Interstate 80 in Nevada
I-80 | |||
Begin | Verdi | ||
Einde | West Wendover | ||
Lengte | 411 mi | ||
Lengte | 661 km | ||
|
De Interstate 80 of I-80 is een Interstate Highway in de Amerikaanse staat Nevada. De freeway vormt een lange oost-westroute door de noordelijke helft van de staat. De snelweg begint op de grens met California en verloopt via Reno, daarna naar het noordoosten afbuigend, tot aan Winnemucca, en vervolgens oostwaarts door diverse bergketens tot de grens met Utah bij Wendover. De hoogste pas is Pequop Summit met 2.121 meter hoogte, even voor de staatsgrens met Utah. De snelweg is 661 kilometer lang.
Routebeschrijving
Reno/Sparks
Nabij Verdi komt de Interstate 80 in California vanuit Sacramento de staat Nevada binnen. I-80 telt hier 2x2 rijstroken en verloopt op ruim 1.500 meter boven zeeniveau door een smal dal van de Truckee River, een dal dat echter al snel een weidse vallei wordt waarin de stad Reno is gelegen. Reno vormt samen met Sparks en enkele andere voorsteden een redelijk grote agglomeratie. I-80 voert direct langs het centrum van Reno en ligt daar verdiept met 3 tot 4 rijstroken per richting. Er volgt dan een knooppunt met de Interstate 580 en de US 395. Vervolgens voert I-80 door de meer industriële stad Sparks. Na Sparks verlaat men het stedelijk gebied en voert I-80 met 2x2 rijstroken weer oostwaarts door een nauwer dal van de Truckee River.
Northern Nevada
I-80 begint dan aan een lange route door het noorden van Nevada. De eerste 40 kilometer tot Fernley volgt de rotsachtige vallei van de Truckee River, daarna volgen wat meer weidse valleien, die maar zeer beperkt gecultiveerd zijn. Het weidse uitzicht wordt bepaald door vergezichten en bergketens op grotere afstand. I-80 buigt geleidelijk wat naar het noorden af. Bij Fernley splitst ook de US 50 Alternate af en 60 kilometer verder voegt de US 95 in.
Tussen Fernley en Winnemucca volgt een ruim 200 kilometer lang traject door desolaat gebied, met slechts één klein dorp, Lovelock. I-80 verloopt hier parallel aan de noord-zuid georiënteerde bergketens van het Great Basin. Het laagste punt van I-80 ligt op dit deel van de route op zo'n 1.200 meter boven zeeniveau. Bij Winnemucca slaat de US 95 weer af naar het noorden, I-80 draait hier naar het oosten. Er volgt dan nog een ruim 350 kilometer lang traject door zeer dunbevolkt gebied, met valleien en bergketens. Er liggen slechts een klein aantal plaatsen in deze afgelegen streek, namelijk Battle Mountain, Carlin, Elko en Wells.
Het landschap langs I-80 bestaat uit ongecultiveerd rangeland, woestijngebied en kale bergketens. De bergketens zijn in deze regio tot circa 2.100 meter hoog, maar oostelijk van Elko liggen hogere bergen. I-80 gaat met een boog om het hogere East Humboldt Range heen, dat toppen tot 3.400 meter kent. I-80 stijgt ook naar 1.700 meter hoogte bij Wells. In Wells kruist men de US 93. Ruim 30 kilometer ten oosten van Wells bereikt men het hoogste punt van I-80 in Nevada, de 2.123 meter hoge Pequop Summit, onderdeel van de Pequop Mountains dat toppen tot 2.800 meter kent.
Oostelijk van Pequop Summit volgt een vrij lange afdaling door desolaat woestijngebied. Vlak voor Wendover komt men over een bergrug waarna men een weids uitzicht heeft over de witte Bonneville Salt Flats. In West Wendover volgt de grens met de staat Utah, vervolgens gaat de Interstate 80 in Utah verder richting Salt Lake City.
Geschiedenis
De historische Lincoln Highway van New York tot San Francisco verliep over de route van de hedendaagse I-80. Dit was een auto trail. In 1926 werd dit een onderdeel van de US 40. In 1930 was bijna de volledige route een gravelweg, alleen het westelijkste deel tussen Reno en de grens met California was al vroeg geasfalteerd. De weg is daarna in hoog tempo begin jaren 1930 geasfalteerd over de volledige route van Reno tot de grens met Utah.
De bouw van I-80 begon eind jaren '50, vrij snel na de creatie van het Interstate Highway systeem in 1956. I-80 is grotendeels direct over de US 40 aangelegd, die op de meeste plekken ophield te bestaan. Een uitzondering was ter hoogte van de weinige plaatsen op de route, waar I-80 als bypass is aangelegd en de historische route van de US 40 bewaard is gebleven in de vorm van een business route. Tegen 1975 was I-80 dermate ver gereed gekomen dat de US 40 uit Nevada werd geschrapt.
