Italië

Uit Wegenwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Italia
Hoofdstad Roma
Oppervlakte 301.338 km²
Inwonertal 58.851.000
Lengte wegennet 815.254 km
Lengte snelwegennet 10.404 km[1]
Eerste snelweg 1923
Benaming snelweg Autostrada
Verkeer rijdt rechts
Nummerplaatcode I

Italië (Italiaans: Italia), formeel de Italiaanse Republiek (Italiaans: Repubblica Italiana) is een land in het zuiden van Europa. Het land telt 58 miljoen inwoners en heeft een oppervlakte die ruim 8 keer zo groot als Nederland is. De hoofdstad is Roma (Rome), de grootste agglomeratie is die van Milano (Milaan).

Inleiding

Ligging

Italië is gelegen in het zuiden van Europa en is een groot schiereiland in de Middellandse Zee. De vorm wordt ook wel de 'Laars van Italië' genoemd. Het land grenst alleen in het noorden aan andere landen, namelijk Frankrijk, Zwitserland, Oostenrijk en Slovenië. Daarnaast omvat het twee dwergstaten: San Marino en Vaticaanstad. Italië heeft daarnaast twee grote eilanden, Sicilia (Sicilië) en Sardegna (Sardinië), plus tal van kleinere eilanden. Het land meet hemelsbreed maximaal 1.200 kilometer van noord naar zuid en maximaal 540 kilometer van west naar oost. De zuidelijkste punt van Sicilia ligt op dezelfde breedtegraad als Tunesië. Malta ligt 80 kilometer ten zuiden van Sicilia. Het Italiaanse eiland Lampedusa ligt halverwege Sicilia en Libië.

Landschap

Veel delen van Italië zijn bergachtig, in het noorden gedomineerd door de Alpen, in het midden door de Apennijnen, en in het zuiden de bergketens van Calabria. De Monte Bianco (Mont Blanc) is met 4.810 meter de hoogste berg van Italië. De 2.912 meter hoge Corno Grande in de Gran Sasso is de hoogste berg van de Apennijnen. De ruim 3.300 meter hoge vulkaan Etna is de hoogste berg van Sicilië. De 4.061 meter hoge Gran Paradiso in de Alpen is de hoogste berg in Italië die niet op of bij een landsgrens ligt.

Alhoewel Italië grotendeels bergachtig is, heeft het ook grote vlaktes. Prominent is de dichtbevolkte Povlakte in het noorden van Italië, waar de langste rivier van het land, de Po, doorheen stroomt. De Po heeft een grote delta. Ten noorden daarvan liggen de lagunes rond de stad Venetië. De regio Puglia in het zuidoosten van Italië is eveneens relatief vlak.

De vorm van Italië geeft het land veel kustlijn, het steekt in de Middellandse Zee, die weer onderverdeeld is in de Adriatische Zee en Ionische Zee naar het oosten en de Tyrrheense Zee en Ligurische Zee in het westen. Het eiland Sardinië wordt van Corsica gescheiden door de Straat van Bonifacio. Een andere belangrijke zeestraat is de Straat van Messina, die Sicilië van het vasteland scheidt.

In Italië zijn veel grote meren, met name aan de rand van de Alpen. Enkele daarvan liggen op de grens met Zwitserland. Lago di Garda, Lago d'Iseo, Lago di Como, Lago di Lugano en het Lago Maggiore zijn bekende vakantiebestemmingen. In het midden in de regio Toscana en Umbria zijn twee grotere meren te vinden: het Lago di Trasimeno en Lago di Bolsena. Italië heeft relatief weinig lange rivieren, naast de Po zijn de enige andere rivieren van enig belang de Adige, Ticino en Tevere (Tiber). De 16 kilometer lange Reno di Lei is de enige rivier in Italië die naar de Noordzee stroomt.

Steden

Italië heeft een fors aantal grote steden, waarvan er diverse van groot historisch belang zijn. De hoofdstad Rome (Roma) is historisch gezien één van de belangrijkste steden in Europa. Rome is binnen de gemeentegrenzen ook de grootste stad van Italië. Het grootste stedelijk gebied is rond de noordelijke stad Milaan (Milano). Andere grote steden in het noorden zijn Torino (Turijn), Venezia (Venetië), Verona, Bologna en Padova. In de Apennijnen zijn belangrijke steden als Genova (Genua) en Firenze (Florence) gelegen. Langs de Adriatische kust liggen grotere steden als Rimini, Ancona, Pescara, Foggia, Bari en Brindisi. In het zuiden zijn steden als Napoli (Napels), Salerno, Reggio Calabria, Messina, Palermo en Catania van belang.

