E10 (Noorwegen)

Uit Wegenwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
E10
Begin Å
Einde Bjørnfjell (S)
Lengte 378 km
Route

Å

Hamnøytunnel (1461 m)

Seljelitunnel (1052m)

Fjøsdalen tunnel (1641m)

Nappstraumtunnel (1776m)

Leknes

Gimsøystraumen bru (839m)

Svolvær

Sløverfjordtunnel (3337m)

Myrlandstunnel (1966m)

Raftsundbrug (711m)

Raftsundtunnel (1530m)

Ingelsfjordtunnel (1260m)

Sørdaltunnel (6338m)

Tjeldsundbrug (1007m)

Bjerkvik

Leirvik Tunnel (549m)

→ Narvik

De E10, genaamd Kong Olavs Veg, is een Europese weg in Noorwegen, gelegen in het noorden van het land. De weg vormt een vrij lange oost-westroute vanaf Å op de eilandengroep Lofoten tot aan de grens met Zweden op de Bjørnfjell. De E10 verloopt over de eilandengroep Lofoten, het grote eiland Hinnøya en het Noorse vasteland. De E10 kent een flink aantal bruggen en tunnels die de route veerdienstvrij maken. De voornaamste plaatsen op de route zijn Leknes en Svolvær. De E10 passeert op niet al te grote afstand van Narvik. De E10 is in Noorwegen 378 kilometer lang.

Routebeschrijving

De E10 bij Reine op de eilandengroep Lofoten.
De Trældalstunnel.

Lofoten

De E10 begint in het plaatsje Å, het verst bereikbare punt op de eilandengroep Lofoten. Hier begint de E10 op een parkeerterrein en gaat dan door een korte tunnel waarna men in Å zelf komt. De E10 is hier een smalle weg die veel door de bebouwde kom verloopt. De route voert door Sørvågen en sluit dan bij Moskenes aan op de veerdienst naar Bodø. Daarna volgt een schitterende route door de vissersdorpen Reine en Hamnøya, waarbij de weg over smalle hoge bruggen voert door het fjordengebied, omringd door steile bergen die uit zee oprijzen. Vervolgens kent de E10 een tunneltraject en verruilt dan de zuidkust van het eiland Moskenesøy voor de noordkust van het eiland Flakstadøy.

De E10 volgt een bochtige route langs de kustlijn van Flakstadøy en biedt schitterend uitzicht op zee, de bergen en enkele vissersdorpen. De route verloopt met een grote omweg rond de baai, de E10 is in dit gebied relatief smal, maar voert door minder dorpen dan op Moskenesøy. Vervolgens volgt de Nappstraumtunnel naar het grote eiland Vestvagøya. Dit is een onderzeetunnel. Men bereikt dan Leknes, één van de grotere plaatsen op de eilandengroep Lofoten. Deze omgeving is wat minder ruig terrein.

De E10 voert een langer stuk door het binnenland van Vestvagøya, wat minder bergachtig is en meer agrarisch gebied kent. Dit is een vrij lang traject tot de Sundklakkstraumenbrug naar het eiland Gimsøya. De E10 legt maar een klein stukje over Gimsøya en gaat via de Gimsøystraumenbrug naar Austvagøy, een groot eiland. Hier is het terrein ruiger, met steilere bergen. De weg verloopt eerst langs de westkust en dan binnendoor naar Svolvær, de grootste stad van de eilandengroep Lofoten.

Svolvær is een vrij grote bebouwde kom, waar ook duidelijk meer verkeer is. In Svolvær is ook een veerdienst naar Skutvik op het Noorse vasteland. Daarna verloopt de E10 over het bergachtige oosten van Austvagøy, een traject dat lange stukken langs fjorden voert. Uiteindelijk bereikt men dan de Sløverfjordtunnel naar het oostelijk deel van het eiland Austvagøy. De route volgt dan de noordkust, kent enkele tunnels en bereikt uiteindelijk de Raftsundbrug, die het einde van de eilandengroep Lofoten markeert.

