Japan
日本 - Nippon | |
---|---|
Hoofdstad | Tokyo |
Oppervlakte | 377.944 km² |
Inwonertal | 125.360.000 |
Lengte wegennet | 1.200.000 km |
Lengte snelwegennet | 12.220 km[1][2] |
Eerste snelweg | 1962 |
Benaming snelweg | 高速道路 kōsokudōro |
Verkeer rijdt | links |
Nummerplaatcode | J |
Japan is een dichtbevolkte eilandennatie in Azië. Het land is gelegen in de Pacifische (Stille) Oceaan. De Japanse naam is 日本 oftewel Nippon. Het land telt circa 125 miljoen inwoners en de facto hoofdstad is Tokyo. Het land heeft een oppervlakte van 377.873 vierkante kilometer en is daarmee ruim 9 maal zo groot als Nederland.
Inleiding
Ligging
Japan bestaat uit ongeveer 3.000 eilanden, maar het aantal grote eilanden is beperkt. De belangrijkste eilanden zijn Honshu, Hokkaido, Kyushu en Shikoku. Japan heeft geen landsgrenzen met andere landen. Dichtbijgelegen landen zijn Zuid-Korea en Rusland. De grootste afstand tussen de vier belangrijke eilanden bedraagt bijna 2.000 kilometer. Ten zuiden van Japan liggen een aantal eilanden, waaronder Okinawa, die ook tot Japan behoren, en bijna voor de kust van Taiwan liggen. Japan claimt de Kurilen, een eilandenketen die aan het einde van de Tweede Wereldoorlog is bezet door Rusland, maar oorspronkelijk Japans was.
Landschap
Japan is uitermate bergachtig. De hoogste bergen vindt men op Honshu en Hokkaido, met de Mount Fuji op 3.776 meter als hoogste punt. Deze berg is vanuit de hoofdstad Tokyo goed zichtbaar. De meeste eilanden zijn vulkanisch van oorsprong, behalve Shikoku. 73% van Japan is bebost. Een groot deel van het land is niet geschikt voor woningbouw of landbouw, wat ervoor zorgt dat de Japanse bevolking sterk is geconcentreerd in de weinige vlakke gebieden van het land. Japan heeft over het algemeen een gematigd zeeklimaat, met een vochtig landklimaat in de bergen en het noorden tot een subtropisch klimaat op het zuiden van Kyushu. In het noorden valt zeer veel sneeuw, met name op Hokkaido waar de sneeuwhoogtes in de winter tot enkele meters kunnen reiken. Op Honshu valt ook geregeld sneeuw, met name de westkust staat bekend om zijn sneeuwstormen. Sneeuw kan ook op de zuidelijke eilanden Kyushu en Shikoku vallen. De zomer duurt het langste in het zuiden en is heet en vochtig.
Steden
stad | inwonertal | agglomeratie |
---|---|---|
Tokyo | 8.637.000 | 37.274.000 |
Yokohama | 3.698.000 | - |
Osaka | 2.669.000 | 19.303.000 |
Nagoya | 2.283.000 | 9.363.000 |
Sapporo | 1.918.000 | 2.636.000 |
Fukuoka | 1.582.000 | 5.515.000 |
Kobe | 1.531.000 | - |
Kyoto | 1.475.000 | - |
Kawasaki | 1.374.000 | - |
Saitama | 1.192.000 | - |
Hiroshima | 1.164.000 | 2.064.000 |
Sendai | 1.030.000 | 1.575.000 |
Japan heeft een aantal zeer grote steden, waaronder de grootste stedelijke agglomeratie ter wereld, de regio Tokyo (ook wel de regio Kanto genoemd) met ruim 37 miljoen inwoners. De tweede grootste agglomeratie is Hanshin, rondom de steden Osaka, Kyoto en Kobe met ruim 19 miljoen inwoners. De derde grootste agglomeratie ligt rond de stad Nagoya. Andere grote steden zijn Sapporo op Hokkaido, Sendai in het noorden van Honshu, Niigata aan de westkust van Honshu, Hiroshima op het zuidwesten van Honshu en Kitakyushu en Fukuoka op het zuidelijke eiland Kyushu. Het eiland Shikoku is het minst stedelijk.