Vanwege een laag geboortecijfer en verouderde huisvesting in de grote steden zijn veel steden in Italië aan het krimpen en vergrijzen. Venetië verloor tussen 1971 en 2011 circa 100.000 inwoners, ongeveer een derde van de bevolking. Milaan verloor zelfs 500.000 inwoners tussen 1971 en 2011. Genova is de meest vergrijsde stad van Italië en heeft het laagste geboortecijfer. Het heeft meer inwoners ouder dan 65 dan jonger dan 30 jaar.

Demografie

Italië groeide van 32 miljoen inwoners in 1900 tot 57 miljoen in 2000 en een piek van 60,3 miljoen in 2014.[2] Sindsdien krimpt het inwonertal. De bevolkingspiramide van Italië is zeer ongunstig, Italië is één van de meest vergrijsde landen van de wereld en heeft sinds begin jaren '70 een krimpend aantal kinderen. Tussen 1975 en 2020 is het jaarlijks aantal geboortes gehalveerd. Ondanks immigratie krimpt de bevolking daardoor, met een verwachting van minder dan 48 miljoen inwoners in 2070.[3]

Economie

Italië is een ontwikkeld land, met grote regionale verschillen. Over het algemeen is het noorden welvarend, en het zuiden onderontwikkeld, met name ten zuiden van Rome. Italië is één van de grootste economieën van de wereld. De industrialisering in Italië kwam later op gang dan in andere grote Europese economieën. In de jaren 1920 was Italië het eerste land ter wereld dat tolwegen voor gemotoriseerd snelverkeer aanlegde, de autostrada. In de jaren 1920 en 1930 werd honderden kilometers autostrade in het noorden van Italië en rond enkele andere steden aangelegd. Dit waren geen autosnelwegen zoals we die nu kennen, geen enkele autostrada had 2x2 rijstroken tot na de Tweede Wereldoorlog.

Italië heeft relatief weinig grondstoffen. Er is amper sprake van mijnbouw of olie- of gaswinning. Het land heeft energie altijd moeten importeren. In recente jaren is meer aardgas gevonden in de Povlakte en de Adriatische Zee. Bekende Italiaanse producten zijn auto's (FIAT, Alfa Romeo, Lancia, Iveco, Ferrari, Lamborghini, Maserati), kleding (Armani, Benetton, Bulgari, Dolce & Gabanna, Gucci, Kappa, Prada) en technologie en huishoudelijke producten (Finmeccanica, AnsaldoBreda, Indesit, Pirelli).

Problemen voor de Italiaanse economie zijn de hoge staatsschuld, instabiele regeringen, maffia, vergrijzing, illegale immigratie, belastingontduiking en de geringe kansen op de arbeidsmarkt voor jongeren en jonge volwassenen. In het zuiden van Italië is de werkloosheid structureel hoog.

Geschiedenis

Rome werd in 753 BC gesticht en het geleidelijke ontstane rijk groeide uit tot één van de machtigste imperia van de wereld. Het Romeinse rijk strekte uiteindelijk vanaf Groot-Brittannië tot Perzië en een groot deel van het Middellandse Zeegebied. Na Keizer Traianus kalfde het belang van het Romeinse Rijk geleidelijk af, met name in het westelijke deel. In de Middeleeuwen bestond Italië uit stadsstaten die onder het losse Heilige Roomse Rijk vielen, waaronder een groot deel van Centraal-Europa viel, waaronder Nederland en Duitsland.

In 1861 werd Italië gevormd als koninkrijk. Italië ging in 1882 een alliantie aan met het Duitse Rijk en Oostenrijk-Hongarije, maar koos tijdens de Eerste Wereldoorlog in 1915 de kant van de geallieerden. In 1922 werd Mussolini de premier van Italië en hij viel in 1935 Ethiopië binnen. In 1939 bezette het land Albanië en koos het de kant van Nazi-Duitsland tijdens de Tweede Wereldoorlog. In 1940 viel het Griekenland binnen, maar Italië bleek slecht in staat te zijn oorlog te voeren en verloor al relatief vroeg op haar fronten in Oost-Afrika, Egypte en Griekenland. In 1943 maakten de geallieerden vanuit Sicilia opmars naar het noorden, waarbij Mussolini in 1943 werd afgezet. In 1945 werd hij doodgeschoten nabij het Lago di Como.