Hinnøya

Via de Raftsundbrug komt men op Hinnøya, het grootste eiland van Noorwegen dat geen onderdeel van Svalbard is. De E10 volgt eerst een route langs de kust, daarna door het binnenland, waarbij men het Øksfjord via twee lage bruggen oversteekt. Daarna volgt de 6,4 kilometer lange Sørdaltunnel, waarbij de E10 door het binnenland van Hinnøya voert, omringd door hoge besneeuwde bergen. Men bereikt dan een rotonde met de riksvei 85, waarna de E10 een boog via Lødingen in het zuiden maakt. De riksvei 85 lift op dit stuk mee, vanwaar van Lødingen een veerdienst is naar Bognes op het vasteland.

De E10 volgt dan de oostkust van Hinnøya, een lang traject dat een wisselende standaard heeft, hier zijn veel groepjes boerderijen en huizen waardoor de weg verlaagde maximumsnelheden kent, maar weinig door echte bebouwde kommen gaat. Uiteindelijk bereikt men dan de Tjeldsundbrug, een grote hangbrug over het Tjeldsund naar het vasteland. Hier sluit ook de riksvei 83 uit Harstad aan.

Het vasteland

De E10 en E6 in Bjerkvik.

Via de Tjeldsundbrug komt men op het vasteland, dit gebied kent minder steile bergen en heeft minder uitzicht, het is grotendeels bebost gebied. De weg is hier een vrij snelle route richting Narvik. De weg kent een afwisseling van een route door het binnenland en dichter langs de kust. De weg passeert de regionale luchthaven van Narvik, die vrij ver van Narvik zelf ligt, en bereikt uiteindelijk Bjerkvik, waar de samenloop met de E6 begint. Beide routes lopen een stukje samen tot even ten noorden van Narvik, waar de E6 via de Hålogalandbrug naar Narvik gaat, en de E10 verder oostwaarts langs het fjord Rombaken voert, omringd door hoge besneeuwde bergen. De route voert dan dieper het binnenland in en voert door bergachtig gebied naar de grens met Zweden, in afgelegen gebied. De E10 in Zweden gaat dan verder naar Kiruna.

Geschiedenis

Aanvangssituatie

Voor de Tweede Wereldoorlog was er geen sprake van een wegennet op de eilandengroep Lofoten. Vanuit Svolvær kon men niet veel meer dan 10 kilometer westwaarts rijden voordat de weg eindigde. Op de zuid- en oostkust van Hinnøya waren enkele kustwegen die echter niet op elkaar aangesloten waren, transport was alleen over zee mogelijk.

Het wegennet was het meest ontwikkeld op Vestvagøy, dit eiland is minder bergachtig en had van oudsher agrarische activiteiten in het binnenland, wat al eerder dan op andere plekken leidde tot een lokaal wegennet.

Lofotveien (1949-1963)

De E10 tussen Fiskebøl en Svolvær.

De planvorming voor een doorgaande 'Lofotveien' naar Å begon in de jaren '30, maar werden vertraagd vanwege de Tweede Wereldoorlog. In 1949 werd de bouw van de route goedgekeurd door het Noorse parlement. De bouw omvatte een doorgaande weg van Fiskebøl naar Å. Dit project is gedurende de jaren '50 en begin jaren '60 in vrij hoog tempo uitgevoerd, maar omvatte alleen tracébouw op het vasteland en nog niet de bouw van de meeste bruggen en tunnels. Lofotveien werd officieel op 1 augustus 1963 in gebruik genomen.[1][2]

Op dat moment was de Kåkernbrug al in gebruik genomen, deze opende in 1961 en maakte een veerdienstvrije verbinding tussen Moskenesøya en Flakstadøya mogelijk. Dit waren de eerste grote eilanden van Lofoten die per vaste verbinding verbonden waren. Het was een smalle hangbrug die in 2002 is vervangen door een kokerbrug.[3]

In werkelijkheid was het oostelijk deel van Fiskebøl naar Svolvær pas eind 1966 voltooid. Op 17 januari 1967 werd de veerdienst van Melbu naar Fiskebøl in gebruik genomen, een verbinding tussen de eilandengroepen Vesterålen en Lofoten. Verkeer vanaf het oosten moest reizen dus via Sortland, aanzienlijk verder noordelijk dan de hedendaagse E10.

