Ecuador

Uit Wegenwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Ecuador
Hoofdstad Quito
Oppervlakte 283.561 km²
Inwonertal 15.224.000
Lengte wegennet 43.197 km
Lengte snelwegennet 170 km[1]
Eerste snelweg ?
Benaming snelweg Autopista
Verkeer rijdt rechts
Nummerplaatcode EC

Ecuador (Spaans: República del Ecuador) is een land in Zuid-Amerika. Het land ligt, zoals de naam al aangeeft, op de evenaar en telt 15 miljoen inwoners. Het land is ruwweg 7 keer zo groot als Nederland. De hoofdstad is Quito, de grootste stad is Guayaquil.

Inleiding

Geografie

Ecuador ligt aan de westkust van Zuid-Amerika en grenst aan Colombia in het noorden en Peru in het oosten en zuiden. Samen met Uruguay is Ecuador het enige land in Zuid-Amerika dat maar aan twee andere landen grenst. Ecuador meet maximaal 700 kilometer van noord naar zuid en 580 kilometer van west naar oost, het is daarmee één van de kleinere landen in Zuid-Amerika. 1.000 kilometer ten westen van Ecuador liggen de Galápagoseilanden in de Pacifische Oceaan, die ook tot Ecuador behoren. Dit is de enige grote eilandengroep ten westen van Zuid-Amerika.

Het land wordt opgedeeld in drie zones. In het westen ligt de kustregio die 20 tot 180 kilometer landinwaarts verloopt en buiten enkele grotere steden relatief dunbevolkt en onontgonnen is. De grootste stad van Ecuador, Guayuquil is hier gelegen, maar elders zijn betrekkelijk weinig andere plaatsen. Dit gebied varieert van laagland tot heuvelland. Ten oosten hiervan ligt het hooggebergte, de Andes, waarin de meeste grotere steden van Ecuador zijn gelegen. Het hooggebergte strekt zich noord-zuid door het land uit, maar is veelal maar 100 tot 150 kilometer breed. Dit berggebied bestaat uit plateaus, diepe canyons en steile bergtoppen, waarvan diverse meer dan 4.500 meter hoog zijn. De 6.267 meter hoge Chimborazo is de hoogste berg van Ecuador. Aangezien Ecuador op de evenaar ligt, ligt de sneeuwgrens hoog, variërend van 4.500 tot 5.500 meter boven zeeniveau. Daardoor zijn alleen enkele zeer hoge bergen permanent met sneeuw en gletsjers bedekt. Veel grotere plaatsen in de Andes liggen rond 3.000 meter hoogte in dit gebied. Het zuidelijk deel van het hooggebergte kent minder hoge toppen. Het oosten van Ecuador wordt gevormd door het Amazone-oerwoud, dit gebied is dunbevolkt en nauwelijks ontgonnen, de meeste plaatsen liggen aan de voet van de Andes. Grote rivieren stromen oostwaarts het continent over als zijrivier van de Amazone.

Vanwege de grote hoogteverschillen heeft Ecuador een gevarieerd klimaat. De lager gelegen delen in het westen en oosten van het land hebben een tropisch klimaat met hoge temperaturen en luchtvochtigheid gedurende het gehele jaar. De meeste steden in de Andes hebben vanwege de grote hoogte een gematigder klimaat, in steden als Quito en Cuenca is het bijna het hele jaar door rond 21°C. In het aan zee gelegen Guayaquil is het bijna het hele jaar door 30-32°C. De Galápagos hebben een zeer variabele neerslag naar gelang de hoogte.

Demografie

Ecuador heeft een gevarieerde demografie. Ongeveer driekwart van de inwoners bestaat uit Mestizo's, een menging van Europese en Indo-Amerikaanse voorouders. Ongeveer 6% van de Ecuadoranen is alleen van Europese afkomst, zij wonen vooral in de grotere steden. Donkere Ecuadoranen worden in verschillende groepen ingedeeld en beslaan de resterende 20% van de inwoners. Afro-Ecuadoranen maken ongeveer 5% van de inwoners uit, zij zijn afstammelingen van Afrikaanse slaven. Zij wonen vooral in het uiterste noordwesten van Ecuador.