Na de Tweede Wereldoorlog werd Italië in 1946 een republiek en werd in 1949 een lid van NAVO. In de Koude Oorlog werd Italië een probleem geacht vanwege de sterke positie van de communistische partij, die in veel verkiezingen tussen de jaren 50 en 80 tussen 20 en 30% van de stemmen kreeg. Met dank aan het Marshall Plan wist de Italiaanse economie na de Tweede Wereldoorlog sterk te groeien tot de oliecrises die Italië sterk troffen omdat het bijna alle energie moet importeren. In de jaren '70 en '80 had Italië het grootste begrotingstekort van geïndustrialiseerde landen en bouwde een enorme staatsschuld op, die met name na 2000 problematisch werd. Het land kwam in een periode van stagnatie en recessie. Problemen voor het land zijn de hoge belastingen, corruptie en bureaucratie.

Wegennet

zie ook Autostrada (Italië).

Er zijn geen nationale statistieken van de lengte van het wegennet van Italië. Eerdere schattingen gaven een wegennet van meer dan 800.000 kilometer aan, maar een analyse van data van Open Street Map in 2017 gaf een veel kleiner wegennet van 174.933 kilometer, bestaande uit 9.395 kilometer autostrada, 130.461 kilometer stadswegen en 35.077 kilometer landelijke wegen.[4][5]

Italië beschikt over een zeer dicht wegennet, vooral in de Povlakte in Noord-Italië. Het wegennet van Italië bestaat uit verschillende wegklassen, zoals autosnelwegen, expresswegen, staatswegen, regionale wegen, provinciale wegen en gemeentelijke wegen. Vanwege het bergachtige karakter van een groot deel van Italië zijn hoogwaardige wegen uitgerust met zeer veel tunnels en bruggen. Dit betekent in combinatie met de hoge bevolkingsdichtheid echter ook dat reizen buiten de autosnelwegen vaak zeer tijdrovend is. In de Povlakte en aan de voet van de Alpen liggen wegen vrijwel voortdurend in bebouwd gebied. In bergachtige gebieden zijn wegen zeer kronkelig, met lage gemiddelde rijsnelheden. Daardoor kan in Italië alleen sneller gereden worden op autosnelwegen (autostrade), expresswegen (superstrade) en opgewaardeerde staatswegen (strada statale).

Al meer dan 2000 jaar geleden begonnen de Romeinen met het aanleggen van wegen in Italië. Een aantal van de door de Romeinen gebruikte assen heeft nog steeds een prominente rol in het Italiaanse wegennet, zij het uiteraard over nieuwe en moderne wegen. In de moderne tijd behoorde Italië tot de eerste landen die autosnelwegen begonnen aan te leggen, in het Italiaans de autostrada. Dat was echter ook deels een vlucht naar voren, omdat het bestaande wegennet ten tijde van de opkomst van de auto in een veel slechtere staat was dan elders in Europa. In de dunbevolkte, en tot de Tweede Wereldoorlog behoorlijk onderontwikkelde, gebieden van het Centrum en het Zuiden heeft dit geleid tot de opkomst van de zogenaamde superstrade: tolvrije substandaard autosnelwegen die deze gebieden moesten ontsluiten. Elders in dit deel van het land werden enkelbaans ongelijkvloerse autowegen aangelegd, de zogenaamde scorrimento veloce op bijvoorbeeld Sicilië. De noodzaak om infrastructuur aan te leggen om tot economische ontwikkeling te komen en de daadwerkelijke middelen beschikbaar in de Italiaanse schatkast staan echter al sinds de opkomst van de automobiel met elkaar op gespannen voet. Veel infrastructuur is bewust op minimale standaarden aangelegd, wat tegenwoordig zorgt voor een versterkte onderhoudsopgave en problemen met verkeersveiligheid op die verbindingen die in de loop van de tijd drukker zijn geworden.

Vrijwel het gehele wegennet is verhard.

