Lake Pontchartrain Causeway
| Lake Pontchartrain Causeway | |
|---|---|
| |
| |
| Overspant | Lake Pontchartrain |
| Rijstroken | 2x2 |
| Totale lengte | 38.442 meter |
| Hoofdoverspanning | ? |
| Hoogte brugdek | 5 meter |
| Openstelling | 30-08-1956 |
| Verkeersintensiteit | 43.000 mvt/etmaal |
| Locatie | kaart |
De Lake Pontchartrain Causeway is een 38,4 kilometer lange brug in de Verenigde Staten, gelegen in de staat Louisiana, nabij de stad New Orleans. Het is sinds 1956 de langste brug over water ter wereld.
Kenmerken
De Lake Pontchartrain Causeway bestaat uit twee parallelle liggerbruggen met een lengte van elk 38,4 kilometer. De brug is een lage brug met een vrije doorvaarthoogte van slechts 5 meter, maar er is een basculebrug 13 kilometer ten zuiden van de noordoever. De brug bestaat uit 9.500 brugpijlers. De brug overspant het breedste deel van het Lake Pontchartrain tussen New Orleans in het zuiden en Mandeville in het noorden. De brug zelf telt 2x2 rijstroken en is feitelijk een freeway, alhoewel het niet direct op andere snelwegen aansluit. De brug kan met de maximumsnelheid van 65 mph (105 km/h) in 22 minuten bereden worden.
Alhoewel het een causeway wordt genoemd, is het feitelijk een viaduct. Een causeway is een talud in water waarop een weg ligt, al dan niet verbonden met bruggen. De Lake Pontchartrain Causeway is echter over de volledige lengte een viaduct met pijlers in het water. De Lake Pontchartrain Causeway is geen state highway en heeft geen wegnummer.
Geschiedenis
Voorgeschiedenis
Reeds begin 1800 waren er plannen voor een vaste verbinding over het Lake Pontchartrain. Als tijdelijke oplossing werd er een veerdienst ingesteld.
Begin 20e eeuw was New Orleans alleen richting het westen ontsloten, via wegen langs de Mississippi River. Verkeer naar het noorden of oosten moest helemaal rond het Lake Pontchartrain rijden. Er waren in de jaren '20 van de 20e eeuw plannen voor de New Orleans–Hammond Lakeshore Highway, een scenic highway langs de zuid- en westoever van het Lake Pontchartrain. Vanwege de problemen met de moerassen is dit plan uiteindelijk niet voltooid. Van dit deel is alleen het noordelijk deel langs de westzijde van het Lake Pontchartrain aangelegd tussen Laplace en Hammond. Dit deel is op een talud door het Manchac Swamp aangelegd en opende op 1 april 1927 voor het verkeer. Het deel in wat nu het stedelijk gebied van New Orleans is kwam begin jaren '30 gereed als de State Highway 33 tussen New Orleans en Kenner. Het deel door de moerassen in St. Charles Parish bleek echter lastig aan te leggen en kostte veel geld, terwijl het nut in twijfel werd getrokken omdat de nabijgelegen Airline Highway (US 61) wel gereed kwam.
De bouw van de Bonnet Carré Spillway in 1933 zorgde voor de doodsteek van het project van een weg langs de oever van het Lake Pontchartrain. De Bonnet Carré Spillway is een overloop van de Mississippi River naar het Lake Pontchartrain ten tijde van zeer hoog water. Dit moest overstromingen in New Orleans voorkomen. Hiertoe zou het water ongehinderd naar Lake Pontchartrain moeten kunnen stromen, en een talud op de locatie van de Lakeshore Highway paste daar niet in. Het project werd toen geschrapt.
Eind jaren '20 werd New Orleans naar het oosten ontsloten met de bouw van de Maestri Bridge van de US 11 in 1928 en de Chef Menteur Bridge van de US 90 in 1929. Met deze bruggen was New Orleans in alle richtingen goed ontsloten, behalve recht naar het noorden, waar men nog westelijk of oostelijk om het Lake Pontchartrain moest.
De bouw van de eerste overspanning
Reeds in 1924 werd een wet aangenomen die de bouw van een tolbrug over het Lake Pontchartrain mogelijk maakte. In december 1924 werd de Lake Pontchartrain Causeway Association opgericht. In de eerste plannen werd een keten van 18 eilanden voorgesteld. Het plan voor een tolweg was echter impopulair en in de jaren '20 en '30 werden tolvrije wegen van en naar New Orleans aangelegd. Plannen voor een brug dwars door het Lake Pontchartrain kwamen daarna op een laag pitje te staan.
In 1948 werd de uitgifte van $ 40 miljoen aan obligaties voor de bouw van een brugverbinding over het Lake Pontchartrain goedgekeurd door de kiezer. In 1951 begon de daadwerkelijke planvorming door overheden aan beide kanten van het Lake Pontchartrain en in december 1953 werd een contract gegund voor het ontwerp van de brug.
De brug is in zeer korte tijd aangelegd in 1955-1956. De eerste pijlers werden op 23 mei 1955 geplaatst. Er werden 4.482 brugpijlers gebouwd voor de eerste brug, elke overspanning was 56 voet lang, 33 voet breed weegt 180 ton. De brug bestaat vrijwel volledig uit identieke onderdelen en kon daardoor in hoog tempo elders gefabriceerd worden. Er werden 2.235 overspanningen geprefabriceerd en vervolgens op duwbakken geladen en naar de bruglocatie getransporteerd en vervolgens ingehesen. De brug werd slechts 14 maanden na de eerste pijler op 30 augustus 1956 opengesteld voor het verkeer.[1] De eerste brug is de hedendaagse brug richting zuiden. De eerste brug kostte $ 30,7 miljoen en was een tolweg.