Geschiedenis
Japan was van oorsprong een geïsoleerde eilandengroep. Er is relatief weinig buitenlandse inmenging geweest zoals op het Aziatische vasteland het geval was. Aan het einde van de 19e eeuw werd Japan een machtige industriële natie. Er volgden een aantal oorlogen, zoals de eerste Chinees-Japanse oorlog tussen 1894 en 1895, de Russisch-Japanse oorlog tussen 1904 en 1905, waarna Japan controle kreeg over Sakhalin, Korea en Taiwan. De bevolking groeide van 35 miljoen in 1873 naar 70 miljoen in 1935. In 1931 bezette Japan Manchurije in het noorden van China. Het deed een invasie naar de rest van China in 1937, wat door sommigen als de echte start van de Tweede Wereldoorlog wordt gezien. In 1940 deed Japan een invasie in Frans Indochina. Het bombardement op de Amerikaanse Marine in Pearl Harbor (Hawaii) op 7 december 1941 betekende een forse uitbreiding van het oorlogsgebied. De daaropvolgende 3,5 jaar voerde Japan een hevige oorlog met de Verenigde Staten in het Pacifisch gebied. Japan moest in de zomer van 1945 het onderspit delven na het bombarderen van Hiroshima en Nagasaki met kernwapens door de Amerikaanse luchtmacht. Na de Tweede Wereldoorlog moest Japan herbouwd worden, aangezien vrijwel alle grote steden verwoest waren door strategische bombardementen. De vernietiging van die bombardementen stond vrijwel gelijk aan de atoomexplosies in Hiroshima en Nagasaki. Vanaf de jaren 60 ontwikkelde Japan zich tot één van de meest moderne en welvarendste landen ter wereld. Het was tot 2010 de tweede economie van de wereld, na de Verenigde Staten.
Economie
De Japanse economie is divers. De economie wordt gekenmerkt door diensten, technologie en zware industrie. Met name de auto-industrie in Japan is zeer belangrijk, Toyota is de grootste autoproducent ter wereld. Japan bezit vele grote havens die de kustlijnen rond grote steden drastisch veranderd hebben met kunstmatige schiereilanden die als haventerrein dienst doen, met name in steden als Tokyo, Nagoya, Osaka, Hiroshima en Kitakyushu.
Wegennet
Japan heeft een uitgebreid wegennet van 1.152.207 kilometer waarvan 863.003 kilometer verhard is (1997). Er is ruim 12.000 kilometer snelweg begin 2022, waarmee Japan in de top 10 landen met langste snelwegennetten ter wereld behoort. De eilanden Honshu, Shikoku en Kyushu zijn verbonden met een snelweg, het eiland Hokkaido heeft een apart snelwegennet. Daarnaast is er op Okinawa ook een snelweg. Alle grote steden van Japan zijn verbonden met tolwegen. De tolkosten zijn behoorlijk hoog. Naast de snelwegen heeft Japan ook een uitgebreid netwerk van national routes of national highways. Deze zijn regelmatig snelwegachtig uitgebouwd en op de hoogwaardig uitgebouwde delen wordt vaak tol geheven. Algemene congestieheffingen zijn er niet in Japan, maar op een aanzienlijk deel van de doorgaande wegen en de stedelijke autosnelwegen moet tol betaald worden.
Nationale wegen
Zie ook national highway (Japan).
一般国道 (Ippan Kokudō) heten de nationale hoofdwegen van Japan. Er zijn 459 nationale hoofdwegen, maar dit zijn niet allemaal even belangrijke wegen. Voorheen werden de wegen onderscheiden in een klasse 1- en klasse 2-categorie. De eerste kregen 1- en 2-cijferige nummers, de laatste 3-cijferige nummers. In de jaren 50 was maar een heel klein deel, minder dan 30%, van het wegennet verhard. Men begon al vrij vroeg met het bouwen van expressways, waardoor de National Highways minder van belang zijn voor het doorgaand verkeer. Vrijwel alle National Highways die een lange-afstandsfunctie vervullen zijn reeds vervangen door (enkelbaans) snelwegen.
Expressways
高速道路 (kōsokudōro) is de naam van de Japanse snelweg.
