Kameroen

Uit Wegenwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Cameroun
Hoofdstad Yaoundé
Oppervlakte 475.442 km²
Inwonertal 26.546.000
Lengte wegennet 121.500 km
Lengte snelwegennet 109 km[1]
Eerste snelweg 2022
Benaming snelweg autoroute
Verkeer rijdt rechts
Nummerplaatcode CAM

Kameroen (Frans: Cameroun), formeel de Republiek Kameroen (Frans: République du Cameroun) is een land in Afrika. Het land ligt op de overgang van West- naar Centraal Afrika en telt 26 miljoen inwoners. De hoofdstad is Yaoundé, de grootste stad is Douala. Het land is ongeveer 12 keer zo groot als Nederland.

Inleiding

Geografie

Kameroen ligt aan de Golf van Guinee van de Atlantische Oceaan, en is ruwweg in de vorm van een uitgerekte driehoek. Het land grenst in het westen aan Nigeria, in het noorden aan Tsjaad, in het oosten aan de Centraal-Afrikaanse Republiek en in het zuiden aan de Republiek Congo, Gabon en Equatoriaal Guinea. Het land meet circa 1.200 kilometer van noord naar zuid en 700 kilometer van oost naar west. In het noorden is het land veel smaller, soms minder dan 100 kilometer. De grootste stad is Douala dat aan de kust ligt. De hoofdstad Yaoundé ligt verder landinwaarts naar het oosten.

Het zuiden en midden van het land is heuvelachtig tot licht bergachtig, de grensstreek met Nigeria is ronduit bergachtig, evenals het Massif de l'Adamaoua over het midden van het land. Het uiterste noorden is vlakker. Het hoogste punt van Kameroen is Mount Cameroun, dat een geïsoleerde bergtop van 4.095 meter ten westen van Douala aan de kust vormt. Grote rivieren zijn de Sanaga, Nkogo, Chari en Benoué. In het uiterste noorden ligt het opdrogende Tsjaadmeer. De hoofdstad van Tsjaad, N'Djamena, ligt aan de grens met Kameroen.

Het klimaat van Kameroen varieert van een equatoriaal klimaat in de zuidwestelijke kustregio tot een tropisch klimaat in een groot deel van het land, maar een droog semi-woestijnklimaat in het uiterste noorden. De gemiddelde maximumtemperatuur in Douala ligt het hele jaar door tussen 28 en 32 °C. In Douala valt circa 3600 mm neerslag per jaar, dit is één van de natste gebieden ter wereld. De neerslag piekt in juli en augustus, wanneer er 600 tot 700 mm per maand valt. De winter is droger maar kent ook nog enige neerslag. Het uiterste noorden is droger en heter, in Maroua valt maar 800 mm neerslag per jaar, waarbij er van november tot en met februari helemaal geen neerslag valt. De maximumtemperaturen lopen in die periode op tot 40 °C.

Demografie

Kameroen had slechts 7 miljoen inwoners in 1970 en groeide naar 20 miljoen inwoners in 2010. Kameroen is een groot land en met een dergelijk inwonertal niet erg dichtbevolkt. De twee grootste steden zijn de havenstad Douala en de hoofdstad Yaoundé, die beiden bijna 2 miljoen inwoners tellen. Bafoussam telt 800.000 inwoners, de overige steden zijn kleiner dan 300.000 inwoners. In totaal zijn er 9 steden met meer dan 100.000 inwoners. Er is sprake van binnenlandse migratie vanuit het onderontwikkelde noorden en de westelijke hooglanden naar de grote steden, die daardoor snel groeien.

Het land is etnisch divers, met 250 etnische groepen, opgedeeld in 5 regionale bevolkingsgroepen. Statistieken over bevolking zijn echter weinig accuraat en een census is nog maar drie keer gehouden sinds onafhankelijkheid. Zo talrijk als de etnische groepen zijn ook de talen. Er zijn 4 grote taalgroepen, waarvan Afro-Aziatische en Niger-Congotalen het meest voorkomen. Het Frans en Engels zijn de twee officiële talen, waarbij het Frans aanzienlijk meer gesproken wordt dan het Engels en als de lingua franca geldt. Ongeveer 83% van de bevolking spreekt Frans en 17% Engels, in twee regio's in het westen van Kameroen. Het land is formeel meertalig maar zeer weinig mensen spreken zowel het Frans als het Engels. Het Duits wordt in Kameroen op enige schaal onderwezen.

