Egypte

Uit Wegenwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
مصر‎ Miṣr
Hoofdstad Cairo
Oppervlakte 1.002.450 km²
Inwonertal 110.000.000
Lengte wegennet 47.500 km
Lengte snelwegennet 2.531 km[1]
Eerste snelweg ?
Benaming snelweg ?
Verkeer rijdt rechts
Nummerplaatcode ET

Egypte (Arabisch: مِصر‎ Miṣr) is een groot land in het noorden van Afrika en het uiterste westen van Azië. Het land is met 110 miljoen inwoners het op twee na meest bevolkte land van het continent. Het land is circa 25 keer zo groot als Nederland. De hoofdstad is Cairo.

Inleiding

Geografie

Egypte ligt voornamelijk in het noorden van Afrika, waarbij de Sinai in Azië ligt. Het Suezkanaal vormt de grens tussen beide continenten. Naar het noorden ligt de Middellandse Zee, naar het oosten de Rode Zee. Egypte grenst in het westen aan Libië, in het zuiden aan Sudan en in het oosten aan Israël. De Hala'ib-driehoek in het zuidoosten is een betwist gebied tussen Egypte en Sudan, maar staat onder controle van Egypte. De Rode Zee splitst zich rond de Sinai in de Golf van Suez en de Golf van Aqaba, die het land van Saudi-Arabië scheidt. Egypte meet circa 1.050 kilometer van noord naar zuid en 1.200 kilometer van oost naar west.

Door Egypte stroomt de rivier de Nijl (en-Nīl) van zuid naar noord en splitst zich ten noorden van de hoofdstad Cairo in de Nijldelta. De vallei van de Nijl en de Nijldelta zijn de enige intensief gecultiveerde gebieden van Egypte, de rest van het land bestaat hoofdzakelijk uit onbewoonde woestijn, met her en der wat oases. Het Moerismeer bij Faiyum ligt 43 meter beneden zeeniveau. In het noordwesten van Egypte ligt de Qattara-depressie dat 133 meter beneden zeeniveau ligt. De hoogste bergen van Egypte bevinden zich in de Sinai en de ruime kustregio van de Rode Zee. De 2.629 meter hoge Gebel Katherîna in het zuiden van de Sinai is het hoogste punt van Egypte. Tussen de Nijl en de Rode Zee bevinden zich bergen met toppen tot 1.900 meter. In het zuidwesten in de Sahara liggen plateaus van circa 1.000 meter boven zeeniveau.

Egypte heeft enkele grote meren. De stuwdam van Aswan heeft het Lake Nasser gecreëerd, een 550 kilometer lang reservoir dat deels in Sudan ligt. Ten westen van het Lake Nasser in de Sahara liggen de grote Toshka Lakes, dat bewatert wordt vanaf het Lake Nasser en pas vanaf 1998 begon te groeien. Het groeide uiteindelijk uit tot één groot meer van meer dan 1.300 km². De Fayumdepressie kent ook enkele grote meren. Langs de Middellandse Zee liggen enkele grote meren die op lagunes lijken, met name in het gebied van de Nijldelta, maar ook in het noorden van de Sinai.

Het land heeft een heet en zeer droog woestijnklimaat, met hoge temperaturen gedurende het hele jaar. In Cairo valt gemiddeld 25 mm regen per jaar, hoofdzakelijk in de winter. Van april tot oktober regent het gemiddeld minder dan 1 dag per maand. Egypte is het zonnigste land ter wereld, sommige regio's zijn praktisch het gehele jaar wolkenloos. In de directe omgeving van de Middellandse Zeekust valt wat meer neerslag, tot 200 mm per jaar aan toe. In de hoger gelegen delen van de Sinai valt in de winter soms sneeuw. Sneeuw komt in Cairo praktisch nooit voor. De gemiddelde maximumtemperatuur varieert van 20 °C in de winter tot 35 °C in de zomer, alhoewel temperaturen van meer dan 40 °C geen uitzondering zijn. De Middellandse Zeekust heeft een wat minder heet klimaat door een lichte zeebries. Het zuiden van Egypte is in de zomer ondraaglijk heet, in Luxor ligt de gemiddelde maximumtemperatuur 7 maanden van het jaar tussen 35 en 41 °C. De gemiddelde jaarneerslag in Asyut is 0 mm.

