Interstate 40 in Oklahoma
I-40 | |||
Begin | Texola | ||
Einde | Roland | ||
Lengte | 331 mi | ||
Lengte | 533 km | ||
|
De Interstate 40 of I-40 is een Interstate Highway in de Amerikaanse staat Oklahoma. De autosnelweg vormt de voornaamste oost-westverbinding in de staat en verloopt van Texola aan de grens met Texas via Oklahoma City naar Roland aan de grens met Arkansas. De autosnelweg verloopt parallel aan de US 62 en US 266. I-40 is in Oklahoma 533 kilometer lang.
Routebeschrijving
Western Oklahoma
De snelweg begint bij het gehucht Texola, waar de Interstate 40 in Texas de grens met Oklahoma oversteekt. Dit gebied bestaat uit kale vlaktes, de prairies van het Midwesten. Ter hoogte van het dorp Sayre kruist men de US 283, die van Altus naar Kansas loopt. De eerste wat grotere plaats op de route is Elk City, een regiostadje. Het onderliggend wegennet is hier een klassiek grid, met noord-zuid en oost-westwegen elke mijl. Veel dorpjes op de route leven van reizigers langs de Route 66, die hier vroeger liep. Bij het stadje Clinton kruist men de US 183, die van Woodward naar Vernon loopt. De vlakten zijn vrij monotoon om doorheen te rijden.
Men passeert langs Weatherford, een regiostadje even ten westen van Oklahoma City. Hierna loopt de snelweg parallel aan de Canadian River, die één van de grootste rivieren in Oklahoma is, en een zijrivier van de Mississippi River vormt. Bij Hinton kruist men zowel de Canadian River als de US 281, die van Anadarko naar Watonga loopt. Verspreid liggen wat bossen in het verder kale landschap. Even verderop voegt de US 270 in, die tijdelijk samenloopt met I-40. De grootste plaats voor Oklahoma City is El Reno, een regiostadje waar men de US 81 kruist, die vanaf Chickasha naar Enid loopt.
Oklahoma City
De eerste voorstad van Oklahoma City is Yukon. Hierna kruist men de John Kilpatrick Turnpike, die een route geeft richting Tulsa, zonder direct van I-44 door het centrum van Oklahoma City gebruik te hoeven maken. Hierna komt men in de stad Oklahoma City zelf, die vrij uitgestrekt en relatief dun bebouwt is. Langs I-40 liggen een aantal bedrijventerreinen. Via een sterknooppunt kruist men de Interstate 44, die van Wichita Falls richting Tulsa loopt, de tweede stad van Oklahoma. Hierna zijn er 2x5 rijstroken beschikbaar. Men passeert ten zuiden van het centrum langs, met uitzicht op de skyline van Downtown Oklahoma City. Dit deel van de snelweg verloopt verdiept. Aan de oostkant van het centrum voegt de Interstate 35 in, die vanuit Dallas komt. Naar het noorden ligt de Interstate 235, die naar de noordelijke wijken loopt. I-35 en I-40 zijn hierna over 2 kilometer dubbelgenummerd en er zijn 2x5 rijstroken beschikbaar.
Via een ruim knooppunt slaat I-35 af naar het noorden richting Wichita, en gaat I-40 verder richting het oosten. Men passeert door de ruim opgezette woonwijken van Del City. Naar het noorden ligt de grotere suburb Midwest City. Ten oosten hiervan liggen de woonwijken in bossen, en zijn nog dunner bebouwd. Dit exurbaan gebied aan de oostkant van Oklahoma City is vrij uitgestreket. Uiteindelijk voegt de Interstate 240 in, die de zuidelijke bypass vormt. Hierna verlaat men de agglomeratie Oklahoma City.