De bouw van de tweede overspanning
Vanwege het snelgroeiende verkeer in de jaren '60 en de verkeersveiligheidsproblemen van zo'n lange, rechte tweestrooks weg zonder herkenningspunten (polderblindheid) werd snel besloten tot de bouw van een tweede brug. De bouw hiervan startte in juni 1967 en is in ruim twee jaar tijd aangelegd van 1967 tot 1969. Vanwege verbeteringen in techniek werden hier overspanningen van 84 voet toegepast. Ook werden zeven crossovers tussen de nieuwe en bestaande brug aangelegd zodat hulpdiensten konden keren. Het brugdek van de tweede brug was met 46 voet ook breder. De tweede overspanning is op 10 mei 1969 opengesteld voor het verkeer.[2]
Latere aanpassingen
De brug is na de openstelling niet substantieel aangepast. Wel is de brug een aantal keer aangevaren, soms met doden tot gevolg. In 1960, 1964 en 1974 werd de brug aangevaren waarbij brugsegmenten instortten. Deze waren binnen enkele weken hersteld. In 1996-1997 zijn 400 brugpijlers gerenoveerd die aangetast waren. De tol werd tot 1999 in beide richtingen geheven en sindsdien alleen richting zuiden. Bij Hurricane Katrina in augustus 2005 ontstond er beperkte schade aan de brug, die drie weken dicht was voor herstelwerkzaamheden.
Guinness Book of Records
De brug was sinds 1969 opgenomen in het Guinness Book of Records als de langste brug over water in de wereld. In 2011 opende de Jiaozhou Bay Bridge in China die 26,7 kilometer lang is en onderdeel is van een 41,6 kilometer lange verbinding over de Jiaozhou Bay bij Qingdao. Per abuis werd de gehele lengte van de verbinding (inclusief de delen op maaiveld op land) opgenomen als bruglengte. Sindsdien is de definitie in het Guinness Book of Records aangepast, waarbij de Jiaozhou Bay Bridge werd gedefinieerd als de longest bridge over water (aggregate). Feitelijk is dit onjuist omdat de delen die niet boven water lopen geen brug zijn en de Lake Pontchartrain Causeway met 38,4 kilometer nog steeds ruimschoots de lengte van de Jiaozhou Bay Bridge overtreft, zelfs als de korte aanbruggen boven land en een zijtak van de brug worden meegerekend.
Verkeersveiligheid
De Lake Pontchartrain Causeway bestaat uit twee zeer lange viaducten zonder vluchtstroken. Dit maakt toegang voor hulpdiensten bij incidenten lastig. Er zijn in het verleden 7 keerpunten tussen beide viaducten aangelegd. Oorspronkelijk was er ook een U-turn in beide richtingen onder de westelijke brug op ongeveer 15 kilometer afstand van de kust bij Metairie.[3] Deze is in fases tussen 2006 en 2017 gesloopt. Omdat de brug geen vluchtstroken had zijn in 2018-2020 op 12 locaties vluchtstroken van 300 meter lengte aangelegd, daarvoor moesten nieuwe brugpijlers gebouwd worden. Ook is de brugreling verhoogd zodat voertuigen minder makkelijk het water in kunnen rijden.[4][5]
Naamgeving
De brug is vernoemd naar het Lake Pontchartrain, dat feitelijk een estuarium of baai van de Golf van Mexico is en geen meer. Het meer heeft een open verbinding met zee maar wordt wel grotendeels omgeven door land. Het meer is vernoemd naar Louis Phélypeaux (1643-1727), graaf van Pontchartrain. Het Château de Pontchartrain ligt in Frankrijk bij La Tremblay-sur-Mauldre in het departement Yvelines, aan de westkant van Parijs. Louis Phélypeaux was een Frans minister tijdens Lodewijk XIV (Louis XIV), naar wie La Louisiane (Louisiana) was vernoemd. De naam Pontchartrain refereert aan een brug over de rivier de Mauldre naar Chartres in West-Frankrijk.
Verkeersintensiteiten
In 2010 reden dagelijks 43.000 voertuigen over de brug, die daarmee niet overbelast is.
Tol
De brug is een tolweg, de tol bedraagt $ 5 cash en $ 3 met een tag en wordt alleen richting zuiden geheven. Het bedrijf dat de causeway beheert geeft toll tags uit, maar de GeauxPass werkt niet op de Lake Pontchartrain Causeway.[6]
Externe links
Referenties
- ↑ Lake Pontchartrain Causeway Bridge | asce.org
- ↑ LAKE PONTCHARTRAIN CAUSEWAY | loc.gov
- ↑ Causeway embarks on $8.2 million crossover project for electrical equipment, towers | nola.com
- ↑ Lake Pontchartrain Causeway Bridge Set For $100M In Safety Improvements | enr.com
- ↑ Fifty years: Volkert and the Lake Pontchartrain Causeway | volkert.com
- ↑ Frequently Asked Questions - You CANNOT, use your GeauxPass on the Lake Pontchartrain Causeway Bridge. GeauxPass is not interchangeable with the Causeway accounts. | dotd.la.gov
| Expressways in New Orleans |
|---|
|
|