Economie

Egypte was in de 20e eeuw lange tijd een planeconomie, maar ging eind jaren '90 over in een markteconomie. De economische groei van Egypte sinds 2000 is substantieel, al is dit deels toe te schrijven aan de zeer snelle bevolkingsgroei. Het land was in 2015 de 40e economie van de wereld en is een regionale macht. Het Egyptische leger is het grootste in het Midden-Oosten en een belangrijke pijler van de economie. Het land ontvangt militaire en economische steun van de Verenigde Staten. Egypte heeft weinig landbouwgebieden om de grote bevolkingsomvang van voedsel te voorzien: het land moet het grootste deel van het voedsel importeren. Verwoestijning is een probleem, alhoewel er her en der in de woestijn irrigatieprojecten zijn opgezet. De economie is sterk afhankelijk van de rivier de Nijl, zonder de Nijl zou het land volledig uit onvruchtbare woestijn bestaan.

Anders dan veel landen in het Midden-Oosten heeft Egypte niet dergelijk grote olie- en gasvoorraden. De energiesector omvat minder dan 10 procent van het BNP. Olie is vooral gevonden in de Golf van Suez en gas in de Nijldelta, de westelijke woestijn en voor de kust in de Middellandse Zee. De olieproductie neemt af terwijl de gasproductie stijgt. De economie is daarnaast afhankelijk van de (maak)industrie, met name textiel. De bouwsector is groot vanwege de snelgroeiende bevolking. Rondom Cairo zijn enorme stadsdelen in de woestijn aangelegd. Het toerisme speelt een belangrijke rol in Egypte, zowel voor strandvakanties aan de Rode Zee als ook culturele vakanties rond Cairo en in de Nijlvallei. De toeristenindustrie fluctueert sterk vanwege de frequente onrust en terroristische aanslagen.

Demografie

stad inwonertal
Cairo 10.100.000
Giza 9.200.000
Alexandria 6.050.000
Shubra El Kheima 1.099.000
Port Said 818.000
Suez 744.000

Egypte heeft een zeer snelgroeiende bevolking. Vlak na de Tweede Wereldoorlog had het land zo'n 18 miljoen inwoners. Dit groeide naar meer dan 30 miljoen inwoners in de jaren '70 en meer dan 60 miljoen inwoners na 2000. In 2022 telde het land circa 107 miljoen inwoners. Overbevolking is een serieus probleem, 99% van de inwoners wonen op 5% van de landoppervlakte, hoofdzakelijk in de Nijldelta en de Nijlvallei. De hoofdstad Cairo is ernstig overbevolkt en in de woestijn ten westen en oosten van de stad zijn na 2000 zeer grote uitbreidingswijken gerealiseerd, die nog groter zijn dan het traditionele Cairo. Egypte is voornemens een nieuwe hoofdstad ten oosten van Cairo te bouwen.[2]

De hoofdstad van Egypte is Cairo, tevens de grootste stad met circa 10 miljoen inwoners en een agglomeratie van 21,9 miljoen inwoners. De voorstad Giza is met 9,2 miljoen inwoners de tweede stad van Egypte. Alexandria is de grootste kustplaats met ruim 6 miljoen inwoners. De aan de uiteinden van het Suezkanaal gelegen steden Port Said en Suez zijn de andere steden met meer stedelijke gebieden met meer dan 1 miljoen inwoners. De grootste stad in het zuiden van Egypte is Luxor. De woestijn is buiten de regio Cairo zeer dunbevolkt, grote delen zijn nagenoeg onbevolkt in het westen en oosten van Egypte. Langs de Rode Zee zijn wel enkele grote toeristensteden ontwikkeld, zoals Sharm el-Sheikh en Hurghada.

Egypte heeft een jonge bevolking, meer dan 30% van de bevolking is jonger dan 14 jaar en slechts 4% is ouder dan 65 jaar. Egypte heeft relatief weinig minderheden. Het overgrote deel van de bevolking zijn etnische Egyptenaren. De belangrijkste minderheden zijn bedoeïenen in de Sinai en Nubiërs in het zuiden. In Egypte spreekt men de Egyptische variëteit van het Arabisch, met het Arabische schrift. De spreektaal is Egyptisch Arabisch, terwijl de schrijftaal standaard Arabisch is. Het Engels is de belangrijkste buitenlandse taal, het Frans wordt soms gesproken.

