Inner Mongolia

Uit Wegenwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Hoofdstad Hohhot
Grootste stad Baotou
Oppervlakte 1.183.000 km²
Inwonertal 24.049.000
Lengte snelwegennet 6.985 km[1]
Eerste snelweg 1997[2]
Afkorting 内蒙

Inner Mongolia (Chinees: 内蒙古, Nèi Měnggǔ, officiële romanisatie: Nei Mongol), in het Nederlands ook wel aangeduid als Binnen-Mongolië, is een autonome regio van China, gelegen in het noorden van het land. Met een oppervlakte van bijna 1,2 miljoen km² is het de derde grootste regio van China, en is 52 keer zo groot als de landoppervlakte van Nederland. De regio telt 24 miljoen inwoners. De hoofdstad is Hohhot, de grootste stad is Baotou.

Inleiding

Inner Mongolia vormt een boog langs de grens met Mongolië, en meet 2.800 kilometer van west naar noord. De maximale breedte is 500 á 600 kilometer. Het grenst internationaal grotendeels aan Mongolië, en in het noorden aan Rusland. Verder grenst Inner Mongolia aan 8 provincies en regio's van China, vanaf noord naar west Heilongjiang, Jilin, Liaoning, Hebei, Shanxi, Shaanxi, Ningxia en Gansu. Een groot deel van Inner Mongolia bestaat uit de Gobiwoestijn en haar subwoestijnen. Dit zijn geen zandwoestijnen, maar koude rotswoestijnen. Er groeit bijna niks, grote delen van Inner Mongolia zijn erg kaal, behalve in het noorden, waar veel bos is. Ook enkele grensregio's met andere provincies zijn bebost. Er zijn maar weinig grote steden in Inner Mongolia, de belangrijkste zijn gelegen aan de rivier de Huang He (Gele rivier), namelijk van oost naar west Ulaqab, Hohhot, Baotou, Bayan Nur en Wuhai. Andere grote steden zijn Ordos, Chifeng en Xilinhot (Xilin Gol). Het grootste deel van de inwoners in Inner Mongolia zijn Han-Chinezen, maar er is ook een substantiële minderheid van etnische Mongolen (ongeveer 6 miljoen: er wonen meer Mongolen in China dan in Mongolië zelf). Chinezen onderscheiden Inner-Mongolia vaak van het land Mongolië, ook wel Outer Mongolia genoemd. Inner Mongolia is rijk aan delfstoffen, en er zijn dan ook veel mijnen.

Wegennet

Het snelwegennet van Inner Mongolia.

Inner Mongolia is groot en afgelegen met een lage bevolkingsdichtheid. In het zuiden zijn een aantal snelwegen, waarvan de Jingzang Expressway (G6) de belangrijkste is en alle grote steden verbindt. De Jingxin Expressway (G7) valt deels samen met de G6 maar voert enorme afstanden door de Gobi Desert in het westen van Inner Mongolia. Daarnaast spelen de Daguang Expressway (G45), Erguang Expressway (G55) en Baomao Expressway (G65) een belangrijke noord-zuidrol. Oost-westroutes zijn de eerder genoemde Jingzang Expressway en de zuidelijker lopende Rongwu Expressway (G18).

Expressways in Inner Mongolia

National expressways: Jingzang Expressway (G6) • Wugan Expressway (G0616) • Jingxin Expressway (G7) • E'ce Expressway (G0712) • Suiman Expressway (G10) • Haizhang Expressway (G1013) • Tieke Expressway (G1015) • Hunwu Expressway (G12) • Danxi Expressway (G16) • Xi'er Expressway (G1612) • Rongwu Expressway (G18) • Wuyin Expressway (G1817) • Changshen Expressway (G25) • Xinlu Expressway (G2511) • Luhuo Expressway (G2515) • Daguang Expressway (G45) • Naiying Expressway (G4513) • Chisui Expressway (G4515) • Erguang Expressway (G55) • Ji'a Expressway (G5511) • Suzhang Expressway (G5516) • Hubei Expressway (G59) • Ring Expressway (G5901) • Baomao Expressway (G65)


Regional expressways: Hobai Expressway (S22) • Xingba Expressway (S24) • Ao'dong Expressway (S26) • Ho'e Expressway (S27) • Hohe Expressway (S31) • Airport Expressway (Hohhot) (S40) • Ring Expressway (Baotou) (S42) • Airport Expressway (Baotou) (S44) • Airport Expressway (Ordos) (S46) • Ring Expressway (Jining) (S54)


Geschiedenis

De eerste autosnelweg in Inner Mongolia lag tussen Hohhot en Baotou, tegenwoordig onderdeel van de Jingzang Expressway (G6). De bouw van het 151 kilometer lange traject begon op 30 juni 1993 en werd op 8 juli 1997 geopend.

De rest van het snelwegennet van Inner Mongolia is relatief nieuw, bijna alle autosnelwegen zijn pas na 2000 aangelegd In 2014-2015 is 1.400 kilometer nieuwe expressway geopend. In 2017 opende 930 kilometer van de Jingxin Expressway (G7) door de Gobi Desert in het westen van Inner Mongolia. Dit was de eerste expressway in het westen en voert door extreem afgelegen gebied.

Toekomst

Er is een substantieel aantal nieuwe snelwegen en verlengingen van bestaande snelwegen in Inner Mongolia gepland. De Erguang Expressway moet noordwaarts naar Erenhot aan de grens met Mongolië verlengd worden. Tevens moet de lange Ji'a Expressway vanaf Ulanqab naar Arun aangelegd worden, een lange oost-westroute door het oosten van Inner Mongolia. In het noorden is de Suiman Expressway gepland, die vanaf Harbin naar Manzhouli aan de grens met Rusland gepland is. Deze grenstrajecten hebben nog wat minder prioriteit vanwege de lage verkeersvraag, zo zal de Erguang Expressway na Erenhot in Mongolië overgaan in zandwegen.

Lijst van expressways in Inner Mongolia

# Nummer Naam Van Naar Lengte
S22 Hobai Expressway Hohhot Baiyinchagan 97 km
S24 Xingba Expressway Xinghe Junggar 265 km
S26 Ao'dong Expressway Otog Dongdaoliang 86 km
S27 Ho'e Expressway Hohhot Ordos 204 km
S29 Hohhot Liangcheng ? km
S31 Hohe Expressway Hohhot Hequ 157 km
S40 Airport Expressway Hohhot G6 10 km
S42 Ring Expressway Baotou Baotou 46 km
S44 Airport Expressway G65 Baotou Airport 5 km
S46 Airport Expressway Dongsheng Ordos Airport 32 km
S54 Ring Expressway Jining Jining 29 km

Referenties

  1. 31-12-2021
  2. G6 Jingzang Expressway
China

Provincies: AnhuiFujianGansuGuangdongGuizhouHainanHebeiHeilongjiangHenanHubeiHunanJiangsuJiangxiJilinLiaoningQinghaiShaanxiShandongShanxiSichuanYunnanZhejiang

Autonome regio's: GuangxiInner MongoliaNingxiaXinjiangTibet

Gemeenten: BeijingChongqingShanghaiTianjin

Speciale administratieve regio's: Hong KongMacau