |
N3 | Skikda - Constantine - Batna - Djanet | 2.120 km | |
N4 | Boufarik - Chlef - Relizane - Sig - Oran | 384 km | |
N5 | Alger - Thenia - Lakhdaria - Bordj Bou Arreridj - Sétif - El Eulma - Constantine | 481 km | |
N6 | Sig - Mascara - Adrar - Timiaouine | 2.130 km | |
N7 | Relizane - Mascara - Sidi-bel-Abbès - Tlemcen - Maghnia | 304 km | |
N8 | Alger - Bou Saâda | 226 km | |
N9 | Bejaïa - Sétif | 100 km | |
N10 | El Khroub - Tebessa - Bou Chebka | 215 km | |
N11 | Alger - Cherchell - Ténès - El Marsa - Mostaganem - Oran | 418 km | |
N12 | Thenia - Tizi Ouzou - Bejaïa | 173 km | |
N13 | Arzew - Sidi-bel-Abbès - El Aricha | 300 km | |
N14 | Miliana - Khemis Miliana - Tiaret - Mascara | 315 km | |
N15 | Oued Aissi - Chorfa | 90 km | |
N16 | Annaba - Tebessa - Touggourt | 627 km | |
N17 | Mostaganem - Mohammadia - Hacine - Sfisef | 102 km | |
N18 | Boura - Beni Slimane - Berrouaghia - Khemis Miliana | 160 km | |
N19 | Ténès - Chlef - Tissemslit | 163 km | |
N20 | El Khroub - Guelma - Aïn Zana | 220 km | |
N21 | El Hadjar - Annaba - Guelma | 49 km | |
N22 | Béni Saf - Tlemcen - El Aricha - Mecheria | 280 km | |
N23 | Mostaganem - Relizane - Tiaret - Laghouat | 425 km | |
N24 | Bordj el Kiffan - Boumerdes - Bejaïa | 230 km | |
N25 | Tagdemt - Baghlia - Raouraoua | 117 km | |
N26 | El Kseur - Akbou - Chorfa | 65 km | |
N27 | Constantine - El Milia | ||
N28 | Aïn Touta - Sétif | ||
N29 | Lakhdaria - Khemis-el-Khechna - Blida | ||
N30 | M'Chellah - Draa El Mizan | ||
N31 | Biskra - Chetma - Batna | ||
N32 | Ouled Rechache - Sedrata | 129 km | |
N33 | Bouira - Tikjda | ||
N34 | Adekar - Mahagga - N12 | ||
N35 | Maghnia - Aïn Témouchent | ||
N36 | El Biar - Tessala El Merdja | 22 km | |
N37 | Blida - Chréa | ||
N38 | El Harrach - Baba Ali | ||
N40 | Dahmouni - Boughezoul - M'Sila - Magra | ||
N41 | El Biar - Staouli | ||
N42 | Chiffa - Nador | ||
N43 | Souk El Ténine - Jijel - El Hadiaek | ||
N44 | Skikda - Annaba - El Tarf - El Aïoun | ||
N45 | Bordj Bou Arreridj - M'Sila - Bou Saada | ||
N46 | Biskra - Foughala - Djelfa - El Guedid | ||
N47 | Aflou - Boualem - Tiout - Aïn Sefra | ||
N48 | Still - Taghzout - Taleb Larbi | ||
N49 | Hassi Messaoud - Zelfana - Ghardaïa | 230 km | |
N50 | Abadla - Tindouf - Chenanchene | ||
N51 | Sebaa - Timmimoun - El Meniaa | 458 km | |
N52 | Reggane - Aoulef - In Salah | 413 km | |
N53 | N53A - Debdeb - N3 | ||
N54 | Hassi Belguebour - Amguid - In Eker | ||
N55 | Bordj El Haouesse - Idles - Im Amguel | ||
N56 | N3 - Touggourt - N11 | ||
N60 | Theniet El Had - Seghouane - M'Sila | ||
N61 | Oued Smar - Sidi Moussa - Boufarik | ||
N62 | Hannacha - Berrouaghia - Sour El-Ghozlane | 124 km | |
N63 | Gué de Constantine - Zéralda - Bougara - El Omaria | ||
N64 | Bougara - El Omaria | ||
N65 | Theniet El Had - Zeddine - El Abadia - Beni Haoua | ||
N66 | Sidi Amar - Miliana | ||
N67 | Tessala El Merdja - Hadjout | ||
N68 | Draâ El Mizan - Djinet | ||
N69 | Bou Ismaïl - Koléa - Blida | ||
N70 | Barika - Zarzour - Slim | ||
N71 | Azazga - Iboudraren | 193 km | |
N72 | Tigzirt - Makouda - Tizi Ouzou | ||
N73 | Azzefoun - Freha | ||
N74 | Takrizt - Seddouk - Hamman Guergour | ||
N75 | Béjaïa - Sétif - Batna | ||
N76 | Bordj Bou Arreridj - Hamman Guergour | ||
N77 | Jijel - Djimla - El Eulma - Batna | ||
N78 | Guellal - Barika - N3 | ||
N79 | Ferdjioua - Zeghaïa - Constantine - N3 | ||
N80 | Aïn Charchar - Guelma - Sedrata - Babar | ||
N81 | Oued Zenati - Ragouba - Heddada | 146 km | |
N82 | El Tarf - Ouillen - Tebessa | ||
N83 | Biskra - Djellal - Tebessa | ||
N84 | Berrahal - Annaba | 69 km | |
N85 | Collo - Tamalous - Aïn Bouziane | ||
N86 | Batna - Ras El Aïoun | ||
N87 | Chemora - Menaa - Biskra | ||
N88 | Tazoult - Kaïs - Meskiana - Ouenza | 210 km | |
N89 | Messaad - El Hamel - Birine | ||
N90 | Mostaganem - Tazgait - Tiaret - Aïn Skhouna | ||