Geschiedenis

Egypte is één van de oudste natiestaten in de wereld en gaat millennia terug in de tijd. In tegenstelling tot andere volkeren zijn de Egyptenaren weinig gemigreerd naar andere gebieden, hun thuisland was altijd de Nijlvallei en de Nijldelta. Er zijn bijzonder veel archeologische vindplaatsen in Egypte, het land is bekend vanwege de tempels, pyramides en de Sphinx bij Giza. In de loop der jaren heeft het land onder bestuur gestaan van buitenlandse mogendheden, zoals Perzen, Grieken, Arabieren, Ottomanen en als laatste de Britten. Egypte was een Brits protectoraat tussen 1914 en 1922. Het land bleef daarna lange tijd onder Britse invloed staan, de Tweede Wereldoorlog werd ook in het westen van Egypte gevochten, eerst tussen de Britten en Italianen, later met de Duitsers. De laatste Britse militairen verlieten het land in 1954.

In 1954 kwam Nasser aan de macht, die in 1956 het Suezkanaal nationaliseerde, waarna de Suezcrisis plaatsvond. Israël, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk probeerden het Suezkanaal weer onder westerse controle te krijgen, maar werden door de Verenigde Staten en de Sovjetunie gedwongen hun invasie te staken. Tussen 1958 en 1961 vormden Egypte en Syrië kortstondig een unie, de Verenigde Arabische Republiek. Het was ook in associatie met Noord-Jemen. De Egyptische invloed in Jemen is altijd groot geweest. In de jaren '60 stond Egypte sterk onder invloed van de Sovjetunie. In 1967 volgde de Zesdaagse Oorlog, waarbij Israël de Sinai bezette. In 1970 overleed Nasser en werd Sadat de president van Egypte. Sadat richtte zich meer op de Verenigde Staten, en in 1973 werd de Yom Kippur-oorlog uitgevochten. Eind jaren '70 was Egypte het eerste Arabische land dat de betrekkingen met Israël normaliseerde en kreeg in ruil daarvoor de Sinai terug. In 1981 werd Sadat vermoord door een islamitische extremist. Hij werd opgevolgd door Mubarak, die het buitenlandbeleid van Sadat voortzette, maar de betrekkingen met andere Arabische landen verbeterde. Het land onderging een zeer snelle bevolkingsgroei, met name rond de hoofdstad Cairo. Terroristische aanslagen kwamen vanaf de jaren '80 vaker voor. In 2011 moest Mubarak zijn functie neerleggen na langdurige protesten. Daarna werden de eerste democratische verkiezingen in de geschiedenis van Egypte gehouden, waarna president Morsi aan de macht kwam. Hij werd in 2013 afgezet door het Egyptische leger. Sinds 2014 is el-Sisi de president van Egypte. Het land heeft te maken met voortdurende onrust, met name in de Sinaï.

Wegennet

   Autosnelweg
   Hoofdweg

In 2008 beschikte Egypte over een netwerk van 99.829 kilometer weg, wat op dat moment voor 83,1% verhard was, wat neer kwam op circa 83.000 kilometer. Van dit netwerk wordt 23.445 kilometer door de nationale overheid beheerd. In 2009 was het centraal beheerde wegennet opgedeeld in 395 kilometer expressway, 15.002 kilometer primary road en 8.189 kilometer secondary road. Het aantal kilometers autosnelweg is nadien echter drastisch toegenomen.

Hoofdwegennet

Het wegennet van Egypte is relatief uitgebreid in de dichtbevolkte gebieden, maar grote delen van het land worden niet door wegen bediend, met name buiten de Nijlvallei en de kusten. Langs de Nijl lopen aan beide zijden twee traditionele noord-zuidroutes, die echter niet de grens met Sudan bereiken, de wegen houden op bij Aswan aan het Nassermeer. De weinige doorgaande wegen in de woestijn zijn doorgaans wel geasfalteerd, maar de kwaliteit en breedte varieert sterk. In de Nijldelta ligt een uitgebreid wegennet, en langs de noordkust loopt één oost-westroute. Ook in de Sinaiwoestijn lopen een aantal oost-westroutes. Er loopt een lange noord-zuidroute langs de kust van de Rode zee, met een aantal oost-westverbindingen naar de Nijlvallei.