Economie

Kameroen is een arm land, maar het welvaartsniveau ligt een klein beetje hoger dan de meeste landen in Sub-Saharan Afrika. Extreme armoede komt relatief minder voor in Kameroen dan andere delen van Centraal-Afrika, alhoewel nog steeds een derde van de inwoners onder de armoedegrens leeft. Ongeveer 70% van de bevolking werkt in de landbouw, waarvan een groot deel voor de eigen voedselvoorziening is. Er is sprake van enige industrie, met name rond Douala. Het land bezit ook grondstoffen maar deze worden slechts beperkt ontgonnen. De beperkte infrastructuur is een hindernis voor economische groei.

Geschiedenis

Portugese ontdekkingsreizigers deden de kust aan in 1472 en waren de eerste Europeanen in de regio. Vervolgens werden enkele handelsposten gesticht maar het binnenland van dit deel van Afrika werd niet ontwikkeld door Europese machten tot in de 19e eeuw. In 1884 werd de Duitse kolonie Kamerun gesticht. Deze kolonie omvatte ook delen van buurlanden. De Duitsers brachten grote bedrijven die de landbouw van Kameroen gingen ontwikkelen. Ook werden twee spoorlijnen vanaf Douala aangelegd, naar de bergen in het noorden en naar het centrale deel van Kameroen. In 1914 werd Kamerun tijdens de Eerste Wereldoorlog binnengevallen door de geallieerden. De Duitse kolonie werd daarna opgedeeld in een Brits en Frans deel. De Britten bestuurden hun deel vanuit Nigeria.

In 1960 werd Kameroen onafhankelijk van Frankrijk en in 1961 stemde de voormalige Britse kolonie Southern Cameroons voor samenvoeging met Kameroen. In 1966 werd Kameroen een eenpartijstaat en in 1972 werd het federale systeem opgeheven en werd Kameroen een unitaire staat, bestuurd vanuit Yaoundé. Sinds onafhankelijkheid heeft Kameroen nog maar twee presidenten gehad. Kameroen is grotendeels gevrijwaard gebleven van grote conflicten, maar de opkomst van Boko Haram in het noordoosten van Nigeria en de instabiliteit in de Centraal-Afrikaanse Republiek zorgt sporadisch voor onrust en militaire acties. Het Engelstalige deel wat voorheen de Southern Cameroons was streeft ook naar onafhankelijkheid of aansluiting bij Nigeria. In 2017 werd eenzijdig de onafhankelijke staat Ambazonia uitgeroepen.

Wegennet

   Autoroutes
   Routes nationales

Kameroen heeft een relatief beperkt netwerk van hoofdwegen. Het totale wegennet wordt geraamd op 121.500 kilometer, een groot deel hiervan betreft echter zandwegen, paadjes, sporen in het zand of woonstraten. Routes nationales vormen het hoofdwegennet van Kameroen. Het netwerk van routes nationales was in 2024 9.387 kilometer lang,[2][3] waarvan in 2024 5.824 kilometer (62%) was verhard.[4] De regionale wegen vormen 13.923 kilometer, waarvan minder dan 10% geasfalteerd is. In Kameroen was in 2020 7.252 kilometer geasfalteerde weg,[5] buiten de routes nationales zijn echter bijna alle wegen onverhard.[6] Het grootste netwerk van geasfalteerde wegen liggen rond de hoofdstad Yaoundé en in de hooglanden rond Bafoussam en Bamenda. Het netwerk van verharde wegen is rond de havenstad Douala beperkter. Er zijn geasfalteerde wegen naar alle buurlanden. In het oosten en noorden van Kameroen zijn echter bijna geen verharde wegen buiten de N1 en enkele aftakkingen daarvan.

