Lijst van bruggen over de Fraser River

Het stroomgebied van de Fraser River.

Dit is een lijst van bruggen over de Fraser River. De Fraser River is een belangrijke rivier in Canada, geheel gelegen in de provincie British Columbia. De 1.375 kilometer lange rivier vanuit de Rocky Mountains naar de Pacifische Oceaan bij de stad Vancouver. Het laagste deel van de rivier heet ook wel de Lower Mainland. Dit is het dichtstbevolkte gebied van westelijk Canada.

Stroomgebied

De Fraser Canyon bij Lillooet.

De Fraser River ontspringt bij de Fraser Pass, een pashoogte pal naast de Continental Divide die de grens met de provincie Alberta vormt. De rivier ontspringt in een deel van de Rocky Mountains dat bergtoppen tussen 2500 en 3000 meter hoogte kent. De Fraser River stroomt in eerste instantie noordwaarts, parallel aan de grens met Alberta, tot men een groter dal bereikt waarin de Highway 16 is gelegen, vlakbij de belangrijke Yellowhead Pass.

De rivier stroomt dan in noordwestelijke richting door een ruige vallei. Hier ligt het eerste meer, Moose Lake. De rivier stroomt langs de voet van Mount Robson, met 3.954 meter het hoogste punt van de Canadese Rocky Mountains. De rivier stroomt door Tête Jaune Cache, een gehucht dat echter grote bekendheid heeft vanwege de kruising van Highway 5 en Highway 16. De Fraser River is hier circa 100 meter breed en meandert door een weidse vallei in noordwestelijke richting, de rivier bereikt zijn noordelijkste punt in de buurt van de stad Prince George, waarna de rivier een bocht naar het zuiden maakt.

Prince George is de eerste grotere plaats op de route, een belangrijk centrum voor het middendeel van het binnenland van British Columbia. De Nechako River stroomt hier in de Fraser. De Fraser River is vanaf Prince George ongeveer 250 meter breed en stroomt zuidwaarts door de streek Cariboo, waar de hogere bergen een stuk verder van de rivier zijn gelegen, the Cariboo is een zeer weidse vallei. De Highway 97 verloopt hier parallel aan de rivier. Bij Quesnel stroomt de gelijknamige Quesnel River in de Fraser.

Ten noorden van Williams Lake wordt de rivier nauwer en krijgt het karakter van een canyon, alhoewel de omringende bergen nog niet zo hoog zijn. Het terrein verandert hier van groene naaldwouden naar een droog steppegebied dat echter behoorlijke hoogteverschillen kent, er volgt een lang traject door een droge canyon naar het zuiden. Tussen Williams Lake en Lillooet verloopt er ook geen weg over de oevers van de Fraser River, dit is een weinig toegankelijke wildernis.

De bergen rond de Fraser River worden zuidelijker ook hoger. Tussen Pavilion en Lillooet verloopt de Highway 99 parallel aan de Fraser River. Zuidelijk van Lillooet volgt de klassieke Fraser Canyon, een langgerekt dal waar de rivier bijna pal van noord naar zuid stroomt. In eerste instantie verloopt de Highway 12 hier parallel aan, vanaf Lytton is dit de Highway 1. Bij Lytton stroomt ook de Thompson River in de Fraser, de belangrijkste zijrivier.

Zuidelijk van Lytton verandert het landschap van woestijnachtig naar groen en bebost. Aan weerszijden liggen bergketens met toppen tot 2000 meter hoogte. Men bereikt dan het dorp Hope, waar de Fraser Canyon overgaat in de bredere Fraser Valley. Op dit punt draait de Fraser River ook naar het westen. De Highway 1 blijft hier parallel aan de rivier lopen, op de zuidoever. Op de noordoever verloopt de Highway 7 als wat meer secundaire route.

De vallei van de Fraser River wordt hier snel veel breder, met vlak landbouwgebied in de omgeving. De Fraser River is hier een grote rivier en tussen de 500 en 1000 meter breed. De Fraser Valley is dichter bevolkt, met verre suburbs van Vancouver zoals Chilliwack, Abbotsford en Mission. Bij de suburb Port Coquitlam stroomt de Pitt River in de Fraser. De rivier stroomt hierna door de grote geïndustrialiseerde voorsteden van Vancouver, door de zuidkant van het verstedelijkte gebied, waarna de rivier zich vanaf New Westminster splitst in een rivierdelta met meerdere takken die in de Pacifische Oceaan stromen. De rivier kent hier vier primaire takken, tussen de noordelijke twee takken ligt de luchthaven van Vancouver. De zuidelijkste tak bevindt zich slechts 7 kilometer van de grens met de Verenigde Staten.

Zijrivieren

De Fraser River kent diverse grotere zijrivieren. De zijrivieren in de Fraser Valley stromen vanuit grote meren in de nabijgelegen berggebieden, daardoor zijn de Pitt River en Harrison River kort maar wel erg breed.

rivier	lengte
Pitt River	? km
Harrison River	? km
Coquihalla River	? km
Thompson River	489 km
Bridge River	120 km
Chilcotin River	241 km
Quesnel River	100 km
Nechako River	516 km

Debiet

De Pattullo Bridge in New Westminster.

Het gemiddelde debiet voor de rivierdelta in New Westminster bedraagt 3.475 m³/s, wat de Fraser River bijna twee keer zo groot als de Rijn maakt. De rivier kent in de zomer een wat geringere afvoer vanuit het binnenland, waar het gebied droger is. Het debiet kan dalen tot minder dan 1.000 m³/s. Het zuidelijke deel van het stroomgebied kent periodiek veel neerslag en smeltende sneeuw zodat het debiet sterk kan oplopen tot meer dan 15.000 m³/s.

