Franklin D. Roosevelt Drive

Reference Route 907L

Begin

New York

Einde

New York

Lengte

9 mi

Lengte

15 km

Route

1 Brooklyn-Battery Tunnel → Brooklyn

1 Battery Park

1 South Street

2 Brooklyn Bridge → Brooklyn

3 Manhattan Bridge

4 Grand Street

5 Houston Street

6 15th Street

7 20th Street

8 → Queens / Long Island

8 42nd Street

10 49th Street

11 53rd Street

12 Queensboro Bridge

13 71st Street

13 79th Street

14 96th Street

15 106th Street

16 116th Street

17 → Queens / Bronx

18 125th Street

Harlem River Drive → Harlem / Bronx

De Franklin Delano Roosevelt East River Drive of kortweg FDR Drive is een parkway in de Amerikaanse staat New York. De snelweg vormt een noord-zuidroute in Manhattan, het centrum van New York. De weg is verboden terrein voor vrachtverkeer. De weg varieert sterk in uiterlijk en is verhoogd, loopt op maaiveld en soms onder gebouwen en onder maaiveld. De snelweg is 15 kilometer lang.

Routebeschrijving

De snelweg begint aan West Street, op het zuidelijke puntje van Manhattan, in het Battery Park. Men duikt direct een tunnel in onder het Battery Park. De snelweg loopt hierna verhoogt, en loopt onder andere over Wall Street heen. Men kan de indrukwekkende Brooklyn Bridge al zien staan, waarna men er onderdoor rijdt. Hier is ook een knooppunt met de weg die over de Brooklyn Bridge naar Brooklyn gaat. Men kruist hierna de Manhattan Bridge, maar hiertoe zijn geen uitwisselingsmogelijkheden. Men komt langs Co-op village, een grote sociale woningbouw locatie. Hier kruist men de Williamsburg Bridge, een derde brugverbinding naar Brooklyn. De FDR Drive telt hier 2x3 rijstroken. Men kruist Houston Street, een belangrijke straat in zuidelijk Manhattan. Langs de snelweg staat een eindeloze rij aan wolkenkrabbers en appartementengebouwen.

Men kruist ook de Interstate 495, maar hiertoe zijn geen uitwisselingsmogelijkheden. De snelweg gaat onder het Verenigde Naties gebouw door. Men passeert langs de Trump World Tower, met 262 meter de hoogste appartemententoren van Manhattan. Men gaat hierna weer onder gebouwden door, en kruist de Queensboro Bridge. Ter hoogte van de Upper East Side komt men weer onder een aantal wolkenkrabbers door. Ter hoogte van 81st Street gaat men opnieuw onder gebouwen en een park door, bij 90th Street komt men weer bovengronds. De FDR Drive eindigt ter hoogte van de Robert F. Kennedy Bridge. Rechtdoor gaat de Harlem River Drive verder en via de Robert F. Kennedy Bridge is de Interstate 278 richting Bronx te bereiken.

Geschiedenis

Planning

In de jaren 20 begonnen lokale overheden wegen langs het water van de East River en de Hudson voor te stellen. In 1929 kwam het eerste plan voor een verdiepte snelweg langs de East River, aan de oostkant van Manhattan. Dit werd de Chrystie-Forsyth Parkway genoemd. Tegen die tijd waren er ook plannen om verouderde woningbouw te vervangen door nieuwe hoogbouw en wolkenkrabbers, waarbij de echte wolkenkrabbers en de sociale woningbouw door middel van parken gescheiden werden, een voorbeeld hiervan is het Peter Cooper Village—Stuyvesant Town en andere projecten op de Lower East Side. Robert Moses, voorzitter en coördinator van de parken van New York City kwam toen met zijn eerste visies voor de East River Drive, die zes rijstroken van 3,65 meter moest krijgen, viaducten voor ongelijkvloerse kruisingen en landschappelijk ingerichte delen met een park tussen de snelweg en de East River.

Aanleg

De aanleg van de East River Drive begon in 1934 en het noordelijk deel, tussen de 92nd Street tot de 125th Street moest een ongelijkvloerse snelweg worden als toeleidende weg voor de Triborough Bridge, die destijds in de planning was. De bouw liep tegen moeilijkheden aan, maar Robert Moses wist ingenieuze manieren te vinden om de bouw toch mogelijk te maken, en dit deel van de snelweg was op tijd klaar voor de opening van de Triborough Bridge, en tegelijkertijd werd tevens de Grand Central Parkway in Queens opgeleverd. Binnen een right-of-way van 30 meter wist Robert Moses een snelweg met 2x3 rijstroken te bouwen en een smal lint van een park langs de East River, in een deel van de stad waarvoorheen geen groenvoorzieningen waren.

