Highway 97 in British Columbia
Highway 97 | |||
Begin | Osoyoos | ||
Einde | Watson Lake | ||
Lengte | 2.081 km | ||
|
De Highway 97 is een highway in de provincie British Columbia in Canada. De weg vormt een lange noord-zuidroute door de gehele provincie, vanaf de grens met de Verenigde Staten bij Osoyoos via Kelowna, Kamloops, Prince George en Dawson Creek naar de grens met de Yukon. Het deel ten noorden van Dawson Creek is onderdeel van de Alaska Highway. De weg is 2.081 kilometer lang. Het is de langste genummerde weg in British Columbia.
Routebeschrijving
Southern British Columbia
Highway 97 begint op de grens met de Verenigde Staten, aan Amerikaanse zijde gaat de US 97 in Washington verder zuidwaarts naar Wenatchee. Highway 97 loopt eerst door de Okanagan Valley, een langgerekte vallei met enkele grote meren. De weg voert veelal langs de westzijde van deze meren, en men heeft goed uitzicht op de meren en de bergen rondom, die hier tot circa 2.000 meter hoog zijn en bedekt zijn met bossen. Er liggen tal van kleine plaatsen op dit deel van de route. De belangrijkste stad is Kelowna, waar de Highway 97C uit Merritt eindigt. Via Vernon loopt de weg dan naar Kamloops, gelegen in een droog gebied, haast woestijnachtig. In Kamloops kruist men de Highway 1 en Highway 5. Vanaf Kamloops loopt Highway 97 westwaarts naar Cache Creek, waar de Highway 99 uit Whistler eindigt.
Central British Columbia
De Highway 97 verloopt noordwaarts en loopt dan door een circa 200 kilometer brede vallei, met ver naar het westen het kustgebergte, en naar het oosten de oostrug van de Rocky Mountains. Het gebied ertussen is glooiend tot licht bergachtig met weinig grote hoogteverschillen. Highway 97 loopt hier doorheen naar Prince George, ongeveer 400 kilometer ten noorden van Kamloops. De weg volgt rivierdalen en verloopt door bebost gebied. Qua landschap is dit een wat minder interessant deel van de route.
In de stad Prince George kruist men de Highway 16, onderdeel van de Trans-Canada Highway. Door Prince George telt de weg 2x2 rijstroken en kent een aantal ongelijkvloerse aansluitingen, maar de weg is geen echte snelweg. Noordelijk van Prince George verloopt de weg nog zo'n 150 kilometer door de vallei, waarna de Highway 97 naar het noordoosten afbuigt en over de 875 meter hoge Pine Pass loopt. Het terrein is hier een stuk bergachtiger met grote hoogteverschillen en toppen tot zo'n 1.700 meter. Omdat men hier noordelijker zit zijn de bergen al deels kaal op deze hoogte. De weg loopt dan oostwaarts de Rocky Mountains uit en de prairies op, waar de weg naar Dawson Creek loopt, een klein stadje nabij de grens met Alberta.
Northern British Columbia
Vanaf Dawson Creek loopt Highway 97 noordwestwaarts, de route die de Highway 97 maakt is feitelijk een flinke omweg, de route via de Highway 29 is korter. Vanaf Dawson Creek heet de weg de Alaska Highway. De weg loopt eerst nog zo'n 100 kilometer door de vlakke prairies, waarna het landschap overgaat in taiga. De Highway 97 blijft aan de oostzijde van de Rocky Mountains, het landschap is niet meer dan licht bergachtig en vooral dichtbebost. Men bereikt dan Fort Nelson, wat 400 kilometer ten noorden van Dawson Creek ligt. Voorbij Fort Nelson slaat de Highway 77 af, beter bekend als de Liard Highway naar de Northwest Territories.
