Liberia

Uit Wegenwiki
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Liberia
Hoofdstad Monrovia
Oppervlakte 111.369 km²
Inwonertal 5.358.000
Lengte wegennet 657 km
Lengte snelwegennet 0 km
Eerste snelweg nvt
Benaming snelweg nvt
Verkeer rijdt rechts
Nummerplaatcode LB

Liberia, formeel de Republic of Liberia is een klein land in het westen van Afrika. Het land is circa 3 keer zo groot als Nederland en telt 5,3 miljoen inwoners. De hoofdstad is Monrovia.

Inleiding

Geografie

Liberia ligt in West-Afrika, gelegen aan de Atlantische Oceaan. Het grenst aan Sierra Leone, Guinea en Ivoorkust. Het land meet 490 kilometer over zijn lengte-as en tot 250 kilometer landinwaarts van de kust. Het land bestaat veelal uit dichtbebost gebied, dat vlak tot glooiend is in een groot deel van het land, met wat hoger terrein in het noorden, het hoogste punt is de 1440 meter hoge Mount Wuteve. De rivieren stromen in zuidwestelijke richting vanaf de bergen naar de kust.

Het land heeft grotendeels een tropisch klimaat, in het uiterste zuiden een equatoriaal klimaat en in het noordoosten een savanneklimaat. Er valt extreem veel regen in Liberia, in de hoofdstad Monrovia valt 4600 mm neerslag per jaar, het is de natste hoofdstad ter wereld. De meeste neerslag valt van mei tot en met oktober, wanneer er maandelijks 400 tot 800 mm regen valt. In het drogere seizoen valt nog steeds redelijk wat neerslag. Door de vele neerslag is Liberia niet zo zonnig.

Demografie

Het inwonertal van Liberia groeide van circa 1 miljoen in 1960 naar 2,2 miljoen midden jaren '80, om daarna te krimpen naar 2 miljoen ten gevolge van de oorlog, daarna snelgroeiend naar 4 miljoen in 2010. In 2020 had het land circa 5 miljoen inwoners. De voornaamste stad in Liberia is de hoofdstad Monrovia die circa 1 miljoen inwoners telt. Andere steden tellen niet meer dan 50.000 inwoners, Monrovia is groter dan alle andere steden bij elkaar.

In Liberia zijn meer dan 16 etnische groepen, waarbij geen groep groter is dan 20% van de bevolking. Het Engels is de officiële taal en lingua franca in Liberia. Er worden meer dan 30 inheemse talen gesproken, echter geen daarvan wordt door meer dan een paar procent van de bevolking als eerste taal gesproken, waardoor het Engels dominant is.

Economie

Liberia is één van de armste landen ter wereld, er is nauwelijks sprake van een formele economie. Veel schepen varen onder de vlag van Liberia, terwijl zij nooit in dat land aanmeren. Dit levert de Liberiaanse overheid de voornaamste bron van inkomsten op. De burgeroorlog vanaf 1989 leidde tot een economische krimp van rond de 90%, de economie hield vrijwel op te bestaan, dit is één van de grootste economische krimpen in de wereldgeschiedenis. De voornaamste exportproducten zijn olie en rubber, maar zijn in totale volume klein.

Geschiedenis

Het gebied wat nu Liberia is stond onder Europeanen bekend als de Pepper Coast of de Grain Coast. Tussen 1461 en eind 17e eeuw bouwden Portugezen, Nederlanders en Britten handelsposten aan de kust. In de 19e eeuw werden voormalige slaven in de Verenigde Staten aangemoedigd om naar deze regio te verhuizen. In 1847 werd de Republiek Liberia uitgeroepen. Liberia was daarom één van twee landen in Afrika die niet door de Europeanen zijn gekoloniseerd.

Midden 20e eeuw begon Liberia te moderniseren met Amerikaanse steun. Tijdens de Tweede Wereldoorlog financierden de Amerikanen de bouw van wegen, de haven en luchthaven van Monrovia. Tijdens de Koude Oorlog was Liberia een bondgenoten van het westen tegen de opkomst van het communisme in Afrika. Tussen 1989 en 1997 volgde de eerste Liberiaanse burgeroorlog, geleid door Charles Taylor tegen de overheid, die in 1990 viel toen Monrovia werd ingenomen en Taylor aan de macht kwam. De vrede van 1997 duurde maar kort, in 1999 startte een tweede Liberiaanse burgeroorlog. Onder Taylor werd Liberia een paria-staat vanwege de export van blood diamonds die de burgeroorlog in buurland Sierra Leone financierden. Taylor trad in 2003 af en vluchtte naar Nigeria. De verkiezingen van 2005 werden de meest vrije en eerlijke in de geschiedenis van Liberia genoemd. In 2017 vond de eerste vreedzame overdracht van de macht na verkiezingen in 74 jaar plaats.