Zuidelijker, tussen het Battery Park en 42nd Street en van 49th Street tot het parkway gedeelte bij 92nd Street werd de East River Drive aangelegd als een boulevard, zonder ongelijkvloerse kruisingen. Dit deel opende in 1942. Grote delen van de weg werden aangelegd op viaducten, of op gestort afval, voornamelijk puin van gebombardeerde Britse steden die Amerikaanse marineschepen meenamen tijdens de tweede wereldoorlog als ballast. Dit betreft voornamelijk het deel tussen 23rd and 30th Street.

In de jaren 40 droeg de New York City Planning Departement de voltooiing van de East River Drive aan. De reden was dat de East River Drive met andere nieuwe snelwegen in de stad verbond, met name de Harlem River Drive, Major Deegan Expressway (nu Interstate 87), Grand Concourse en de Bruckner Expressway. Wanneer de snelweg voltooid zou worden, zou dit de straten van Manhattan significant ontlasten van het verkeer. De aanleg van het zuidelijk deel van de East River Drive begon pas na 1945, toen de oorlog afgelopen was. In 1945 werd een arterial development program opgezet om belangrijke missende links te bouwen. Robert Moses wilde de East River Drive ongelijkvloers maken vanaf Battery Park tot aan de Triborough Bridge.

In 1948 werd de FDR Drive tussen de 49th Street en 92nd Street omgebouwd van een boulevard tot een ongelijkvloerse snelweg. Tussen 80th en 90th Streets is het Carl Schurz Park gedeeltelijk boven de FDR Drive gebouwd. In 1950 werd een tunnel onder het Battery Park voltooid, waardoor een directe verbinding met de Brooklyn-Battery Tunnel en de West Side Highway mogelijk werd. In 1952 werd de FDR Drive tussen 42nd en 49th Street omgebouwd tot een snelweg, waarbij het hoofdkwartier van de Verenigde Naties boven op de snelweg werd gebouwd. In 1960 werd de FDR Drive omgebouwd tot snelweg tussen Jackson Street en 14th Street en in 1966 werd het laatste deel van de FDR Drive tussen 14th Street en 42nd Street omgebouwd van een boulevard naar een snelweg.

Plannen

De FDR Drive voldeed niet aan de Interstate Highway ontwerpeisen, en kreeg dus geen I-nummer. Vrachtverkeer en bussen waren verboden op de FDR Drive, alhoewel bussen tegenwoordig op sommige segmenten worden toegestaan. Op het zuidelijk gedeelte, langs downtown Manhattan loopt de FDR Drive over een lang viaduct, het South Street Viaduct. Toen de Lower Manhattan Expressway (I-78) werd afgeblazen stelde het NY Department of Highways een achtstrooks tunnel voor op de plek van het viaduct. Er zou dan ook een aansluiting moeten komen bij Wall Street. Wanneer het viaduct zou zijn vervangen door een tunnel kon het viaduct afgebroken worden en dit deel van Downtown Manhattan aangepast kunnen worden. De plannen werden echter nooit uitgevoerd.

In de jaren 80 en 90 werden diverse reconstructieprojecten uitgevoerd aan de FDR Drive, met name grootschalig onderhoud. Capaciteit werd er niet toegevoegd. Bij 48th Street werd een toerit in slechte staat afgebroken, en het was niet de bedoeling die te herbouwen, maar ernstige verkeersoverlast op York en First Avenues zorgde ervoor dat men er toch voor koos de oprit te herbouwen. In 1998 heropende de toerit.

Toekomst

De FDR Drive is ernstig overbelast met 150.000 tot 175.000 voertuigen per etmaal op de ernstig substandaard snelweg. Files komen dan de hele dag door ook voor, met name rondom de aansluiting met de bruggen naar Brooklyn. Er zijn plannen om verouderde viaducten te vervangen door tunnels, maar gebrek aan geld zal er voor zorgen dat deze projecten voorlopig niet van de grond komen.

Verkeersintensiteiten

De verkeersintensiteiten zijn hoog, en op sommige stukken staat altijd file. Tussen de 127.000 en 181.000 voertuigen maken dagelijks gebruik van de FDR Drive, het is één van de twee noord-zuidsnelwegen op Manhattan.

Exit	Locatie	2008
-	Brooklyn Bridge	45.000
-	Houston Street	126.000
-	23rd Street	144.000
-	35th Street	137.000
-		143.000
-	Queensboro Bridge	115.000
-	96th Street	158.000
-	Triborough Bridge	180.000