EN260 (Angola)

	EN260 / N260
Begin	Catengue
Einde	Macondo
Lengte	1.350 km
Route Catengue Caimbambo Cubal Ganda Ucuma Huambo Cachingues Tempué Cangamba Lucusse Lumbala Caquengue Macondo

De EN260 of N260, voluit de Estrada Nacional nº 260, is een estrada nacional in Angola. De weg vormt een oost-westroute door het midden van het land, vanaf Catengue via Huambo naar Macondo nabij de grens met Zambia. Alleen het westelijke deel is verhard, minder dan een kwart van de totale route. Diverse trajecten in het midden en oosten van Angola bestaan in werkelijkheid nog niet, de rest is onverhard. De EN260 is bij benadering 1.350 kilometer lang.

Routebeschrijving

De EN260 begint op een grote rotonde met de EN105, ongeveer 80 kilometer landinwaarts vanaf de kuststad Benguela. De weg stijgt snel van 500 naar bijna 1.000, later rond 1.400 meter boven zeeniveau. De weg vormt een verharde weg over de relatief dichtbevolkte savanne. Hier liggen diverse kleine en grotere plaatsen op de route. Men bereikt dan Huambo, de belangrijkste stad in het midden van Angola. In het centrum van Huambo telt de weg kortstondig 2x2 rijstroken.

Oostelijk van Huambo volgt de EN260 niet de asfaltweg richting de EN250, maar buigt af naar het zuiden om zuidelijker weer oostwaarts te voeren. Deze route is onverhard tot aan Chinhama en daarna ontbrekend door de vallei van de rivier de Cutato Nganguela. Er ontbreekt oostelijker ook een wegverbinding, feitelijk bestaat de EN260 niet als doorgaande wegverbinding over een afstand van circa 450 kilometer tot Cangamba. Vanaf Cangamba is er wel een zandweg naar de EN180, het laatste stuk lift op de EN180 mee naar Lucusse, dit deel is wel verhard.

Verder ligt er een zandweg van Lucusse tot de westoever van de rivier de Zambezi in Lumbala. Er is geen brug over deze rivier en vermoedelijk ook geen formele veerdienst. Het oostelijkste deel van 150 kilometer van Lumbala tot de grens met Zambia bij Macondo ontbreekt volledig.

Geschiedenis

De EN260 is in theorie de langste oost-westverbinding van Angola, maar grote delen van de route in het centrale en oostelijke deel van Angola ontbreken. In 2020-2021 was alleen het westelijk deel tussen Catengue en net ten oosten van Huamba over een afstand van 275 kilometer geasfalteerd. Oostelijker ontbreekt de route grotendeels, alleen tussen Cangamba en de rivier de Zambezi bij Lumbala bestaat wel een lang stuk onverharde zandweg. Onduidelijk is in hoeverre deze praktisch te berijden is voor motorvoertuigen. Ten zuiden van Lucusse lift deze mee op de EN180, die daar verhard is.

Vermoedelijk was het deel tussen Catengue en Huambo al in de Portugese koloniale tijd verhard, maar vanwege gebrek aan onderhoud en oorlogsschade na de Angolese burgeroorlog verkeerde deze weg begin jaren 2000 in slechte staat, op veel delen was het asfalt verdwenen. De weg is tot circa 2009 hersteld tot aan Ganda en in 2011-2012 verder tot Ucuma. Het deel tussen Ucuma en Huambo is omstreeks 2010 hersteld. Dit was één van de projecten van de eerste fase na het einde van de burgeroorlog in 2002 om de belangrijkste wegen in Angola weer te herstellen. In 2012 was de complete route tot Huambo hersteld.