Het zuidoosten van Kameroen is een ontoegankelijk regenwoud, hier is één verharde weg, maar voor de rest bestaat dit gebied uit slecht ontwikkelde wegen die na neerslag amper berijdbaar zijn. Ook in het centrale deel van Kameroen is buiten de N1 bijna geen verharde weg. Ook het grensgebied met Nigeria in het Engelstalige deel van Kameroen heeft een nauwelijks ontwikkeld wegennet.

In Douala is een ongelijkvloerse weg met 2x3 rijstroken tussen het vliegveld en de haven, dit wordt soms gezien als de eerste autosnelweg van het land. In 2014 gingen diverse autosnelwegen in aanbouw, waaronder een autosnelweg tussen Douala en Yaoundé, de twee grootste steden van het land. Op 5 januari 2022 openden de eerste snelwegtrajecten van Kameroen, een segment van de Autoroute Yaoundé - Douala en de Autoroute Yaoundé - Nsimalen.[7][8] Behalve de autosnelwegen wordt er incidenteel ook tol geheven op routes nationales.

De grote steden van Kameroen beschikken over een groter aantal verharde wegen, maar veel zijstraten zijn onverhard. In Yaoundé en Douala beschikken de belangrijkste stadswegen doorgaans over vier of zes rijstroken. Het wegennet is in kleinere steden vaak veel beperkter, waarbij alleen de doorgaande route nationale is verhard en bijna alle andere wegen niet.

Wegbeheer

Het wegbeheer is een taak van het Ministère des Transport.[9]

Geschiedenis

jaar verharde wegen
1973 1.500 km
1979 2.300 km
1984 2.922 km
2007 4.918 km
2010 5.011 km
2020 7.253 km

De koloniale periode

In de koloniale tijd werd maar beperkt een wegennet ontwikkeld. De Europese kolonies werden hoofdzakelijk vanuit de kustplaatsen ontwikkeld, maar een probleem was dat de kustregio van Kameroen uit dicht regenwoud bestaat waar de bouw van wegen lastig was vanwege de vele neerslag. Er waren maar weinig wegen die als all-weather road konden functioneren. De belangrijkste wapenfeiten in de koloniale tijd waren de bouw van bruggen. In 1911 opende de pont des Allemands over de rivier de Sanaga bij Édéa, die in de Duitse koloniale tijd is aangelegd. Dit was indertijd de grootste brug in Afrika en was onderdeel van een spoorlijn van Douala naar Yaoundé die in 1927 gereed kwam. Dit was tot de jaren '80 de primaire vorm van transport tussen beide steden. In de periode 1951-1954 is de brug over de Wouri bij Douala aangelegd, een 1,8 kilometer lange brug die de op twee na langste van Afrika was in die tijd. De brug werd op 15 mei 1955 geopend.

In de jaren '50 is de N5 tussen Douala en Kakem verhard. Dit was onderdeel van een project om de weginfrastructuur naar de hooglanden in het westen van Kameroen te verbeteren. Dit was het gebied het dichtst bij de haven van Douala waar landbouw mogelijk was, en dus export van landbouwproducten mogelijk was. In 1960 werd Kameroen onafhankelijk terwijl het eigenlijk amper verharde wegen had, de weinige verbeterde wegen lagen vooral in en rond de havenstad Douala.

Na onafhankelijkheid

Na onafhankelijkheid is direct ingezet op de bouw van de Transcamerounais, bestaande uit een verlenging van de spoorlijn van Yaoundé naar Ngaoundéré en vanaf daar een verharde weg tot de grens met Tsjaad in het uiterste noorden van Kameroen. Als één van de eerste projecten hiervan is begin jaren '60 is begonnen om de weg van Garoua naar Mora te asfalteren, daarvan kwam 71 kilometer vanuit Garoua in 1962 gereed, maar de rest van het project werd toen niet uitgevoerd.

