Interstate 476 in Pennsylvania
| |||
|---|---|---|---|
| |||
| I-476 | |||
| Begin | Chester | ||
| Einde | Scranton | ||
| Lengte | 132 mi | ||
| Lengte | 213 km | ||
| |||
De Interstate 476 of I-476 is een Interstate Highway in de Amerikaanse staat Pennsylvania. De autosnelweg vormt een noord-zuidroute in het oosten van de staat, tussen Chester in de agglomeratie Philadelphia en de stad Scranton in het noorden. De autosnelweg is een tolweg ten noorden van Philadelphia en heet daar de Northeast Extension van de Pennsylvania Turnpike. Interstate 476 is 213 kilometer lang.
Routebeschrijving
Philadelphia
zie Mid-County Expressway voor het hoofdonderwerp.
De autosnelweg begint in Chester, een voorstad van Philadelphia, op het knooppunt met de Interstate 95. De autosnelweg telt hier slechts 2x2 rijstroken en functioneert als westelijke randweg van de agglomeratie Philadelphia. Ter hoogte van Springfield kruist men de US 1, die een oost-westverbinding vormt in de agglomeratie. Het stedelijk gebied van Philadelphia is hier vrij dun bebouwd, met veel bossen en grote huizen op ruime percelen. Bij Conshohocken kruist men de Interstate 76, de Schuylkill Expressway.
In dit gebied telt de snelweg 2x3 rijstroken, omdat er ook wat regionaal forenzenverkeer op zit. Ter hoogte van Plymouth Meeting kruist men de Interstate 276. Hier begint ook het tolweggedeelte van de Interstate 476. De autosnelweg verloopt dan naar het noorden en telt eerst 2x3 rijstroken in de suburbane regio ten noorden van Philadelphia, daarna 2x2 rijstroken. Daarna verandert het gebied een beetje, het wordt wat glooiender en wat minder dicht bebost, met regelmatig weilanden.
Northeastern Pennsylvania
Men bereikt dan Allentown, een wat grotere stad die onderdeel is van de regio Lehigh Valley. Hier kruist men de Interstate 78, maar hiertoe zijn geen uitwisselingsmogelijkheden, hiertoe moet men de US 22 gebruiken, die iets noordelijker verloopt. Men passeert langs het westelijke randje van Allentown en komt al snel weer op het platteland. Men komt daarna in de Blue Mountains, waar men via de 1300 meter lange Lehigh Tunnel onderdoor gaat.
Het gebied is nu stukken heuvelachtiger geworden, dit zijn de uitlopers van de Appalachian Mountains. De Interstate 476 kent hier maar weinig aansluitingen, die ver uit elkaar liggen. Bij het dorp Bridgeport kruist men de Interstate 80. Men komt dan ter hoogte van Wilkes-Barre en I-476 verloopt dan parallel met de Interstate 81. Bij Dupont liggen de beide snelwegen direct naast elkaar. Men komt dan in de agglomeratie van Scranton. Bij Moosic kruist men de Interstate 81, maar hiertoe zijn geen uitwisselingsmogelijkheden. I-476 verloopt dan met een boogje ten westen van Scranton langs, om bij Clarks Summit te eindigen op de US 11, vlakbij de aansluiting op I-81 richting Binghamton in de staat New York.
Geschiedenis
Mid-County Expressway
zie ook Mid-County Expressway.
De Mid-County Expressway zou één van de meest omstreden autosnelwegen in de regio Philadelphia blijken. Al in 1929 werd een bypass door het westen van de regio Philadelphia in de wegenplannen opgenomen. De plannen werden ook opgenomen in een plan voor een regionaal netwerk van parkways in 1932, maar kwamen weinig van de grond. De planvorming werd na de Tweede Wereldoorlog overgenomen door de Pennsylvania Turnpike Commission als een tolweg, een zijtak van de Pennsylvania Turnpike. In 1955 werd de route opgenomen in het plan van de Interstate Highways. In 1958 begon de planuitwerking, met drie tracé-alternatieven, uiteindelijk werd gekozen voor de zogenoemde 'Blue Route', die $ 40 miljoen zou kosten en in 1964 gereed zou moeten zijn. Oppositie vertraagde de uitvoering en leidde tot een gewijzigd ontwerp dat $ 78 miljoen zou gaan kosten.
De bouw begon in 1967 en in 1970 en 1974 werden twee segmenten opgeleverd met 2x3 rijstroken, maar niet opengesteld voor het verkeer. Het in 1970 opgeleverde deel was 4 kilometer lang tussen Broomall en Bryn Mawr, maar had geen aansluiting op andere wegen, het lag ongebruikt in suburbaan gebied. Het in 1974 opgeleverde deel was 3 kilometer lang en lag bij Radnor. Deze sloot aan op het knooppunt met I-76 bij Consohocken, maar werd nog niet geopend omdat aan het zuidelijk einde geen aansluiting was. Uiteindelijk is in 1979 het eerste deel voor het verkeer geopend, een 4,5 kilometer lange bypass van Consohocken, vanaf I-76 tot Germantown Pike.
Er was jarenlang strijd over het tracé en uiteindelijk is een sterk versoberd ontwerp gekozen met 2x2 rijstroken en minder aansluitingen, in tegenstelling tot de eerste delen die met 2x3 rijstroken zijn aangelegd. De bouw is uiteindelijk pas in 1985 hervat. In 1987 opende het zuidelijkste deel van 1 kilometer lengte tussen het knooppunt met I-95 en het nabijgelegen McDade Boulevard. De rest van het tracé tussen I-95 en I-76 is vervolgens aangelegd en in zijn geheel op 19 december 1991 opengesteld. Een jaar later, op 16 december 1992, opende het noordelijke deel, dat feitelijk vooral het knooppunt en tolplein met I-276 was. Hiermee was de autosnelweg na 64 jaar plannen voltooid
Het smalle profiel van I-476 bleek al snel een probleem, met significante congestie binnen een aantal jaar van openstelling, aangezien de snelweg oorspronkelijk in de jaren '60 al gepland was met 2x3 rijstroken en tegen 2000 eigenlijk al wel 2x4 rijstroken vereist had.