Het Japanse snelwegennet bestaat uit tolwegen. Na de Tweede Wereldoorlog nam de welvaart in Japan snel toe, en daarmee het autobezit en gebruik. In 1956 was slechts 23% van het nationale wegennet verhard, zelfs doorgaande wegen waren destijds niet allemaal verhard. Daardoor waren snelwegen nodig. In 1957 ging de eerste snelweg in aanleg, de Meishin Expressway tussen Nagoya en Kobe. Het eerste snelwegtraject opende in 1963. Naast het nationale snelwegennet bestaan er in grote stedelijke gebieden eigen stedelijke snelwegennetten. In 1966 werd een plan ontvouwd om 7.600 kilometer snelweg aan te leggen. In 1987 werd dit plan herzien naar 14.000 kilometer. Per 1 januari 2020 kende Japan 11.960 kilometer expressway, waarvan echter 4.432 kilometer als een super two expressway is aangelegd.
De snelwegen kennen geen nummer, maar hebben een naam. Ze worden meestal vernoemd naar de stad of steden waartussen ze lopen. De meeste snelwegen tellen 2x2 rijstroken en 2x3 rijstroken in stedelijke gebieden. De maximumsnelheid is 100 km/uur en een minimumsnelheid van 50 km/uur wordt ook gehandhaafd. Langs de snelwegen liggen frequent rustplaatsen en serviceplaatsen.
De snelwegen zijn tolwegen waarbij de tolkosten behoorlijk hoog zijn, vergeleken met Europa en zeker met de Verenigde Staten. De nationale autosnelwegen kennen een tol die gebaseerd wordt op de gereden afstand. In stedelijke gebieden zijn er ook vaste bedragen voor het hele netwerk. Een elektronisch tolsysteem is ook in gebruik, het ETC (Electronic Toll Collection). De tolkosten worden afgerond op 50 yen. De tolwegen worden gestaag geprivatiseerd, men hoopt hierdoor lagere toltarieven te kunnen bereiken. In 2050 zal naar verwachting het snelwegennet afbetaald zijn via de tolkosten. In 2016 is besloten de concessies met 15 jaar te verlengen om een $ 36 miljard kostend renovatieprogramma dat 2.265 kilometer snelweg omvat te financieren. Dit zijn zeer complexe projecten en omvatten voornamelijk de viaductsnelwegen in de grote steden.[3]
Half-profiel Expressways
Anders dan in veel andere landen bouwt men in Japan al autosnelwegen bij zeer lage verkeersintensiteiten, waarbij de relatieve belangrijkheid van een route zwaarder weegt dan het feitelijke weggebruik. Veelal worden dit soort snelwegen eerst in half-profiel, dus met één rijbaan met twee rijstroken aangelegd, en pas later, wanneer de verkeersintensiteiten dat vereisen, de tweede rijbaan. Sinds de jaren 90 worden vrij veel enkelbaans snelwegen verdubbeld naar 2x2 rijstroken, met name op het eiland Honshu. Deze enkelbaans snelwegen hebben een maximumsnelheid van 70 km/h en inhalen is vaak fysiek niet mogelijk. Soms zijn her en der inhaalstroken aanwezig. Dit soort wegen zijn verder ongelijkvloers en hebben de status en functie van een autosnelweg. Per 1 januari 2020 was er 4.432 kilometer super two expressway.
Stedelijke snelwegen
In Japan wordt onderscheid gemaakt tussen de landelijke snelwegen, die een naam hebben, en de stedelijke snelwegen, die een overkoepelende naam en routenummers- en namen hebben. In Japan zijn zes van dit soort stedelijke snelwegennetten, variërend in grootte van 30 à 60 kilometer tot meer dan 200 kilometer. Het bekendste netwerk is de Shuto Expressway in en rond Tokyo. Vlak daarna volgt het omvangrijke Hanshin Expressway netwerk rond Osaka, Kyoto en Kobe. Het derde grootste netwerk is de Nagoya Expressway rond de stad Nagoya. Daarnaast bestaan nog de Hiroshima Expressway in Hiroshima, de Fukuoka Expressway in Fukuoka en de Kitakyushu Expressway in Kitakyushu. Deze netwerken hebben aparte routenummers voor elke solitaire route, en het aantal varieert van een stuk of 5 tot meer dan 15 routes. De landelijke snelwegen bedienen deze steden ook, maar gaan er ruimer omheen of beginnen en eindigen er. Doorgaand verkeer gebruikt in veel mindere mate deze stedelijke netwerken. Andere grote steden in Japan, zoals Sendai of Sapporo, hebben geen aparte stedelijke snelwegennetten.