Italiaanse wegen zijn onderverdeeld naar hun beheerder:

Voor de Italiaanse verkeersregels en de bewegwijzering is ook een andere classificatie naar belang, namelijk die naar uitbouw. Op dat gebied verloopt de verdeling als volgt:

  • Autostrade
  • Strade extraurbane principale (in het dagelijks taalgebruik bekend als superstrada)
  • Strade extraurbane secondarie ("reguliere" niet-autosnelwegen)
  • Strade urbane (wegen binnen de bebouwde kom)

Los van de nummering kennen veel Italianen hun wegen ook onder een specifieke naam. Dit kan een van oudsher gebruikte naam zijn (bijvoorbeeld "Via Aurelia" voor de SS1), maar soms ook een combinatie van de verbonden steden (FiPiLi voor de route Firenze - Pisa - Livorno). Deze laatste route heeft zelfs geen formeel nummer; het oorspronkelijk voor deze verbinding gebruikte ss-nummer loopt parallel aan deze superstrada over landweggetjes. De ringweg van Rome is slechts bekend onder de naam Grande Raccordo Anulare (GRA). Het eigenlijke nummer A90 wordt niet vermeld op de bewegwijzering. Door deze "onhandigheden" in de wegnummering, is het lastig om in Italië op wegnummers te rijden.

De meeste Italiaanse autosnelwegen zijn tolplichtig. De tolheffing vindt meestal plaats doordat de weggebruiker bij het oprijden van de autosnelweg bij een tolstation een kaartje trekt en dat bij het verlaten van de tolweg weer inlevert. Er wordt betaald per kilometer.

De kwaliteit van het wegennet is in het zuiden van Italië beduidend slechter dan in het noorden en midden. Met name op Sicilië is het wegennet verwaarloosd, veel voorkomende problemen zijn tunnels waarvan de verlichting niet werkt, wegmarkering die weggesleten is, bermbegroeiing die tot over de weg reikt en de slechte staat van onderhoud van het asfalt en voegovergangen van bruggen. Veel bruggen zijn bovendien in slechte staat, ook verzakken regelmatig wegen en bruggen, en tevens zijn enkele malen bruggen ingestort. Ook nieuwbouwprojecten hebben te maken met inferieure kwaliteit, op sommige wegen is het wegdek al binnen enkele jaren in slechte staat. De corruptie en invloed van de mafia lijkt een rol te spelen.

Strade statale

Een strada statale is een nationale weg in Italië, genummerd met de prefix 'SS'. Deze wegclassificatie is in 1923 geïntroduceerd en nadien meermaals uitgebreid en later weer deels afgestoten naar de regio's of provincies. De wegen ontsluiten alle steden, regio's, streken en grensgebieden van Italië, inclusief op de eilanden Sicilië en Sardinië.

Het grootste deel van de strade statali zijn standaard enkelbaans wegen met tegenverkeer en gelijkvloerse kruispunten en rotondes. Een deel is echter opgewaardeerd, deels als hoogwaardige enkelbaans wegen en deels als dubbelbaans wegen, ook wel een superstrada genoemd.

Strade statali in Italië

12345678910111213141516171819202124252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555862636465666768717273747576777879808183848587899091929394959699

100101106107109113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134145146148150151153155156157158169172177179182185186187188189190191192193194195196197198199200202205209210212214219223231233237238239240241242243244249256259260263268272274275276280283284285286287288289290291292293295296301303309318320330331334335336337340341342344346347349350361362369372379385386387388389390391392394398400401407410417418421423424425427432433434439448452453456466471481487490494508514516517523531534539547553554557560561571575576578582584585586597598612613614616620621622624626627629630640641643644645647649650652653654655656658659660665672673674675676677679680681682683684685686687688689690691692693694695696697698699

Wegcategorie

Zie ook wegcategorie in Italië.

In Italië zijn de wegen gecategoriseerd volgens de categorie A t/m F.