In de woestijn tussen Cairo en het Suezkanaal zijn een aantal van de breedste wegen ter wereld aangelegd, met enkele wegen die rond 30 rijstroken hebben. Hier ligt een groot netwerk van zeer brede autosnelwegen. Diverse autosnelwegen in Egypte hebben lange parallelstructuren, waarbij er vaak 2x4 of 2x5 rijstroken op de hoofdrijbanen liggen en 2x3 of soms 2x4 rijstroken op de parallelrijbanen. Veel invalswegen van Cairo tellen 16 of 18 rijstroken. Met name in de woestijn ten oosten van Cairo is zeer grootschalige nieuwe infrastructuur aangelegd om nieuwe satellietsteden te ontsluiten. Deze infrastructuur is deels nog grootschaliger dan in landen aan de Perzische Golf. De Cairo - Red Sea Road is vermoedelijk de breedste weg ter wereld, met deels 2x15 rijstroken.

Bruggen en tunnels onder Suezkanaal

De Suez Canal Bridge.

Lange tijd was er slechts één brug over het Suezkanaal, de kolossale Suez Canal Bridge. Er zijn daarnaast drie dubbelbuizige tunnels onder het Suezkanaal, ten zuiden van Port Said, ter hoogte van Ismailia en ten noorden van Suez. Daarnaast zijn er bij deze steden een aantal drijvende pontonbruggen die opzij gedraaid worden bij de passage van schepen. Deze zijn allemaal in de periode 2017-2019 aangelegd en hebben waarschijnlijk een functie voor noodsituaties. Naast de pontonbruggen zijn er ook een aantal veerdiensten, veelal bij Port Said, Ismailia en Suez.

De tunnels worden gekenmerkt door de zeer grootschalig uitgevoerde opstelterreinen bij de tolstations, vermoedelijk om vrachtverkeer te controleren.

Van noord naar zuid zijn er de volgende verbindingen:

De in 1981 opengestelde Ahmed Hamdi Tunnel bij Suez was lange tijd de enige vaste wegverbinding die het Suezkanaal kruiste. Dit was een enkelbuizige tunnel met tegenverkeer. In 2014 is het kolossale Suez Canal Area Development Project gelanceerd. Hieronder viel de gedeeltelijke verdubbeling van het Suezakanaal, en de bouw van 5 nieuwe tunnelbuizen, op 3 locaties, in de periode 2017-2021. Bij Port Said en Ismailia zijn in 2019 twee dubbelbuizige tunnels in gebruik genomen en in 2021 werd een tweede buis bij de Ahmed Hamdi Tunnel in Suez geopend.

Wegkwaliteit

Een relatief groot aandeel van de wegen in Egypte zijn geasfalteerd. Alle plaatsen van enig belang kunnen via geasfalteerde wegen bereikt worden. De kwaliteit van het wegdek is vaak matig, op nieuwe wegen goed tot uitstekend. Echt slecht wegdek komt wel voor, maar is niet zo slecht als veel andere landen in Afrika. Omdat het bijna nooit regent hebben de wegen minder te lijden onder het klimaat. De wegmarkering is echter vaak weggesleten en reflectorpaaltjes ontbreken op tal van wegen, zodat rijden in het donker op het platteland gevaarlijk is. In de periode 2014-2018 is het wegennet van Egypte significant gemoderniseerd.[3]

Grensovergangen

Egypte heeft lange landsgrenzen, maar slechts een beperkt aantal grensovergangen. De grenzen met Libië en Sudan lopen door onherbergzaam gebied met nauwelijks wegen. Met alle buurlanden zijn grensovergangen. Sinds 1982 zijn twee grensovergangen met Israël in gebruik. De enige grensovergang voor toeristen is bij Taba, niet ver van Eilat. De hoeveelheid auto's die de grens kruist is beperkt. Israëlische personenauto's mogen alleen in Egypte rondrijden als er een tijdelijk kenteken op komt en een belasting betaald wordt. Bovendien mag men alleen in de Sinaï rijden. Er is een grensovergang bij Nitzana voor vrachtverkeer.