In 1973 had Kameroen circa 23.000 kilometer weg, waarvan echter slechts 1.500 kilometer was verhard.[10] Het grootste verharde wegennet lag in de regio Douala, waar vanwege de extreme neerslag, onverharde wegen een groot deel van de tijd onberijdbaar zijn en dus verharde wegen prioriteit kregen. In 1973 was de N3 van Douala tot Edéa verhard, maar niet verder tot Yaoundé. Ook was de N5 van Douala naar Kekem verhard, evenals de parallel verlopende N8 via Kumba. In de regio Yaoundé was een stuk N1 slechts tot Obala verhard, evenals een wat langer traject N2-N9 vanaf Yaoundé zuidwaarts tot Sangmelima. In Noord-Kameroen was toen een stuk N1 vanaf Mora richting Waza verhard.

Een belangrijk concept in de jaren '70 was de Transcamerounais, een spoor & wegverbinding van Douala via Yaoundé naar het binnenland. Deze volgde grotendeels wat nu de N1 is, maar tussen Yaoundé en Bertoua een zuidelijkere route via de hedendaagse N10. De weginvesteringen in de jaren '70 waren gebaseerd op de railhead van Ngaoundéré in het midden van Kameroen, de bouw van de N1 als verharde weg vanaf Ngaoundéré richting Garoua is in de periode 1972-1975 uitgevoerd.[11] Dit was belangrijk voor de export van de landbouwproducten in het midden van Kameroen, aangezien de diepzeehaven van Douala zelf in een gebied met dicht regenwoud is, en er dus grote afstanden waren vanaf de landbouwgebieden naar exporthavens. De weg was ook van belang voor de ontsluiting van Tsjaad naar de wereldmarkten. Een ander project dat in de tweede helft van de jaren '70 daardoor prioriteit had was de bouw van de N5-N6 van Kakem via Bafoussam naar Foumban in het westen van Kameroen. In die hooglandregio was namelijk ook landbouw mogelijk.

In 1975 lag er in het noorden van Kameroen een bijna 750 kilometer lange verharde weg van Ngaoundéré tot de grens met Tsjaad bij Kousseri. Dit sloot dan in Ngaoundéré aan op de spoorlijn die in de periode 1964-1974 was aangelegd vanuit Yaoundé. Hiermee was er vanaf 1975 een doorgaande transportroute tussen Douala, Yaoundé en N'Djamena in Tsjaad, bestaande uit gedeeltelijk een verharde weg en gedeeltelijk een spoorlijn. Ngaoundéré was daardoor een belangrijk overslagcentrum voor goederen vanuit het binnenland naar de haven van Douala.

In 1979 werd vastgesteld dat Kameroen een netwerk van circa 59.000 kilometer weg had, voornamelijk door het herdefiniëren van wat een 'weg' was. In dat jaar had Kameroen 2.300 kilometer verharde weg, 7.000 kilometer gravelweg en 42.000 kilometer feeder roads.[12] Tot in de jaren '80 waren de twee grootste steden van Kameroen, Douala en Yaoundé, nog niet via een verharde weg verbonden,[13] vanuit Douala eindigde de verharde weg bij Edéa op de brug over de rivier de Sanaga. De bouw van de N3 als verharde weg van Edéa tot Yaoundé kwam in 1987 gereed.[14][15] In de jaren '80 is ook de N4 tussen Bafoussam en Obala nabij Yaoundé als een verharde weg aangelegd. In die tijd is ook een deel van de N10 vanuit Yaoundé naar het oosten verhard.

In 1995 was er in het zuidwesten van Kameroen een regionaal wegennet dat de hooglanden met zowel Douala als Yaoundé verbond, evenals deze steden onderling, plus een aftakking naar Kribi. Er was echter nog een lang stuk in het midden van Kameroen zonder verharde wegen, zodat de N1 in Noord-Kameroen en de zijwegen daarvan pas zeer laat verbonden waren met het wegennet in het zuidwesten van het land. Pas na 2002 was de N1 doorgaand verhard door heel Kameroen, met het bijna 800 kilometer lange traject van Yaoundé tot Ngaoundéré pas als laatste ontwikkeld. Pas in 2016 was er doorgaand een verharde wegverbinding tussen Yaoundé en Ngaoundéré, met het verharden van de N1 tussen Garoua-Mboulaï en Ngaoundéré. Vanaf Yaoundé verliep de verharde weg niet via de N1, maar zuidelijker via de N10 naar Bertoua.