Het inwonertal van Ecuador groeide van 3,2 miljoen in 1950 naar 12 miljoen in 2000. Sinds de jaren '80 zwakt de bevolkingsgroei af. De twee grootste steden van Ecuador zijn de havenstad Guayaquil (2.711.000 inwoners) en de hoofdstad Quito (2.342.000 inwoners). Dit zijn met afstand de grootste steden van Ecuador, de overige steden in de top 10 tellen tussen 180.000 en 330.000 inwoners. Van de 10 grootste steden liggen de meeste in het westen van Ecuador, maar deze kustregio heeft een verder vrij dunbevolkt platteland. Dit is anders in de hooglanden, waar het platteland dichter bevolkt is. Het oosten van Ecuador is bijna uniform dunbevolkt, met slechts een paar kleine steden, veelal aan de voet van de Andes. Er zijn slechts twee kleine steden met circa 50.000 inwoners in het laagland ten oosten van de Andes.

Het Spaans is met afstand de meestgesproken taal in Ecuador. Kleine Indo-Amerikaanse talen worden ook gesproken, soms als eerste taal maar veelal als tweede taal. Hiervan is het Quechua de meestgesproken Indo-Amerikaanse taal.

Economie

De economie van Ecuador is gebaseerd op olie, bananen en garnalenexport, evenals het winnen van delfstoffen zoals goud. Olie is goed voor 40% van de export. Ecuador is de grootste exporteur van bananen ter wereld. Daarnaast is het toerisme van belang, met name op de Galápagoseilanden. Ecuador heeft sinds 2000 een bovengemiddelde economische groei in Zuid-Amerika. Het BNP verdubbelde tussen 1999 en 2007 en de extreme armoede is sinds 2000 flink gedaald van 40% van de bevolking naar circa 17% van de bevolking. In de grotere steden is een omvangrijke middenklasse ontstaan. Ecuador is echter slechts beperkt geïndustrialiseerd, ruim een kwart van de inwoners werkt nog in de landbouwsector.

Geschiedenis

Vanaf de 15e eeuw begon Ecuador onder de controle van de Inca's te staan, die een omvangrijke infrastructuur realiseerden, waaronder wegen en steden. In de 16e eeuw werd het gebied veroverd door de Spaanse Conquistadors, in 1563 werd Quito een regionale hoofdstad. Het bleef echter een betrekkelijk kleine stad. In 1809 riepen inwoners van Quito de onafhankelijkheid uit van Spanje, als eerste in Latijns-Amerika. De onafhankelijkheid werd echter bestreden door Spanje, het duurde tot 1820 voordat delen van Ecuador echt onafhankelijk werden, beginnend met de havenstad Guayaquil. Ecuador behoorde daarna enige tijd tot de onafhankelijke republiek Gran Colombia maar scheidde zich in 1830 daar van af en werd een onafhankelijke republiek. De 19e eeuw werd gekenmerkt door instabiliteit en snel opvolgende regimes.

Ecuador had een langdurend grensdispuut met Peru, het claimde en controleerde voor enige tijd een groot gebied ten noorden van de río Marañón, tot en met de stad Iquitos. Het grensconflict mondde uit tot een korte oorlog tussen beide landen in 1941. In de jaren '80 en '90 van de 20e eeuw waren er nog diverse kleinschalige conflicten tussen beide landen, pas in 1998 ondertekenden beide landen een vredesakkoord waarin het grensdispuut werd bijgelegd.

Wegennet

Het nationale wegennet in Ecuador wordt het Red Vial Estatal (RVE) genoemd. De lengte bedroeg per 31 maart 2018 9.998 kilometer.[2] Het totale wegennet wordt geschat op circa 43.670 kilometer.[3] Een groot deel van het secundaire wegennet is onverhard, maar de nationale wegen zijn vrijwel allemaal geasfalteerd en in goede conditie, waardoor Ecuador een nogal grote tegenstelling tussen de hoofdwegen en secundaire wegen kent.

