Interstate 95 in Maine
![]() | |||
---|---|---|---|
I-95 | |||
Begin | Kittery | ||
Einde | Houlton | ||
Lengte | 305 mi | ||
Lengte | 491 km | ||
|
De Interstate 95 of I-95 is een Interstate Highway in de Amerikaanse staat Maine. De weg loopt vanaf Kittery aan de grens met New Hampshire naar de Canadese grens bij Houlton. Het is de enige interstate hoofdroute in de staat. De weg bedient de meeste grotere plaatsen in de staat, zoals Portland, Augusta en Bangor. Het gedeelte tussen New Hampshire en Augusta is een tolweg, de Maine Turnpike. Het traject in Maine is 491 kilometer lang.
Routebeschrijving
De Interstate 95 in New Hampshire steekt via een boogbrug de Piscataqua River over en komt dan in de staat Maine terecht. I-95 telt dan 2x3 rijstroken en wordt gevormd door de Maine Turnpike. De snelweg voert noordwaarts door zeer dichtbebost gebied, op korte afstand van de Atlantische Oceaan. In tegenstelling tot New Hampshire is de kustlijn van Maine maar beperkt verstedelijkt. Na 70 kilometer bereikt men Portland, de grootste stad op de route. Vlak voor Portland sluit de Interstate 195 uit Biddeford aan, in Portland splitst de Interstate 295 af, die een alternatieve route naar het noorden vormt.
Ter hoogte van het knooppunt met I-295 eindigt ook het traject met 2x3 rijstroken. I-95 voert dan door de westelijke buitenwijken van Portland. Aan de noordkant van de stad is er nog een mogelijkheid om I-295 te bereiken, via de korte Interstate 495. Hierna voert de tolweg noordwaarts met 2x2 rijstroken door een plattelandsgebied met veel bos en verspreide weilanden. I-95 voert hierbij door een gebied met lage heuvels. Na 50 kilometer bereikt men het stadje Lewiston, waar men de Androscoggin River oversteekt. I-95 voert vanaf hier meer richting het noordoosten en na 35 kilometer voegt bij Gardiner I-295 uit Portland weer in.
I-95 voert dan parallel aan de Kennebec River noordwaarts. De snelweg voert langs Augusta, de hoofdstad van de staat Maine, en later langs Waterville, waar men de Kennebec River oversteekt. Het traject van Waterville tot Bangor buigt meer naar het oosten af, kenmerkend is de brede beboste middenberm op een groot deel van I-95 in dit gebied. Bangor is de laatste grotere plaats op de route van I-95. In het zuiden van de stad slaat de Interstate 395 af. I-95 voert langs de westkant van Bangor en volgt daarna de Penobscot River noordwaarts. De bevolkingsdichtheid wordt steeds lager en I-95 steeds rustiger. Vanaf Bangor is het nog bijna 200 kilometer door dunbevolkt plattelandsgebied tot de grens met Canada.
Bij Medway steekt men de Penobscot River over. Noordelijk hiervan volgt I-95 geen grote rivier meer. De snelweg voert door overwegend dichtbebost gebied en heeft regelmatig een beboste middenberm. In het noorden van Maine zijn ook wat lage bergen met kale toppen, maar weinig heuvels zijn hoger dan 400 meter. De US 2 verloopt hier parallel aan I-95. Het laatste deel van I-95 buigt naar het oosten af, de snelweg bereikt dan het grensplaatsje Houlton. In Houlton kruist men de US 1, waarna de grensovergang met Canada volgt. De Highway 95 in New Brunswick gaat dan verder naar het nabijgelegen Woodstock, waar toegang is op de Trans-Canada Highway.
Geschiedenis
Het eerste deel van de snelweg dat opende was de Maine Turnpike in 1947 tussen Kittery en Portland, de brug op de grens met New Hampshire was overigens nog tot 1972 tweestrooks. In 1955 opende een verlenging naar Augusta, waarmee de Maine Turnpike voltooid was. Het eerste tolvrije deel wat als Interstate Highway is aangelegd opende in 1960 en was een verlenging van Augusta naar Fairfield. Gedurende de jaren 60 is de rest van de route door het noorden van Maine aangelegd, waarbij sommige delen in eerste instantie als een super two zijn geopend en later verbreed zijn naar 2x2 rijstroken. In 1967 was de gehele Interstate 95 in Maine voltooid. Pas tegen 1981 was de gehele route vierstrooks.
In 2004 is de routing van de I-95 veranderd. Waar de snelweg voorheen van Portland via Brunswick naar Augusta liep, gaat dat nu via Auburn-Lewiston. De oude route wordt uitgevoerd door de Interstate 295. Het gedeelte rond Houlton is het rustigste traject van alle Interstate Highways in de Verenigde Staten.
Openstellingsgeschiedenis
Van | Naar | Lengte | Opening |
---|---|---|---|
Kittery | Portland | 71 km | 13-12-1947 |
Portland | Augusta | 105 km | 13-12-1955 |
Augusta | Fairfield | 39 km | 1960 |
Bangor-Hammond St | Bangor-Hogan Rd | 6 km | 1960 |
Bangor | Orono | 6 km | 1961 |
Newport | I-395 | 40 km | 1963 |
Fairfield | Newport | 39 km | 1964 |
Orono | Howland | 40 km | 1965 |
Howland | Medway | 45 km | 1966 |
Oakfield | Houlton | 26 km | 1966 |
Medway | Oakfield | 64 km | 1967 |
Verkeersintensiteiten
Dagelijks rijden 82.000 voertuigen op de grens met New Hampshire, dalend naar 70.000 voertuigen ter hoogte van Biddeford en 50.000 voertuigen na het knooppunt met I-295 in Portland. Noordelijker rijden nog 35.000 voertuigen in Falmouth en 12.000 voertuigen bij Lewiston. Dit stijgt weer naar 22.000 voertuigen ter hoogte van Augusta en 28.000 voertuigen tussen Augusta en Waterville. Dit daalt vervolgens naar 14.000 voertuigen tot Bangor. Door Bangor rijden 25.000 voertuigen, daarna dalend naar 7.000 tot 4.000 voertuigen verder tot Houlton. Slechts 2.200 voertuigen steken dagelijks de grens met Canada over.
Externe links
Referenties
Interstates en US Highways in de staat Maine |
---|
Florida • Georgia • South Carolina • North Carolina • Virginia • Maryland • Delaware • Pennsylvania • New Jersey • New York • Connecticut • Rhode Island • Massachusetts • New Hampshire • Maine |