Bruggen

Italië heeft bijzonder veel bruggen vanwege het bergachtige landschap. De staat van onderhoud varieert van uitstekend tot helemaal geen onderhoud. In 2018 stortte de Ponte Morandi van de A10 bij Genova in. Dit was echter geen uitzondering, sinds 2010 zijn tal van bruggen in Italië ingestort. In 2017 is een brugcensus gehouden waaruit bleek dat van 2.994 bruggen niet duidelijk was wie de beheerder is. In veel gevallen dacht ANAS dat de brug in het beheer van de provincie of gemeente was, terwijl zij dachten dan de brug in het beheer van ANAS was. Deze bruggen hebben helemaal geen onderhoud of inspecties gehad.[6]

Italië heeft een afwijkende ontwerpfilosofie van bruggen gehad dan in andere landen. Veel bruggen zijn uitgevoerd als massieve betonnen liggerbruggen, met kolossale liggers en pijlers. Het ontwerp van bruggen in de jaren '50-60-70 was lomper dan in andere Europese landen. Opvallend zijn met name bruut uitgevoerde bruggen van relatief kleine wegen, die zeer imponerend op de omgeving zijn. Een mogelijk voordeel is dat de bruggen relatief overgedimensioneerd zijn ten opzichte van het gebruik en daardoor ook met weinig onderhoud betrekkelijk lang mee gaan.

Op sommige autosnelwegen is een standaard bestek gebruikt voor alle viaducten. Bijvoorbeeld op de A14 tussen Bologna en Rimini hebben vrijwel alle viaducten over de autosnelweg een identiek ontwerp van stalen liggerbruggen. Op de A31 hebben alle viaducten over de autosnelweg een identiek ontwerp.

Wegbeheer

De nationale wegbeheerder van Italië is ANAS (Azienda Nazionale Autonoma delle Strade Statali).[7] ANAS beheerde per 7 februari 2019 29.228 kilometer weg, waarvan 939 kilometer autostrada, 355 kilometer raccordi autostradali, 22.015 kilometer strade statali, 1.015 kilometer gedeclasseerde weg en 4.904 kilometer verbindingswegen en aansluitingen.[8] ANAS beheert maar een beperkt deel van de autosnelwegen, de meeste autostrade zijn tolwegen onder concessie en zijn in het beheer van de concessiehouders, de grootste daarvan is Autostrade per l'Italia. ANAS beheert vooral autostrade in het zuiden van Italië.

In Italië bestaan strade regionali, dit zijn wegen met een regionaal belang, maar zijn in de praktijk vooral in het beheer van de provincies, zelfs als ze een regionaal wegnummer hebben. De eerste strada regionale werd in 1950 geïntroduceerd in de regio Valle d'Aosta. Ze hebben de prefix 'SR'. De meeste wegen zijn in het beheer van de provincies, deze hebben de prefix 'SP'. De bewegwijzering komt nogal eens niet overeen met de bij wet vastgestelde wegnummering.

Lijst van Italiaanse autosnelwegen

De autostrade van Italië.
A1 Autostrada del Sole (Milano - Napoli)
A2 Autostrada del Mediterraneo (Salerno - Reggio Calabria)
A3 Autostrada Meridionali (Napoli - Salerno)
A4 La Serenissima (Torino - Trieste)
A5 Autostrada della Valle d'Aosta (Torino - Aosta - Mont Blanctunnel)
A6 La Verdemare (Torino - Savona)
A7 Autostrada dei Giovi (Milano - Genova)
A8 Autostrada dei Laghi (Milano - Varese)
A9 Autostrada dei Laghi (Lainate - Como - Chiasso)
A10 Autostrada dei Fiori (Genova - Ventimiglia)
A11 Autostrada Firenze-Mare (Firenze - Pisa)
A12 Autostrada Azzurra (Genova - Rosignano / Tarquinia - Roma)
A13 - (Padova - Bologna)
A14 Autostrada Adriatica (Bologna - Taranto)
A15 Autostrada della Cisa (Parma - La Spezia)
A16 Autostrada dei Due Mari (Napoli - Canosa)
A18 - (Messina - Catania / Siracusa - Cassibile)
A19 - (Palermo - Catania)
A20 - (Messina - Palermo)
A21 Autostrada dei Vini (Torino - Piacenza - Brescia)
A22 Autostrada del Brennero (Brenner - Modena)
A23 Autostrada Alpe-Adria (Palmanova - Tarvisio)
A24 Strada dei Parchi (Roma - L'Aquila - Teramo)
A25 Strada dei Parchi (Torano - Pescara)
A26 Autostrada dei Trafori (Voltri - Gravellona Toce)
A27 Autostrada di Alemagna (Mestre - Belluno)
A28 - (Conegliano - Portogruaro)
A29 Autostrada del Sale (Palermo - Mazara del Vallo)
A30 - (Caserta - Salerno)
A31 Autostrada della Val d'Astico (Piovene Rocchette - Vicenza)
A32 Autostrada del Frejus (Torino - Bardonecchia)
A33 - (Asti - Cuneo)
A34 - (Villesse - Gorizia)
A35 BreBeMi (Melzo - Brescia)
A36 Autostrada Pedemontana (Busto Arzisio - Brembate)
A50 Tangenziale Ovest di Milano (Viboldone - Trezzano sul Naviglio - Rho - Arese)
A51 Tangenziale Est di Milano (San Donato Milanese - Usmate)
A52 Tangenziale Nord di Milano (Sesto San Giovanni - Paderno Dugnano)
A53 Raccordo Autostradala RA7 (Bereguardo - Pavia)
A54 Tangenziale di Pavia (Pavia - San Martino Siccomario)
A55 Tangenziale di Torino (Falchera - Rivoli - Trofarello)
A56 Tangenziale di Napoli (Napoli - Pozzuoli)
A57 - (Quarto d'Altino - Venezia - Dolo)
A58 Tangenziale Est Esterne di Milano (Melegnano - Omate)
A59 Tangenziale di Como (Como - Albese Con Cassano)
A60 Tangenziale Est di Varese (Varese - Cantello)
A90 Grande Raccordo Anulare (Ring Rome)
A91 - (Roma - Aeropuerto Fiumicino)
aut. CT-SR Autostrada Catania-Siracusa (Catania - Augusta)
aut. Roma-LT Autostrada Roma - Latina (Roma - Latina)