Wegennet

De primary roads van Liberia. Slechts een klein deel van deze wegen is verhard.

De lengte van het Liberiaanse wegennet wordt variabel vastgesteld, afhankelijk van de definitie van wat een weg is en wat niet. In 2012 had Liberia volgens officiële statistieken een wegennet van 9.916 kilometer, waarvan 734 kilometer was verhard. In 2016 bleek uit een onderzoek dat Liberia 11.423 kilometer weg had. De verharde wegen werden gekarakteriseerd als 90% in goede staat. De staat van de onverharde wegen is vaak slecht of zeer slecht.

Het netwerk van wegen wordt opgedeeld in drie klassen, primary, secondary en feeder. Het primary network beslaat 1.864 kilometer weg, waarvan 734 kilometer (39%) is verhard. Het secondary network beslaat 2.350 kilometer en het feeder network 5.702 kilometer, deze twee wegklassen zijn volledig onverhard.[1] Deze classificatie dateert terug uit de jaren '70 of eerder, en werd indertijd al gekarakteriseerd als een inadequate manier van wegclassificatie.[2]

Liberia heeft drie primaire wegen die over het algemeen in goede staat verkeren, een route vanaf Monrovia landinwaarts tot Ganta aan de grens met Guinea, een route vanaf Monrovia parallel aan de kust naar Bo Waterside aan de grens met Sierra Leone en een route vanaf Monrovia naar Buchanan, een andere kustplaats.

Vanwege de Liberiaanse burgeroorlogen (1989-1997 en 1999-2003) verkeert een groot deel van het wegennet en de bruggen in slechte conditie, op enkele verharde wegen na, die over het algemeen in goede staat zijn. Het netwerk van onverharde wegen is vaak slecht berijdbaar vanwege de extreme neerslag in Liberia, waardoor er relatief weinig wegen te kwalificeren zijn als een all-weather road.

Het wegennet is bijzonder slecht geïntegreerd met dat van de buurlanden, maar er zijn plannen om een doorgaande route vanaf Dakar naar Lagos aan te leggen, welke ook door Liberia moet gaan lopen.

Monrovia

De hoofdstad Monrovia ligt op twee schiereilanden, met één brug die beide delen verbindt. Een tweede brug lag tot 2012 in puin. Door Monrovia loopt een vierstrooksweg, zonder rijbaanscheiding. Vrijwel alle zijstraten hiervan zijn onverhard. Door de noordkant van Monrovia ligt een bypass, oorspronkelijk aangelegd in de jaren '70 die in 2015-2017 naar 2x2 rijstroken verbreed is.

Autosnelwegen

In Liberia zijn geen autosnelwegen.

Wegbeheer

Het wegbeheer is een taak van het Ministry of Transport.[3]

Geschiedenis

jaar verharde wegen
1964 257 km
1971 326 km
1974 335 km
1977 370 km
1981 589 km
2012 734 km

Liberia was tot midden 20e eeuw zeer onderontwikkeld, er was geen functioneel wegennet en feitelijk geen moderne infrastructuurassets. Elders in West-Afrika ontwikkelden de Europese koloniale machten infrastructuur, maar omdat Liberia geen kolonie was moest het zelf voorzien in infrastructuur, wat eigenlijk niet van de grond kwam tot de tweede helft van de 20e eeuw. Tijdens de Tweede Wereldoorlog bouwden de Amerikanen een haven bij Monrovia om de export van rubber veilig te stellen. In 1948 werd dit uitgebouwd tot de Freeport of Monrovia, de eerste moderne zeehaven van Liberia. In de periode 1960-1964 zijn drie spoorwegen aangelegd, twee vanuit Monrovia en één vanuit Buchanan. Deze spoorwegen waren voor industriële doeleinden gebouwd, om mijnbouwproducten te exporteren.

In 1942 werd 50 kilometer ten oosten van Monrovia een vliegveld aangelegd voor Amerikaanse bommenwerpers. Deze had lange tijd de langste landingsbaan van Afrika en was destijds één van de eerste moderne infrastructuurassets van Liberia. Dit vliegveld werd na de oorlog beheerd en ontwikkeld door Pan American World Airways en was de primaire hub van Pan Am voor Afrika, waardoor Liberia in de jaren '60 en '70 relatief goed verbonden was op het internationale luchtverkeer. Het vliegveld was echter meer voor transit dan voor bestemming in Monrovia. In 1969 kwam een verharde weg tussen Paynesville nabij Monrovia en de luchthaven gereed.

