Filippijnen

Uit Wegenwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Pilipinas
Hoofdstad Manila
Oppervlakte 299.764 km²
Inwonertal 109.035.000
Lengte wegennet 39.590 km
Lengte snelwegennet 486 km[1]
Eerste snelweg 1968[2]
Benaming snelweg Expressway
Verkeer rijdt rechts
Nummerplaatcode RP

De Filippijnen / Filipijnen (Filipijns: Pilipinas) is een eilandengroep en land in Azië. Het land bestaat uit 7.107 eilanden en heeft een oppervlakte van 299.764 km², oftewel ruim 7 keer Nederland. De hoofdstad is Manila, de grootste stad is Quezon City. Het land telt 109 miljoen inwoners.

Inleiding

Naamgeving

Het land is in 1542 vernoemd naar Filips II van Spanje door de Spaanse ontdekkingsreiziger Ruy López de Villalobos. De naam was aanvankelijk 'Felipinas', later de República Filipina. In het Tagalog heet het land 'Pilipinas' en in het Engels 'Philippines'. In het Nederlands wordt de naam zowel als Filippijnen als Filipijnen geschreven.

Geografie

De eilandengroep ligt in het oosten van Azië, omgeven door een aantal zeeën, zoals de Zuid-Chinese Zee naar het westen, de straat van Luzon naar het noorden, de Filippijnenzee naar het oosten, de Celebeszee naar het zuiden en de Suluzee naar het zuidwesten. Het land ligt zo'n 1.200 kilometer ten oosten van Vietnam, 100 tot 500 kilometer ten noordoosten van Maleisië, ongeveer 400 kilometer ten noorden van Indonesië, 375 kilometer ten zuiden van Taiwan en 800 kilometer ten zuidoosten van China. Het heeft geen landgrenzen met andere landen.

De belangrijkste eilanden zijn Luzon, de Visayas en Mindanao. De hoofdstad Manila ligt op Luzon, en is onderdeel van Metro Manila, dat 11,5 miljoen inwoners telt. Quezon City is nog wat groter dan Manila, maar valt onder dezelfde agglomeratie. Van de 20 grootste steden liggen er 11 in de regio Metro Manila. De grootste steden buiten dit gebied zijn Davao, Cebu, Zamboanga en Antipolo.

De Filippijnen heeft meer dan 36.000 kilometer kustlijn. Het land bestaat voornamelijk uit vulkanische gebergten, bedekt met tropisch regenwoud. Mount Apo is het hoogste punt met 2.954 meter. Het land heeft weinig grote rivieren doordat de omvang van de eilanden relatief beperkt is. Natuurgeweld komt voor in de vorm van vulkaanuitbarstingen, aardbevingen en tyfoons.

Demografie

Het inwonertal van de Filippijnen groeide zeer snel gedurende de 20e eeuw. In 1900 woonden er slechts 7 miljoen mensen, gegroeid naar 20 miljoen in 1950 en meer dan 75 miljoen in 2000. In 2015 werd de grens van 100 miljoen inwoners bereikt. Er zijn tal van grote steden, waarvan veel in de National Capital Region rond Manila liggen. De grootste stad buiten deze regio is de zuidelijke stad Davao. Er zijn 20 steden met meer dan 500.000 inwoners. De helft van de bevolking woont op het eiland Luzon. De Filippijnen hebben een significante diaspora, vooral in de Verenigde Staten en het Midden-Oosten.

Het land heeft gevarieerde etniciteiten, de grootste groep vormen de Tagalog met circa 28%. De Filippijnen hebben veel regionale etniciteiten, vaak per eiland of eilandengroep, waarbij enkele grote eilanden meerdere etniciteiten hebben. In het land worden meer dan 180 talen gesproken, maar Filipino (Tagalog) is de overkoepelende taal in het land. Het Engels wordt ook relatief wijdverspreid gesproken, onder andere in de media.

Economie

De economie van de Filippijnen bestaat uit tegenstellingen, er is een redelijk grote middenklasse, maar ook een groot deel van de bevolking die arm is. In de jaren 60 golden de Filippijnen als het rijkste land van Azië na Japan, maar het bewind van Ferdinand Marcos zorgde voor een ineenstorting van de economie. De Filippijnen had omstreeks 2010 de 47e grootste economie in de wereld.

Geschiedenis

In 1521 bereikte de Portugese ontdekkingsreiziger Magellaan de Filippijnen in opdracht van Spanje. In 1543 kreeg de eilandengroep de naam Las Islas Filipinas, vernoemd naar Filip II van Spanje. Het duurde tot 1565 tot de eerste Spaanse nederzetting werd gesticht. De Filippijnen waren daarna ruim 300 jaar onderdeel van het Spaanse Rijk. Tussen 1896 en 1898 vond de Filippijnse revolutie plaats en werd de Eerste Filippijnse Republiek opgericht. Deze republiek was maar een kort leven beschoren omdat het feitelijk een transitie was van Spaanse overheersing naar Amerikaanse overheersing. De eilandengroep werd bezet door Japan tijdens de Tweede Wereldoorlog. Kort na de oorlog in 1946 verkregen de Filippijnen onafhankelijkheid van de Verenigde Staten. Tussen 1965 en 1986 werd het land geregeerd door Ferdinand Marcos, wat in 1972 uitmondde in een dictatuur. Het land werd geconfronteerd met natuurrampen en intern conflict gedurende de 20e eeuw.