Er is één grensovergang met de Gazastrook, bij Rafah. Egypte houdt deze grensovergang veelal gesloten. De enige grensovergang met Libië is bij Sallum. Dit is een groot en modern grenscomplex en ligt op de kustroute langs de Middellandse Zee naar Tobruk. Omstreeks 2017 is nabij Siwa een dual carriageway tot de grens met Libië gebouwd, die echter geen grensfaciliteiten heeft. Er zijn twee functionele grensovergangen met Sudan, ten westen en oosten van Lake Nasser. De oostelijke grensovergang opende in 2014. De westelijke grensovergang bij Argeen opende in 2016. Daarvoor ging het verkeer via een veerdienst over Lake Nasser naar Wadi Halfa. Aan beide kanten gaat een geasfalteerde weg dieper Sudan in. Er is een grenscomplex aan de kant van de Rode Zee in de betwiste Hala'ibdriehoek. Onduidelijk is of deze in gebruik is, aangezien Sudan dit niet als haar grens erkent. Er zijn tevens veerdiensten over de Rode Zee naar Saudi-Arabië en van Taba naar Aqaba in Jordanië.

Highways in Egypte

1 2 3 4 5 6 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59


Geschiedenis

Het wegennet van Egypte is voornamelijk vanaf de jaren '30 ontwikkeld toen het land onder Brits bestuur stond. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd er in het westen van Egypte gevochten tussen het Britse leger en het Duitse leger, maar de infrastructuur liep weinig schade op omdat in deze regio nauwelijks bruggen waren. De gevechten concentreerden zich voornamelijk rond een stuk geasfalteerde weg van El Alamein tot de Libische grens, dit was destijds de enige geasfalteerde weg in het westen van Egypte.

In de jaren '50 is het wegennet van Egypte uitgebreid, met name in de delta van de Nijl is een dicht wegennet aangelegd, dat echter weinig hoogwaardig was uitgebouwd. Reizen over de weg was tijdrovend vanwege de vele steden waar verkeer doorheen moest. De bouw van infrastructuur in de Nijldelta was lastig vanwege de vele bruggen die noodzakelijk waren. In de jaren '60 ging het economisch slecht met Egypte en werd het wegennet nauwelijks ontwikkeld. Vanaf de jaren '70 kreeg Egypte veel militaire en financiële steun van de Verenigde Staten. Diverse wegenprojecten zijn met Amerikaanse steun aangelegd. Vanaf de jaren '80 begon de regio Cairo overbevolkt te raken, mede door de zeer snelle bevolkingsgroei. Het wegennet werd maar beperkt ontwikkeld. Eind jaren '80 werd begonnen met de Ring Cairo, de eerste snelweg van Egypte. De bouw vorderde gedurende de jaren '90 en tegen 2000 was de ringweg voltooid. Tevens werden tal van radiale verbindingen naar andere steden verdubbeld naar een substandaard snelweg. Ook is toen een nieuwe dubbelbaans weg aangelegd tussen Cairo en Luxor, ten westen van de Nijl, maar een echte snelweg is dit niet. Na 2000 werd er verder geïnvesteerd in het wegennet, met name door verdubbelingen van bestaande wegen. In 2001 opende de enorme Suez Canal Bridge. Grote projecten vanaf 2010 waren de Regional Ring Road rond Cairo en de Cairo - Asyut Expressway door de woestijn. Tevens zijn de Cairo - Alexandria Desert Road en Cairo - Ismailia Desert Road verbreed en gemoderniseerd. Het secundaire wegennet in de ruime regio rond Cairo is vanaf 2005 significant uitgebreid voor grootschalige nieuwe stadsuitbreidingen in de woestijn.

In 2014 werd het 'National Roads Project' gelanceerd, een project om 3.300 kilometer nieuwe wegen aan te leggen. Dit zijn grotendeels autosnelwegen of dual carriageways, zowel in de regio rond Cairo, als richting de Suezkanaalzone, in de westelijke Sinai en ook elders in Egypte.

In 2016 lanceerde president Sisi de 'Egypt Vision 2030', waarin het land in 15 jaar tijd sterk moest gaan ontwikkelen. Onderdeel hiervan was een ongekend groot bouwprogramma van nieuwe wegen. Rond Cairo zijn in de periode 2016-2020 twee nieuwe ringwegen aangelegd, de Middle Ring Road en de Regional Ring Road. Daarnaast is een groot aantal nieuwe wegen aangelegd in de periferie rond Cairo, met name in de woestijn ten oosten van de stad, waar zeer grootschalige nieuwbouwprojecten zijn uitgevoerd om de druk op het oudere deel van Cairo te verlichten. Er is een grid van dubbelbaans wegen en autosnelwegen aangelegd tussen Cairo en het Suezkanaal. Ook prominent was een nieuwe autosnelweg met 2x5 rijstroken tussen Cairo en Aïn Sokhna, de Cairo - Red Sea Road.