Overstromingen

De Fraser River heeft een historie van grote overstromingen.^[1] De Pacific Northwest is een gebied met veel neerslag en in de winter grote hoeveelheden sneeuw. De impact van overstromingen is voornamelijk in het laagland van de Fraser Valley tussen Hope en Vancouver. De eerste bekende grote overstroming was in 1894. Daarna zijn dijken langs de Fraser River aangelegd. Het nabijgelegen Sumas Lake is begin jaren 1920 drooggelegd voor de landbouw.^[2] De dijken werden echter niet onderhouden en in 1948 vond een grote overstroming plaats.^[3] In 2021 vonden opnieuw grote overstromingen plaats waarbij ook ongekende schade toegebracht werd aan de infrastructuur langs de Fraser River en de zijrivieren daarvan, waardoor Vancouver in november 2021 onbereikbaar was geworden over de weg en via het spoor vanaf de rest van Canada.^[4]^[5]

De landbouwgrond rond de Fraser River heeft grote betekenis in Canada, het is namelijk het enige deel van Canada dat geen strenge winters heeft.^[6]

De Fraser als vaarweg

De Fraser River is beperkt geschikt voor de scheepvaart. Grote zeeschepen varen door de rivierdelta, waar de Port Authority van Vancouver een kanaal van tenminste 11,5 meter diep bevaarbaar houdt. Grote containerschepen, autotransporten en breakbulk schepen varen op het meest stroomafwaarts gelegen deel van de Fraser River. Het zeekanaal is geschikt voor zeeschepen van 270 meter lengte, 32 meter breed en 11,5 meter diepgang.^[7] De oevers van de Fraser River zijn sterk geïndustrialiseerd in de regio Vancouver, met vele havenfaciliteiten. De allergrootste zeeschepen varen echter niet de Fraser River op, maar varen onder de Lions Gate Bridge door naar haventerreinen in het noorden van Vancouver, die niet gerelateerd zijn aan de Fraser River.

Naast de haven van Vancouver voor zeeschepen is er intensieve duwbakvaart op het deel tussen Chilliwack en Vancouver, voornamelijk voor houttransporten. Op de oevers van de Fraser River zijn grote houtzagerijen. In de rivier drijven overal gecontroleerd grote aantallen boomstammen.

Kleine bootjes kunnen verder varen tot Yale maar er zijn stroomopwaarts van Chilliwack geen havenfaciliteiten meer. Pleziervaart kan ook via de Pitt River het Pitt Lake opvaren. Hetzelfde geldt voor de Harrison River en Harrison Lake.

De Fraser River heeft geen sluizen, ook zijn er geen stuwdammen.

Geschiedenis

De oude en nieuwe Port Mann Bridge.

De Fraser River is vernoemd naar Simon Fraser (1776-1862) die in 1808 in een expeditie de Fraser River verkende vanaf Prince George tot de monding in de Pacifische Oceaan.^[8] Hij was niet de eerste Europeaan die de rivier zag, al eerder in 1792 voeren twee Spaanse ontdekkingsreizigers de monding van de rivier op. In 1808 werd vastgesteld dat de rivier niet verbonden was met de nabijgelegen Columbia River, de grootste rivier van de Pacific Northwest.

In 1828 voer George Simpson over de Fraser River door de Fraser Canyon om te kijken of de rivier geschikt was voor scheepvaart. Hij stelde vast dat dit deel niet bevaarbaar was. De Fraser River groeide in de decennia daarna uit tot de bakermat van British Columbia, het was de voornaamste verbinding vanaf de rest van Canada naar de Pacifische kust. In 1859 werd de eerste stad aan de Fraser River in de Lower Mainland gesticht tijdens de goudkoorts, dit was New Westminster. In 1884 werd wat later Vancouver werd gekozen als eindpunt van de Canadian Pacific Railway. Vancouver zelf is pas in 1886 gesticht.

De Canadian Pacific Railway volgt voor een aanzienlijk deel van de Fraser River naar het binnenland, meest prominent het ruige traject door de Fraser Canyon tussen Hope en Lytton. Vanwege de relatief late ontwikkeling van de Lower Mainland was er weinig infrastructuur behalve de Canadian Pacific Railway. De eerste brug over het lagere deel van de Fraser River was de brug in Hope, dit was oorspronkelijk een dubbeldeks brug waarbij de spoorlijn onder het wegverkeer ging. De spoorlijn is later opgebroken en het onderste dek is niet meer in gebruik.

De eerste brug over de Fraser River in de regio Vancouver was de Pattullo Bridge in New Westminster in 1937. De ontwikkeling van bruggen in de Lower Mainland was relatief beperkt, er waren voornamelijk veerdiensten en ook tijdens de piek van de wegenbouw van de jaren '50 tot en met de jaren '70 zijn er maar een klein aantal verbindingen over de Fraser River gebouwd. In 1956 opende de Agassiz-Rosedale Bridge. In 1959 opende de George Massey Tunnel, een afzinktunnel onder de primaire zuidelijke tak van de Fraser River in de delta ten zuiden van Vancouver. In 1964 opende de eerste Port Mann Bridge, die in 2012 werd vervangen door een grotere tuibrug. In 1973 opende de brug bij Mission en in 1986 volgde de Alex Fraser Bridge. Daarna werd er 30 jaar lang geen nieuwe brug over de Fraser River gebouwd, tot in 2009 de Golden Ears Bridge opende.