Djibouti

Uit Wegenwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
جيبوتي ‎ Jībūtī
Hoofdstad Djibouti
Oppervlakte 23.200 km²
Inwonertal 942.000
Lengte wegennet 1.796 km
Lengte snelwegennet 0 km
Eerste snelweg nvt
Benaming snelweg nvt
Verkeer rijdt rechts
Nummerplaatcode DJI

Djibouti (Afar: Yibuuti, Arabisch: جيبوتي‎ Jībūtī) is een klein land in het oosten van Afrika. Het landje is circa ter grootte van half Nederland en telt ruim 900.000 inwoners. De hoofdstad is het gelijknamige Djibouti.

Inleiding

Geografie

Djibouti ligt strategisch op de overgang van de Rode Zee naar de Golf van Aden. Het grenst in het westen aan Eritrea, in het zuiden aan Ethiopië en in het oosten aan Somalië. Aan de overkant van de zeestraat Bab al-Mandab ligt in Jemen. Een andere belangrijk geografisch kenmerk van Djibouti is de Golf van Tadjourah, die het land opdeelt in een zuidelijk en noordelijk deel.

De hoofdstad Djibouti ligt in het oosten van het land op een schiereiland aan zee. Het land meet maximaal 190 kilometer van noord naar zuid en 160 kilometer van oost naar west. Naast de hoofdstad Djibouti zijn er geen andere steden van belang. Djibouti is bergachtig en bestaat voornamelijk uit rotswoestijn. Grote delen van het land bestaan uit onherbergzaam en ruig landschap. Er is vrijwel geen bebossing. Het Assalmeer ligt 155 meter onder zeeniveau en is het laagste punt van Afrika.

Het land heeft een droog klimaat met hete zomers en warme winters. De gemiddelde maximumtemperatuur varieert van 29°C in de winter tot 42°C in de zomer. Voor zijn ligging heeft Djibouti nog een relatief groot temperatuursverschil tussen zomer en winter. Er valt weinig neerslag, minder dan 200 mm per jaar, wat grotendeels in de winter valt.

Demografie

Djibout had slechts 50.000 inwoners in 1950, wat snel groeide naar bijna 600.000 in 1990, waarna de groei wat minder sterk is. Het land heeft maar één grote stad, de hoofdstad Djibouti die circa 475.000 inwoners telt, ongeveer de helft van alle inwoners van Djibouti. Er zijn daarnaast 5 andere plaatsen met tussen 10.000 en 40.000 inwoners.

Het land kent twee grote etnische groepen: Somaliërs (60%) en Afar (35%). De overige inwoners zijn veelal Arabieren, Ethiopiërs en een kleine groep Europeanen. De bevolking is relatief verstedelijkt vanwege de dominantie van de hoofdstad Djibouti. De twee meest gesproken talen zijn ook het Somalisch en Afar. Het land heeft drie officiële talen: het Somalisch, Arabisch en Frans.

Economie

Djibouti heeft een wat meer ontwikkelde economie dan andere landen in de regio, de haven van Djibouti speelt daarin een belangrijke rol. Djibouti is strategisch gelegen, de haven van Djibouti is ook belangrijk voor de export van Ethiopië. Anders dan veel landen in de regio werkt maar een klein deel van de bevolking in de landbouw. Weinig land is geschikt voor landbouw, Djibouti moet daardoor een groot deel van het voedsel importeren. Het inkomen per inwoner ligt op circa $ 3.800, wat hoger is dan andere landen in de regio. Diverse landen hebben militaire bases in Djibouti, de huuropbrengsten hiervan zijn goed voor ongeveer 5% van het BBP.

Geschiedenis

Vanaf de late middeleeuwen werd het gebieden geregeerd door sultanaten. De Fransen waren de eerste Europeanen die een voet aan de grond kregen in dit gebied in de jaren 1880. In 1894 werd het Frans Somaliland gesticht, een Franse kolonie waarvan de grenzen samenvielen met het hedendaagse Djibouti. De Franse naam voor de kolonie was Côte française des Somalis. Onder Frans bestuur werd een spoorlijn aangelegd van Ethiopië naar Djibouti, die later in de 20e eeuw van groot economisch belang voor Djibouti zou worden. In 1967 werd een referendum gehouden of Frans Somaliland onafhankelijk moest worden. Hierin stemde een meerderheid tegen onafhankelijkheid, waarna het omgevormd werd tot het Franse overzeese gebiedsdeel Afar- en Issaland. Dit bestond tot 1977, toen opnieuw een referendum werd gehouden en nagenoeg de volledige bevolking voor onafhankelijkheid stemde. Djibouti was daarmee één van de laatste voormalige Europese kolonies op het vasteland van Afrika dat onafhankelijkheid verkreeg.

Als onafhankelijk land trok Djibouti de interesse van grote wereldmachten vanwege zijn strategische ligging. De Verenigde Staten, Japan en China hebben militaire bases in Djibouti. Djibouti heeft minder de politieke instabiliteit of gewapende conflicten gekend zoals andere landen in de regio, maar tussen 1991 en 1994 was er wel een burgeroorlog tussen de Afar en de overheid, wat leidde tot een vredesakkoord in 2001. Djibouti wordt beschouwd als een autoritair land. Het heeft goede betrekkingen met Somalië en Ethiopië, evenals Frankrijk en de Verenigde Staten.

