Guyana

Uit Wegenwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Guyana
Hoofdstad Georgetown
Oppervlakte 214.999 km²
Inwonertal 736.000
Lengte wegennet 7.790 km
Lengte snelwegennet 0 km
Eerste snelweg nvt
Benaming snelweg Motorway
Verkeer rijdt links
Nummerplaatcode GUY

Guyana (Engels: Co-operative Republic of Guyana) is een land in Zuid-Amerika. Het land ligt aan de noordkust van het continent en telt 736.000 inwoners en is ruim 5 keer zo groot als Nederland. De hoofdstad is Georgetown.

Inleiding

Geografie

Guyana is gelegen aan de noordkust van Zuid-Amerika, aan de Atlantische Oceaan. Het land grenst in het oosten aan Suriname, in het zuiden aan Brazilië en in het westen aan Venezuela. Guyana meet maximaal 800 kilometer van noord naar zuid en 470 kilometer van west naar oost. Het land bestaat voornamelijk uit laagland rond de rivier de Essequibo, één van de grootste rivieren van Zuid-Amerika. De grens met Suriname wordt gevormd door de rivier de Courantyne (Corantijn).

Het landschap van Guyana wordt opgedeeld in vier regio's, de gecultiveerde noordelijke vlakte en de delta van de Essequibo, het oerwoud, dat het grootste deel van Guyana beslaat, de zuidwestelijke savanne in het grensgebied met Brazilië, en de berggebieden in het centrale westen van Guyana. De 2.810 meter hoge Mount Roraima op het drielandenpunt met Brazilië en Venezuela is de hoogste berg van Guyana. Het overgrote deel van het land ligt echter veel lager, tot het diepe zuiden ligt het land niet veel hoger dan 300 meter.

Guyana heeft het tropisch regenwoudklimaat, met het hele jaar door temperaturen rond 30°C. Er valt meer dan 2.000 mm regen per jaar, het meeste daarvan tussen mei en augustus maar de andere maanden hebben ook frequent neerslag.

Demografie

Guyana is een dunbevolkt land. Het inwonertal groeide lang niet zo snel als andere Zuid-Amerikaanse landen. Rond 1930 had het land 300.000 inwoners, dat verdubbelde naar 600.000 inwoners in de jaren '60, waarna de groei afvlakte. De hoofdstad Georgetown is de enige grotere stad van het land met 235.000 inwoners. Het overgrote deel van de bevolking woont in het gecultiveerde deel van het land in het noordoosten, waar landbouw mogelijk is en de kuststrook deels wat verstedelijkt is. De uitzondering is de mijnbouwstad Linden die in het binnenland ligt.

Het land bestaat etnisch grotendeels uit afstammelingen van arbeidsmigranten en slaven. Bijna de helft van de Guyanezen is van Indiase afkomst en 30% is van Afrikaanse afkomst. Guyanezen van gemixte afkomst maken 17% van de bevolking uit en oorspronkelijke inheemse volkeren maken 9% van de bevolking uit. Alhoewel Guyana een Europese kolonie was, wonen er tegenwoordig vrijwel geen Europeanen meer. In Guyana wordt Engels gesproken, het is het enige Engelstalige land in Zuid-Amerika.

Economie

De economie van Guyana was lange tijd grotendeels gebaseerd op landbouw en mijnbouw. Bauxiet en goud waren de belangrijkste exportproducten, evenals rijst en suikerriet, dat in het noordoosten van Guyana wordt verbouwd. Een belemmering voor de Guyanese economie is het gebrek aan geschoolde arbeiders en een slechte infrastructuur. Het BNP per hoofd van de bevolking was langdurig één van de laagste in Zuid-Amerika. In 2015 werd echter olie ontdekt voor de kust van Guyana, wat in 2019 in productie ging, waardoor de Guyanese economie extreem snel groeide, met bijna 60% groei in 2022.[1] De olieboom accelereerde in 2023.[2]

Geschiedenis

Columbus voer voor de kust van Guyana in 1498 maar kwam er niet aan land. De Nederlanders stichtten de eerste nederzettingen in Guyana in begin 17e eeuw. De Britten namen de macht over in 1796 en het werd in 1814 formeel door Nederland aan het Verenigd Koninkrijk afgestaan. Deze regio stond ook wel bekend als British Guiana. De Britten gebruikten de kolonie vooral voor de bouw van suikerriet en haalden hiervoor slaven uit Afrika. Ook kwamen veel arbeidsmigranten uit India, waardoor de samenstelling van de bevolking drastisch veranderde, vergelijkbaar met Suriname. Buurland Venezuela werd in 1824 onafhankelijk en heeft sindsdien een territoriale claim tot aan de rivier de Essequibo, wat de hele westelijke helft van Guyana omvat. Deze regio bestaat echter vrijwel volledig uit ontoegankelijke wildernis. In 1899 werd het land ten westen van de Essequibo aan het Britse Rijk toegewezen, wat Venezuela altijd bestreden heeft. In 1966 werd Guyana onafhankelijk, bijna 150 jaar later dan dat de Spaanse kolonies op het continent onafhankelijk werden. Het land heeft internationaal een beperkt profiel en komt vrijwel nooit in het nieuws.

Wegennet

Het wegennet van Guyana wordt geschat op 7.970 kilometer, waarvan slechts 590 kilometer verhard is.[3] In Guyana rijdt men links.

