Equatoriaal Guinea

Uit Wegenwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Guinea Ecuatorial
Hoofdstad Malabo
Oppervlakte 28.051 km²
Inwonertal 1.469.000
Lengte wegennet 2.880 km
Lengte snelwegennet 205 km[1]
Eerste snelweg 2013
Benaming snelweg autopista / autovía
Verkeer rijdt rechts
Nummerplaatcode GQ

Equatoriaal Guinea (Spaans: Guinea Ecuatorial, Frans: Guinée équatoriale, Portugees: Guiné Equatorial), formeel de Republiek Equatoriaal Guinea, is een klein land in Centraal-Afrika. Het land bestaat uit een eiland en een deel vasteland rond de Golf van Guinea en is ongeveer ter grootte van twee derde van Nederland. Het land telt 1,4 miljoen inwoners en de hoofdstad is Malabo, alhoewel de nieuwe hoofdstad Ciudad de la Paz (voorheen bekend als Oyala) in aanbouw is. De grootste stad is Bata.

Inleiding

Geografie

Het land bestaat uit twee delen, het eiland Bioko, waar de voormalige hoofdstad Malabo op is gelegen, en een regio op het Afrikaanse vasteland dat Río Muni heet en aan Kameroen en Gabon grenst en 220 bij 130 kilometer meet. De nieuwe hoofdstad Ciudad de la Paz (voorheen: Oyala) is hier gelegen, evenals de traditionele stad Bata. Het eiland ligt 160 kilometer ten noordwesten van het vasteland in de Golf van Guinea.

Het eiland Bioko is bergachtig en bestaat voor een groot deel uit dichte jungle. De 3.011 meter hoge vulkaan Pico Basilé vormt het hoogste punt. Het eiland kent meerdere vulkanen. Op de noordkant van het eiland is de stad Malabo gelegen. Het eiland Bioko meet circa 70 bij 30 kilometer. Het ligt op 35 kilometer uit de kust van Kameroen.

Het vasteland van Equatoriaal Guinea heet ook wel río Muni en bestaat uit een vierkant stuk land dat zeer dichte jungle kent en voor 2015 nauwelijks ontgonnen was. Dit gebied is licht heuvelachtig, waarvan het land verder landinwaarts geleidelijk wat hoger ligt. Alhoewel dit gebied geen echte bergketens kent ligt het land deels wel hoger dan 1000 meter. Aan de Atlantische kust ligt de stad Bata, in het oosten ligt de nieuwe hoofdstad Ciudad de la Paz.

Equatoriaal Guinea heeft een tropisch klimaat met een droog en nat seizoen, waarbij de seizoenen op het eiland Bioko en het vasteland qua neerslag omgekeerd zijn van elkaar. Er valt veel neerslag, grotendeels 2000 tot 3000 mm per jaar, bovendien heerst er vaak dichte mist, in sommige plaatsen is nog nooit een wolkenloze dag geregistreerd. Dit zorgt ervoor dat het land een zeer klam klimaat heeft. De gemiddelde maximumtemperatuur in Bata ligt het hele jaar door tussen 29 en 31°C.

Demografie

In 1950 had Equatoriaal Guinea slechts 200.000 inwoners. Dit groeide gestaag tot meer dan een miljoen in 2010. Het land heeft twee grotere steden, Bata op het vasteland en Malabo op het eiland. Malabo was de hoofdstad, maar in het binnenland van río Muni is de nieuwe hoofdstad Ciudad de la Paz aangelegd, dat in de planfase ook wel bekend stond als Oyala. Deze stad is midden in de ondoordringbare jungle aangelegd.

De meeste inwoners van het land behoren tot de Bantu, waarvan de Fang de grootste etnische groep is. Zij woonden oorspronkelijk alleen op het vasteland maar zijn in de 20e eeuw in grote getale naar het eiland Bioko gemigreerd. De officiële talen van het land waren Spaans en Frans, in 2010 is daar het Portugees aan toegevoegd. Het Frans wordt echter niet gesproken door de bevolking, deze taal werd alleen officieel zodat het land kon toetreden tot de organisatie Francophonie. Daarnaast worden er veel inheemse talen gesproken.