In 2014 is begonnen met de aanleg van de 196 kilometer lange Autoroute Yaoundé - Douala,[16] in eerste instantie is begonnen met een 80 kilometer lang deel tussen Yaoundé en Bot-Makak.[17] In 2016 bleken hiervan enkel wat grondwerken uitgevoerd en een aantal duikers aangelegd, in 2020 was de snelweg ook nog onvoltooid. In 2015 is gestart met de bouw van de 20 kilometer lange Autoroute Yaoundé - Nsimalen.[18] Beide autosnelwegen zijn gelijktijdig in 2022 geopend als de eerste autosnelwegen van Kameroen. Ook is een 38,5 kilometer lange autosnelweg aangelegd tussen Kribi en een diepzeehaven in het zuiden van Kameroen, die later in 2022 opende.[19]

Hoofdwegennet

Routes nationales en autoroutes in Kameroen

N1N2N3N4N5N6N7N8N9N10N11N12N13N14N15N16N17N18N19N20N21N22

Autoroute Kribi - LolabéAutoroute Yaoundé - DoualaAutoroute Yaoundé - Nsimalen


Autosnelwegen

In Kameroen zijn een aantal autoroutes gepland of in aanbouw;

Wegnummering

In Kameroen zijn drie wegnummerlagen, Route Nationales, Route Provinciales en Route Départementales, met respectievelijk de prefix N, P en D.

Routes nationales

De routes nationales vormen de hoofdwegen van Kameroen. De N1 t/m N4 stralen vanuit de hoofdstad Yaoundé uit. De N1 is de langste route naar het uiterste noorden. De nummering verloopt van N1 t/m N22. De nummering is enigszins geclusterd. De routes nationales hebben in een aantal gevallen ook aftakkingen, genummerd met een suffix. De N1 heeft hiervan de meeste aftakkingen. De nummering verliep tot 2018 tot de N18, in dat jaar is de nummering uitgebreid tot de N22.[20]

Routes

# No. route lengte
N1 Yaoundé - Bertoua - Ngaoundéré - Garoua - Maroua - Kousséri (grens Tsjaad) 1660 km
N2 Yaoundé - Ebolowa - Ambam (grens Gabon) 275 km
N3 Yaoundé - Douala - Idenau 355 km
N4 Obala - Bafia - Bafoussam 260 km
N5 Békoko - Loum - Bafang - Bandjoun 220 km
N6 (grens Nigeria) - Ekok - Bamenda - Bafoussam - Tibati - Meiganga 910 km
N7 Édéa - Kribi - Campo 195 km
N8 Mutengene - Kumba - Bachou Akagbe 230 km
N9 Mbalmayo - Sangmelima - Mbalam 425 km
N10 Yaoundé - Bertoua - Yokadouma - Moloundou 830 km
N11 Bamenda - Kumbo - Bamenda 350 km
N12 Gourmeui - Yagoua - Tsébé (grens Tsjaad) 145 km
N13 Gidjiba - Touboro - Babongo 500 km
N14 Nagoundéré - Tignere - Kontcha (grens Nigeria) 260 km
N15 Batchenga - Tibati 400 km
N16 Loum - Kumba - Mundemba 155 km
N17 Kribi - Ebolowa 170 km
N18 Mbwam - Bélabo 51 km
N19 Abong Mbang - Mbalam 290 km
N20 Ngaoundéré - Touboro (grens Tsjaad) 261 km
N21 Sangmelima - Mbama 230 km
N22 Yaoundé - Kribi 260 km

Routes provinciales

De P-routes zijn willekeurig genummerd, doch enigszins gezoneerd, waarvan afgeweken wordt. Niet alle P-wegen zijn even belangrijk. De P4 is bijvoorbeeld onderdeel van de route van Bertoua naar Bangui in de Centraal-Afrikaanse Republiek. De P12 vormt een lange binnendoorroute vanaf Batchenga naar Ngaoundére, en snijdt de N1 af.