Openstellingsgeschiedenis
| van | naar | lengte | datum |
|---|---|---|---|
  |
Germantown Pike | 4,5 km | 00-00-1979 |
 |
McDade Boulevard | 1,0 km | 00-00-1987 |
| McDade Boulevard | |
24,0 km | 19-12-1991 |
| Germantown Pike |  |
2,0 km | 16-12-1992 |
Northeast Extension
Na de oplevering van de Pennsylvania Turnpike werd in 1947 een serie van zijtakken voorgesteld door de Pennsylvania Turnpike Commission. Begin jaren '50 begon de planuitwerking voor de Northeast Extension, die de regio Philadelphia met de Lehigh Valley en de omgeving Scranton zou moet verbinden. Op 25 maart 1954 begon de bouw van de autosnelweg. Het duurde 20 maanden om de eerste 60 kilometer aan te leggen vanaf I-276 tot de US 22 nabij Allentown, dit deel opende op 23 december 1955. Een maand later opende een verlenging van 16 kilometer tot een tijdelijke aansluiting ter hoogte van Slatington. Hiermee was het vlakke deel van de Northeast Extension aangelegd.
Noordelijker was een tunnel noodzakelijk. Er werd besloten om een enkelbuizige tunnel aan te leggen met tegenverkeer, deze tunnel opende op 1 april 1957, gelijktijdig met 79 kilometer van de Northeast Extension tot Pittston, even ten zuiden van Scranton. In tegenstelling tot het traject dichter bij Philadelphia werd dit deel door afgelegen gebied aangelegd, dat bestaat uit dichte bossen met weinig wegen en dorpen. Later dat jaar, op 7 november 1957 werd het 26 kilometer lange noordelijkste deel geopend door de regio Scranton, tot aan de US 11 in Clarks Summit.
Een probleem van de Northeast Extension was de gebrekkige aansluiting op het toen net in ontwikkeling zijnde Interstate Highway systeem. In 1962 werd een aansluiting op I-81 aangelegd, in 1966 op I-80 en in 1989 op I-78. In de jaren '70 nam het verkeer toe, met name vanwege recreatieverkeer naar The Poconos. Hiermee werd de enkelbuizige tunnel ten noorden van Slatington een knelpunt. Op 14 februari 1989 begon de bouw van de tweede buis, die op 22 november 1991 werd geopend voor het verkeer. Met de bouw van de tweede buis werd voor het eerst gebruik gemaakt van de New Austrian Tunnel Method (NATM) voor een wegenproject in de Verenigde Staten.
De Northeast Extension was oorspronkelijk als de State Route 9 genummerd. Het nummer I-476 was alleen toegekend aan de toen nog onvoltooide Mid-County Expressway aan de westzijde van Philadelphia. Op 1 november 1996 werd de status van Interstate Highway goedgekeurd en werd het nummer I-476 toegekend aan deze route. Hiermee werd I-476 de langste auxiliary route van een Interstate Highway in de Verenigde Staten.
Het deel noordelijk van I-276 is in fases naar 2x3 rijstroken verbreed. In 2016 kwam de verbreding tussen I-276 en Lansdale gereed. Tussen 2018 en 2020 is I-476 verder noordwaarts tot Quakertown naar 2x3 rijstroken verbreed.[1]
Openstellingsgeschiedenis
| van | naar | lengte | datum |
|---|---|---|---|
| |
Allentown (US 22) | 60 km | 23-11-1955 |
| Allentown (US 22) | Slatington | 16 km | 28-12-1955 |
| Slatington | Pittston | 79 km | 01-04-1957 |
| Pittston | Clarks Summit (US 11) | 26 km | 07-11-1957 |
Verkeersintensiteiten
Met meer dan 100.000 voertuigen op de 2x2 gedeelten geldt de Mid-County Expressway als één van de meest overbelaste snelwegen in de regio Philadelphia.
| Exit | Locatie | 2007 |
|---|---|---|
| 1 | Chester | 121.000 |
| 3 | Swarthmore | 114.000 |
| 5 | Springfield | 104.000 |
| 9 | Broomall | 118.000 |
| 13 | Villanova | 134.000 |
| 16 |  |
145.000 |
| 18 | Plymouth Meeting | 128.000 |
| 20 |  |
67.000 |
| 31 | Lansdale | 52.000 |
| 44 | Quakertown | 46.000 |
| 56 |  |
31.000 |
| 74 | Lehightown | 24.000 |
| 95 |  |
17.000 |
| 105 | Wilkes-Barre | 17.000 |
| 115 |  |
11.000 |
| 122 | Taylor | 8.100 |
Rijstrookconfiguratie
| Van | Naar | Rijstroken |
|---|---|---|
| Exit 0 | Exit 1 | 4x2 |
| Exit 1 | Exit 9 | 2x2 |
| Exit 9 | Exit 44 | 2x3 |
| Exit 44 | Exit 131 | 2x2 |
Referenties
| Expressways in Philadelphia |
|---|
|
|
| Expressways in Scranton |
|---|
|
|
| Interstates en US Highways in de staat Pennsylvania |
|---|
|
|