Asian Highways
Asian Highways in Japan |
---|
Verkeersintensiteiten
Gezien de omvang van de steden zijn de verkeersintensiteiten op de Japanse snelwegen relatief laag. De hoogste intensiteiten vindt men in Tokyo en Osaka, waar intensiteiten van meer dan 100.000 voertuigen per etmaal voorkomen. Maar veel Japanse snelwegen hebben niet meer dan 2x2 rijstroken, waardoor de intensiteiten hiervan zelden de 90.000 voertuigen overstijgen. Er zijn vaak zeer veel snelwegen in de grote steden, waardoor de verkeersdruk verspreid wordt over verschillende routes. Omdat vrijwel alle snelwegen tolwegen zijn, is het verkeersaanbod niet zo groot als men op basis van de bevolkingsomvang mag verwachten. Het onderliggend wegennet is in Japan echter vrij goed uitgebouwd in de stedelijke gebieden, met brede hoofdwegen die veel verkeer kunnen verwerken. De drukste interstedelijke snelwegen zijn de Tomei Expressway en de Meishin Expressway die de as Tokyo - Nagoya - Osaka bedient. Er zijn veel enkelbaans snelwegen met intensiteiten beneden 10.000 voertuigen per etmaal en soms zelfs slechts 3.000 voertuigen per etmaal.
Tol
Vrijwel alle Japanse expressways zijn tolwegen. De snelwegen zijn in 2005 geprivatiseerd en ondergebracht in 3 grote tolmaatschappijen en een aantal kleinere, met name voor stedelijke gebieden en enkele brugverbindingen. De tolkosten zijn behoorlijk hoog, wat met name de intensiteiten buiten de steden drukt. De tolkosten bedragen ¥24,6 per kilometer voor personenauto's en ¥40.60 per kilometer voor vrachtwagens. In 2014 was dit omgerekend respectievelijk € 0,18 en € 0,30 per kilometer. De tarieven zijn daarmee hoger dan de duurdere Europese tolwegen in Frankrijk en Spanje. Veel Japanse snelwegen op het platteland zijn economisch niet rendabel. Er rijdt te weinig verkeer om de hoge aanlegkosten terug te verdienen. Hierom worden alle tolinkomsten per tolwegmaatschappij gebundeld zodat de rendabele snelwegen de kosten van de niet-rendabele snelwegen uitbalanceren. Zodoende kan Japan veel snelwegen aanleggen voor lage verkeersintensiteiten, met als gevolg dat vrijwel alle wegen met een beetje doorgaand belang zijn vervangen door minstens half-profiel snelwegen. Vanwege de lage maximumsnelheden en hoge tolkosten is de Shinkansen (hogesnelheidstrein) een gewild alternatief voor ritten tussen 200 en 500 kilometer en daarboven het vliegtuig, Japan heeft een aantal van de drukste vliegroutes ter wereld.
Electronic Toll Collection
Een populaire manier om tol te betalen in Japan is ETC - Electronic Toll Collection. Op vrijwel alle snelwegen is ETC ingevoerd. Het is vaak mogelijk om met cash of creditcard te betalen, behalve bij zogenaamde Smart Interchanges (SIC) waarbij enkel met ETC betaald kan worden. Mede door de tol is de gemiddelde afstand tussen afritten vrij groot, namelijk 10 kilometer.[4] Sinds oktober 2015 wordt getest met ETC poorten zonder slagbomen, maar met een gereduceerde snelheid van 20 km/h.[5]
Japan Expressway Pass
Op 13 oktober 2017 werd een speciale tolpas voor huurauto's geïntroduceerd, waarbij toeristen tegen een gereduceerd tarief onbeperkt gebruik kunnen maken van de Japanse tolwegen.[6] Al eerder zijn regionale 'expressway passes' geïntroduceerd waarbij men tegen een vast tarief onbeperkt op tolwegen in een specifieke regio kan rijden, maar dit geldt niet voor alle expressways. Voor de introductie van een landelijke 'Japan Expressway Pass' in 2017 waren er vijf regionale 'expressway passes' voor toeristen beschikbaar;[7] Hokkaido, Tohoku, Central Nippon,[8] San'in-Setouchi-Shikoku en Kyushu, deze blijven ook na 2017 in gebruik. De stedelijke expressways van Tokyo en Osaka vallen onder geen enkele expressway pass, hier moet men tol zoals gebruikelijk betalen.