Eastern Oklahoma
Bij Shawnee voegt de US 270 weer uit, die sinds Calumet samenliep met I-40, 105 kilometer eerder op de route. Hier kruist men ook de US 177, die van Shawnee naar Stillwater loopt. Men passeert hier door de weilanden en bossen van het oosten van Oklahoma, dat een ander landschap heeft dan ten westen van Oklahoma City. Het wegennet is ook hier weer een gridpatroon. Bij Clearview kruist men de US 75, die naar Durant loopt en tijdelijk samenloopt met I-40. Bij het regiostadje Henryetta slaat de US 75 af naar Tulsa, de tweede stad van Oklahoma die 75 kilometer naar het noorden ligt. Naar het zuiden verloopt de Indian Nation Turnpike, een tolweg naar McAlester en Hugo in het zuidoosten van de staat.
Hierna wordt de omgeving zelfs dichtbebost, en rijdt men langs het grote Eufaula Lake, een stuwmeer. Men steekt dit meer over via een anderhalve kilometer lange brug. Bij Checotah kruist men de US 69, een snelweg tussen Muskogee en McAlester. Ondanks dat er weinig verkeer is in het platteland, is het onderliggend wegennet goed uitgebouwd, met snelwegen en vierstrooks hoofdwegen. Bij Warner komt de US 64 parallel aan I-40 lopen. Wat verderop, bij Webbers Falls, voegt de Muskogee Turnpike in, een tolweg tussen Tulsa, Muskogee en I-40. Men steekt de Arkansas River over, die sterk ingedamd is. Roland is de laatste plaats voor de grens met Arkansas, waar de Interstate 40 in Arkansas verdergaat richting Fort Smith, Little Rock en Memphis.
Geschiedenis
In april 1959 opende het eerste deel van de I-40 in Oklahoma, een stuk van 8 kilometer bij Canute. Ten westen van Oklahoma City volgt de I-40 de US 66 en vervangt deze op diverse stukken. Deze stukken zijn eerst begin jaren 60 als 2x2 US 66 aangelegd, en later verbreed of vervangen door de Interstate 40, met name vanaf 1967. In 1985 is de US 66 opgeheven in Oklahoma. De snelweg is voornamelijk in de jaren 60 aangelegd, en in 1966 opende de Crosstown, het deel door Oklahoma City, een verhoogde snelweg, destijds een bijzonder bouwwerk. Tegenwoordig is dit deel substandaard en in afwachting van vervanging. In 1975 opende het laatste deel van de Interstate 40, bij Erick, vlak na de grens met Texas. Hiermee is de gehele Interstate 40 in 16 jaar gebouwd door Oklahoma.
Openstellingsgeschiedenis
Van | Naar | Lengte | Opening |
---|---|---|---|
Exit 151 | Exit 153 | 3 km | 1960 |
Exit 153 | Exit 186 | 53 km | 1963 |
Exit 82 | Exit 119 | 60 km | 1963 |
Exit 186 | Exit 265 | 127 km | 1965 |
Exit 325 | Exit 330 | 8 km | 1965 |
Exit 149 | Exit 151 | 3 km | 1966 |
Exit 308 | Exit 325 | 27 km | 1966 |
Exit 41 | Exit 65 | 39 km | 1967 |
Exit 69 | Exit 80 | 18 km | 1967 |
Exit 140 | Exit 149 | 14 km | 1967 |
Exit 119 | Exit 140 | 34 km | 1969 |
Exit 284 | Exit 308 | 39 km | 1969 |
Exit 14 | Exit 41 | 43 km | 1971 |
Exit 65 | Exit 69 | 6 km | 1971 |
Exit 80 | Exit 82 | 3 km | 1971 |
Exit 265 | Exit 284 | 31 km | 1974 |
Exit 0 | Exit 1 | 2 km | 1975 |
Exit 1 | Exit 14 | 21 km | 1976 |
Exit 147 | Exit 151 | 5 km | 2012[1] |
Verbredingen
I-40 is aan de westkant van Oklahoma City al voor 1990 naar 2x3 rijstroken verbreed tussen Morgan Road en I-44, een traject van 10 kilometer. Rond 2001 is de snelweg verder westwaarts naar 2x3 rijstroken verbreed tot aan Mustang Road over een afstand van ruim 3 kilometer. Dit viel samen met de bouw van het knooppunt met John Kilpatrick Turnpike. Later is I-40 verder westelijk verbreed, tussen El Reno en Yukon over een afstand van 17 kilometer. Dit is in twee fases uitgevoerd, het deel tussen El Reno en de westkant van Yukon rond 2011 en het tussenliggende deel door Yukon rond 2014.