In de jaren '50 en '60 is het wegennet van Liberia begonnen te ontwikkelen, met steun van het Amerikaanse Bureau of Public Roads werden de eerste verharde wegen aangelegd, met name in de directe omgeving van Monrovia. In 1964 had Liberia 257 kilometer verharde weg. In de jaren '70 is een 13 kilometer lange verharde bypass van Monrovia aangelegd, die diende als nieuwe toegang naar de haven van Monrovia vanaf de primaire invalsweg van de stad. Dit is aangelegd onder het 'Second Highway Project' van de World Bank en kwam in 1978 gereed. Deze weg, die tegenwoordig Somalia Drive heet, is tussen 2015 en 2017 met Japanse steun naar 2x2 rijstroken verbreed.[4]

In 1973 had Liberia nog geen echt netwerk van verharde wegen buiten Monrovia, de belangrijkste wegverbindingen werden toen als een all-weather road aangemerkt.[5] Midden jaren '70 is de weg van Monrovia naar Totota in het binnenland als verharde weg aangelegd, dit was de eerste langere verharde weg van Liberia. In 1977 had Liberia 370 kilometer verharde weg, waarvan de helft in en rond Monrovia. Vrijwel het hele land was nog onbereikbaar via verharde wegen, met uitzondering van de corridor van Monrovia richting Totota en verder naar Gbargna en Ganta, die prioriteit had in de ontwikkeling van het wegennet.[6] In de jaren '70 waren er ongeveer 10.000 personenauto's in Liberia.

In 1981 kwam een modernere wegverbinding tussen Monrovia en Totota gereed, deze had modernere ontwerpeisen en een bredere rijbaan dan de voorgaande weg. In 1982 kwam een verlenging van Totota naar Ganta gereed. Hiermee was er een lange verharde weg tot diep in het binnenland, waar een netwerk van onverharde feeder roads op aan sloot. Begin jaren '80 zijn ook twee andere verharde wegen aangelegd, vanaf Monrovia tot Gbarma, halverwege tot de grens met Sierra Leone, en vanaf Monrovia naar Buchanan, die een voortzetting van de weg vanaf de luchthaven was.[7]

Vanwege de twee Liberiaanse burgeroorlogen raakte een groot deel van de infrastructuur in verval, in het beste geval werd er bijna 20 jaar geen onderhoud gepleegd, maar vaak raakten bruggen beschadigd of vernietigd. Aan het einde van de Liberiaanse burgeroorlog in 2003 moest het wegennet weer volledig herbouwd worden. De prioriteit ging uit naar het in goede staat brengen van de wegen die voor de oorlog al verhard waren, feitelijk waren dit drie langere wegverbindingen.[8] Nadien kon de focus verlegd worden naar andere landsdelen. Het hele zuiden en oosten van Liberia had helemaal geen verharde wegen. In 2021 opende een 50 kilometer lange verharde weg tussen Harper en Karloken, de eerste verharde weg in het zuidoosten van het land.[9] Ook opende een kortere verharde weg van Harper tot de grensovergang met Ivoorkust, echter toen is nog geen grensbrug over de rivier de Cavalla aangelegd.[10][11]

Wegnummering

Er is geen wegnummering in Liberia. Er is wel een wegclassificatie in primary roads, secondary roads en feeder roads.

Bewegwijzering

Bewegwijzering is vrijwel non-existent in Liberia. Daar het nooit een kolonie is geweest, zijn er ook geen koloniale machten die bewegwijzering hebben geplaatst, zoals in veel Afrikaanse landen het geval is.

Referenties

Wegen van Afrika

AlgerijeAngolaBeninBotswanaBurkina FasoBurundiCentraal-Afrikaanse RepubliekComorenDemocratische Republiek CongoRepubliek CongoDjiboutiEgypteEquatoriaal GuineaEritreaEthiopiëGabonGambiaGhanaGuineaGuinea-BissauIvoorkustKaapverdiëKameroenKeniaLesothoLiberiaLibiëMadagaskarMalawiMaliMarokkoMauritaniëMauritiusMozambiqueNamibiëNigerNigeriaRwandaSão Tomé en PríncipeSenegalSeychellenSierra LeoneSomaliëSudanSwazilandTanzaniaTogoTsjaadTunesiëUgandaWestelijke SaharaZambiaZimbabweZuid-AfrikaZuid-Sudan