Economie

Equatoriaal Guinea was van oudsher één van de minst ontwikkelde gebieden van Afrika, maar de sterk toenemende olie-inkomsten sinds midden jaren '90 zorgen voor grote overheidsbudgetten. De lokale bevolking profiteert echter nauwelijks van deze welvaart, alhoewel het BNP per inwoner op $ 32,800 ligt, één van de hoogste van Afrika, is het grootste deel van de bevolking straatarm. De inkomensongelijkheid in Equatoriaal Guinea is de hoogste ter wereld. De overheid kon dankzij olie-inkomsten grote projecten financieren, zoals nieuwe infrastructuur in de oude hoofdstad Malabo en de bouw van een compleet nieuwe hoofdstad in de jungle van río Muni, de stad Ciudad de la Paz. Daardoor heeft Equatoriaal Guinea na 2010 in korte tijd veel kilometers autosnelweg aangelegd, die vooral door de overheid en bedrijven gebruikt wordt.

Geschiedenis

Het eiland Bioko werd in 1472 voor het eerst door een Portugese ontdekkingsreiziger aangedaan. Het eiland werd twee jaar later door Portugal gekoloniseerd. Dit was één van de eerste Europese kolonies in dit deel van Afrika. In 1778 werd de kolonie afgestaan aan Spanje. Tussen 1778 en 1810 werd de kolonie bestuurd vanuit Buenos Aires, als onderdeel van het onderkoninkrijk van de Río de la Plata, ondanks dat het 8.000 kilometer verderop op een ander continent lag. In de eerste helft van de 19e eeuw had het Verenigd Koninkrijk een basis op Bioko vanwege de slavenhandel.

De Spanjaarden hebben echter het deel op het vasteland nauwelijks ontwikkeld en later in de 19e eeuw begon Frankrijk het binnenland van Afrika te koloniseren, ten koste van de oorspronkelijke rechten van Spanje over dit gebied. Na een verdrag in Parijs in 1900 hield Spanje de controle over de regio río Muni, slechts 26.000 km² van de oorspronkelijke 300.000 km² die in de 15e eeuw door Portugal aan Spanje was afgestaan. Begin 20e eeuw poogde Spanje om plantages in het gebied te ontwikkelen maar een probleem was een tekort aan arbeiders. Het eiland Bioko en río Muni werden pas in 1926 samengevoegd als één kolonie die Guinea Española heette. De economie was gebaseerd op de productie van koffie, gerund door arbeidsmigranten uit Liberia, Nigeria en Kameroen.

Na de Tweede Wereldoorlog veranderde de status drie maal. In 1959 kreeg het de status van provincie, in 1960 de status van Spaanse territorium en in 1968 verkreeg men onafhankelijkheid van Spanje. Kort na onafhankelijkheid verklaarde Macias Nguema zich president voor het leven en verbrak de banden met het westen. Equatoriaal Guinea haalde toen de banden met de Sovjetunie, Cuba en China aan, maar verwierp het Marxisme, in tegenstelling tot een aantal andere Afrikaanse landen in die tijd. De dictator Nguema hield er een bruut regime op na waaronder bijna een derde van de bevolking in een paar jaar om het leven kwam. In 1979 pleegde Teodoro Obiang een staatsgreep, zette zijn oom Nguema af en nam de macht over.

In 1995 werd olie ontdekt door het Amerikaanse bedrijf Mobil. De overheidsinkomsten namen daarna sterk toe, maar het land werd maar beperkt ontwikkeld, de meeste inkomsten vloeiden naar president Obiang en zijn naasten. Vanaf 2016 werd het de langst regerende dictator in Afrika.

Wegennet

Het continentale deel van Equatoriaal Guinea heeft een netwerk van autosnelwegen.

Er is weinig officiële informatie over het wegennet van Equatoriaal Guinea beschikbaar. Het nationale statistiekenbureau publiceert geen gegevens van de lengte van het wegennet.[2] Het ministerie van transport heeft geen informatie over wegbeheer.[3] Er zijn weinig details bekend van het wegennet van Equatoriaal Guinea. Het land is een dictatuur waar weinig buitenlanders komen. Goede satellietbeelden van Equatoriaal Guinea zijn zeldzaam, vanwege de ligging op de evenaar is het land bijna permanent bedekt onder bewolking.