Routes départementales

De D-wegen zijn genummerd vanuit het noorden, oplopend tot 25 in het zuiden. Hogere nummers zijn enigszins willekeurig genummerd.[21]

Bewegwijzering

Bewegwijzering is spaarzaam. Op de verkeersborden wordt het Frans gebruikt. De eerste autosnelwegen hebben bewegwijzering naar Frans model, inclusief een kleuronderscheid blauw en wit, maar geen wegnummers. Borden langs de weg geven het aantal verkeersdoden langs bepaalde wegvakken aan.

Maximumsnelheid

wegtype Vmax

De maximumsnelheid in Kameroen is vastgelegd in de Code de la Route Camerounais.[22][23] De maximumsnelheid bedraagt 60 km/h binnen de bebouwde kom en 110 km/h buiten de bebouwde kom, tenzij anders aangegeven. Voor vrachtverkeer geldt een lagere maximumsnelheid van 40 km/h in de bebouwde kom en 60 km/h buiten de bebouwde kom. In de oorspronkelijke wegcode was geen maximumsnelheid buiten de bebouwde kom vastgesteld, omdat er destijds amper verharde wegen waren in Kameroen.

Referenties

  1. stand 01-01-2023
  2. Réseau routier : le Cameroun revendique le bitumage de 62% de ses routes nationales à janvier 2024 | investiraucameroun.com
  3. CORRESPONDANCE ENTRE ANCIENNE ET NOUVELLE NOMENCLATURE: ROUTES NATIONALES | mintp.cm
  4. PRESENTATION DU RESEAU ROUTIER CAMEROUNAIS AU 30 JUILLET 2020 | mintp.cm
  5. A fin juillet 2020, moins de 6% du réseau routier du Cameroun est bitumé (7 252,8 sur 121 501,5 km) | agenceecofin.com
  6. PRESENTATION DU RESEAU ROUTIER CAMEROUNAIS AU 30 JUILLET 2020 | mintp.cm
  7. L’autoroute Douala-Yaoundé désormais ouverte à la circulation | agencecamerounpresse.com
  8. L’autoroute Yaoundé-Nsimalen longue de 10,8 km officiellement ouverte à la circulation | actucameroun.com
  9. www.mintransports.net
  10. Cameroon - Second Highway Project (English) | worldbank.org
  11. Cameroon - Highway Project | worldbank.org
  12. Cameroon - Fourth Highway Project (English) | worldbank.org
  13. Cameroon - Sixth Highway Project (English) | worldbank.org
  14. Cameroon - Fifth Highway Project (English) | worldbank.org
  15. Cameroon - Fifth Highway Project (Inglês) | worldbank.org
  16. Contrat pour la construction de l'autoroute Yaoundé-Douala | afriquejet.com
  17. Lancement cette année des travaux de l’autoroute Douala-Yaoundé | starafrica.com
  18. FCfa 810 million to start compensating locals as part of the Yaoundé-Nsimalen motorway project | businessincameroon.com
  19. In 2018, the Kribi-Lolabé highway under construction in the South will be delivered | cac-international.com
  20. CORRESPONDANCE ENTRE ANCIENNE ET NOUVELLE NOMENCLATURE: ROUTES NATIONALES | mintp.cm
  21. Cameroon op Monterie.com
  22. CODE DE LA ROUTE CAMEROUNAIS (CEMAC) | cameroun.cc
  23. LE CODE LA ROUTE | camerlex.com


Wegen van Afrika

AlgerijeAngolaBeninBotswanaBurkina FasoBurundiCentraal-Afrikaanse RepubliekComorenDemocratische Republiek CongoRepubliek CongoDjiboutiEgypteEquatoriaal GuineaEritreaEthiopiëGabonGambiaGhanaGuineaGuinea-BissauIvoorkustKaapverdiëKameroenKeniaLesothoLiberiaLibiëMadagaskarMalawiMaliMarokkoMauritaniëMauritiusMozambiqueNamibiëNigerNigeriaRwandaSão Tomé en PríncipeSenegalSeychellenSierra LeoneSomaliëSudanSwazilandTanzaniaTogoTsjaadTunesiëUgandaWestelijke SaharaZambiaZimbabweZuid-AfrikaZuid-Sudan