Wegennet

In 2021 beschikte de Filippijnen over een national road network van 33.212 kilometer, dat voor bijna 99% is verhard. Het onverharde deel van het netwerk kromp van 11.070 kilometer in 2004 naar 445 kilometer in 2021. Ongeveer twee derde van de verharde wegen is uitgevoerd in beton, wat enigszins ongebruikelijk is.[3] Het wegennet wordt functioneel opgedeeld in 7.443 kilometer primary road, 15.031 kilometer secondary road en 11.878 kilometer tertiary road.[4]

Het wegennet van de Filippijnen is onderontwikkeld door het bergachtige terrein, overbevolkte steden en de verspreide geografie van het land. Rondom Manila liggen snelwegen, en een aantal radiale verbindingen naar andere steden op het eiland Luzon. De meeste hiervan zijn moderne tolwegen, veelal met een naam die afgekort wordt tot vier letters, zoals de North Luzon Expressway die de NLEx heet, en de Subic - Clark - Tarlac Expressway die de SCTEx heet. Rondom Manila ligt een overbelaste en substandaard ringweg, maar vanwege de kust en een groot meer is de agglomeratie amper te omzeilen. Op andere eilanden zijn geen snelwegen.

De eerste snelwegen zijn in de jaren 70 aangelegd, namelijk de eerste delen van de North Luzon Expressway en de South Luzon Expressway. De overige snelwegen zijn nieuwer. Vanaf de jaren 90 is op de South Luzon Expressway een tweede snelweg bovenop gerealiseerd, de Manila Skyway.

Wegbeheer

De nationale wegbeheerder is het Department of Public Works & Highways (DPWH).[5] Het DPWH ziet zijn oorsprong in het Department of War and Public Works dat in 1898 werd opgericht, op dat moment werden de Filipijnen door Spanje afgestaan aan de Verenigde Staten. Sinds 1981 gaat het agentschap onder de naam Department of Public Works & Highways.

DPWH beheerde in 2022 34.352 kilometer weg en 8.730 bruggen.[6]

De autosnelwegen zijn in het eigendom van het Department of Public Works & Highways, maar in dagelijks beheer onder concessie bij private bedrijven.

Expressways

Expressways in de Filippijnen

Cavite - Laguna ExpresswayCebu-Cordova Link Expressway (CCLEX) • Circumferential Road 5 (E5) • Epifanio de los Santos AvenueLaguna Lakeshore ExpresswayManila - Cavite Expressway (E3) • Metro Manila Skyway (E2) • Muntinlupa - Cavite ExpresswayNAIA ExpresswayNorth Luzon Expressway (E1) • North Luzon East ExpresswayNorth Luzon West ExpresswaySouth Luzon Expressway (E2) • Subic - Clark - Tarlac Expressway (E4) • Pangasinan Link Expressway (PLEX) • Pasig River Expressway (PAREX)Tarlac - Pangasinan - La Union Expressway (E1) • Central Luzon Link Expressway (CLLEx)


National primary roads

National primary roads in de Filippijnen


Asian Highways

Asian Highways in Filippijnen

AH26


Wegnummering

In de Filippijnen is in 2014 een wegnummeringssysteem van kracht geworden, met onderscheid tussen national primary roads en national secondary roads. Daarnaast zijn expressways apart genummerd met de prefix 'E'. National tertiary roads zijn niet genummerd omdat deze uitsluitend een lokale functie hebben.

Veruit de belangrijkste national primary road is de N1, die van Laoag aan de noordkust van Luzon tot Zamboanga op het zuidwestpunt van Minandao verloopt, via Manila, Tacloban en Davao.[7]

National primary roads hebben een één- of tweecijferig wegnummer. National secondary roads hebben een driecijferig wegnummer. Er is geen prefix op de bewegwijzering, maar in schrijftaal wordt de 'N' gebruikt.[8]

De N1 t/m N49 zijn belangrijke doorgaande wegen die drie of meer steden met elkaar verbinden. De N50 t/m N99 zijn hoofdwegen tussen twee steden. De N100 t/m N999 zijn secundaire wegen. Bijna alle nummers tussen N10 en N49 worden overgeslagen.

Routenummers

Zie lijst van national primary roads in de Filippijnen.

Bewegwijzering

De wegen zijn sterk op de Amerikaanse Interstate Highways gebaseerd, maar de bewegwijzering heeft meer overeenkomsten met de minder ontwikkelde systemen in Zuid-Amerika, zoals dat van Argentinië of Brazilië. Op nieuwere borden wordt clearview gebruikt, en er is duidelijk een vooruitgang in de bewegwijzering te zien tussen de verschillende generaties. De bewegwijzering bestaat uit groene borden met witte letters. Wegnummers worden niet aangegeven, men moet bedacht zijn op allerlei afkortingen die voor de snelwegnamen gebruikt worden.

Zie ook

Referenties

Wegen van Azië

AfghanistanArmeniëAzerbeidzjanBahrainBangladeshBhutanBruneiCambodjaChinaCyprusFilippijnenGeorgiëIndiaIndonesiëIrakIranIsraëlJapanJemenJordaniëKazachstanKoeweitKyrgyzstanLaosLibanonMaleisiëMaledivenMongoliëMyanmarNepalNoord-KoreaOmanOost-TimorPakistanPalestijnse gebiedenQatarRuslandSaudi-ArabiëSingaporeSri LankaSyriëTaiwanTadzjikistanThailandTurkijeTurkmenistanUzbekistanVerenigde Arabische EmiratenVietnamZuid-Korea