Vanaf Fort Nelson loopt de weg westwaarts, door eenzaam gebied. De weg doorkruist hier de Rocky Mountains weer, via de 1.305 meter hoge Summit Pass. De bergen rondom zijn zo'n 2.000 meter hoog en doorgaans besneeuwd. Later volgt de 1.095 meter hoge Muncho Pass. De weg voert verder noordwestwaarts door eenzaam gebied, dat zeer dunbevolkt is. Highway 97 is hier de enige doorgaande weg in de ruime regio. Vlak voor het eindpunt loopt Highway 97 kortstondig door Yukon. De weg eindigt definitief net voor Watson Lake op de grens met Yukon. De Highway 1 (Alaska Highway) gaat dan verder.
Geschiedenis
De Highway 97 ontstond in 1953 uit de Okanagan Highway, de Cariboo Highway, de John Hart Highway en de Alaska Highway. De route verloopt door afgelegen wildernis, met name in het noorden van British Columbia. De Alaska Highway is in 1942 in gebruik genomen als snelle route naar Alaska.
Okanagan Valley (Kelowna)
Bij Kelowna lag de Okanagan Lake Bridge, een pontonbrug die in 1958 is opengesteld. Dit was de eerste drijvende brug in Canada. De brug had oorspronkelijk twee rijstroken, maar de groei van Kelowna maakte extra capaciteit noodzakelijk. In 1984 is de brug aangepast tot drie rijstroken met een wisselstrook. De brug is in 2008 vervangen door de William R. Bennett Bridge die vijf rijstroken heeft.
In de jaren '80 en '90 is Highway 97 langs Okanagan Lake verbreed naar 4 rijstroken, tussen Kaleden, Kelowna en Vernon. Vanaf 2015 is de Highway 97 in het noorden van Kelowna van vier naar zes rijstroken verbreed, tussen Highway 33 en Edwards Road. Dit project werd op 19 november 2018 opgeleverd.[1]
Cariboo Highway
De Cariboo Highway is in 1862-1863 aangelegd door de Royal Engineers. In de jaren '20 is de weg gemoderniseerd en geschikt gemaakt voor gemotoriseerd verkeer. In 1926 opende de weg tussen Cache Creek en Prince George als tolweg.
De Cariboo Highway was de primaire ontsluiting van de uitgestrekte regio 'Cariboo' in het midden van British Columbia. Ook tegenwoordig is het de belangrijkste noord-zuidroute in het binnenland van British Columbia.
Al voor 2004 is een 25 kilometer lang traject ten zuiden van 100 Mile House naar 4 rijstroken verbreed. In de periode 2013-2015 werd nog eens 15 kilometer ten zuiden daarvan naar 4 rijstroken verbreed, tot nabij 70 Mile House.
In augustus 2013 werd de verbreding van 3,5 kilometer van Highway 97 tussen de Old Cariboo Highway en Sintich Road opgeleverd. Tussen 2015 en 2018 is 3 kilometer van de Highway 97 tussen Stone Creek en Williams Road naar 4 rijstroken verbreed, ongeveer 25 kilometer ten zuiden van Prince George.[2] In september 2016 werd 4 kilometer met 4 rijstroken opgeleverd aan de zuidzijde van Quesnel.
Tussen 2015 en 2019 is een 6 kilometer lang deel aan de zuidkant van Williams Lake naar 4 rijstroken verbreed.[3] Dit project werd op 22 augustus 2019 opgeleverd.[4]
Prince George - Dawson Creek
De weg tussen Prince George en Dawson Creek staat ook bekend als de John Hart Highway. Deze weg is kort na de Tweede Wereldoorlog als gravelweg aangelegd. Voor die tijd was de enige mogelijkheid om naar noordelijk British Columbia te rijden via Edmonton in Alberta. De Alaska Highway kon dus vanuit de rest van British Columbia niet bereikt worden tot de John Hart Highway eind jaren '40 gereed kwam. Tussen 1966 en 1976 is het 409 kilometer kilometer lange traject tussen Prince George en Dawson Creek geasfalteerd.