Tolvrij
Zie ook tolvrij experiment.
Soms worden tolwegen tijdelijk tolvrij om de lokale economie te stimuleren. In het Engels wordt dit een "social experiment" genoemd. Deze tolvrije periode bedraagt veelal enkele maanden en wordt gebruikt om de effecten te onderzoeken. Sommige nieuwe snelwegen zijn vanaf de opening enige tijd tolvrij. In 2010 is een experiment gehouden met tolvrije snelwegen over een lengte van ruim 1.600 kilometer, ongeveer een vijfde van het Japanse snelwegennet. In 2011 is het project tijdelijk stopgezet vanwege de impact van de tsunami in maart 2011.
Statistieken
In Japan wordt 65,6% van de personenkilometers afgelegd per auto en 28,7% per trein. In 2009 werden 1.370 miljard reizigerskilometers afgelegd, waarvan zo'n 900 miljard per motorvoertuig en 400 miljard per trein. 63,9% van het vrachtverkeer gaat per vrachtwagen en 32% per schip. De overige 3,9% gaat per trein. In 2017 waren in Japan 61,2 miljoen personenauto's geregistreerd.[9] Het autobezit in Japan bedraagt daarmee 484 personenauto's per 1000 inwoners en is daarmee vergelijkbaar met Nederland. Tevens waren er 15,5 miljoen vrachtwagens in gebruik.[10]
Geschiedenis
Bewegwijzering
In Japan is de bewegwijzering met groene borden op autosnelwegen en blauwe borden op het onderliggend wegennet. De bewegwijzering is in principe zowel in het Japans als het Engels, waarbij qua layout het Engels vaak ondergeschikt is. Rondrijden in Japan vergt daarmee enige aandacht als men geen Japans kan lezen. Er worden een aantal snelwegtermen gebruikt op de bewegwijzering die zijn oorsprong in het Engels vinden;
- PA = Parking Area
- SA = Service Area
- IC = Interchange (afrit)
- SIC = Smart Interchange
- JCT = Junction (knooppunt)
- BS = Bus Stop
- TG = Toll Gate
Er is een sequentiële afritnummering in Japan, maar omdat bij sommige snelwegen later aansluitingen bij zijn gebouwd, bestaan er vrij veel suffixes voor afritnummers, welke men een koppelstreepje en een tweede nummer worden aangegeven, bijvoorbeeld "8" en "8-1". Alle knooppunten in Japan hebben een naam, zoals in Nederland. De namen van knooppunten worden ook aangegeven op de bewegwijzering. De control cities zijn doorgaans de eerstvolgende grote steden, maar er wordt in principe niet verder bewegwijzerd dan de eerstvolgende grote agglomeratie. Op noordelijk Honshu zullen bijvoorbeeld Sendai en Tokyo prominent op de wegwijzers aanwezig zijn, maar niet Nagoya of Osaka.
Snelwegnamen worden in een wit vlak met groene letters aangegeven op de wegwijzers, dus qua kleurstelling net andersom als de reguliere bestemmingen. Ook de naam van de snelweg wordt altijd in het Japans en het Engels aangegeven, maar de term "expressway" wordt op de richtinggevende bewegwijzering vaak achterwege gelaten, zo staat er bijvoorbeeld enkel "JOBAN" en niet "JOBAN EXPRESSWAY". De bewegwijzering is veelal in normaalschrift, maar enkele termen worden in kapitaalschrift geschreven, zoals de naam van de snelweg, en de afkortingen PA, SA, IC, SIC, JCT, etc. Op stedelijke snelwegen worden vanwege de afritdichtheid, scherpe bochten, tunnels en gebrek aan ruimte niet alle afritten vooraf aangekondigd. Op het wegdek worden ook bestemmingen aangegeven, deze aankondigingen blijven meestal beperkt tot in het Japans. Alhoewel een afrit aangeduid wordt met "IC" (Interchange) wordt op de bewegwijzering "exit" als vertaling gehanteerd.