Het deel tussen I-35 bij Downtown Oklahoma City en Tinker Air Force Base in Midwest City telt ook 2x3 rijstroken en is al voor 1990 verbreed. Rond 2002 is de dubbelnummering met I-40 nabij Downtown Oklahoma City van 2x3 naar 2x5 rijstroken verbreed, dit viel samen met de reconstructie van het oostelijk knooppunt tussen I-35 en I-40.
In 2018-2020 is 10 kilometer van I-40 ten oosten van Oklahoma City naar 2x3 rijstroken verbreed, tussen I-240 en de nieuwe Kickapoo Turnpike.
Webbers Falls Bridge
In 2002 ramde een schip de Webbers Falls Bridge over de Arkansas River, waarna een deel van de brug over 180 meter instortte met 14 doden tot gevolg. De brug werd in recordtijd van 2 maanden herbouwd.
Verlegging in Oklahoma City
I-40 verliep oorspronkelijk strak langs Downtown Oklahoma op een viaduct met 2x3 rijstroken. Er waren wensen om I-40 te verbreden, maar het viaduct was in slechte staat en vervanging door een breder viaduct zou kostbaar zijn en bovendien stedenbouwkundig onwenselijk. Daarom is I-40 over een afstand van 6 kilometer zo'n 500 meter naar het zuiden verlegd over een nieuw tracé met 2x5 rijstroken. Op 5 januari 2012 opende de eerste rijbaan, op 19 februari 2012 de tweede. Daarna is het oude viaduct gesloopt en vervangen door Crosstown Boulevard.
Verkeersintensiteiten
Dagelijks rijden 12.000 voertuigen op de grens met Texas, dit stijgt geleidelijk naar 20.000 voertuigen per dag, een grens die bij Weatherford bereikt wordt. Pas bij El Reno wordt de grens van 30.000 voertuigen per dag overschreden, daarna rijden 45.000 voertuigen tussen El Reno en Yukon. Tussen Yukon en Oklahoma City stijgen de verkeersintensiteiten na elke aansluiting, van 66.000 voertuigen bij de Kilpatrick Turnpike tot 135.000 voertuigen bij het knooppunt met I-44, het drukste punt van I-40 in Oklahoma. Langs Downtown Oklahoma City rijden 110.000 voertuigen per dag en 125.000 voertuigen op de dubbelnummering met I-35.
In de oostelijke voorsteden daalt dit naar 85.000 voertuigen in Midwest City en 66.000 voertuigen bij Tinker Air Force Base, verder dalend naar 48.000 voertuigen tot het knooppunt met I-240. Oostelijk van de regio Oklahoma City rijden 40.000 voertuigen tot Shawnee, daarna dalen de verkeersintensiteiten verder naar slechts 15.000 tot 20.000 voertuigen per dag op de rest van de route in Oklahoma tot de grens met de staat Arkansas.[2]
Rijstrookconfiguratie
Van | Naar | Rijstroken | Opmerkingen |
---|---|---|---|
Exit 0 | Exit 127 | 2x2 | |
Exit 127 | Exit 147 | 2x3 | Oklahoma City |
Exit 147 | Exit 151 | 2x5 | Oklahoma City |
Exit 151 | Exit 153 | 2x4 | Oklahoma City |
Exit 153 | Exit 157 | 2x3 | Oklahoma City |
Exit 157 | Exit 330 | 2x2 |
Referenties
- ↑ nieuw tracé 05-01-2012 & 19-02-2012
- ↑ AADT - Annual Average Daily Traffic | okladot.state.ok.us
Freeways in Oklahoma City |
---|
|
Interstates en US Highways in de staat Oklahoma |
---|
|
Interstate 40 |
---|
California • Arizona • New Mexico • Texas • Oklahoma • Arkansas • Tennessee • North Carolina |