Veerdienstvrije Lofotveien (1961-1990)

De Gimsøystraumenbrug.

In de decennia erna zijn bruggen en tunnels aangelegd om Lofotveien veerdienstvrij te maken.

In de herfst van 1974 opende de Rørvikskartunnel ten westen van Kabelvåg, die een bergpas ondertunnelde, waarmee Svolvær een vlakke route met de westkust van Austvagøya verkreeg.[4] De Sundklakkstraumenbrug tussen Gimsøy en Vestvagøy opende in oktober 1976[5] en de grote Gimsøystraumenbrug tussen Austvagøya en Gimsøy opende op 15 november 1981. Hiermee was er een veerdienstvrije route tussen de grootste eilanden en grootste plaatsen van de eilandengroep Lofoten.

Op het meest westelijke deel van de E10 was nog een veerdienst van Hamnøy naar Reine, zodat Å bereikt kon worden. Deze is in maart 1981 vervangen door een set van twee steile, smalle en hoge bruggen.

Het sluitstuk van de veerdienstvrije route over de eilandengroep Lofoten was de bouw van de 1,8 kilometer lange Nappstraumtunnel tussen Vestvagøy en Flakstadøya. Deze tunnel opende op 11 juli 1990,[6] waarmee er een veerdienstvrije route tussen alle eilanden van Lofoten op de E10 ontstond, van Fiskebøl tot Å, een afstand van 160 kilometer. De Nappstraumtunnel was een tolweg tot 2003.[7]

Tjeldsundet

Tjeldsundet of Tjeldsund is de zeestraat tussen het Noorse vasteland en het eiland Hinnøya. Om dit te overspannen is de Tjeldsundbrug gebouwd, een grote hangbrug die op 22 oktober 1967 opende.[8][9] Hiermee was er veerdienstvrije toegang naar Hinnøya, het grootste eiland van Noorwegen dat geen onderdeel van Svalbard is. Hiermee werd ook de stad Harstad veerdienstvrij met het Noorse vasteland verbonden. In 1975 opende de Sortlandbrug, waarmee er een indirecte route vanaf het vasteland naar Lofoten was, echter wel een stuk noordelijker dan de hedendaagse E10.

Lofast (1997-2007)

De E10 op Hinnøya, onderdeel van het project Lofast.

Het sluitstuk om Lofoten op het Noorse vasteland te verbinden was het project 'Lofast', dat 51 kilometer nieuwe weg omvatte tussen Fiskebøl en Gullesfjordbotn op het eiland Hinnøya. Deze route werd gekozen als meest directe verbinding naar Lofoten en omvatte de bouw van meerdere tunnels en bruggen. De bouw werd in 1989 door het Noorse parlement goedgekeurd.

Het project is in een aantal fases van west naar oost uitgevoerd. Initieel is op 19 december 1997 de 3,3 kilometer lange Sløverfjordtunnel opengesteld,[10] een onderzeetunnel nabij Fiskebøl. Dit verlengde de E10 langs de noordkust van Austvagøya naar Hånøy.[11] Een jaar later, op 6 november 1998,[12] opende de Raftsundbrug, destijds de grootste betonnen cantilever kokeroverspanning ter wereld.[13] Dit gaf toegang tot het westen van Hinnøya.

Sprake van een bruikbare doorgaande verbinding was er pas op 1 december 2007,[14] toen de 6,4 kilometer lange Sørdaltunnel werd geopend, inclusief een nieuw tracé door het binnenland van Hinnøya. Hiermee werd de E10 voltooid als veerdienstvrije verbinding vanaf het Noorse vasteland tot Å. De omweg via de veerdienst Melbu - Fiskebøl was hiermee niet meer nodig, maar de veerdienst bleef wel in gebruik voor verkeer tussen Lofoten en Vesterålen.[15][16]

Anders dan sommige andere grote wegenprojecten is voor Lofast geen tol geheven.