Tevens is de infrastructuur in de kanaalzone significant opgewaardeerd, met een aantal nieuwe tunnels onder het Suezkanaal en nieuwe wegen parallel aan het kanaal. Hierbij is ook de sprong over het Suezkanaal gemaakt in de Sinaï. In de periode 2019-2020 is circa 1.200 kilometer dubbelbaans weg aangelegd in de Sinaï, waaronder een nieuwe weg met 2x3 rijstroken van Suez naar Sharm el Sheikh en een aantal 2x2 wegen door het binnenland van de Sinaï, naar Taba en Dahab. In tegenstelling tot de wegen in de regio rond Cairo zijn dit geen volwaardige autosnelwegen, maar functioneren de-facto wel zo omdat ze door woestijngebied voeren.

Autosnelwegen

De Cairo - Alexandria Desert Road.

In de Nijldelta en rond Cairo ligt een vrij groot snelwegennet, van circa 1.200 kilometer lengte. Vanuit Cairo lopen vier snelwegen, die zich uiteindelijk splitsen in zes snelwegen naar El Alamein, Alexandria, Tanta, Dumiat, Port Said en El Suez. Rondom Cairo ligt een 90 km lange ringweg die 2x4 rijstroken telt.[4] Tevens is een tweede, 400 kilometer lange Regional Ring Road in ontwikkeling die ook 2x4 rijstroken telt. Vanuit Cairo lopen geen echte snelwegen door het dichtbevolkte Nijldal, wel 2x2 wegen die her en der op een snelweg lijken. In dit gebied worden ook nieuwe snelwegen aangelegd, soms met een brug over de Nijl. Het aantal bruggen over de Nijl is echter beperkt. Op veel autosnelwegen is het middels U-bochten mogelijk te keren. Rondom de hoofdstad ligt de Ring Cairo, die 110 kilometer lang is en geheel 2x4 rijstroken telt. Een veel modernere snelweg is de 306 kilometer lange Cairo - Asyut Expressway.

Een groot deel van de snelwegen zijn feitelijk dual carriageways, en geen echte autosnelwegen. De modernste snelwegen zijn de Ring Cairo, de Regional Ring Road, de Cairo - Asyut Expressway, de Cairo - Red Sea Road, de bypass van Tanta als onderdeel van de Tanta - Alexandria Road en de Cairo - Alexandria Desert Road. De overige "snelwegen" zijn te substandaard, weliswaar met 2x2 rijstroken, maar zonder echte ongelijkvloerse aansluitingen.

In het verleden zijn dual carriageways en 'snelwegen' aangelegd zonder consistente ontwerpeisen. Veel wegen worden veel intensiever benut dan waar ze op ontworpen zijn, met name wegen door de steden. Sinds 2005 worden modernere snelwegen aangelegd, met consistente layout, moderne ongelijkvloerse aansluitingen en vluchtstroken.

In 2023 zijn in de woestijn ten oosten van Cairo een aantal wegen met circa 30 rijstroken aangelegd.

Autosnelwegen in Egypte

Ring CairoMiddle Ring RoadRegional Ring RoadCairo - Banha MotorwayCairo - Marsa Matruh MotorwayCairo - Tanta RoadCairo - Suez RoadCairo - Alexandria Desert RoadCairo - Ismailia Desert RoadCairo - Red Sea RoadIsmailia - Port Said RoadSadat City - El Alamein RoadTanta - Alexandria RoadTanta - Dumiat RoadCairo - Asyut ExpresswayUpper Egypt Western Desert HighwayZafarana - Beni Suef Motorway30th of June MotorwayEl Sahel Road

26th of July Corridor6th October Bridge


Cairo

Zie ook Cairo.