De meeste verharde wegen liggen in het noordoosten langs de kust. De belangrijkste weg voert vanaf Georgetown langs de noordkust via New Amsterdam tot aan de grens met Suriname. Een grensovergang met Suriname is er niet, men moet via veerdiensten. Guyana heeft een grensovergang met Brazilië, de Tukutu Bridge die aansluit op de weg naar Boa Vista en Manaus. Hier is één van de weinige plekken van de wereld waar linksverkeer met rechtsverkeer wisselt. Dit gebeurt ongelijkvloers.[4] Deze brug opende op 31 juli 2009 en werd betaald door Brazilië. Deze weg wordt noordwaarts verhard naar Georgetown, zodat Braziliaanse producten uit het Amazone regenwoud de havens van Georgetown kunnen bereiken.

Er zijn geen doorgaande wegen naar Venezuela, het gehele westen van Guyana is extreem dunbevolkt met geen enkele stad van omvang. Ditzelfde geldt voor het zuiden van Guyana, waar slechts wat dorpjes liggen die onbereikbaar zijn over de weg.

De enige weg met 2x2 rijstroken is 10 kilometer van de East Bank Demerara Road vanaf Georgetown naar het zuiden. Het eerste deel hiervan is begin jaren 2000 naar 2x2 rijstroken verbreed, en daarna in fases verder zuidwaarts verdubbeld tot een zuidelijke buitenwijk in 2015. Op 10 december 2023 kwam de bouw van een 8 kilometer lange verlenging met 2x2 rijstroken tot Diamond gereed.[5][6] Daarna begon nog een verlenging tot Craig.[7]

In 2022 is gestart met de bouw van een verharde weg van Linden naar de grens met Brazilië bij Lethem.[8] Ook is de brug over de Demerara River in Linden vervangen door een modernere brug.[9] In dezelfde periode is ook de bestaande weg van Soesdyke tot Linden geherasfalteerd. Hiermee werd het binnenland van Guyana beter bereikbaar.

In 2022 is ook gestart met de bouw van een 4 kilometer lange weg met 2x2 rijstroken tussen de Demerara Harbour Bridge bij Schoonoord en Crane. Deze is in juni 2024 geopend.[10] In 2023 werd een lening van $ 350 miljoen aangegaan om nog eens 30 kilometer tot Parika te verdubbelen naar 2x2 rijstroken.[11] Ook werd gesproken over de bouw van een nieuwe Demerara Harbour Bridge.

Wegbeheer

De nationale wegbeheerder is het Ministry of Public Infrastructure.[12]

Veerdiensten

In Guyana is het verkeer vaak afhankelijk van veerdiensten, aangezien er slechts een paar rivieren met bruggen overspant worden. Veel veerdiensten zijn informeel en provisorisch in karakter. Er is geen enkele brug over de Essequibo en slechts enkele meer professionele veerdiensten. De voornaamste veerdiensten varen in de delta van de Essequibo, de eilanden in de delta zijn gecultiveerd, evenals een klein deel van het land ten westen van de rivier, dat alleen via veerdiensten bereikt kan worden. Een andere belangrijke veerdienst is over de Corantijn naar Suriname, er is één moderne veerdienst over de rivier, het is tevens de enige verbinding tussen Guyana en Suriname.

Tolwegen

Voor de meeste grote bruggen moet tol betaald worden, dit zijn meest prominent de Demerara Harbour Bridge in Georgetown, de Berbice River Bridge in New Amsterdam en de Mackenzie/Wismar Bridge in Linden.

Grensovergangen

Guyana heeft maar één grensovergang over land met een ander land, namelijk de Tukutu Bridge op de grens met Brazilië. Grensoverschrijdend verkeer met Suriname gaat via een veerdienst. Er zijn geen grensovergangen met Venezuela, alhoewel de Venezolaanse RN10 kortstondig over Guyanees grondgebied komt.

Geschiedenis

In de koloniale tijd werd het wegennet vooral ontwikkeld om de landbouwgebieden in de kustregio van het noordoosten van Guyana te ontsluiten. Dit is de enige regio van het land waar meerdere verharde wegen zijn aangelegd. Direct na onafhankelijkheid is tussen 1966 en 1969 de Soesdyke-Linden Highway aangelegd, zodat de mijnbouwstad Linden per weg ontsloten kon worden. Op 2 juli 1978 opende de 1,8 kilometer lange Demerara Harbour Bridge, een drijfbrug over de Demerara River aan de zuidkant van Georgetown. Dit wordt vaak beschouwd als de belangrijkste brug van Guyana. Tussen de jaren '70 en '90 is een onverharde weg aangelegd tussen Linden en de Braziliaanse grens bij Lethem, die in 1991 voor het eerst doorgaand te berijden was, zodat het zuiden van Guyana over land bereikt kon worden. Op 23 december 2008 opende de Berbice Bridge over de Berbice River bij New Amsterdam, waarmee de gehele kuststrook ten oosten van de Essequibo via vaste verbindingen bereikbaar was.[13] Op 31 juli 2009 opende de eerste grensovergang tussen Guyana en een buurland, op de grens met Brazilië bij Lethem.[14]

Wegnummering

Er is geen wegnummering in Guyana.

Referenties

Wegen van Zuid-Amerika

ArgentiniëBoliviaBraziliëChiliColombiaEcuadorGuyanaParaguayPeruSurinameUruguayVenezuela