Naar de Zweedse grens

In 1941 begon tijdens de Duitse bezetting de bouw van een weg vanaf Narvik naar Zweden, ter ondersteuning en beveiliging van de spoorlijn van Kiruna naar Narvik, vanwaar ijzererts werd geëxporteerd. De bouw werd uitgevoerd met Servische krijgsgevangenen, maar tegen het einde van de oorlog was maar 9 kilometer van de weg aangelegd. De bouw van de weg vanaf het fjord Rombaken tot de Zweedse grens had na de oorlog langere tijd geen prioriteit, waardoor verkeer tussen Narvik en Kiruna alleen mogelijk was per trein.

De bouw van de weg naar de Zweedse grens kreeg pas prioriteit nadat Zweden in 1982 haar deel van de E10 van Kiruna tot Riksgränsen had voltooid. Daarna is ook het Noorse deel van de weg aangelegd dat op 27 september 1984 werd geopend. Hiermee werd Narvik met Kiruna verbonden.[17]

Latere aanpassingen

De Djupfjordbrug, in 2003 gebouwd om een brug uit 1959 te vervangen.

Later zijn delen van de E10 verbeterd of heraangelegd. De meeste van deze verbeteringen vonden op Lofoten plaats, wat noodzakelijk werd met het toegenomen toeristenverkeer naar met name het eindpunt Å.

In 1994 is in Å een nieuwe parkeerplaats gebouwd die het eindpunt van de E10 is geworden. Hiertoe opende de Åtunnel, een korte tunnel naar de parkeerplaats, zodat de toeristendrukte buiten Å wordt afgewikkeld.

Op het meest westelijke traject van de E10 op Moskenesøya zijn een aantal substandaard delen gebypasst om het toegenomen toeristenverkeer te kunnen verwerken. In 2000 openden de Seljelitunnel en de Ramsviktunnel die een smal deel tussen Reine en Moskenes ondertunnelden. Ook is op dit traject in 2003 de oorspronkelijke Djupfjordbrug uit 1959 vervangen. Op 23 december 2013 opende de Hamnøytunnel bij Hamnøy.[18]

De Kåkernbrug uit 1961 is in 2002 vervangen door een bredere brug. Een eindje ten zuiden daarvan is in 2008 een smal traject vervangen door de Fjøsdaltunnel.[19]

Ten noorden van het fjord Romsbaken in de regio Narvik was een deel van de E10 erg gevoelig voor lawines. Om dit aan te pakken zijn twee tunnels aangelegd, de Leirviktunnel en de Trældaltunnel, die op 11 september 2015 zijn geopend.[20]

Wegnummergeschiedenis

De E10 'Kong Olavs Veg'.

Bij de introductie van de rijkswegnummering in 1931 kreeg het traject van Svolvær naar Å het nummer riksvei 810, alhoewel een groot deel van de weg in de praktijk nog niet bestond. Ook werd toen het deel van de E6 bij Bjerkvik tot de veerdienst bij Melbu als de riksvei 795 genummerd, nog met een noordelijke route via Sortland.

In 1965 is het traject van Bjerkvik naar Å onder één nummer geïntegreerd, de riksvei 19. Bij openstelling van het deel naar de Zweedse grens werd het traject vanaf de E6 bij Rombaken tot de grens als de riksvei 70 genummerd.

In 1992 is de gehele route als de E10 genummerd. Mogelijk is de E10 ook enige tijd via Sortland geleid geweest, maar omdat het project Lofast in 1989 door het Noorse parlement was goedgekeurd, is het nummer E10 aangevraagd met het oog op de toen geplande kortere route.