Tenslotte kent Italië enige zubringers, ter plaatse bekend als Raccordi en Diramazioni. Raccordi zijn routes die twee dicht bij elkaar liggende autosnelwegen met elkaar verbinden. Zij dragen officieel één nummer dat beide verbonden routes combineert, bijvoorbeeld A8/A26. Diramazioni zijn eerder zubringers in de klassieke zin van het woord. Hun nummer is afgeleid van het wegnummer waarnaar zij leiden, aangevuld met de suffix "dir".

Europese wegen

Europese wegen in Italië

E25E27E33E35E45E55E61E62E64E66E70E74E76E78E80E90E612E717E821E840E841E842E843E844E846E847E848E931E932E933


Maximumsnelheid in Italië

Het grensbord met de maximumsnelheden in Italië.
wegtype Vmax
(superstrade)
(autostrade)

Superstrade zijn aangeduid met een wit op blauw autosnelwegsymbool, autostrade met een wit op groen autosnelwegsymbool.

Artikel 142 van de wegcode (Codice della Strada) staat toe dat een maximumsnelheid van 150 km/h op autostrade met minimaal 2x3 rijstroken en tutor geldt.[9][10] Voor zover bekend is de maximumsnelheid nergens verhoogd naar 150 km/h.

Italië is berucht vanwege de onverklaarbaar lage maximumsnelheden die door vrijwel alle weggebruikers genegeerd worden, zoals maximumsnelheden van 50 of 60 km/h op wegen buiten de bebouwde kom, of maximumsnelheden van 40 km/h of 60 km/h bij wegwerkzaamheden op autosnelwegen en expresswegen, waarbij het meeste verkeer minstens 80 of 90 km/h rijdt. Situaties waarbij het verkeer 50 kilometer sneller dan de maximumsnelheid rijdt zijn niet ongebruikelijk.

Handhaving

Italië heeft veel snelheidscontroles. In Italië behoren (mogelijke) snelheidscontroles met borden aangekondigd te worden. In heel Italië vindt men borden met 'controllo elettronica della velocità', alhoewel dit niet zoals in Frankrijk automatisch betekent dat er ook daadwerkelijk een snelheidscontrole is. Het is bij wet verplicht dat het type handhavingsmiddel wordt aangegeven met een bord, met namen als 'Safety Tutor', 'Vergilius', 'Velo OK' of 'AutoVelox'. In Noord-Italië staan extreem veel oranje flitspalen in dorpspassages, maar een groot deel hiervan betreffen nepflitskasten, met een sticker van een lens, of een lege inhoud.

De primaire vorm van trajectcontrole is 'Safety Tutor', dat formeel SICVE heet. Het is op veel autosnelwegen toegepast, maar onduidelijk is hoeveel daarvan daadwerkelijk in gebruik zijn.