Wegennet

   route nationale
   geasfalteerd (status 2021)

Djibouti had in 2021 een netwerk van 1.193 kilometer routes nationales, waarvan 606 kilometer was geasfalteerd. Daarnaast was er 603 kilometer routes urbaines, waarvan 179 kilometer was geasfalteerd. Van het totale wegennet van 1.796 kilometer is 44% verhard.[1][2] Er zijn drie verharde wegen naar Ethiopië en één naar Somalië. Er is geen functionele wegverbinding naar Eritrea.

In theorie is het wegennet van Djibouti zeer dicht, als men naar het aantal van 19 genummerde wegen kijkt. Een groot deel hiervan is echter onverhard, er is slechts circa 600 kilometer verharde weg, waarvan de doorvoerroute naar buurland Ethiopië en het wegennet in de stad Djibouti het leeuwendeel uitmaakt. Er zijn geen autosnelwegen in Djibouti, maar het wegennet in de hoofdstad is redelijk ontwikkeld, met diverse dubbelbaans wegen en de meeste straten zijn verhard, behalve in sloppenwijken. Er is een 2x2 bypass aan de westkant van Djibouti.

Routes nationales

# No. route lengte
N1 Djibouti - Dikhil - Yoboki - Galafi (gr. Ethiopië) 211 km
N2 Djibouti - Loyada (gr. Somalië) 25 km
N3 Djibouti - Port de Doraleh 10 km
N4 N1 - Arta 10 km
N5 Grand Bara - Ali Sabieh - Ali Addé - Holl-Holl 65 km
N6 Dikhil - As-Ela 75 km
N7 N6 - Lac Abhe 60 km
N8 N9 - Yoboki 29 km
N9 N1 - Tadjoura 130 km
N10 N9 - Lac Assal 16 km
N11 Hougoub - Randa - As Dora - Dorra - Balho (gr. Ethiopië) 110 km
N12 N9 - Garenlhé - Itki - Day - Randa 40 km
N13 As Dora - Assa-Gueyla 33 km
N14 Tadjoura - Obock 60 km
N15 Obock - Moulhoulé - gr. Eritrea 110 km
N16 Obock - Alaili Dadda - Andoli - Moulhoulé 115 km
N17 N1 - N2 (bij Djibouti) 6 km
N18 Djibouti - Goubetto - Holho - Da Asbiyo - Ali Sabieh 88 km
N19 N5 - Guélile - grens Ethiopië 9 km

Wegbeheer

De nationale wegbeheerder van Djibouti is het Agence Djiboutienne des Routes (ADR).[3] ADR werd in 2013 opgericht als een samenvoeging van de Direction de l’équipement en het Fonds d’Entretien Routier. Het ADR is een agentschap van het Ministere de l'Equipement et des Transports.[4] Het ADR beheert 1.796 kilometer weg, waarvan 44% (785 kilometer) is geasfalteerd. Het ADR beheert de routes nationales en de routes urbaines in Djibouti.

Wegnummering

Djibouti heeft een netwerk van genummerde routes nationales met de prefix 'N'. De nummering is in 1982 voor het eerst vastgesteld verloopt van N1 t/m N19.[5] Over het algemeen loopt de nummering van zuid naar noord op.

Het wegennet bestaat uit National Roads met de prefix N. Het leeuwendeel van deze wegen is echter onverhard. De nummering loopt van N1 t/m N16.

Bewegwijzering

De bewegwijzering bestaat uit witte borden met zwarte letters en is doorgaans zeer oud.

Maximumsnelheid

De maximumsnelheid is vastgesteld in de Code de la Route. De Code de la Route van Djibouti werd in 1980 voor het eerst vastgesteld. De maximumsnelheid in Djibouti bedraagt 80 km/h voor personenauto's buiten de bebouwde kom en 50 km/h in de stad Djibouti en een aantal dorpen daar omheen. Voor vrachtverkeer geldt respectievelijk 60 en 40 km/h.[6]

Referenties


Wegen van Afrika

AlgerijeAngolaBeninBotswanaBurkina FasoBurundiCentraal-Afrikaanse RepubliekComorenDemocratische Republiek CongoRepubliek CongoDjiboutiEgypteEquatoriaal GuineaEritreaEthiopiëGabonGambiaGhanaGuineaGuinea-BissauIvoorkustKaapverdiëKameroenKeniaLesothoLiberiaLibiëMadagaskarMalawiMaliMarokkoMauritaniëMauritiusMozambiqueNamibiëNigerNigeriaRwandaSão Tomé en PríncipeSenegalSeychellenSierra LeoneSomaliëSudanSwazilandTanzaniaTogoTsjaadTunesiëUgandaWestelijke SaharaZambiaZimbabweZuid-AfrikaZuid-Sudan