Toekomst

Het is gepland om de E10 op het eiland Hinnøya significant op te waarderen tot een moderne weg waar 80 tot 90 km/h gereden mag worden. Dit project heet Hålogalandsvegen en omvat 104 kilometer van de E10 tussen Gullesfjord en Bjerkvik. De reistijd voor verkeer moet tot 45 minuten korter worden.[21] Het grootste onderdeel is de bouw van een 10,2 kilometer lange tunnel tussen Fiskefjorden en Kanstadbotn. Elders op de E10 komen diverse nieuwe tunnels. Het project sluit in het westen aan op het in 2007 geopende tracé van 'Lofast'. De omweg via Lødingen wordt afgesneden door een directer tracé door het binnenland.

Op 20 juli 2017 werd het bestemmingsplan goedgekeurd.[22] Op 12 maart 2021 werd de financiering voor het project goedgekeurd, een aanlegsom van 9,25 miljard NOK en een totale financiering van 18,3 miljard NOK over een periode van 25 jaar.[23] Op 21 juni 2023 werd het contract gegund.[24] De bouw begon officieel op 2 augustus 2023.[25] Het project moet medio 2028 gereed zijn.

Naamgeving

De E10 Kong Olavs Veg.

De gehele E10 draagt de naam 'Kong Olavs Veg' en dat wordt ook op diverse afstandsborden aangegeven. Bij de Tjeldsundbrug staat een informatiepaneel hierover.

Koning Olav V (1903-1991) was de koning van Noorwegen van 1957 tot zijn dood in 1991. Hij was zeer populair onder het Noorse volk. In zijn rol als koning heeft hij belangrijke mijlpalen in de ontwikkeling van de E10 gemarkeerd. Op 3 augustus 1959 heeft hij in Kabelvåg zijn handtekening gezet op de 'Koningssteen' in die plaats. Dit gebeurde tijdens zijn tour door Noorwegen na zijn kroning. Op 1 augustus 1963 opende hij de E10 op Lofoten officieel, op 22 oktober 1967 opende hij de Tjeldsundbrug en op 27 september 1984 het grenstraject naar Zweden. Hij wordt wel de 'wegenkoning' genoemd (vegkonge) en ter ere daarvan heeft Statens Vegvesen met goedkeuring van het koningshuis de weg vernoemd als de 'Kong Olavs Veg'.

Bruggen en tunnels

De Tjeldsundbrug tussen Hinnøya en het vasteland.
Het begin/eindpunt van de E10 in Å.

Deze lijst is van west naar oost opgebouwd.

Naam lengte opening
Åtunnel 123 m 1994
Seljelitunnel 1.052 m 2000
Djupfjordbrug 259 m 1959 / 2003
Ramsviktunnel 404 m 2000
Storvalenbrug 240 m 1981
Breisundetbrug 240 m 1981
Hamnøytunnel 1.461 m 2013
Fjøsdalentunnel 1.641 m 2008
Kåkernbrug 303 m 1961 / 2002
Nappstraumtunnel 1.776 m 1990
Sundklakkstraumenbrug 271 m 1976
Gimsøystraumbrug 839 m 1981
Rørvikskartunnel 726 m 1974
Sløverfjordtunnel 3.337 m 1997
Myrlandtunnel 1.965 m 1997
Raftsundbrug 711 m 1998
Raftsundtunnel 1.530 m 2007
Ingelsfjordtunnel 1.260 m 2007
Vesterstraumenbrug 305 m 2007
Austerstraumenbrug 196 m 2007
Sørdaltunnel 6.338 m 2007
Tjeldsundbrug 1.001 m 1967
Leirviktunnel 549 m 2015
Trældaltunnel 1.110 m 2015

Toerisme

De eilandengroep Lofoten[26] wordt beschouwd als één van de mooiste delen van de wereld, met een uniek landschap van steile bergen die uit zee oprijzen. De eilandengroep Lofoten heeft daarmee een ander karakter dan een groot deel van het fjordengebied. Dit trekt veel toeristen aan, met name grote aantallen campertoeristen in het hoogseizoen die per camper de hele E10 afreizen. De E10 is in zichzelf een toeristenweg en geeft ook toegang naar nabijgelegen toeristische bestemmingen.