De bouw van de Interstate 80 begon in eerste instantie voornamelijk op de trajecten tussen de diverse kernen. In 1960 opende het eerste deel door de woestijn tussen Sparks en Fernley. Gedurende de jaren '60 werden de meeste trajecten tussen de grotere kernen omgebouwd van US 40 tot I-80. Gedurende de jaren '70 werden deze stukken veelal naar de kernen verlengd, maar tot eind jaren '70 was I-80 op diverse locaties nog onderbroken, door Reno, Lovelock, Winnemucca, Battle Mountain, Carlin, Elko, Wells en Wendover. Deze dorpen waren van hun bestaan grotendeels afhankelijk van de passanten, en wisten de bouw van de I-80 te vertragen. In 1975 werd de bypass van Reno opengesteld, waarmee de grootste stad nu te vermijden was. Tussen 1980 en 1982 openden de laatste schakels, korte stukken langs de voornoemde plaatsen.
Verbreding & reconstructie in Reno
De passage van Reno is in 2012 verbreed naar 3 tot 4 rijstroken per richting, grotendeels op de bestaande verharding.
In het centrum van Reno ligt het knooppunt tussen I-580 en I-80. Dit wordt wel de 'Spaghetti Bowl' genoemd.[1] Dit knooppunt, evenals de aansluitende delen van I-580 en I-80, zijn in meerdere fases gerenoveerd en verbeterd. Tussen 2022 en 2022 is de eerste fase uitgevoerd die voornamelijk aanpassingen op I-580 voorzag, dit heet ook wel de 'Spaghetti Bowl Xpress'. De verbinding vanaf I-80 uit California naar I-580 naar het zuiden is daarbij verbreed. De verbrede verbinding werd op 14 december 2022 in gebruik genomen.[2]
Openstellingsgeschiedenis
Openstellingsdata en lengtes zijn indicatief, er kan een kleine afwijking van 1 jaar of een paar kilometer in zitten. Afkomstig van het Nevada DOT.[3]
Van | Naar | Lengte | Opening |
---|---|---|---|
Exit 22 | Exit 43 | 34 km | 1960 |
Exit 65 | Exit 93 | 45 km | 1963 |
Exit 112 | Exit 138 | 42 km | 1963 |
Exit 194 | Exit 205 | 18 km | 1963 |
Exit 244 | Exit 254 | 16 km | 1963 |
Exit 314 | Exit 321 | 12 km | 1963 |
Exit 0 | Exit 5 | 8 km | 1965 |
Exit 18 | Exit 22 | 6 km | 1965 |
Exit 43 | Exit 48 | 8 km | 1965 |
Exit 205 | Exit 229 | 39 km | 1965 |
Exit 233 | Exit 244 | 18 km | 1965 |
Exit 254 | Exit 261 | 11 km | 1965 |
Exit 321 | Exit 328 | 11 km | 1965 |
Exit 48 | Exit 65 | 27 km | 1967 |
Exit 180 | Exit 194 | 23 km | 1967 |
Exit 328 | Exit 343 | 24 km | 1967 |
Exit 138 | Exit 151 | 21 km | 1968 |
Exit 5 | Exit 10 | 8 km | 1969 |
Exit 352 | Exit 376 | 39 km | 1969 |
Exit 261 | Exit 280 | 31 km | 1971 |
Exit 343 | Exit 351 | 13 km | 1971 |
Exit 16 | Exit 18 | 3 km | 1972 |
Exit 151 | Exit 173 | 35 km | 1972 |
Exit 292 | Exit 298 | 10 km | 1973 |
Exit 10 | Exit 16 | 10 km | 1975 |
Exit 376 | Exit 378 | 3 km | 1975 |
Exit 282 | Exit 292 | 16 km | 1975 |
Exit 378 | Exit 387 | 14 km | 1978 |
Exit 93 | Exit 105 | 19 km | 1980 |
Exit 173 | Exit 180 | 11 km | 1980 |
Exit 280 | Exit 282 | 3 km | 1980 |
Exit 298 | Exit 314 | 26 km | 1980 |
Exit 398 | Exit 410 | 19 km | 1980 |
Exit 105 | Exit 112 | 11 km | 1982 |
Exit 229 | Exit 233 | 6 km | 1982 |
Exit 351 | Exit 352 | 2 km | 1982 |
Exit 387 | Exit 398 | 19 km | 1982 |
Toekomst
Tussen 2007 en 2009 is de 'I-80 Corridor Study' uitgevoerd.[4] Tussen 2012 en 2014 is een tweede studie uitgevoerd, het 'I-80 Corridor Master Plan'.[5] Er zijn geen concrete plannen om delen van I-80 te verbreden.
Verkeersintensiteiten
I-80 is grotendeels een zeer rustige snelweg, met grote stukken met slechts 5.000 tot 10.000 voertuigen per dag. Alleen in de agglomeratie Reno-Sparks is I-80 drukker, met tot 120.000 voertuigen per dag langs het centrum van Reno.
Referenties
Interstates en US Highways in de staat Nevada |
---|
Interstate 80 |
---|
California • Nevada • Utah • Wyoming • Nebraska • Iowa • Illinois • Indiana • Ohio • Pennsylvania • New Jersey |