N91 | Maoussa - Tighenif - Rahouia | 79 km | |
N92 | Tilmouni - Saïda - Aïn Skhouna | 174 km | |
N93 | Froha - Beniane - Hamman Rabbi | 60 km | |
N94 | Takhemaret - Saïda - Ain Tellout | 154 km | |
N95 | Ras El Ma - Tabia - Sidi-bel-Abbès - Tessala - Hamman Bou Hadjar | 133 km | |
N96 | Oued El Hallouf - Aghlal - Sidi Lahcene | 82 km | |
N97 | Arzew - Sig - Ouled Mimoun | 173 km | |
N98 | Ghazaouet - Hennaya | 59 km | |
N99 | Ghazaouet - Maghnia - El Aricha | 158 km | |
N100 | Ferdjioua - Teleghma - Aïn Kercha - Aïn Fakroun | 108 km | |
N101 | Aïn Témouchent - Sidi Lahcene | 59 km | |
N102 | Aïn Beida - Oued Zenati | 57 km | |
N103 | Ras El Oued - Talaifacene | 80 km | |
N104 | Aïn El Hadjar - Marhoum - Ras El Ma | 103 km | |
N105 | Zeghaïa - Djimla | 44 km | |
N106 | Bordj Bou Arreridj - Medjana - Teniet En Nasser | 67 km | |
N107 | Ghardaïa - El Bayadh | 390 km | |
N108 | Oran - Aïn Témouchent | 74 km | |
N109 | El Kheiter - Marhoum - Teghalimet | 108 km | |
N110 | Béchar - Taghit | 106 km | |
N111 | El Bayadh - Tiaret | 81 km | |
N118 | El Bnoud - Timmoun | 402 km | |
N119 | Bougtoub - Mecheria | 80 km | |
N120 | Layoune - Zmalet Emir Abdelkader | 108 km | |
N121 | Zeribet El Oued - Debila | 153 km | |
N122 | Sig - Ain El Berd | 36 km |
Grenzen
De grens met Marokko is gesloten vanwege het dispuut over de Westelijke Sahara.[14] De grens met Tunesië is open. In het zuiden is reizen gevaarlijk vanwege terroristische groeperingen en banditisme. Reizen in de grensgebieden met met name Libië, Niger, Mali en Mauritanië wordt ontraden.
Algerije is vanuit Europa bereikbaar via een aantal veerdiensten, hoofdzakelijk Marseille - Algiers en Alicante - Oran. Tevens is reizen via Tunesië mogelijk via de veerdienst Genova - Tunis.
Maximumsnelheid
wegtype | Vmax |
---|---|
De maximumsnelheid in Algerije is vastgesteld in de Code de circulation.[15] De maximumsnelheid bedraagt 120 km/h op autoroutes, 100 km/h buiten de bebouwde kom en 50 km/h in de bebouwde kom. Bij neerslag gelden lagere maximumsnelheden van respectievelijk 100, 80 en 40 km/h.
Alhoewel het Algerijnse wegsysteem sterk gebaseerd is op dat van Frankrijk, geldt dat dus niet voor de maximumsnelheden.
Referenties
- ↑ stand 31-12-2023
- ↑ Dzayer, een romanisatie van de Arabische naam الدزاير (al-dzāyīr)
- ↑ Annuaire Statistique de l’Algérie n° 35, Réseau routier / Road Network 2017 | ons.dz
- ↑ Autoroute Est-Ouest : le dernier tronçon inuaguré | express-dz.com
- ↑ Autoroute est-ouest : l’Algérie achève enfin son projet du siècle | tsa-algerie.com
- ↑ Liste des routes stratégiques algériennes | WikiSara
- ↑ Liste historique des routes nationales algériennes | WikiSara
- ↑ mt.gov.dz
- ↑ www.ada.dz
- ↑ Péage sur l’autoroute en Algérie : du nouveau dans le dossier | algerie360.com
- ↑ Péage sur l’autoroute Est-Ouest : L’opération lancée en 2023 | ecotimesdz.com
- ↑ Arrêté du 26 Chaâbane 1443 correspondant au 29 mars 2022 fixant la numérotation des autoroutes.
- ↑ JOURNAL OFFICIEL DE LA REPUBLIQUE ALGERIENNE N° 36 25 Chaoual 1443 26 mai 2022 | joradp.dz
- ↑ Morocco and Algeria: A Long Rivalry | carnegieendowment.org
- ↑ Code de circulation, Permis de conduire & Contrôle technique | uar.dz
Wegen van Afrika |
---|
Algerije • Angola • Benin • Botswana • Burkina Faso • Burundi • Centraal-Afrikaanse Republiek • Comoren • Democratische Republiek Congo • Republiek Congo • Djibouti • Egypte • Equatoriaal Guinea • Eritrea • Ethiopië • Gabon • Gambia • Ghana • Guinea • Guinea-Bissau • Ivoorkust • Kaapverdië • Kameroen • Kenia • Lesotho • Liberia • Libië • Madagaskar • Malawi • Mali • Marokko • Mauritanië • Mauritius • Mozambique • Namibië • Niger • Nigeria • Rwanda • São Tomé en Príncipe • Senegal • Seychellen • Sierra Leone • Somalië • Sudan • Swaziland • Tanzania • Togo • Tsjaad • Tunesië • Uganda • Westelijke Sahara • Zambia • Zimbabwe • Zuid-Afrika • Zuid-Sudan |