De eilanden trekken campertoeristen van heel Europa, die net als een reis naar de Noordkaap grote afstanden reizen om naar het gebied te komen. Een deel van de toeristen reist de E10 heen en weer, maar het is ook gebruikelijk om op de heen of terugweg van de veerdiensten gebruik te maken zodat de E10 alleen in één richting bereden wordt. Met name de veerdienst van Bodø naar Moskenes is populair, evenals van Skutvik naar Svolvær.

Omdat de E10 op de Lofoten een relatief laagwaardige weg is, zorgt dit soms voor problemen met verkeersveiligheid en overvolle parkeerplaatsen.[27][28] Met name het meest westelijke deel van de E10 is smal en heeft bruggen die met verkeerslichten alternerend verkeer hebben. Oostelijk van Fiskebøl is de E10 hoogwaardiger en kan het verkeer met reguliere snelheid elkaar passeren.

Het eindpunt Å heeft een parkeerplaats net voorbij het dorp, dat het eindpunt van het wegennet van Noorwegen markeert. Dit is een populaire plek voor campers en andere toeristen. In Noorwegen mag vrij gekampeerd worden, en dit betekent dat veel mensen in een camper langs de E10 overnachten. De grote hoeveelheid campers en overstekende toeristen worden soms problematisch beschouwd.[29] Fietstochten langs de E10 zijn in het hoogseizoen onveilig vanwege de grote hoeveelheid campers en smalle wegen.[30]

De mogelijkheden om een camper te parkeren langs de E10 zijn in het hoogseizoen soms beperkt. Het is niet toegestaan om op de rijbaan van een voorrangsweg te parkeren als de maximumsnelheid meer dan 50 km/h bedraagt. Het is ook verboden om te stoppen op onoverzichtelijke locaties, zoals in of kort na bochten, in tunnels, op bruggen of op verticale hellingen.[31] Toeristen hebben niet altijd door welk risico ze veroorzaken met stoppen op de E10 om een foto te veroorzaken.[32][33][34]

Verkeersintensiteiten

Dagelijks rijden 600 voertuigen in Å, stijgend naar 1.200 voertuigen door Hamnøya, wat op het eiland Flakstadøya geleidelijk stijgt van 1.200 tot 2.000 voertuigen per dag in de Nappstraumtunnel. Het eerste wat drukkere punt is de passage door Leknes, die 6.800 voertuigen per dag telt. Daarna rijden 4.000 voertuigen per dag door het agrarische deel van Vestvagøy. Dit daalt weer naar 1.700 voertuigen tot de Gimsøysundbrug. Het drukste traject op de Lofoten is tussen Kabelvåg en Svolvær, waar 6.400 tot 8.200 voertuigen per dag rijden.

Van Svolvær tot Fiskebøl dalen de intensiteiten van 2.200 tot 1.500 voertuigen per dag. Dagelijks passeren 1.400 voertuigen de Sløverfjordtunnel en 1.200 voertuigen rijden door de Sørdaltunnel naar Hinnøya. De dubbelnummering met de riksvei 85 tot Lødingen telt 1.600 voertuigen per dag en de oostkust van Hinnøya telt zo'n 2.000 voertuigen per dag tot aan de Tjeldsundbrug. Over de Tjeldsundbrug rijden 5.100 voertuigen per dag, het drukste punt van de E10 dat niet in een grotere plaats ligt. Daarna rijden zo'n 3.000 voertuigen per dag tot de E6 bij Bjerkvik.

Op het deel ten noorden van Narvik, langs het fjord Rombaken, rijden 900 voertuigen per dag, wat stabiel blijft tot de grens met Zweden.[35]

Tol

Zie ook tolwegen in Noorwegen.