Transport in Ecuador wordt bemoeilijkt door de ondoordringbare jungles in het oosten en westen, en het Andesgebergte in het midden van het land. Het wegennet is om deze reden niet erg uitgebreid, van de circa 43.000 kilometer weg is slechts en kwart verhard. Rondom de hoofdstad Quito liggen enkele korte autosnelwegen, maar sprake van een landelijk netwerk is er niet. Wel zijn enkele corridors in de Andes met 2x2 of 2x3 rijstroken uitgebouwd. Ten oosten van het Andesgebergte liggen echter helemaal geen verharde wegen. De meeste routes verlopen noord-zuid door het Andesgebergte. Er is één belangrijke grensovergang met Colombia en er zijn drie grensovergangen met Peru. De Carretera Panamericana verloopt door Ecuador.

In Quito liggen een aantal autosnelwegen, waar ook tol wordt geheven. Vanwege de enorme hoogteverschillen over korte afstand kennen veel snelwegen scherpe bochten en zelfs haarspeldbochten. Tussen delen van de agglomeratie zit 500 meter hoogteverschil over korte afstanden. De stad is langgerekt in noord-zuidrichting, en kent voor het grootste deel een snelwegbypass van 2x3 rijstroken. Daarnaast zijn er een aantal 2x2 wegen die snelwegachtig zijn uitgebouwd. Het oudere deel van Quito heeft een wegennet dat wat weg heeft van een grid, maar zeker geen perfect grid is, zoals men in veel andere Latijns-Amerikaanse landen ziet.

Sinds 2001 wordt het wegennet van Ecuador grootschalig gemoderniseerd. Een groot deel van de hoofdwegen is sindsdien in goede conditie. Veel smalle wegen zijn verbreed naar 2 volwaardige rijstroken en sommige verbindingen zijn verbreed naar 2x2 rijstroken, met name rondom de grootste steden. Echt doorgaande snelwegen zijn er niet, maar Quito en Guayaquil hebben goed uitgebouwde wegen, waarbij de breedste weg van Ecuador een brug in Guayaquil is met 2x5 rijstroken. Veel wegen zijn onder concessie gebracht om de verbeteringen te financieren. Bijna alle E-wegen zijn in goede conditie.

Autopistas in Quito

Autopista General RumiñahuiAutopista Quito - TababelaAvenida Libertador Simón BolívarAvenida Morán ValverdeColectora Quito - CayambeRuta CollasRuta Viva


Vías primarias

De vías primarias (primaire wegen) vormen de belangrijkste wegen van Ecuador. Deze zijn allemaal geasfalteerd en in goede conditie. Belangrijke trajecten zijn in toenemende mate met 2x2 of 2x3 rijstroken uitgevoerd. Ze worden opgedeeld in de "troncales", de noord-zuidroutes, en de "transversales", de oost-westroutes. Dit grid is niet erg dicht, er zijn slechts 10 hoofdroutes en 2 aftakkingen (E25A en E45A). De twee grootste steden van Ecuador, Guayaquil en Quito, worden elk door maar één vía primaria ontsloten. Diverse kleinere steden zijn belangrijker knooppunten in het Ecuadoraanse wegennet dan de grootste steden Guayaquil en Quito.

No. naam route lengte
Troncal Insular Baltra - Puerto Ayora 38 km
Transversal Frontizera San Lorenzo - Nueva Loja - Puerto El Carmen de Putumayo 453 km
Troncal del Pacífico Mataje - Esmeraldas - Salinas 741 km
Transversal Norte Esmeraldas - Santo Domingo - Baeza - Puerto Francisco de Orellana 336 km
Troncal de la Costa Los Bancos - Santo Domingo - Quevedo - Machala - Zapotillo 664 km
Transversal Central Manta - Quevedo - Latacunga - Ambato - Puyo 438 km
Troncal de la Sierra Rumichaca - Quito - Ambato - Cuenca - Loja - Macará 781 km
Transversal Austral Salinas - Guayaquil - La Troncal - Azogues - Puerto Morona 649 km
Troncal Amazónica General Farfán - Nueva Loja - Puyo - Zamora 701 km
Transversal Sur Huaquillas - Arenillas - Catamayo - Loja - Zamora 224 km
Hoofdwegen in Ecuador