Wegnummering

In Italië is een complex wegnummeringssysteem. Er zijn feitelijk 4 primaire nummeringsystemen;

1) de autostrada (A)

2) de strada statale (SS)

3) de strada regionale (SR)

4) de strada provinciale (SP)

Het nummeringssysteem wordt complex doordat er tal van aftakkingen zijn met een suffix, zoals 'dir' of 'bis' of 'var' of 'ter' of 'qtr'. Daarnaast bestaan er raccordi autostradale, dit zijn aftakkingen van autosnelwegen met een 'RA' nummer, die in de praktijk niet altijd bewegwijzerd is. Ringwegen heten een tangenziale, deze hebben echter geen aparte wegnummering, alhoewel veel tangenziali wel genummerd zijn binnen het algemene systeem.

Het feitelijke wegnummer dat per wet is vastgesteld wil nogal eens afwijken van het bewegwijzerde nummer. Wanneer wegen worden overgedragen aan een lagere overheid wordt ook de wegnummering gewijzigd, alhoewel in veel gevallen het nummer hetzelfde blijft, maar de prefix verandert. Dit gebeurt per regio en provincie op verschillende manieren. In Lombardije wordt de aanduiding 'SP ex SS' gebruikt.

Er zijn tijdelijke wegnummers, die een 'Nuova strada ANAS' (NSA) worden genoemd. Redelijk veel van deze nummers zijn niet meer in gebruik. Een aantal belangrijke tunnels in de Alpen zijn genummerd met een T. Strade comunali (SC) zijn incidenteel ook bewegwijzerd met een nummer.

Sommige superstrade of zelfs autostrade hebben geen nummer maar alleen een naam of afkorting, zoals de FiPiLi (Firenze - Pisa - Livorno) of de aut.CT-SR (Autostrada Catania-Siracusa). De ringweg van Rome (A90) staat ter plaatse ook bekend als de Grande Raccordo Anulare (GRA).

Bewegwijzering

Zie ook bewegwijzering in Italië.

Autosnelwegen in Italië worden bewegwijzerd met witte letters op een groene achtergrond. Ook verwijzingen naar de autosnelweg vanaf een niet-autosnelweg worden in die kleurstelling uitgevoerd. Alle andere wegen zijn bewegwijzerd met witte letters op een blauwe achtergrond. Objecten en stadsdelen staan bewegwijzerd in zwarte letters op een witte achtergrond, terwijl doelen van geologische aard (natuurschoon e.d.) in witte letters tegen een bruine achtergrond staan bewegwijzerd. In Italië komt het daarnaast voor dat ook bedrijven vanaf de hoofdweg bewegwijzerd kunnen worden. Dit gebeurt met zwarte letters op een gele achtergrond.

Het in Italië gebruikte lettertype is een variant van het Britse Transport-lettertype. Het belangrijkste verschil ten opzichte van het Verenigd Koninkrijk is echter dat doelen in principe volledig in hoofdletters op de borden worden gezet. Alleen niet-plaatsnamen (objecten, stadsdelen, etc.) worden in regulier schrift op de borden gezet. De namen van wegen verschijnen volledig in kleine letters, dus zelfs geen hoofdletter aan het begin.

Wegnummers verschijnen in Italië maar beperkt op de borden. Kruisende wegnummers staan meestal wel aangegeven, zelfs het nummer van een in een later stadium nog kruisende weg. Het nummer van de weg zelf verschijnt echter regelmatig niet op de borden. Op veel autosnelwegen wordt alleen het E-nummer van de route aangegeven, maar niet het in Italië veel meer gebruikte nationale nummer. Ook in de uitvoering van de nummerschildjes bestaat geen eenduidige lijn. ss-routes en sp-routes worden de ene keer aangegeven met blauwe letters op een witte achtergrond, en de andere keer weer met witte letters op een blauwe achtergrond. Het schildje voor autosnelwegen wordt wel eenvormig uitgevoerd, en wel als een achthoek met groene achtergrond en witte letters.