De Trældaltunnel ten noorden van Narvik is tolplichtig.[36] Deze 1,1 kilometer lange lawinetunnel opende op 11 september 2015. Op 4 maart 2021 zijn de toltarieven gehalveerd.[37]

Referenties

  1. Milepæler | lofotposten.no
  2. Lofotvegen offisielt åpnet på strekningen Å- Svolvær | vegvesen.no
  3. Den gamle Kåkern brua | digitalmuseum.no
  4. 1974: Rørvikskartunnelen som erstatter veien over det rasfarlige Rørvikskaret, åpnes for trafikk denne høsten. | arkivnordland.no
  5. Sundklakkstraumen bru ble åpnet oktober 1976 | digitalmuseum.no
  6. Tunneljubileum | lofotposten.no
  7. E10 Nappstraumtunnelen | vegvesen.no
  8. Tilbakeblikk til da Tjeldsundbrua åpnet 22. oktober 1967 | ht.no
  9. Tjeldsundbrua: åpnes 22.10.1967. Total lengde 1006 meter, Midtspennetslengde 290 meter, midtspennets høyde 41 meter, Tårnhøyde 76 meter, Pris ca. 19-20 mill. Byggetid ca 2.5 år | digitaltmuseum.no
  10. Tunnelen ble tatt i bruk 19. desember 1997 da Lofast-etappen mellom Fiskebøl og Myrland ble åpnet.| an.no
  11. Prosjektet omfatter bygging av om lag 17 km ny riksveg, hvorav en 3,5 km undersjøisk tunnel under Sløverfjorden og en 700 m lang bru over Raftsundet. Anleggsarbeidene startet i januar 1994. Parsellene Hattnes - Holdøy og Holdøy - Myrland øst ble åpnet for trafikk i desember 1997, mens parsellen Myrland øst - Raftsundet øst ble åpnet for trafikk i desember 1998. | regjeringen.no
  12. A Record-Breaking Bridge Opens in Norway | transportationhistory.org
  13. Fritt frambygg i Lofoten | aaj.no
  14. LOFAST - tale ved åpningen av fastlandsforbindelsen | kongehuset.no
  15. Fakta om Lofast | ht.no
  16. Lofotens fastlandsforbindelse (LOFAST) | nord.no
  17. - Takker veien | nrk.no
  18. Hamnøytunnelen tatt i bruk | an.no
  19. Et steg nærmere trygg vei | nrk.no
  20. E6/E10 Trældaltunnelen åpen for trafikk | vegvesen.no
  21. Hålogalandsvegen | vegvesen.no
  22. Reguleringsplanen for Hålogalandsvegen er vedtatt | vegvesen.no
  23. Nå kommer Hålogalandsveien | regjeringen.no
  24. Landet gigantprosjektet i nord | vegvesen.no
  25. Byggingen av Nord-Norges største samferdselsprosjekt er nå offisielt i gang | vegvesen.no
  26. Lofoten is in het Noors enkelvoud, vaak wordt de naam in het Nederlands (en Duits) gezien als meervoud de Lofoten, wat feitelijk onjuist is
  27. Norwegian tourist hotspot Lofoten introduces new parking rules | thelocal.no
  28. – Det er tilløp til kaos! | tv2.no
  29. ‘overrun’ by motor homes | newsinenglish.no
  30. Slutter med sykkelturer i Lofoten: – Det er blitt for farlig | nrk.no
  31. § 17.Stans og parkering | lovdata.no
  32. Parkeringskaos i Lofoten: – Vil kunne skape veldig farlige situasjoner | nrk.no
  33. Nå er dette feil sted for feilparkering: gebyr på 900 kroner venter | lofotposten.no
  34. Clampdown on Dangerous Parking in Lofoten | lifeinnorway.net
  35. Vegkart | Statens Vegvesen
  36. www.haalogalandsbrua.no
  37. Halv takst i bomstasjonen på E10 Leirvik | regjeringen.no
Motorveier & riksveier in Noorwegen

Motorvei: E6E16E18E39Rv. 159Rv. 190Rv. 555Ring 3

Europavei: E6E8E10E12E14E16E18E39E45E69E75E105E134E136

Riksveier: 234579121313151719212222232425262728293031323334363738404142434445464748495051525355555760616263646570727374767778798081828383848586879192939498110111150159162163190350420509555706827