M37 (Uzbekistan)

	M37
Begin	Samarkand
Einde	Alat (TM)
Lengte	370 km
Route Samarkand Kattakurgon Navoyy Kiziltepa Vobkent Bukhara Alat

De M37 is een hoofdweg in Uzbekistan. De weg vormt een oost-westroute door het midden van het land, vanaf de grote stad Samarkand via Navoi en Bukhara naar de grens met Turkmenistan bij Alat. De weg is 370 kilometer lang en telt volledig 2x2 rijstroken.

Routebeschrijving

De M37 begint in de grote stad Samarkand, de tweede stad van Uzbekistan. Men kruist hier de M39, de weg naar Tashkent. Rondom Samarkand ligt een noordelijke rondweg, zodat doorgaand verkeer niet door de stad hoeft. De M37 volgt over het algemeen de rivier de Zeravshan naar het west-noordwesten. De route is tussen begin- en eindpunt niet bepaald kort, maar vanwege de aanwezigheid van de Karakumwoestijn liggen de meeste plaatsen langs de rivier de Zaravshan. Tussen Samarkand en Kattakurgon zijn twee routes, een noordelijke en een zuidelijke, die beiden ongeveer even lang zijn. Het landschap is vlak en agrarisch, met geïrrigeerde landbouw. De M37 is een weg van matige tot redelijke kwaliteit, en van belang als hoofdroute naar Turkmenistan. Het gehele traject van Samarkand tot de grens met Turkmenistan telt 2x2 rijstroken.

Navoi is een wat grotere stad, waar de A379 afsplitst en de Kyzylkumwoestijn in het noorden inloopt. De M37 volgt het stroomgebied van de Zaravshan en buigt naar het zuidwesten af. De M37 bereikt dan de oude stad Bukhara, één van de grotere steden van Uzbekistan. Men kruist hier de A380, de lange route naar Nukus in het noordwesten van Uzbekistan. De M37 voert zuidwestwaarts, voornamelijk door landbouwgebied, maar ook delen van de Karakumwoestijn. De omgeving is echter vrij dichtbevolkt. Alat is de laatste grotere plaats voor de grens met Turkmenistan. Aan Turkmeense zijde gaat de M37 verder naar Türkmenabat en Ashgabat.

Geschiedenis

Ten tijde van de Sovjetunie was de M37 een belangrijke hoofdweg, die over 1.600 kilometer van Samarkand naar Türkmenbashy liep aan de Kaspische zee. De weg heet ook wel de "Zarafshansky Trakt" (Зарафшанский тракт) en is in de periode 1933-1937 aangelegd en rond 1965 geasfalteerd. Na 1991 kwam de M37 in twee landen te liggen, het overgrote deel in Turkmenistan en een kleiner deel in Uzbekistan. Het is sindsdien de primaire toevoerweg geworden vanuit de overige centraal-Aziatische staten naar Turkmenistan.

De M37 is integraal naar een weg met 2x2 rijstroken verbreed, grotendeels al voor 2000 en mogelijk al ten tijde van de Sovjetunie. Vermoedelijk was dit in die tijd het langste stuk met 2x2 rijstroken in Centraal-Azië. De grootste aanpassing nadien was een 8 kilometer lange noordelijke bypass van Kattakurgan die circa 2006 is aangelegd.