Interstate 80 in Utah

	I-80
Begin	Wendover
Einde	Emory
Lengte	196 mi
Lengte	316 km
Route Nevada 1 Wendover 2 Wendover 4 Leppy Pass Road 41 Bonneville Salt Flats 49 Frontage Road 56 Frontage Road 62 Frontage Road 70 Frontage Road 77 Dugway 84 Grantsville 88 Grantsville 95 Mid-Valley Highway 99 Erda 102 104 SR-202 111 7200 W 113 5600 W 115 Salt Lake City Airport 117 → Salt Lake City beltway 118 Redwood Road 120 → Ogden 121 Downtown Salt Lake City 122 Downtown Salt Lake City 123 → Provo 124 State Street 125 700 E 126 1300 E 127 2300 E 128 → Salt Lake City beltway 129 Foothill Drive 130 → to beltway 131 Parley's Canyon 132 Parley's Canyon 134 East Canyon 137 Lamb's Canyon Road 140 Summit Park 141 Homestead Road 144 Frontage Road 145 Kimball Junction 146 → Heber City 150 Toll Gate Canyon Road 155 Wanship 162 Coalville 168 → Ogden / Boise 169 Echo 178 Emory 185 Frontage Road 187 Frontage Road 191 Wasatch Road Wyoming

De Interstate 80 of I-80 is een Interstate Highway in de Amerikaanse staat Utah. De autosnelweg vormt een oost-westroute door het noorden van de staat, vanaf de grens met de staat Nevada bij Wendover dwars door de Bonneville Salt Flats, langs het Great Salt Lake en door Salt Lake City, vervolgens door het Wasatch Range, tot de grens met Wyoming. I-80 is in Utah 316 kilometer lang.

Routebeschrijving

I-80 bij Wendover.

I-80 aan de westkant van Salt Lake City.

I-80 in het oosten van Salt Lake City.

I-80 in de Echo Canyon ten oosten van Salt Lake City.

De Bonneville Salt Flats vanaf een parkeerplaats aan de I-80.

Bonneville Salt Flats & Great Salt Lake Desert

I-80 begint op de grens met de staat Nevada bij het plaatsje Wendover, waar de Interstate 80 in Nevada vanuit Reno komt en men door het hoogteverschil direct zicht heeft op de witte Bonneville Salt Flats. I-80 voert dan 70 kilometer door deze extreem vlakke zoutvlakte. De snelweg telt hier 2x2 rijstroken, aan de westkant van de zoutvlakte is een rest area waar men kan stoppen. Vanaf Wendover volgt dan een 73 kilometer lang traject zonder kruisende wegen en zonder afritten. I-80 voert dan door de Great Salt Lake Desert, een hooggelegen woestijngebied met enkele lage bergketens rondom. Ook dit deel voert door nauwelijks bewoond gebied, alhoewel er wel wat zijwegen zijn. I-80 voert dan langs de zuidkant van het Great Salt Lake, waarna het verkeer wat drukker wordt omdat verkeer vanaf enkele plaatsjes invoegt op het lange-afstandsverkeer. Men bereikt dan de agglomeratie Salt Lake City.

Salt Lake City

I-80 voert dan door het stedelijk gebied van Salt Lake City. De snelweg bereikt pas relatief laat het echte bebouwde gebied en I-80 telt nog 2x2 rijstroken tot de luchthaven van Salt Lake City. Hier is een knooppunt met State Route 154, waarna men de Interstate 215 kruist, die de westelijke bypass van Salt Lake City vormt. I-80 telt hier 2x3 rijstroken en kent daarna een korte dubbelnummering met de Interstate 15 ter hoogte van het centrum. Dit deel verloopt 5 kilometer noord-zuid en telt tussen 12 en 18 rijstroken met deels een parallelstructuur. De State Route 201 sluit hier aan, waarna I-80 naar het oosten afslaat. Door South Salt Lake versmalt de snelweg in twee fases van 2x4 naar 2x3 rijstroken. Aan de oostrand van de agglomeratie kruist men I-215 voor de tweede maal.