In 2002 had Equatoriaal Guinea 0 kilometer verharde weg. Sindsdien is dit sterk verbeterd, circa 80% van de 2.800 kilometer wegen in het land zijn nu geasfalteerd. Het wegennet is relatief beperkt vanwege de geringe bevolkingsomvang. Over het eiland Bioko loopt een rondweg, die alleen het zuidelijk deel niet bedient. Op het vasteland loopt een hoofdweg vanaf Rio Benito via Bata naar de grens met Gabon bij Mongomo. Bij Ebebiyin is eveneens een grensovergang met Kameroen. In Equatoriaal Guinea zijn diverse autosnelwegen, die een autovía of autopista worden genoemd. Deze autosnelwegen zijn naar Spaans model aangelegd, compleet met Spaanse bewegwijzering en bebording. Het wegennet in Bata is niet bijzonder ontwikkeld, evenmin in Malabo. Rondom Bata ligt een nieuwe rondweg. Rond de nieuwe steden in het binnenland liggen uitgebreide netwerken van meerstrooks wegen en autosnelwegen, met een complete ringweg rond Mongomo die bijna tot in Gabon verloopt, evenals een gridstructuur rond Ciudad de la Paz. Op satellietbeelden is te zien dat de grote wegen in deze steden vrijwel geen verkeer hebben.

Autosnelwegen in Equatoriaal Guinea

Er is een autosnelweg aangelegd op het Afrikaanse vasteland vanaf Bata naar de grens met Gabon in het oosten, de Autovía Bata - Mongomo. Deze telt 2x2 rijstroken en heeft het uiterlijk van een Spaanse autovía. Er zijn weinig details van bekend. Tevens is een zijtak vanaf Mengomeyén naar Ebebiyin aan de grens met Kameroen aangelegd, die als de AP-1 bewegwijzerd is. Onduidelijk is wanneer deze is geopend. Een derde geplande autosnelweg is de Autovía Bata - Mbini. De maximumsnelheid op de AP-1 is 100 km/h.

Tolwegen

Veel wegen in Equatoriaal Guinea zijn tolwegen. Op alle verharde invalswegen van de hoofdstad Malabo zijn tolpoorten, evenals in de kuststad Bata.

Wegnummering

Er is zeer weinig bekend over een wegnummering in Equatoriaal Guinea. De autosnelweg van Bata naar Mongomo is als de AP-1 bewegwijzerd. Tussen Mengomeyen en Ciudad de la Paz is de autovía als de 'AV' aangegeven op kilometerpalen.

Bewegwijzering

De bewegwijzering is naar Spaans model, met witte borden met zwarte letters. Op autosnelwegen wordt exact dezelfde bewegwijzering als in Spanje gebruikt, zowel voor richtinggevende bewegwijzering als kilometerpalen als borden met 'Red de Carreteras del Estado' en de naam van autovías. Daarmee is het land het enige in Afrika dat bewegwijzering naar Spaans model heeft.

Maximumsnelheid

wegtype Vmax

De maximumsnelheid in Equatoriaal Guinea is vastgesteld in de Code de la Route, die door de lidstaten van CEMAC (Communauté Économique et Monétaire de l'Afrique Centrale) is vastgesteld. De maximumsnelheid bedraagt 60 km/h in de bebouwde kom en 110 km/h buiten de bebouwde kom, tenzij anders aangegeven.[4]

Referenties

Wegen van Afrika

AlgerijeAngolaBeninBotswanaBurkina FasoBurundiCentraal-Afrikaanse RepubliekComorenDemocratische Republiek CongoRepubliek CongoDjiboutiEgypteEquatoriaal GuineaEritreaEthiopiëGabonGambiaGhanaGuineaGuinea-BissauIvoorkustKaapverdiëKameroenKeniaLesothoLiberiaLibiëMadagaskarMalawiMaliMarokkoMauritaniëMauritiusMozambiqueNamibiëNigerNigeriaRwandaSão Tomé en PríncipeSenegalSeychellenSierra LeoneSomaliëSudanSwazilandTanzaniaTogoTsjaadTunesiëUgandaWestelijke SaharaZambiaZimbabweZuid-AfrikaZuid-Sudan