Verkeerslichten
Verkeerslichten in Japan zijn vergelijkbaar met Europa. Ze staan vaak aan de overzijde van de weg, of zowel aan de overzijde als voor de weg. Verkeerslichten zijn horizontaal, groen is links en rood is rechts. Van rood naar groen gaat direct, zonder een tussentijdse geelfase. Voorafgaand aan rood wordt geel wel getoond. Deelconflicten zijn zeer gangbaar, ook op meerstrooks wegen. Japanse verkeerslichten hebben doorgaans geen aftellers zoals in andere Aziatische landen gangbaar is.
Wegmarkering
In beginsel is de wegmarkering vergelijkbaar met Europa, witte markeringen worden gebruikt. In de grote steden, met name de Shuto en Hanshin Expressways, worden naar Europese maatstaven zeer drukke markeringen gebruikt, met name bij scherpe bochten en knooppunten. Bij kruispunten staan pijlen op het wegdek, eventueel vergezeld van Japanse tekst. Engels blijft hier achterwege. Tevens hangen boven de rijstroken vaak pijlborden met wegindeling, vergelijkbaar met in Oost-Europa. Maximumsnelheden worden vaak in donkergeel op het wegdek aangegeven.
Wegnummering
In Japan worden de National Highways genummerd volgens een nationaal nummeringsyssteem. De wegen zijn sequentieel genummerd, beginnend met de lage routes in het noordoosten en lopen op richting het zuidwesten. De nummers 1 t/m 58 zijn de belangrijkste wegen. Wegnummers zijn één, twee of driecijferig. De nummers 1 t/m 4 en 6 t/m 11 lopen vanuit Tokyo. De nummering loopt tot onderin de 500-range. Daarnaast zijn prefecturale wegen apart genummerd.[11]
Expresswaynummering
Zie ook lijst van genummerde expressways in Japan.
Expressways waren oorspronkelijk in principe niet genummerd, behalve de zes stedelijke netwerken Shuto, Hanshin, Nagoya, Hiroshima, Kitakyushu en Fukuoka Expressways, die wel routenummers hebben. Binnen deze systemen zijn niet alle nummers vergeven, met name in de netwerken van Hanshin (regio Osaka) en Nagoya ontbreken nummers, mogelijk met het oog op toekomstige nieuwe routes.
Op 10 september 2016 werd bekend dat Japan vanaf 2017 een wegnummering zou invoeren voor expressways.[12] Het systeem is ingevoerd voor het vergemakkelijken van de navigatie voor buitenlandse bezoekers, met name met het oog op de Olympische Spelen van 2020 in Tokyo. Er wordt een prefix 'E' gebruikt, bijvoorbeeld E1, E2, E3, etc. Het is globaal gebaseerd op het nummer van de national highway waar een expressway parallel aan loopt.
Maximumsnelheid
Oorspronkelijk gold in Japan de ontwerpsnelheid als maximumsnelheid. In 1979 zijn de huidige snelheidslimieten ingevoerd. In Japan is een puntenrijbewijs. Tussen 0 en 20 km/h te snel krijgt men één punt, oplopend tot 12 punten bij 50 km/h te snel. Bij 6 punten wordt het rijbewijs ingevorderd en kan men gearresteerd worden. Dit is het geval bij 30 km/h te snel op hoofdwegen (binnen en buiten de kom) en 40 km/h te snel op expressways.
Expressways
Op expressways geldt een maximumsnelheid van 100 km/h, maar in stedelijke en bergachtige gebieden geldt regelmatig 80 km/h. Op zeer stedelijke snelwegen, zoals in de grootste steden, zijn trajecten waar slechts 60 km/h geldt. Japan heeft veel expressways die enkelbaans zijn. Deze zijn wel ongelijkvloers en hebben vaak een rijbaanscheiding (soms met paaltjes) en smalle vluchtstroken. Op deze wegen geldt meestal 70 km/h. Voor vrachtwagens geldt een limiet van 80 km/h op de snelwegen, tenzij de algemene snelheidslimiet lager is. Op de Shuto Expressway in Tokyo geldt grotendeels 60 km/h, en 50 km/h in het centrum waar de snelwegen extreem bochtig en smal zijn.
