EN250 (Angola)

Uit Wegenwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
EN250 / N250
Begin Lobito
Einde Caianda
Lengte 1.330 km
Route

Lobito

Bocoio

Balombo

Londuimbale

Alto Hama

Bailundo

Catchiungo

Kuito

Catabola

Camacupa

Cuemba

Munhango

Canguimbe

Luena

Léua

Lumege

Luacano

Caianda

De EN250 of N250, voluit de Estrada Nacional nº 250, is een estrada nacional in Angola. De weg vormt een oost-westroute door het midden van het land, vanaf de havenstad Lobito langs Huambo en door Kuito en Luena naar de grens met Zambia bij Caianda. Het oostelijk deel is echter over grote afstanden een onverharde weg. De EN250 is 1.330 kilometer lang.

Routebeschrijving

Westelijk Angola

De EN250 begint als splitsing van de EN100 ten oosten van Lobito. De weg voert hier landinwaarts door bergachtig gebied dat deels toppen tot rond 2.000 meter kent. De weg stijgt hier ook snel naar 1.000 meter hoogte. De weg verloopt dan oostwaarts als een verharde weg door een aantal dorpen. Ten oosten van Balombo bereikt de weg ruim 1.900 meter boven zeeniveau, alhoewel er geen steile bergpas is. Dit is één van de hoogste wegen in Angola.

Vervolgens bypasst de EN250 de stad Huambo naar het noorden en oosten, via Luimbale en Bailundo. Dit deel van de EN250 is ook verhard. Bij Chinguar bereikt de weg opnieuw 1.800 meter boven zeeniveau. De weg voert dan over een plateau oostwaarts naar de stad Kuito, de grootste stad direct op de route. Dit is een belangrijk knooppunt in het centrale deel van Angola.

Oostelijk Angola

De verharde weg eindigt in Kuito. Ten oosten hiervan voert de weg honderden kilometers als zandweg door de savanne. Dit is grotendeels een nauwelijks verbeterde zandweg, soms slechts sporen in het zand. Op dit traject verloopt de spoorlijn naar de D.R. Congo parallel aan de EN250. Het terrein is vlak met een afwisseling van dichte bossen en savanne. De weg varieert in eerste instantie tussen 1.300 en 1.500 meter hoogte, oostelijker ligt dit wat lager rond 1.100 meter. Op dit traject liggen nog wel diverse plaatsen, waaronder de kleine stad Luena.

Oostelijk van Luena is de EN250 nog eenvoudiger, dit is een amper verbeterde zandweg door afgelegen gebied. Uiteindelijk verloopt de weg parallel aan de grens met de Democratische Republiek Congo. De weg passeert ruim ten zuiden van Luau langs en volgt dan de grens met de D.R. Congo tot aan de grens met Zambia ten oosten van Caianda. Ondanks dat de weg onverhard is, is het wel de belangrijkste grensovergang tussen beide landen, aan Zambiaanse zijde gaat de weg T5 verder naar Mulemba en uiteindelijk de geïndustrialiseerde Copperbelt in het centrale noorden van het land.

Geschiedenis

De EN250 is in theorie een belangrijke transitroute, het verbindt de havenstad Lobito met de Copperbelt van Zambia en de Democratische Republiek Congo. Om deze reden is een groot deel van de route een onderdeel van de Trans-Africa Highway 9, die echter op het oostelijkste deel wat noordelijker verloopt via Luau en door de D.R. Congo. Daarnaast is de weg de belangrijkste verbinding tussen Angola en Zambia.

De weg is echter maar voor een deel verhard, in 2020-2021 was de weg doorgaand verhard van Lobito tot Kuito, een afstand van 400 kilometer. Daarmee is de weg maar voor ongeveer een derde verhard. Het gehele oostelijke traject was toen nog onverhard.

Lobito is van oudsher één van de beste natuurlijke havens van Afrika. In 1903 begonnen de Portugezen met de bouw van een haven. Lobito nam sterk in belangrijkheid toe na de voltooiing van de Benguela-spoorlijn in 1928, die de Copperbelt van de kortste route naar zee voorzag. Dit was een belangrijke route om grondstoffen uit het binnenland van Afrika te exporteren naar de wereldmarkten. Deze spoorlijn was echter ook de reden dat er in de koloniale periode weinig prioriteit werd gegeven aan de ontwikkeling van een wegverbinding.

De stad Kuito, ook wel gespeld als Cuíto, is de belangrijkste plaats op de route in het binnenland. In deze omgeving is tijdens de Angolese burgeroorlog hevig gevochten, waaronder een grootschalige en verwoestende belegering in 1993. In 1998 volgde een tweede slag om Kuito. De oorlog zorgde ervoor dat de weg van Lobito naar Kuito werd beschadigd. Het westelijk deel van de EN250 tussen Lobito en Alta Hama is omstreeks 2011 hersteld en gemoderniseerd. Hiermee had Huambo een goede verbinding naar het westen. Omstreeks 2013 is ook het deel tussen Alta Hama en Catchiungo gemoderniseerd, dit is de boog rond de stad Huamba. Het deel verder tot Kuito is ook omstreeks 2010 hersteld tot een verharde weg.

In 2018 werd aangekondigd dat de EN250 ook ten oosten van Kuito verhard zou worden, maar in eerste instantie is de weg slechts over 18 kilometer verhard.[1] De weg verkeerde hier in 2018 nog over grote afstanden in slechte staat.[2]

Referenties

Estradas nacionais in Angola

Via Expressa Fidel CastroAutoestrada N'zeto - Soyo