In de steden is het verkeer extreem chaotisch met weinig hoogwaardige verbindingen. Rondom Cairo ligt een ringsnelweg die 2x4 rijstroken telt. Er zijn relatief veel bruggen over de Nijl, maar omdat de stad bijna 18 miljoen inwoners telt zijn deze ernstig overbelast. Een bekend punt is een complexe ongelijkvloerse kruising in het midden van het centrum. Vanuit het centrum loopt de 6th October Bridge als expressweg op viaducten naar het oosten. Het wegennet is ongeordend met ongelijkvloerse wegen die ineens overgaan in wegen met verkeerslichten die vaak niet werken. Verder buiten Cairo in de satellietsteden is een meer geordend en beter uitgebouwd wegennet, waaronder de Regional Ring Road.

In 1993 begon de bouw van New Cairo City, een nieuwe stad in de woestijn ten oosten van Cairo zelf. Voor 2000 waren dit vooral nieuwe stadswegen maar nog geen grootschalige stadsuitbreiding, dat volgde vooral in de periode 2000-2010. Vanaf 2016 werd nog weer ten oosten daarvan een veel groter project ontwikkeld, waarbij een nieuwe stad van 30 bij 30 kilometer werd gebouwd rond de Regional Ring Road en tussen de Cairo - Suez Road en de Cairo - Ain Sokhna Road. In dit gebied werd zeer grootschalige infrastructuur ontwikkeld, met zeer grote autosnelwegen met 2x5 tot 2x7 rijstroken, soms ook met parallelrijbanen en zeer ruim vormgegeven klaverbladen. Ook werd een grid van brede stadswegen ontwikkeld. Deze stadsuitbreidingen zijn groter dan de oorspronkelijke stad Cairo.

De 6th October Bridge in Cairo.

Tol

In 1984 werd voor het eerst tolheffing geïntroduceerd, op de Cairo - Alexandria Desert Road. Voor autosnelwegen moet men vaak tol betalen. Tolstations zijn soms majesteus vormgegeven met klassieke architectuur.

Wegnummering

Het wegnummerschild dat soms aangegeven wordt.

In de jaren 90 is het huidige wegnummersysteem ingevoerd. De nummering loopt radiaal vanuit Cairo, en hogere nummers lijken te zijn gezoneerd. Er is geen prefix bekend en wegnummers worden sowieso zelden aangegeven.

Routes

  • 1 Cairo - Alexandria 203km
  • 2 Cairo - Aswan 907km (Nile Valley Road)
  • 3 Cairo - Suez - Elat (IL) 385km
  • 4 Cairo - Port Said 181km
  • 5 Tanta - Port Said 168km
  • 6 Ring Cairo
  • 10 Cairo - El Kharga 1056km
  • 11 Cairo - Alexandria 239km
  • 12 Qalyub - Kafr Boleen - 1
  • 13 Cairo - Tanta 74km
  • 14 Shibin el Kôm (13) - Zifta (49)
  • 15 El Bâgur (13) - El Brigat (12)
  • 16 El Khatatba (12) - 11 (zuidelijk van Sadat City)
  • 17 Kafr Boleen (13) - Damanhour (01)
  • 18 Damanhour (01) - Abu-el-Matâmir - 11
  • 19 Matrouh (01) - Siwa - Libië
  • 20 Gizeh - Assiut 345km (Nile Westbank road)
  • 21 Cairo - El Qasr 571km (Nile Eastbank road)
  • 22 Gizeh - Beni Suef 108km
  • 23 Maadi (21) - Ain Sukhna (24)
  • 24 Ismailiya - Halaib 1117km
  • 25 Assiut - Baris 322km
  • 26 El Burumbul - Zafarana 168km
  • 27 Beni Mazar - Ras Garib 253km
  • 28 Qena - Bur Safaja 161km
  • 29 Qus - El Quseir 183km
  • 30 El Kantara - Rafah (IL) 199km
  • 31 Ismailiya - Nizzana (L) 226km
  • 32 Baloza (30) - Râs Sudr (34)
  • 33 El Arish - Abu Suweira 235km
  • 34 El Kantara - Sharm el Sheik 474km
  • 35 Elat (IL) - Sharm el Sheik 233km
  • 36 Wadi Feran (34) - Nuweiba (35)
  • 37 03 westelijk van Ras el Nuqb - Nuweiba (35)
  • 38 ?
  • 39 Bir el Abd (30) - 33
  • 40 Benha - Zagazig 34km
  • 41 Cairo - Abu Hammad 63km
  • 42 Zagazig - Ismailiya 83km
  • 43 Benha - El Mansura 78km
  • 44 El Mansura (43) - El Matariya
  • 45 Zagazig - El Mansura 51km
  • 46 Shirbine (43) - Kafr Saqr (47)
  • 47 El Simbalawein - Abu Kebir 28km
  • 48 Faqus (42) - El Gamaliya (44)
  • 49 Tanta - Ismailiya 146km
  • 50 Damanhur - Shirbin 122km
  • 51 Talkha (05) - Bilqas (50)
  • 52 El Mahala el Kubra (52) - Kafr el Sheikh (50)
  • 53 Bilqas (50) - Baltim
  • 54 Tanta - Khafr el Sheik 47km
  • 55 Sallum - Alexandria 507km
  • 57 Damanhour - Rashid (58)
  • 58 Rosetta - Alexandria 56km
  • 59 Idfina (57) - Kafr el Dawâur (01)