Aan de noordkant van Prince George opende in 1961 de John Hart Bridge. Deze nam de functie van de Cameron Street Bridge uit 1931 over. De Simon Fraser Bridge aan de zuidkant van Prince George opende in 1963 voor het verkeer en is in 2009 uitgebreid met een tweede overspanning. De brug is in 2022 gerenoveerd.[5]
In 1952 opende de brug over de Parsnip River, ruim 140 kilometer ten noorden van Prince George, deze vakwerkbrug is in 2019 vervangen door een nieuwe betonnen brug. De brug opende op 9 december 2019 voor het verkeer.[6][7]
Alaska Highway
Zie ook Alaska Highway.
De Alaska Highway omvat het noordelijkste deel van Highway 97, vanaf Dawson Creek tot de grens met Yukon. Deze weg is in 1942 door het Amerikaanse leger aangelegd om Alaska over de weg bereikbaar te maken in verband met de Tweede Wereldoorlog. De weg is in 1942 zeer basic aangelegd en werd in 1946 overgedragen aan de Canadese overheid. In 1948 werd de Alaska Highway voor het publiek opengesteld, maar het duurde tot de jaren '60 tot de weg gemoderniseerd was. In de jaren '70 heeft de provincie British Columbia de eerste 135 kilometer vanuit Dawson Creek geasfalteerd, waarna het asfalt eindigde bij Mile 83. Het traject verder door British Columbia is in de jaren '80 geasfalteerd door de federale regering, dit is één van een aantal trajecten van provincial highways in British Columbia waar het wegbeheer bij de federale overheid ligt, en de Alaska Highway heeft daarvan veruit het grootste aantal federaal beheerde kilometers.[8]
Toekomst
Het is gepland om de Highway 97 op termijn over een afstand van 440 kilometer te twinnen naar 2x2 rijstroken tussen Cache Creek en Prince George. Dit project heet de 'Cariboo Connector'.[9]
Zuidelijker in de Okanagan Valley zijn ook verbeteringen noodzakelijk omdat in deze regio de bevolking snel groeit.[10]
Verkeersintensiteiten
Dagelijks rijden 7.200 voertuigen tussen Osoyoos en Penticon en 17.000 voertuigen bij Kelowna. Tussen Kelowna en Vernon reden 16.000 voertuigen en 8.600 voertuigen ten noorden van Vernon. Het deel van Cache Creek naar Prince George verwerkt zo'n 4.000 voertuigen per etmaal, stijgend naar 20.000 voertuigen in Prince George zelf. Over de Pine Pass tussen Prince George en Dawson Creek reden zo'n 1.500 voertuigen.
Referenties
- ↑ 6-lane project along Hwy 97 in Kelowna complete | globalnews.ca
- ↑ Stone Creek to Williams Road | gov.bc.ca
- ↑ Williams Lake I.R. to Lexington | bc.ca
- ↑ Highway 97 four-laning project completion celebrated | wltribune.com
- ↑ Project begins soon to modernize Simon Fraser Bridge | gov.bc.ca
- ↑ New $43M Parsnip River Bridge officially opens on Highway 97 north near Mackenzie | princegeoregematters.com
- ↑ Safety on Highway 97N improved with new Parsnip River Bridge | news.gov.bc.ca
- ↑ Share and Share Alike – Federal Sections on Provincial Highways | tranbc.ca
- ↑ Cariboo Connector | th.gov.bc.ca
- ↑ Okanagan Valley Corridor | th.gov.bc.ca
Highways & freeways in British Columbia |
---|
1 • 2 • 3 • 3A • 4 • 5 • 5A • 6 • 7 • 8 • 9 • 10 • 11 • 12 • 13 • 14 • 15 • 16 • 17 • 18 • 19 • 20 • 21 • 22 • 23 • 24 • 26 • 27 • 28 • 29 • 30 • 31 • 33 • 35 • 37 • 39 • 41 • 43 • 49 • 52 • 77 • 91 • 91A • 93 • 95 • 97 • 97C • 99 • 101 • 113 • 118 • 395 |