Wasatch Mountains

Na Salt Lake City begint de lange klim naar het hoger gelegen Wasatch Range. Salt Lake City ligt zelf al vrij hoog, op ruim 1.200 meter, maar de pashoogte is zo'n 2.170 meter, Parley's Summit. De klim begint in Parley's Canyon. Op sommige trajecten zijn er stijgingen van 6 procent voor 16 kilometer achter elkaar. I-80 is breed, met kruipstroken, en runaway tracks voor vrachtwagens die afdalen en waarvan de remmen het begeven hebben. Na Parley's Summit liggen de wintersportoorden rond Park City en is een aansluiting op de US 40. Hierna daalt de snelweg weer af, maar niet veel, 1700 meter is het laagste punt.

Bij het dorp Echo eindigt de Interstate 84 op I-80. I-80 slaat hier af naar het oosten, door de Echo Canyon. Het landschap is hier erg ruig, en vanaf de snelweg kan men vele canyons zien liggen die eindigen op de canyon waar I-80 doorheen loopt. I-80 stijgt hier weer. Al snel loopt de snelweg weer boven de 2.000 meter hoogte. In een verder onbevolkt gebied kruist I-80 de grens met de staat Wyoming, even ten westen van het stadje Evanston. De Interstate 80 in Wyoming gaat dan verder naar Rock Springs en Cheyenne.

Geschiedenis

Voorgeschiedenis

De Interstate 80 volgt oude auto trails, zoals de Victory Highway in het westen van de staat en de Lincoln Highway, belangrijke lange-afstandsroutes van begin 20e eeuw. Voordat de huidige snelweg werd aangelegd verliepen US Highways over deze route, zoals de US 40 tussen Wendover en Park City en US 530 verder richting Wyoming.

De US 40 was voor 1930 nog grotendeels onverhard buiten Salt Lake City. Dit is in vrij hoog tempo begin tot midden jaren '30 geasfalteerd. Dit geldt ook voor de toenmalige US 530 en US 30 tot de grens met Wyoming. Tot na de Tweede Wereldoorlog was de US 40 de enige doorgaand verharde oost-westverbinding van Utah.

Voor de bouw van I-80 waren korte delen van de US 40 ten westen en oosten van Salt Lake City al naar 4 rijstroken verbreed, namelijk westwaarts tot aan het Great Salt Lake en oostwaarts door Parleys Canyon tot Park City.

De bouw van I-80

De bouw van I-80 begon kort na de creatie van het Interstate Highway systeem in 1956. Het eerste deel van I-80 dat op de officiële kaarten verscheen was een 13 kilometer lang deel in een militair gebied ten westen van het Great Salt Lake in 1960. Dit was een verdubbeling van de bestaande US 40, zoals een groot deel van I-80 ten westen van Salt Lake City werd aangelegd. In 1961 opende een tweede deel in afgelegen gebied niet ver van de grens met Wyoming.

De bouw van I-80 vorderde in de eerste helft van de jaren '60 vooral op het plateau ten oosten van Salt Lake City tot de grens met Wyoming. Tevens werd de bestaande vierstrooks US 40 door Parleys Canyon van Salt Lake City naar Park City gereconstrueerd tot I-80. Dit deel verscheen vanaf 1971 op de kaarten als I-80. In 1967 opende het eerste deel in Salt Lake City, vanaf I-15 tot de voet van Parleys Canyon.

De grootste opening volgde omstreeks 1970, toen een 63 kilometer lang traject van I-70 door de Bonneville Salt Flats tussen Wendover en Knolls in gebruik werd genomen. Een jaar later opende een groot deel van de rest van I-70 door de Great Salt Lake Desert, waarmee er nog één ontbrekend deel was ten zuiden van het Great Salt Lake, in de regio rond Tooele, wat in 1972 werd opengesteld. Oostelijk van Salt Lake City waren nog twee korte ontbrekende schakels, tussen Parleys Canyon en Park City, opengesteld omstreeks 1975 en tussen Emory en Castle Rock, opengesteld omstreeks 1978.

Langere tijd was er een ontbrekende schakel in het westen van Salt Lake City. Dit deel was oorspronkelijk aangelegd als de vierstrooks US 40, toen deze geschrapt werd in dit gebied werd de weg tijdelijk als de State Highway 186 genummerd. Dit deel werd uiteindelijk pas op 22 augustus 1986 opengesteld, waarmee dit ook het allerlaatste deel van de Interstate 80 is die opengesteld is in het gehele land.

