E11 (Verenigde Arabische Emiraten)
| |||
|---|---|---|---|
| |||
| E11 | |||
| Begin | Silah | ||
| Einde | Al Qir | ||
| Lengte | 558 km | ||
| |||
De E11 is een autosnelweg en hoofdweg in de Verenigde Arabische Emiraten. Het is de belangrijkste weg van het land, en voert langs de kust vanaf de grens met Saudi-Arabië via Abu Dhabi, Dubai, Sharjah en Ajman naar de grens met Oman. De weg is tussen de Saudische grens en het noorden van Dubai een autosnelweg, ten noorden daarvan niet. De weg is in totaal 558 kilometer lang. Ongeveer 440 kilometer hiervan is een autosnelweg.
Naamgeving
De E11 staat in de diverse emiraten bekend onder de volgende namen;
- Ghuwafait - Mafraq: Sheikh Khalifa Road[1]
- Abu Dhabi: Sheikh Maktoum Road
- Dubai: Sheikh Zayed Road
- Ras al-Khaimah: Sheikh Muhammad bin Salem Road
Routebeschrijving
De E11 begint in het uiterste westen van de Verenigde Arabische Emiraten aan de grens met Saudi-Arabië bij Silah. Het eerste deel tot aan Abu Dhabi voert door desolaat woestijngebied met geen plaatsen van enige omvang, slechts wat bedouïnendorpjes. De snelweg telt hier 2x2 rijstroken, maar is soms nog substandaard. Rondom Abu Dhabi kruist men enkele snelwegen, zoals de E10, E22 en E33. De meeste aansluitingen zijn hier knooppuntachtig vormgegeven. De E11 telt rond Abu Dhabi 2x4 rijstroken maar blijft vrij ver buiten de stad zelf, slechts door de industriële centra in de woestijn.
Tussen Abu Dhabi en Dubai telt de E11 doorgaand 2x4 rijstroken en loopt door de woestijn. De voorsteden van Dubai beginnen al vrij snel, met name industriële centra en de twee palmeilanden. Al ten zuiden van Mina Jebel Ali is er een mogelijkheid om uit te wisselen naar de E311, de oostelijke bypass van Dubai. Het eerste grote centrum op de route is de Dubai Marina, met vele wolkenkrabbers langs de snelweg, die hier 2x5 en 2x6 rijstroken telt. Hier ligt ook de Palm Jumeira. Hierna volgt weer een kilometer of 10 aan industriegebieden en reguliere woonwijken. De E11 telt hier doorgaand 2x6 rijstroken en bijna alle aansluitingen zijn als indrukwekkende knooppunten vormgegeven. Bij Jumeira komt men opnieuw in een hoogbouwcentrum, met een indrukwekkende rij aan wolkenkrabbers langs de snelweg, waaronder de 828 meter hoge Burj Khalifa die op enige afstand van de snelweg staat.
De E11 loopt dan langs het oude centrum van Dubai en telt hier 2x4 rijstroken. Men steekt de Dubai Creek over, met een brug die 2x7 rijstroken telt. Hierna bedient de snelweg het immense Dubai International Airport, dat via zijwegen bereikt kan worden. Alle aansluitingen zijn hier zowat knooppuntachtig uitgebouwd. Noordelijker komt men door Sharjah, waar ook talloze wolkenkrabbers langs de E11 staan. De E11 eindigt hier echter als snelweg, en gaat als een gewone stadsweg met kruispunten verder, een enorm knelpunt. Bij Sharjah sluit de E88 aan. Tussen Sharjah en Ajman is de E11 weer een korte snelweg, maar wordt daarna definitief een reguliere hoofdweg met 2x2 rijstroken en kruispunten. Na Al Quwain verlaat men het stedelijk gebied en loopt de weg door vlak woestijngebied tot aan Ras Al-Khaimah, waarna de snelweg noordwaarts afbuigt en langs de bergachtige kust naar de grens met Oman loopt.
Geschiedenis
Voor de bouw van de autosnelweg waren er nog grensposten tussen de emiraten Dubai en Abu Dhabi. Voor de bouw van de snelweg was de route tussen beide steden nog onverhard. De E11 wordt gezien als een belangrijk hoofdstuk in de eenwording van de Verenigde Arabische Emiraten, die tot de jaren '70 nog erg onafhankelijk van elkaar waren.[2]
De aanleg van de E11 als autosnelweg begon in 1972 tussen Dubai en Abu Dhabi, het was oorspronkelijk een eenvoudige tweestrooks weg. Eind jaren '70 is er een tweede rijbaan naast gebouwd. Deze snelweg was in 1980 voltooid. Tussen 1993 en 1998 is de Sheik Zayed Road aangelegd, wat wel het hoogtepunt van de E11 genoemd kan worden met zijn talloze wolkenkrabbers, enorme knooppunten en zeer brede rijbanen tot 8 rijstroken per richting. Dit project omvatte 30 kilometer snelweg, die voorheen bekend stond als Defence Road.
Het deel vanaf de Saudische grens tot Abu Dhabi was oorspronkelijk een reguliere 2x2-weg, maar doordat er geen plaatsen of industriegebieden in dit gebied liggen was het de-facto al een autosnelweg. Dit traject telde slechts zeer weinig aansluitingen en enkele U-turns voor verkeer vanaf woestijnwegen. Ook kende dit deel geen belangrijke zijwegen.
Tussen 2009 en 2018 is de E11 ten westen van Abu Dhabi gemoderniseerd naar een volwaardige snelweg en zijn de U-turns vervangen door ongelijkvloerse aansluitingen. Daarna is de snelweg verbreed naar 2x3 tot 2x4 rijstroken tussen Mafraq nabij Abu Dhabi en de grens met Saudi-Arabië over 246 kilometer. Het project dat $ 1,5 miljard kostte was in juli 2017 gereed.[3][4] In totaal zijn 16 nieuwe aansluitingen gerealiseerd.[5] De formele ingebruikname van het gehele traject ten westen van Abu Dhabi volgde op 14 januari 2018.[6] Dit deel kreeg na reconstructie een maximumsnelheid van 160 km/h.[7]
Toekomst
In de toekomst wordt de E11 in Sharjah gemoderniseerd, omdat de weg hier nog een smalle stadsweg met verkeerslichten is. Er zijn nog geen plannen om de E11 verder noordelijk naar de grens met Oman om te bouwen tot een volwaardige snelweg.
Tol
In Dubai moet op een aantal punten op de E11 tol betaald worden. Dit is de congestieheffing Salik.[8]
Referenties
- ↑ Mafraq-Ghuwaifat highway renamed Shaikh Khalifa road | gulfnews.com
- ↑ E11: THE ROAD THAT UNITES THE UAE | gulfnews.com
- ↑ $1.44bn UAE highways project set for mid-2017 completion | arabianbusiness.com
- ↑ Two phases of Mafraq-Ghuwaifat Highway project completed | gulfnews.com
- ↑ Dh5.3 billion environmentally-friendly highway opens in Abu Dhabi | menafn.com
- ↑ Strategic highway open to motorists in Abu Dhabi | zawya.com
- ↑ Speed limit for new Abu Dhabi motorway set at 160kph | thenational.ae
- ↑ www.salik.gov.ae
| Autosnelwegen in de Verenigde Arabische Emiraten |
|---|
|
E10 • E11 • E12 • E20 • E22 • E30 • E33 • E44 • E45 • E66 • E77 • E88 • E311 • E611 |