Kilometerpalen dienen in Italië vaak ook als routebevestigingsborden. Op niet-autosnelwegen geven zij vaak het wegnummer en de naam van de weg, alsmede de afstand tot het eerste dorp en/of de eerstvolgende grote plaats. Op autosnelwegen wordt afwisselend de afstand tot de eerstvolgende afrit, de afstand tot de eerstvolgende verzorgingsplaats en de afstand tot de control city gegeven. Reguliere afstandenborden of routebevestigingsborden zijn in Italië echter zeldzaam; men is aangewezen op de vrij klein uitgevoerde borden in de berm of middenberm.

Om de bewegwijzering in Italië te begrijpen, moet men een onderscheid maken tussen de reguliere richtingborden enerzijds (doorgaans uitgevoerd als vertakkingsbord met maar een of twee doelen per richting) en de additionele serviceborden (doorgaans uitgevoerd als regelbord met vele doelen per richting). De doelen die op een servicebord verschijnen, worden na de kruising of afrit in kwestie niet meer continu gehouden. Ze worden eenmalig vermeld om een nader beeld te geven van de verdere routes vanaf dat punt. Het is echter niet mogelijk om op deze doelen te rijden, omdat altijd onduidelijk is, of deze doelen op de volgende kruising wel terugkomen.

Verkeersveiligheid

jaar verkeersdoden
2010 4.114
2011 3.860
2012 3.753
2013 3.401
2014 3.381
2015 3.428
2016 3.270
2017 3.340
2018 3.334
2019 3.130
2020 2.390
2021 2.875
2022 3.170

In 2010 vielen 70 verkeersdoden per 1 miljoen inwoners in Italië, een daling van 44 procent ten opzichte van het jaar 2001. Italië behoort hiermee tot de middenmoot van de Europese Unie.[11] Met name op de autosnelwegen is het aantal verkeersdoden fors teruggedrongen, mede door middel van de trajectcontrole tutor.[12] In 2015 vielen 56 verkeersdoden per 1 miljoen inwoners, waarmee Italië rond het EU-gemiddelde zit.[13] Tijdens de covid-19 pandemie daalde het aantal verkeersdoden sterk, met name in 2020. Echter Italië had één van de snelst toenemende aantal verkeersdoden in de EU in 2021 en 2022.

Italië staat enigszins bekend vanwege het chaotische verkeer in steden waarbij verkeersregels op grote schaal genegeerd worden en scooters door het verkeer racen. Deze subjectieve waarneming van verkeersonveiligheid is echter niet terug te vinden in de cijfers van het aantal verkeersdoden.

Externe links

Referenties

  1. stand 31-12-2023, inclusief 7.198 km autostrade (31-12-23) en 3.206 km superstrade (31-12-23)
  2. resident population | istat.it
  3. Italy's population could shrink by 11.5 mln by 2070 - statistics agency | reuters.com
  4. Use of the Open Street Map to calculate indicators for road accidents on the Italian roads | istat.it
  5. The length of the road network (from Open Street Map) gives for sure a consistent first set of information concerning the different territories. This information is not available from official statistics at national level, although there are archives and detailed road graphs for each municipality, province and region, a harmonized and systematic national road registry has not been established.
  6. Viadotti: 1.425 sono senza un proprietario e nessuno fa la manutenzione | stradeeautostrade.it
  7. www.stradeanas.it
  8. La rete Anas
  9. Art. 142. * Limiti di velocità. | aci.it
  10. Art 142. Limiti di velocità | altalex.com
  11. Verkeersveiligheid: aantal verkeersdoden EU met 11% gedaald in 2010 | europa.eu
  12. Come nasce il Tutor | autostrade.it
  13. 10th Annual Road Safety Performance Index (PIN) Report | etsc.eu
Wegen van Europa

AlbaniëAndorraArmeniëAzerbeidzjanBelarusBelgiëBosnië-HerzegovinaBulgarijeCyprusDenemarkenDuitslandEstlandFinlandFrankrijkGeorgiëGriekenlandHongarijeIerlandIJslandItaliëKazachstanKosovoKroatiëLetlandLiechtensteinLitouwenLuxemburgNoord-MacedoniëMaltaMoldaviëMonacoMontenegroNederlandNoorwegenOekraïneOostenrijkPolenPortugalRoemeniëRuslandSan MarinoServiëSloveniëSlowakijeSpanjeTsjechiëTurkijeVaticaanstadVerenigd KoninkrijkZwedenZwitserland

in cursief landen die deels in Europa liggen of met Europa geassocieerd worden