Openstellingsgeschiedenis

van	naar	lengte	datum
Exit 62 Military Area Lakeside	Exit 70 Delle	13 km	00-00-1960
Exit 185 Castle Rock	Exit 187 Fawcett	3 km	00-00-1961
Exit 187 Fawcett	Exit 191 Wahsatch	6 km	00-00-1962
Exit 56 Aragonite Road	Exit 62 Military Area Lakeside	10 km	00-00-1962
Exit 146 US 40	Exit 155 Wanship	14 km	00-00-1963
Exit 155 Wanship	Exit 162 Coalville	11 km	00-00-1965
Exit 191 Wahsatch	Exit 196 Wyoming state line	8 km	00-00-1965
Exit 99 Lake Point	Exit 104 Magna	8 km	00-00-1967
Exit 168 I-84	Exit xx Echo Canyon	8 km	00-00-1967
Exit 122 I-15 (south)	Exit 128 Lincoln Highway	10 km	00-00-1967
Exit xx Echo Canyon	Exit 178 Emory	8 km	00-00-1968
Exit 119 Redwood Road	Exit 120 I-15 (north)	2 km	00-00-1969
Exit 2 Wendover	Exit 41 Knolls	63 km	00-00-1970
Exit 162 Coalville	Exit 168 I-84	10 km	00-00-1970
Exit 41 Knolls	Exit 56 Aragonite Road	24 km	00-00-1971
Exit 128 Lincoln Highway	Exit 134 State Highway 65	10 km	00-00-1971
Exit 145 Kimball Junction	Exit 146 US 40	2 km	00-00-1971
Exit 70 Delle	Exit 77 Rowley Junction	11 km	00-00-1971
Exit 77 Rowley Junction	Exit 99 Lake Point	35 km	00-00-1972
Exit 134 State Highway 65	Exit 145 Kimball Junction	18 km	00-00-1975?
Exit 178 Emory	Exit 185 Castle Rock	13 km	00-00-1978?
Exit 0 Nevada state line	Exit 2 Wendover	3 km	00-00-1980
Exit 104 Magna	Exit 114 5600 West	11 km	00-00-1982?
Exit 114 5600 West	Exit 118 Redwood Road	7 km	22-08-1986

Latere aanpassingen

In anticipatie op de Olympische Spelen van 2002 die in Salt Lake City werden gehouden is I-15/80 langs het centrum compleet gereconstrueerd. De beide knooppunten met I-80 zijn volledig heraangelegd en er is een geheel nieuw knooppunt met State Route 201 aangelegd. Ook is een parallelstructuur met 4x4 rijstroken aangelegd tussen het zuidelijke knooppunt met I-80 en Downtown Salt Lake City. Tijdens de werkzaamheden in de jaren '90 was er tijdelijk slechts 2x2 rijstroken beschikbaar, een enorm verschil met de situatie na de oplevering van het project.

Tussen 2007 en 2009 is een 4 kilometer lang deel tussen I-15 en South 1300E van 2x3 naar 2x4 rijstroken verbreed.

Verkeersintensiteiten

Dagelijks rijden 7.000 voertuigen op de grens met Nevada en 7.300 voertuigen door de Bonneville Salt Flats. Pas vlak voor Salt Lake City rijden meer dan 10.000 voertuigen, zodat de overgang van rustige snelweg naar drukke stadsweg nogal groot is. Vlak voor Salt Lake City International Airport reden 51.000 voertuigen, stijgend naar 59.000 voertuigen ten westen van de I-215 en 58.000 voertuigen ten westen van de I-15. De dubbelnummering met de I-15 langs Downtown Salt Lake City is het drukste met 230.500 voertuigen per etmaal.

Oostelijk van de I-15 reden 119.000 voertuigen, iets dalend naar 83.000 voertuigen ten westen van de I-215. Door Parley's Canyon reden 47.000 voertuigen, dalend naar 14.500 voertuigen ten oosten van de US 40 bij Park City. Ten oosten van de I-84 bij Echo reden 14.000 voertuigen, evenals bij de grens met Wyoming.