Bewegwijzering

De bewegwijzering in Egypte bestaat uit blauwe borden met witte letters maar is hoogstens adequaat. Bewegwijzering ontbreekt vaak en is soms alleen in het Arabisch. Op nieuwere wegen staat modernere bewegwijzering. Afritten worden hier bewegwijzerd met de afstand tot de afrit. Meertalige bewegwijzering heeft het Engels in een donkergele kleur, vergelijkbaar met Griekenland. Langs snelwegen staan kilometerpalen. Afstandsborden staan soms langs de wegen. Autosnelwegen worden met waarschuwingsborden aangegeven, ongebruikelijk vergeleken met andere landen.

Verkeersveiligheid

De verkeersveiligheid in Egypte wordt beschouwd als één van de slechtste in de wereld. Er zijn 43,2 verkeersdoden per 100 miljoen afgelegde kilometers in Egypte, tegen 0,9 in de Verenigde Staten en 0,7 in het Verenigd Koninkrijk.[5] Een probleem is roekeloos rijgedrag, een chaotisch verkeersbeeld, slecht onderhouden wegen, ontbrekende veiligheidsvoorzieningen en inadequate medische hulp op wegen. Meer dan 20 procent van de ongevallen komt door een klapband. Verkeersregels worden nauwelijks nageleefd of gehandhaafd. In 2008 zijn strengere verkeersregels geïmplementeerd om de verkeersveiligheid te vergroten. Soms worden snelheidscontroles gehouden. Er zijn op sommige wegen checkpoints van de politie. Pas vanaf 25 jaar mag men autorijden.

Maximumsnelheid

wegtype Vmax

De maximumsnelheid is 50 km/h binnen de bebouwde kom en 80 km/h buiten de bebouwde kom. Op dual carriageways mag doorgaans 90 km/h tot 100 km/h gereden worden, op enkele recenter gemoderniseerde of nieuw aangelegde snelwegen is 120 km/h de maximumsnelheid.[6]

Referenties

Wegen van Azië

AfghanistanArmeniëAzerbeidzjanBahrainBangladeshBhutanBruneiCambodjaChinaCyprusFilippijnenGeorgiëIndiaIndonesiëIrakIranIsraëlJapanJemenJordaniëKazachstanKoeweitKyrgyzstanLaosLibanonMaleisiëMaledivenMongoliëMyanmarNepalNoord-KoreaOmanOost-TimorPakistanPalestijnse gebiedenQatarRuslandSaudi-ArabiëSingaporeSri LankaSyriëTaiwanTadzjikistanThailandTurkijeTurkmenistanUzbekistanVerenigde Arabische EmiratenVietnamZuid-Korea

Wegen van Afrika

AlgerijeAngolaBeninBotswanaBurkina FasoBurundiCentraal-Afrikaanse RepubliekComorenDemocratische Republiek CongoRepubliek CongoDjiboutiEgypteEquatoriaal GuineaEritreaEthiopiëGabonGambiaGhanaGuineaGuinea-BissauIvoorkustKaapverdiëKameroenKeniaLesothoLiberiaLibiëMadagaskarMalawiMaliMarokkoMauritaniëMauritiusMozambiqueNamibiëNigerNigeriaRwandaSão Tomé en PríncipeSenegalSeychellenSierra LeoneSomaliëSudanSwazilandTanzaniaTogoTsjaadTunesiëUgandaWestelijke SaharaZambiaZimbabweZuid-AfrikaZuid-Sudan