Sinds 2017 wordt op een deel van de Tohoku Expressway en de Shin-Tomei Expressway geëxperimenteerd met een maximumsnelheid van 110 km/h.[13][14] De Shin-Tomei Expressway is ontworpen op 120 km/h. In 2019 is op delen van de Shin-Tomei Expressway en de Tohoku Expressway de maximumsnelheid verhoogd naar 120 km/h.[15] In 2020 is besloten om de maximumsnelheid op meer trajecten naar 120 km/h te verhogen.[16]
Buiten de bebouwde kom
In Japan geldt een algemene snelheidslimiet van 60 km/h buiten de bebouwde kom. Dit is vergeleken met andere landen bijzonder laag, maar men moet in ogenschouw nemen dat nagenoeg alle vlakke gebieden stedelijk gebied zijn. De niet-stedelijke gebieden zijn veelal bergachtig en bochtig. Daarnaast zijn in Japan nagenoeg alle wegen met maar enigszins doorgaand belang vervangen door expressways, waardoor men maar weinig lange afstanden over het onderliggend wegennet zal afleggen. Veel enkelbaans expressways worden al aangelegd vanaf 3.000 à 4.000 voertuigen per etmaal. Buiten de bebouwde kom gelden incidenteel lagere maximumsnelheden van 40 km/h. Hulpdiensten mogen buiten de bebouwde kom 80 km/h rijden.
Binnen de bebouwde kom
Er wordt in Japan geen onderscheid gemaakt naar binnen en buiten de bebouwde kom. De algemene snelheidslimiet binnen de kom is dus ook 60 km/h, tenzij anders aangegeven. Snelheden van 30, 40 of 50 km/h komen ook veel voor.
Verkeersveiligheid
Japan geldt als één van de veiligste landen ter wereld. In 2018 vielen 3.532 verkeersdoden, het laagste aantal sinds het begin van de statistieken in 1948.[17] Slachtoffers van 65+ maken 55% van alle verkeersdoden uit. Het aantal doden kwam in 2018 uit op 28 per 1 miljoen inwoners, wat één van de laagste ratio's ter wereld is.
Referenties
- ↑ stand 31-12-2023
- ↑ inclusief enkelbaans expressways
- ↑ 4 trillion yen upgrade begins for Japan’s aging freeways | asahi.com
- ↑ Smart Interchange | nilim.go.jp
- ↑ ETC lanes without barriers being tested | the-japan-news.com
- ↑ NEXCO3社など、全国高速道路乗り放題パス「Japan Expressway Pass」を訪日外国人向けに10月13日発売 | travel.watch.impress.co.jp
- ↑ expressway pass | go-etc.jp
- ↑ Central Nippon Expressway Pass | nexco.co.jp
- ↑ Japan Statistical Yearbook 2018 | www.stat.go.jp
- ↑ statistics handbook 2009: Chapter 9 Transport | stat.go.jp
- ↑ Japan | road numbering systems
- ↑ Japan develops numbering system for expressway system | japantimes.co.jp
- ↑ NPA to test higher speed limit on expwys | the-japan-news.com
- ↑ Higher speed limit to be tested on 2 expressways | the-japan-news.com
- ↑ 2 expressway speed limits to be raised to 120 kph | nhk.or.jp
- ↑ Japan to raise speed limit for sections of some expressways for first time | japantimes.co.jp
- ↑ Japan traffic deaths hit record low in 2018 | japantimes.co.jp
Wegen van Azië |
---|
Afghanistan • Armenië • Azerbeidzjan • Bahrain • Bangladesh • Bhutan • Brunei • Cambodja • China • Cyprus • Filippijnen • Georgië • India • Indonesië • Irak • Iran • Israël • Japan • Jemen • Jordanië • Kazachstan • Koeweit • Kyrgyzstan • Laos • Libanon • Maleisië • Malediven • Mongolië • Myanmar • Nepal • Noord-Korea • Oman • Oost-Timor • Pakistan • Palestijnse gebieden • Qatar • Rusland • Saudi-Arabië • Singapore • Sri Lanka • Syrië • Taiwan • Tadzjikistan • Thailand • Turkije • Turkmenistan • Uzbekistan • Verenigde Arabische Emiraten • Vietnam • Zuid-Korea |