E5E10E15E20E25E30E35E40E45E50


Geschiedenis

In 1929 werd het Ministerio de Obras Públicas y Comunicaciones (MOPC) opgericht, in de beginjaren lag de focus vooral op de ontwikkeling van de landbouw en minder op dat van het wegennet. Het wegennet ontwikkelde zich nauwelijks tot in de tweede helft van de 20e eeuw, Ecuador bleef sterk achter bij veel andere Zuid-Amerikaanse landen. In 1984 werd het Ministerio de Obras Públicas opgericht. Vanwege de slechte staat van het Ecuadoraanse wegennet werd in 1996 de eerste concessie gegund om de Carretera Panamericana op te waarderen. Over een lengte van 560 kilometer werden 9 tolstations gebouwd die het onderhoud en uitbreiding van de weg moesten bekostigen. Vanaf 2001 werd een groot aantal PPS concessies gegund om het nationale wegennet te moderniseren. Hierna is in relatief korte tijd het hoofdwegennet van Ecuador in goede staat gebracht, het land Ecuador ging van één van de minst ontwikkelde wegennetten in Latijns-Amerika naar een relatief acceptabel wegennet. Het huidige Ministerio de Transporte y Obras Públicas is in 2007 opgericht.

Wegbeheer

De nationale wegbeheerder is het Ministerio de Transporte y Obras Públicas (MTOP).[4] Het huidige ministerie werd in 2007 opgericht,[5] maar het eerste ministerie van publieke werken dateert van 1929. Daarnaast zijn er wegen in het beheer van de provincies en de kantons.

Wegklassen

Het Red Vial Estatal (RVE) bestaat uit twee wegklassen;

  • Vías primarias: de belangrijkste hoofdwegen, aangegeven met een blauw schild (12 routes, 66% van het RVE)
  • Vías colectoras: de verzamelroutes die aansluiten op de hoofdwegen, aangegeven met een groen schild (43 routes, 33% van het RVE)

Tolwegen

In Ecuador is een groot deel van de doorgaande wegen een tolweg onder concessie. In 2017 was 1.468 kilometer weg onder concessie met tolheffing.[6] In 1996 en 1998 zijn de eerste concessies gegund voor de modernisatie van het Ecuadoraanse wegennet, sinds 2001 wordt in het land tol geheven.

Wegnummering

Red Vial Estatal

Een primaire hoofdweg.
Een secundaire hoofdweg.

Het hoofdwegennet van Ecuador is opgedeeld in primaire en secundaire wegen, waarbij de primaire wegen één of twee cijfers hebben. De nummering is vergelijkbaar met het Amerikaanse Interstate Highway systeem, met x5 nummers die noord-zuid lopen en x0 nummers die oost-west lopen. Overige 2-cijferige nummers zijn secundaire wegen, die ook 3 cijfers kunnen hebben.

Alle wegnummers hebben de prefix E, met een Amerikaans aandoend wegnummerschild. Enkele nummers hebben ook een suffix, bijvoorbeeld E25A. Van de primaire wegen zijn de even nummers een "transversal", een oost-westroute. De oneven nummers zijn een "troncal", een noord-zuidroute.

Primaire nummers hebben een blauw achtergrondschild met een rood kader. Secundaire nummers hebben een groen achtergrondschild met eveneens een rood kader. In het schild staat tevens de naam van het land - Ecuador - aangeduid.

Red Vial Provincial

Er is tevens een provinciaal wegennet, die voornamelijk een tertiaire en lokale functie hebben.

Red Vial Cantonal

De laagste weglaag zijn de cantonale wegen, die in het beheer zijn van de gemeenten. Dit zijn doorgaans stedelijke wegen met enkel een lokale functie.

Referenties

Wegen van Zuid-Amerika

ArgentiniëBoliviaBraziliëChiliColombiaEcuadorGuyanaParaguayPeruSurinameUruguayVenezuela